Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "akira" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
„Ran”, czyli Szekspir po japońsku
“Ran”, or Shakespeare in Japanese
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28631785.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Akira Kurosawa
William Szekspir

kaidan
kino japońskie
William Shakespeare
Japanese cinema
Opis:
Wskazując na podobieństwo fabularne filmu Kurosawy do tragedii Szekspira, autor zwraca uwagę na oryginalne podejście wybitnego reżysera do pierwowzoru teatralnego. Nie ma przy tym na myśli wyłącznie przenikania się konwencji teatru elżbietańskiego z japońską tradycją estetyczną, ale przetworzenie materiału źródłowego, wejście w dialog z tekstem dramatu, wypracowanie oryginalnego języka wizualnego bez uciekania się do prostych transpozycji oraz ilustracyjności. Na poziomie stylistycznym i narracyjnym ważną rolę w Ran odgrywają nawiązania do klasycznego teatru nō, japońskich opowieści niesamowitych (kaidan), ludowych podań i rodzimej mitologii – zwłaszcza wykorzystanie metafor zwierzęcych, charakteryzujących postaci zarówno w sztuce Szekspira, jak i w filmie Kurosawy. Ostatnim tropem interpretacyjnym, na który Loska zwraca uwagę, jest obecność odniesień religijnych, szczególnie widocznych w przywołaniu tradycji buddyjskiej, która łagodzi pesymistyczną wymowę dzieła.
Pointing to the plot similarities between Kurosawa’s film and Shakespeare’s tragedy, the author notes the original approach of the outstanding director to the play written for the theatre. What he has in mind is not the simple mingling of the Elizabethan theatre with the Japanese aesthetic tradition, but the way the source material was processed without the use of simple transpositions and illustrativeness. At the stylistic and narrative levels, references to the classical nö theatre, Kaidan – Stories and Studies of Strange Things, and folk myths and legends, especially the use of animal metaphors, characterising the protagonists both in Shakespeare’s drama, and in Kurosawa’s film play an important role in Ran. The last interpretative trope which Loska notes is the presence of religious references, particularly visible in references to the Buddhist tradition, which lightens the pessimistic message of the work.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 160-170
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyparte obrazy – odnalezione sensy. O skutkach oglądania dzieła filmowego raz jeszcze
Repressed Images – Regained Senses: On the Consequences of Watching a Film Again
Autorzy:
Ciarka, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222560.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Alain Resnais
Akira Kurosawa
Ingmar Bergman
Andriej Tarkowski
Andrei Tarkovsky
Opis:
Autor podejmuje problem ponownego spojrzenia na film – spojrzenia bardziej wnikliwego, które ujawnia pewne zaskakujące walory dzieła i odsyła do sensów głębszych, rozmyślnie ukrytych przez autora, będących efektem przypuszczalnego błędu operatorskiego, a być może też w ogóle przez reżysera niezamierzonych. Według Ciarki kluczowe jest zatem pytanie: co robią z nami dzieła sztuki, a zwłaszcza najwybitniejsze dzieła filmowe, na które dzięki współczesnej kulturze kopii, powielania i digitalizacji możemy patrzeć zbyt długo? To pytanie staje się punktem wyjścia antropologiczno-filozoficznej refleksji autora nad wybranymi scenami z czterech filmów: Zeszłego roku w Marienbadzie Alaina Resnais, Nostalgia Andrieja Tarkowskiego, Tron we krwi Akiry Kurosawy, Siódma pieczęć Ingmara Bergmana.
The author considers the problem of watching a film again, the second time with a greater attention, which reveals certain surprising qualities of the film and its deeper meaning, which might be deliberately hidden by the filmmaker, or is an effect of an error on part of the cinematographer, or is completely unintended by the film director. According to Ciarka the key question is: what can works of art do to us, especially masterpieces of the cinema, if we, thanks to copying and digitalisation, watch them for too long? This question is the starting point of an anthropological and philosophical reflection of the author on selected scenes from four films: Last Year at Marienbad by Alain Resnais, Andrei Tarkovsky’s Nostalghia, Akira Kurosawa’s Throne of Blood, and Ingmar Bergman’s The Seventh Seal.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 19-26
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies