Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "bezpieczeństwo europejskie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Entropy versus adaptive dynamics: contemporary conflict and its implications for the NATO doctrine evolution.
    Dynamika adaptacji – wpływ współczesnych konfliktów na ewolucję doktryny NATO.
    Autorzy:
    Szymański, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/505815.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    kompleksowe podejście
    reagowanie kryzysowe
    NATO
    bezpieczeństwo międzynarodowe
    bezpieczeństwo globalne
    bezpieczeństwo europejskie
    doktryna
    strategia
    Opis:
    Ostatnia dekada historii Sojuszu Północnoatlantyckiego wypełniona była wyzwaniami o niespotykanej dotąd skali różnorodności, co stało się przyczyną strategicznej debaty zainicjowanej na szczeblach polityczno-wojskowych struktur dowodzenia i kierowania NATO. Dyskusje oscylowały wokół złożoności natury współczesnych konfliktów oraz wpływu tego stanu rzeczy na doktryny sojuszu. Reagowanie kryzysowe w dobie XXI stulecia, zgodnie ze zidentyfikowanymi trendami, wymaga wirtuozerii w dziedzinie posługiwania się instrumentami siły. Kombinacja tak zwanej hard power i soft power w narracji teoretyków doktryn zyskała miano smart power. Termin odnoszący się do pojęcia wielowymiarowych kampanii reagowania kryzysowego wywołał liczne refleksje, których skutkiem stały się konsultacje oraz studia współczesnych strategii NATO. Reformatorskie tendencje po raz pierwszy zostały formalnie zdefiniowane na szczycie Sojuszu w Rydze w 2006 r. Inspirowane naturą współczesnych konfliktów badania zaowocowały powstaniem nurtu strategicznego zwanego comprehensive approach (CA). Jego geneza sięga korzeni teorii smart power oraz effects based operations, natura natomiast jest mocno osadzona w skoordynowanym aplikowaniu militarnych, cywilnych i ekonomicznych instrumentów siły. Autor poddaje analizie genezę oraz okoliczności powstania filozofi i CA; ukazuje strategiczny kontekst budowy nowego nurtu w dziedzinie reagowania kryzysowego i naturę CA, przytaczając różne perspektywy narodowe. Analizie poddano aparat pojęciowy funkcjonujący obecnie w Sojuszu. W celu ukazania stopnia implementacji strategii na grunt doktryn operacyjnych różnych szczebli NATO. Autor przytacza przykłady rozwiązań strukturalnych w systemie dowodzenia Sojuszu, wynikających z konieczności dostosowania kształtu instytucji do nowej filozofii działania. Opracowanie ilustruje również praktyczne zastosowanie CA na podstawie wybranych przykładów koncepcji wdrażanych w ramach operacji NATO w Afganistanie. Podsumowanie to refleksja dotycząca adekwatności comprehensive approach do wyzwań, które zdefiniowano na szycie Sojuszu w Walii.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2015, 1; 129-143
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dokąd zmierza NATO? Sojusz Północnoatlantycki, Europa i Polska w świetle decyzji szczytu NATO w Madrycie 29–30 czerwca 2022 r.
    Where is NATO going? The North Atlantic Alliance, Europe and Poland in the light of the decisions of the NATO summit in Madrid on 29–30 June 2022
    Autorzy:
    Chłoń, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192191.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    bezpieczeństwo europejskie
    bezpieczeństwo w basenie Morza Bałtyckiego
    Sojusz Połnocnoatlantycki
    obrona kolektywna
    rozszerzenie NATO
    konflikty zbrojne
    Ukraina
    Rosja
    European security
    Baltic Sea security
    Atlantic Alliance
    collective defence
    NATO enlargement
    armed conflicts
    Ukraine
    Russia
    Opis:
    Efektywność i długowieczność Sojuszu Północnoatlantyckiego zależą od zdolności adaptowania się do zmieniających się warunków środowiska międzynarodowego i wynikających z nich zagrożeń. Potwierdzają to wyniki szczytu NATO w Madrycie, które w warunkach agresji rosyjskiej na Ukrainę są reakcją na odnowienie zagrożenia wojną światową, choć nie oznaczają prostego powrotu do czasów sprzed 1989 r. Odnoszą się do zasadniczej rozbudowy zdolności sojuszniczych w zakresie trzech misji NATO: kolektywnej obronny, zarządzania kryzysowego i bezpieczeństwa zbiorowego. Zwiększenie zaangażowania Sojuszu na flance wschodniej uwiarygadnia gwarancje art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego. Przyjęta na szczycie nowa koncepcja strategiczna zwiększa zobowiązania sojuszników europejskich względem oczekiwań USA, co pogłębia jej korelacja z Kompasem strategicznym UE.
    The effectiveness and longevity of the Atlantic Alliance depend on its ability to adapt to the changing conditions of the international environment and the resulting threats. This is borne out by the outcome of NATO’s Madrid summit, which, in the context of Russian aggression against Ukraine, responds to the renewed threat of global war, although it does not mark a simple return to the pre-1989 era. They refer to a fundamental expansion of Alliance capabilities in NATO’s three missions: collective defence, crisis management and collective security. The increased commitment of the Alliance on the eastern flank gives credibility to the guarantees of Article 5. The new Strategic Concept adopted at the summit increases the commitments of the European allies vis-à-vis American expectations, which is deepened by its correlation with the EU Strategic Compass.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 1; 15-49
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyszłość polityki bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej
    The future of EU’s security and defence policy
    Autorzy:
    Miszczak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/505074.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony UE
    bezpieczeństwo europejskie
    traktat lizboński
    strategia bezpieczeństwa globalnego UE
    Unia Obronna
    armia europejska
    Common Defence and Security Policy
    Defence Integration
    Lisbon Treaty
    EU Global Strategy
    EU army
    Opis:
    Zasadniczym celem artykułu jest próba zaprezentowania dotychczasowych procesów i etapów tworzenia WPBiO UE i nakreślenie możliwych szans jej przyszłego rozwoju. Ponadto gruntownie przeanalizowane zostały możliwości realizacji postanowień opublikowanej w lipcu 2016 r. najnowszej „Globalnej Strategii Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa UE” oraz jej implikacje w kontekście m.in. procesu wyjścia z UE Wielkiej Brytanii (Brexit), oddziaływania zagrożeń płynących z szeroko pojętego obszaru sąsiedztwa UE oraz uwzględniającym rozszerzone pojęcie bezpieczeństwa międzynarodowego. Dodatkowo autor omawia m.in. kwestię ewentualnego powstania wspólnej siły militarnej Unii Europejskiej, jako zintegrowanych jednostek zbrojnych państw członkowskich UE w ramach sektorowo konsolidującej się „armii europejskiej”.
    This article looks closely at CDSP: what it is, what it came from and how it will and should work for the European Union. It will examine the 2016 EU Global Strategy that lays out the strategy for the CSDP, while the Lisbon Treaty clarifi es the institutional aspects and strengthens the role of the European Parliament. The CSDP has recently undergone major strategic and operational changes while taking into account Brexit’s security implications. It is continuing to evolve to meet security challenges and demand for increased EU responses in the constantly changing security environment where irregular and hybrid threats grow. To improve rapid response capabilities an integrated defence structure could and should result in building of a common European army in the near future.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2017, 1; 53-68
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La crise ukrainienne et le rôle futur de la Pologne en Europe
    Kryzys ukraiński i przyszła rola Polski w Europie
    The Ukrainian crisis and Poland’s future role in Europe
    Autorzy:
    d’Aboville, Benoît
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192190.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Politique etrangere polonaise (apres 1989)
    securite europeenne
    OTAN
    guerre en Ukraine
    Union europeenne
    autonomie strategique
    Polish foreign policy (post-1989)
    European security
    NATO
    war in Ukraine
    European Union
    strategic autonomy
    polska polityka zagraniczna (po 1989)
    bezpieczeństwo europejskie
    wojna w Ukrainie
    Unia Europejska
    autonomia strategiczna
    Opis:
    Face à l’offensive russe en Ukraine, la Pologne est devenue un pays de première ligne et une plateforme stratégique clé pour les Etats-Unis, l’OTAN et ses principaux partenaires européens dans la fourniture d’une assistance militaire à Kiev. Le renforcement militaire du flanc oriental de l’OTAN, qui peut désormais être considéré comme acquis, se traduira par une importance accrue de la Pologne au sein de l’OTAN. Quelles sont les implications pour la stratégie globale de l’Alliance? Si l’OTAN peut consolider sa position en mer Baltique avec la Suède et la Finlande, on ne peut pas en dire autant a priori pour la mer Noire, compte tenu du rôle ambigu de la Turquie. Quel rôle la Pologne peut-elle jouer dans les deux cas? Les Etats-Unis, dont la Pologne s’est beaucoup rapprochée militairement, considèrent la Pologne comme leur principal point d’ancrage sur le continent européen, n’excluant même pas la possibilité de sa participation au programme de partage nucléaire. La quête de la Pologne pour gagner la place qui lui revient dans le nouvel équilibre européen en tant qu’acteur majeur de l’UE nécessitera une clarification de ses futurs contacts avec la Commission européenne et avec les principaux partenaires européens que sont la France et l’Allemagne, y compris l’avenir du Triangle de Weimar.
    Poland, in the face of the Russian offensive in Ukraine, has become a frontline country, but also a key strategic platform for the United States, NATO and its major European partners to provide military assistance to Kiev. The military reinforcement of NATO’s eastern flank, which can now be taken for granted, will give Poland greater weight in NATO. What implications does this have for the Alliance’s overall strategy? If NATO can consolidate its position in the Baltic Sea with Sweden and Finland, the same cannot be said a priori about the Black Sea, given Turkey’s ambiguous role. What role can Poland play in both cases? Warsaw has brought the United States even closer militarily, to the extent that they consider Poland their main anchor on the continent, not even completely excluding the possibility of its participation in the nuclear sharing program. Poland’s quest to win its rightful place in the new European equilibrium as a major EU player will require clarification of what its future contacts with the European Commission and with
    Polska w obliczu rosyjskiej ofensywy na Ukrainie stała się krajem frontowym, a dla Stanów Zjednoczonych, NATO i ich głównych partnerów europejskich – kluczową platformą strategiczną w zakresie dostarczania pomocy wojskowej dla Kijowa. Wzmocnienie militarne wschodniej flanki Sojuszu, które teraz można uznać za pewnik, przełoży się na większe znaczenie Polski w NATO. Jakie ma to konsekwencje dla ogólnej strategii Sojuszu? O ile NATO może skonsolidować swoją pozycję na Morzu Bałtyckim ze Szwecją i Finlandią, o tyle nie można tego a priori powiedzieć o Morzu Czarnym, biorąc pod uwagę niejednoznaczną rolę Turcji. Jaką rolę może odegrać Polska w obu przypadkach? Stany Zjednoczone, do których Polska bardzo zbliżyła się pod względem militarnym, uważają Polskę za swoją główną kotwicę na kontynencie europejskim i nie wyłączają nawet możliwości jej udziału w programie nuclear sharing. Dążenie Polski do zdobycia należnego jej miejsca (jako jednego z głównych graczy UE) w nowej równowadze europejskiej będzie uzależnione od tego, jakie będą jej przyszłe kontakty z Komisją Europejską oraz z kluczowymi partnerami europejskimi: Francją i Niemcami. Od tych relacji zależy również przyszłość Trójkąta Weimarskiego.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 1; 51-59
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La France, la Pologne et l’«esprit de Locarno» dans le projet de pacte oriental (1933–1934)
    France, Poland and the “spirit of Locarno”. Poland and the French project of the Eastern Pact (1933-1934)
    Autorzy:
    Dessberg, Frédéric
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216277.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    French foreign policy (1918–1939)
    European security (1918–1939)
    Franco-Polish relations
    Locarno treaties (1925)
    non-aggression pact
    Eastern pact (1934–1935)
    Louis Barthou
    Józef Beck
    polityka zagraniczna Francji (1918–1939)
    bezpieczeństwo europejskie (1918–1939)
    stosunki polsko-francuskie
    układ z Locarno (1925)
    pakt o nieagresji
    Pakt Wschodni (1934–1935)
    Politique étrangère française (1918–1939)
    Sécurité européenne (1918–1939)
    Relations franco-polonaises
    Accord de Locarno (1925)
    Pacte de non-agression
    Pacte oriental (1934–1935)
    Opis:
    La faiblesse de l’alliance militaire franco-polonaise s’explique par des intérêts nationaux divergents en matière de sécurité. Pour la France, la priorité est donnée aux défis posés par les menaces émanant de l’Allemagne, alors que pour la Pologne, ces défis sont essentiellement liés à la Russie soviétique. En conséquence, une ambiguïté est apparue dans la coopération militaire franco-polonaise, d’autant plus que la France préférait un système de sécurité collective et la Pologne des accords bilatéraux. La France a sécurisé ses frontières avec l’accord de Locarno, tandis que pour l’Europe centrale, elle souhaitait un accord de sécurité collective impliquant l’URSS. Dans le même temps, la conclusion par la Pologne d’un pacte de non-agression avec l’URSS est l’occasion pour la France de limiter ses engagements en matière d’alliance, qui doivent être concrétisés par le projet de pacte oriental – rejeté par la Pologne – en tant que «Locarno oriental». La question du projet a cependant révélé les limites du système de sécurité collective de la Société des Nations et, bien qu’il ne remette pas formellement en cause l’alliance existante, il a éloigné la Pologne et la France.
    The weakness of the Franco-Polish military alliance stemmed from conflicting perceptions of security. France prioritized possible threats from Germany, while for Poland these threats came from Soviet Russia. This introduced ambiguity into their military cooperation, especially since France preferred a collective security system while Poland favored bilateral agreements. France secured its borders with the Locarno treaties, while for Central Europe it wanted a collective security agreement involving the USSR. Poland’s conclusion of a nonaggression pact with the USSR was an opportunity for France to limit its alliance commitments, which was to take concrete form in the draft Eastern Pact, rejected by Poland as an “Eastern Locarno”. It revealed the limits of the League of Nations’ collective security system and distanced Poland and France from each other, although it did not formally call into question the existing alliance.
    Słabość polsko-francuskiego sojuszu wojskowego wynikała ze sprzecznych interesów w zakresie bezpieczeństwa narodowego. Dla Francji priorytetowe były wyzwania związane z zagrożeniami płynącymi z Niemiec, podczas gdy dla Polski takie wyzwania odnosiły się przede wszystkim do sowieckiej Rosji. W związku z tym pojawiła się dwuznaczność w polsko- francuskiej współpracy wojskowej, szczególnie że Francja preferowała system bezpieczeństwa zbiorowego, a Polska – umowy bilateralne. Francja zapewniła sobie bezpieczeństwo granic układem z Locarno, a dla Europy Środkowej chciała układu bezpieczeństwa zbiorowego z udziałem ZSRR. Przy czym zawarcie przez Polskę paktu o nieagresji z ZSRR było dla Francji okazją do ograniczenia jej zobowiązań sojuszniczych, które miał urzeczywistniać w zamyśle – odrzucony przez Polskę – projekt paktu wschodniego jako „wschodniego Locarno”. Sprawa projektu ujawniła jednak ograniczenia systemu bezpieczeństwa zbiorowego Ligi Narodów, a także – choć formalnie nie zakwestionował istniejącego sojuszu – oddalił od siebie Polskę i Francję.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 87-100
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies