Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "albo, A." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Bresson „avant la lettre”, albo stylistyczne ćwiczenie na piątkę: „Sprawy państwowe”
Bresson 'avant la lettre', or an 'A' Grade Stylistic Exercise: „Public Affairs”
Autorzy:
Kłys, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340628.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Robert Bresson
Opis:
Sprawy państwowe (Affaires publiques, 1934), debiutancki film Roberta Bressona, długo uchodził za zaginiony. Odnaleziony w Cinémathèque Française w roku 1987, okazał się sporą niespodzianką, która ukazała Bressona jako reżysera niczym nie przypominającego rozsławionego przez Paula Schradera twórcy „stylu transcendentalnego”. W swym artykule Kłys przywołuje genezę i produkcyjne konteksty filmu, odsłonięte przez Colina Burnetta w książce The Invention of Robert Bresson: The Auteur and His Market, a w analizie fabuły i rozwiązań formalnych odsłania Bressonowskie inspiracje: absurd rodem z surrealistycznej i dadaistycznej awangardy, poetycko-fantastyczny komizm wczesnych filmów René Claira, amerykańską burleskę i anarchizm Jeana Vigo. Istotnym aspektem filmu, powstałego tuż po przełomie dźwiękowym w kinie, jest dokonana z zastosowaniem wyrafinowanych gagów „dekonstrukcja” relacji między obrazem, dźwiękiem i faktycznym źródłem dźwięku.
Public Affairs (Affaires publiques, 1934), Robert Bresson’s debut film, have long been considered missing. Found in Cinémathèque Française in 1987, it turned out to be quite a surprise, which showed Bresson as a director who did not resemble the creator of the transcendental style made famous by Paul Schrader. In his article, Kłys recalls the genesis and production contexts of the film, unveiled by Colin Burnett in The Invention of Robert Bresson: The Auteur and His Market, and in the analysis of the plot and formal solutions reveals Bresson’s inspirations: absurdity straight out of the surrealistic and dadaistic avant-garde, poetic-fantastic comedy of René Clair’s early films, the American burlesque and anarchism of Jean Vigo. An important aspect of the film, created just when films ceased to be silent, is the use of sophisticated gags to “deconstruct” the relationship between the image, sound and the actual sound source.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 105-106; 225-242
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pozbawiony tytułu esej o podróży do domu, którego nie ma i może nigdy nie będzie, albo do domu, który kiedyś należał do kogoś zupełnie innego
An Essay Devoid of a Title, About a Journey Home, Which Home Does Not Exist and Perhaps Never Will Be, or to a Home Which Once Belonged to Entirely Someone Else
Autorzy:
Pitrus, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340649.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
imigracja
migracja
immigration
migration
Opis:
Autor podejmuje problem imigracji z perspektywy opartej na założeniu, że człowiek zmieniający – z różnych powodów – miejsce zamieszkania odgrywa pewną rolę. Inną rolę ma z kolei do wykonania „swój” spotykający się z „obcym”. Pitrus skupia się na utworach z pogranicza sztuk – są to zawsze dzieła łączące elementy kina i teatru czy też – szerzej – sztuk performatywnych. Artyści wypowiadający się na temat różnego rodzaju „wędrówek ludów” używają takiej hybrydowej formy, by skłonić widza do wejścia w rolę obcego lub tego, kto się z nim spotyka. Andrzej Pitrus pisze między innymi o pracach Ariane Mnouchkine, Romea Castellucciego i Pippo Delbono.
The author addresses the issue of immigration from a perspective based on the assumption that a person changing – for various reasons – the place of residence plays a certain role. In turn a “native” meeting a “stranger” has a different role to play. Pitrus focuses on works at the crossroads of different art forms – they are always works combining elements of cinema and theatre or – more broadly – performative arts. Artists talking about various kinds of“migration of peoples” use such a hybrid form to induce the viewer to enter the role of a stranger or the one who meets him. Andrzej Pitrus writes about the works of Ariane Mnouchkine, Romeo Castellucci and Pippo Delbono, among others.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 107; 206-214
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies