Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Donald Trump" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    The U.S. Economic War under the Donald Trump Administration
    Autorzy:
    Furgacz, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341245.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    U.S.
    economic war
    trade war
    financial war
    sanction
    Donald Trump
    Opis:
    Though the use of economic war for realization of U.S. policy goals has a long history, it seems that the former U.S. president Donald Trump was definitely inclined to resort to this instrument of foreign policy more often and on bigger scale than his predecessors. The economic war appeared to be the favourite foreign policy tool of the Donald Trump. The Trump presidential administration clearly preferred economic over conventional war. The White House under the Trump was determined to withdraw its military involvement in the Middle East and other regions of the globe replacing it with severe economic pressure on its opponents and adversaries. The tools of economic war – primarily economic sanctions – were employed by Washington in recent years against the Russian Federation, the People’s Republic of China, the Islamic Republic of Iran, Turkey and Venezuela. Over the decades the U.S. intelligence community mastered the economic war tools to provoke bank runs, increased inflation, currency collapse, and shortages of crucial imported products or the combination of the above mentioned things for the purpose of destabilization of targeted economies and regimes. Washington particularly often takes advantage of the dominant position of U.S. dollar in the global economy and its control of the global dollar financial transfers system as a powerful economic weapon. However, the frequent usage of this weapon makes the targeted states inclined to de-dollarize as far as possible and as quickly as possible, which would be unbeneficial to the U.S. eventually.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2023, XX, 2; 79-100
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sovereignty, Nationalism, Populism
    Suwerenność, nacjonalizm, populizm
    Autorzy:
    Rabkin, Jeremy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029632.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    United States
    Donald Trump
    populism
    sovereignty
    nationalism
    Stany Zjednoczone
    populizm
    suwerenność
    nacjonalizm
    Opis:
    Nationalists do not identify themselves with one particular political system, but they aim to create and sustain sovereign nation states. There is no doubt that European Union poses a threat to the sovereignty in a traditional sense due to the transfer of executive authority from the national parliaments to the amorphous supranational structure. It should be noted that United States have never acceded any organization with independent legislative power. Moreover, advocating the nation states does not have to go together with nationalism, while the latter not always occurs combined with the variously defined populism. Populism can put on different forms. In Poland and Hungary populists have majorities in respective parliaments and are strongly affiliated with traditional institutions. Donald Trump gained support thanks to the creation of an image of an angry ‘ordinary fellow’, which citizens disdained by the elites could relate to. He was also attracting interest, because he ignored the rules of political correctness. But Trump’s rhetoric devaluates the most crucial institutions of the American political system. Furthermore, both Trump and his supporters gravitate towards conspiracy theories and the primacy of common-sense attitude, denying the value of expert’s opinions. Similar phenomena are taking place in Europe. Although there is no one consistent definition of ‘populism’, one could say that populism is a symptom of frustration melting into anger that is a threat to the wholesome nationalism and enduring sovereignty. It does not constitute a reform programme, and the ideological void is filled by demagogues, however posing as guardians protecting the “disinherited majority” from the amorphous “establishment”.
    Nacjonaliści nie identyfikują się z jednym ustrojem, jednak dążą do tworzenia i utrzymania suwerennych państw narodowych. Nie budzi wątpliwości, że Unia Europejska jest zagrożeniem dla tradycyjnie rozumianej suwerenności ze względu na transfer władzy ustawodawczej z parlamentów krajowych do amorficznej struktury ponadnarodowej. Zwraca uwagę, że USA nigdy nie przystąpiły do organizacji dysponującej niezależną władzą prawodawczą. Ponadto obrona państw narodowych nie musi być powiązana z nacjonalizmem, ten zaś nie występuje zawsze obok tak czy inaczej definiowanego populizmu. Populizm przybiera różne formy. W Polsce i na Węgrzech populiści mają większość w parlamentach i są mocno związani z tradycyjnymi instytucjami. Donald Trump miał poparcie dzięki kreacji wizerunku rozgniewanego „prostego chłopa”, z którym utożsamiali się lekceważeni przez elity obywatele. Był też interesujący dzięki ignorowaniu reguł politycznej poprawności. Jednakże retoryka Trumpa dewaluuje najważniejsze instytucje ustroju USA. Ponadto zarówno on sam, jak i jego zwolennicy skłaniają się ku teoriom spiskowym oraz prymatowi postawy zdroworozsądkowej, negującej wartość ekspertyz. Podobne zjawiska zachodzą w Europie. Choć brak jednolitej definicji, można powiedzieć, że populizm to przejaw frustracji przechodzącej w gniew, zagrażający zdrowemu nacjonalizmowi i stabilnej suwerenności. Nie tworzy on programu reform, a próżnię ideową zajmują demagodzy, kreujący się jednak na obrońców „wydziedziczonej większości” przed amorficznym „establishmentem”.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2021, 1; 85-105
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    USA wobec Bliskiego Wschodu: od Baracka Obamy do Donalda Trumpa
    U.S. towards the Middle East: from Barack Obama to Donald Trump
    Autorzy:
    Czornik, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/506198.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    the Middle East
    the United States of America
    Barack Obama
    Donald Trump
    Bliski Wschód
    USA
    Opis:
    The Middle East, as one of the most strategic and, at the same time, conflicting areas both in the twentieth and the first two decades of the 21st century, occupies a key place in the foreign policy of the United States. It is the region where, in various forms, American political, economic and military interests are being realized through competition the other actors in the international arena, taking actions to make the states clients of the United States, strengthening dependencies and links with the countries of the region (including Israel), taking initiatives to look for new allies or using military force as a means of implementing foreign policy in the Middle East, as exemplifi ed by the Gulf War, US involvement in Libya and Syria or the war with the so-called Islamic State. The essence of the Middle Eastern US policy has become a kind of sinusoidal variation in reaching for the instruments characteristic for the policy of hard and soft Wilsonianism. While the policy of Barack Obama towards the Middle East was marked by using soft power and an abandonment of the New Crusade and war on terrorism, characteristic for the administration of George W. Bush, Donald Trump presents an uncompromising strategy in accordance with the slogan Make America Great Again and the strategy of building American World Order in the Middle East.
    Bliski Wschód zajmuje kluczowe miejsce w polityce zagranicznej USA. Jest to region realizacji amerykańskich interesów, rywalizacji z innymi aktorami areny międzynarodowej, podejmowania działań na rzecz uczynienia z państw arabskich client states, umacniania zależności z państwami regionu a także wykorzystywania przez USA siły militarnej jako środka realizacji polityki zagranicznej (wojny w Zatoce Perskiej, zaangażowanie USA w Libii i Syrii, wojna z ISIS). Istotą bliskowschodniej polityki USA stała się pewnego rodzaju sinusoidalna zmienność w sięganiu po instrumenty charakterystyczne dla polityki soft i hard wilsonianism. O ile bowiem politykę prezydenta Baracka Obamy wobec Bliskiego Wschodu cechowało odejście od The New Crusade i War on Terrorism charakterystycznych dla George’a W. Busha, o tyle Donald Trump prezentuje strategię (brak strategii?) bezkompromisowości zgodnie z przyjętym w kampanii wyborczej hasłem Make America Great Again i podejmuje działania na rzecz stworzenia American World Order również na Bliskim Wschodzie.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2018, 3; 173-195
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From Enduring to Development. Trump’s foreign policy and Central and Eastern Europe
    Od trwania do rozwoju. Polityka Donalda Trumpa wobec Europy Środkowo-Wschodniej
    Autorzy:
    Domaradzki, Spasimir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029577.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Central Europe
    Donald Trump
    American Foreign Policy
    Central and Eastern Europe
    Change
    Continuity
    Europa Środkowa
    amerykańska polityka zagraniczna
    Europa Środkowo-Wschodnia
    zmiana
    ciągłość
    Opis:
    Donald Trump is probably the most controversial American president after the end of the Cold War. Until now, any journalist attempt for analysis of his foreign policy falls in the immediate trap of ideological and emotional bias. The aim of this paper is to avoid (as much as it is possible) this trap and to focus on the nature and essence of Trump’s administration foreign policy towards the countries of Central and Eastern Europe. The paper conducts qualitative and comparative analysis of the Barack Obama and Donald Trump administrations towards the region in pursuit of the elements of change and continuity between the two administrations. Based on the research findings the author argues that during the Trump administration the region plays more important role in the American Foreign Policy.
    Donald Trump to zapewne najbardziej kontrowersyjny prezydent Stanów Zjednoczonych od końca zimnej wojny. Do tej pory wszelkie próby publicystycznej analizy jego polityki zagranicznej wpadają w pułapkę ideologicznego i emocjonalnego subiektywizmu. Celem artykułu jest uniknięcie (na tyle, na ile jest to możliwe) tej pułapki i skoncentrowanie się na istocie polityki zagranicznej Trumpa wobec państw Europy Środkowo-Wschodniej. Artykuł oparty jest na jakościowej i porównawczej analizie polityki administracji Baracka Obamy i Donalda Trumpa wobec tego regionu w poszukiwaniu elementów zmiany i kontynuacji między tymi dwoma administracjami. W oparciu o wyniki badań autor dochodzi do wniosku, że za czasów administracji Trumpa region odgrywa ważniejszą rolę w amerykańskiej polityce zagranicznej.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2021, 1; 165-178
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miejsce Rosji w polityce bezpieczeństwa USA w XXI wieku w kontekście zacieśniania współpracy rosyjsko-chińskiej
    Russia’s Position in US security policy in the 21st century, in the Context of Closer Cooperation Between Russia and China
    Autorzy:
    Waśko-Owsiejczuk, Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/506758.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    United States of America
    Russia
    China
    security
    Donald Trump
    Barack Obama
    George W. Bush
    international relations
    Stany Zjednoczone Ameryki
    Rosja
    Chiny
    bezpieczeństwo
    stosunki międzynarodowe
    Opis:
    The strengthening of political, military and economic cooperation between China and Russia has been a cause for concern for the United States in the second decade of the twenty-first century, who view it as a threat to national interests and to the international position of the superpower. Due to Moscow’s weakening position in the international system and deteriorating relations with the West, it was in the Kremlin’s interest to find a strong ally with similar interests and goals. The creation of a Chinese-Russian front has emboldened the Moscow authorities to pursue an even more decisive and categorical policy towards the West. American-Russian relations have significantly deteriorated, to such an extent that there is a need to pose the question: is the world facing a new „Cold War”? The purpose of this article is to analyze US security policy towards Russia in the twenty first century in the context of closer Russian-Chinese cooperation, as well as present the level of cooperation on the Washington-Moscow line during the rule of the last three US presidents and the factors affecting the deterioration of relations between the two states.
    Zacieśnianie współpracy politycznej, wojskowej i gospodarczej pomiędzy Chinami oraz Rosją zostało przyjęte przez Stany Zjednoczone w drugiej dekadzie XXI wieku z dużym niepokojem, jako zagrożenie dla interesów narodowych i pozycji międzynarodowej supermocarstwa. Ze względu na słabnącą pozycję Moskwy w systemie międzynarodowym oraz pogarszające się relacje z Zachodem, w interesie Kremla było znalezienie silnego sojusznika, posiadającego zbliżone przedsięwzięcia i cele. Utworzenie chińsko-rosyjskiego tandemu ośmieliło Moskwę do prowadzenia jeszcze bardziej zdecydowanej i kategorycznej polityki wobec Zachodu. Stosunki amerykańsko-rosyjskie uległy przy tym znacznemu pogorszeniu do tego stopnia, że dziś stawiane jest pytanie: czy świat stoi w obliczu nowej „zimnej wojny”? Celem niniejszego artykułu jest analiza polityki bezpieczeństwa USA wobec Rosji w XXI wieku, w kontekście zacieśniania współpracy rosyjsko-chińskiej; przedstawienie współpracy na linii Waszyngton–Moskwa podczas rządów trzech ostatnich prezydentów USA oraz czynników mających wpływ na pogorszenie stosunków pomiędzy państwami.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2018, 1; 67-81
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Donald Trump and America Divided against Itself
    Donald Trump i Ameryka podzielona przeciw samej sobie
    Autorzy:
    Bryk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029635.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Donald Trump’s Presidency
    American Conservatism
    liberal oligarchy
    populism
    identity liberalism
    fragmentation of American socjety
    prezydentura Donalda Trumpa
    konserwatyzm amerykański
    oligarchia liberalna
    populizm
    globalizacja
    liberalizm tożsamościowy
    fragmentacja społeczeństwa amerykańskiego
    Opis:
    Donald Trump became the president of the United States because he was able to see the deep division of the American society into 80% of the population comprising the lower and middle classes and the caste-like oligarchic elite, which is made up of the richest 1% and 19% of the upper-middle class population. These 20% justifies its privileged social position by referring to meritocracy, the ideology of identity liberalism and to globalism, delegitimizing any opposition as a manifestation of ignorance, pathological aggression or social maladjustment (“the deplorables” of Hillary Clinton). Trump turned to the remaining 80% of society, angered not only by the effects of globalization implemented by the liberal elites as the only possible and rational economic policy, but also despised by the liberal upper middle class and forced by political elites to submit to the dictates of the ideology of emancipatory liberalism of personal autocreation, leading to the breakdown of social and family ties and the destruction of authorities. Trump won the support of angry voters because he raised issues that were very close to much of the electorate but were absent from the dominant discourse of political elites, both in the Democratic Party and the Republicans. This was his “populism”, which was in fact democratic and conservative patriotism or mild nationalism. Nevertheless, this provoked vehement opposition from both the liberal left, part of the federal administration (“deep state”) and cancel culture, and from some republicans (“Never Trumpers”). However, the “resistance movement” that emerged after Trump’s election was able to appeal only to ideological arguments, including the perception of America’s and the West’s civilizational heritage as a structure of immanent oppression that Trump wants to renew and strengthen. Thus, a narrative was born presenting Trump as a usurper in a metaphysical sense, an enemy of the only legitimate moral and social order, i.e., the order of identity liberalism with its axioms of emancipation and moral autocreation of individuals. The violation of this quasi-religious order is to cause an escalation of violence and oppression motivated by hatred, racism, xenophobia and religious fanaticism. Such a narrative, referring to the theory of the “end of history” by Francis Fukuyama, was not confirmed either in the politics or in the legislation of the Trump administration, demonstrating flaws in the liberal-left understanding of the so called “populism”.
    Donald Trump został prezydentem USA, gdyż zdołał dostrzec głęboki podział społeczeństwa amerykańskiego: na 80% ludności obejmujące klasę niższą i średnią oraz przypominającą kastę elitę oligarchiczną, na którą składa się 1% najbogatszych oraz 19% ludności zaliczanej do wyższej klasy średniej. Te 20% swą uprzywilejowaną pozycję społeczną uzasadnia, odwołując się do merytokracji, ideologii liberalizmu tożsamościowego oraz globalizmu, delegitymizując sprzeciw jako przejaw ignorancji, patologicznej agresji lub nieprzystosowania społecznego (“pożałowania godni” – Hillary Clinton). Trump zwrócił się do pozostałych 80% społeczeństwa, rozgniewanego nie tylko skutkami wdrażanej przez liberalne elity – jako jedyna możliwa i racjonalna polityka gospodarcza – globalizacji, lecz również pogardzanego przez liberalną wyższą klasę średnią i zmuszanego przez elity polityczne do poddania się dyktatowi ideologii liberalizmu emancypacyjnego, prowadzącego do rozbicia więzi społecznych i rodzinnych oraz zniszczenia autorytetów. Trump zyskał poparcie rozgniewanych wyborców, gdyż poruszył tematy, które były bardzo bliskie znacznej części elektoratu, jednak nie były obecne w dominującym dyskursie elit politycznych – ani Partii Demokratycznej, ani republikanów. Na tym polegał jego “populizm”, będący w rzeczywistości demokratycznym i konserwatywnym patriotyzmem. Wywołało to gwałtowny sprzeciw, zarówno ze strony lewicy liberalnej, części administracji federalnej (deep state) i cancel culture, jak i ze strony części republikanów – zdeklarowanych przeciwników kandydatury Donalda Trumpa na prezydenta. Jednakże “ruch oporu”, który uaktywnił się po wygranej wyborczej Trumpa, był w stanie odwołać się jedynie do argumentów ideologicznych, w tym postrzegania dorobku cywilizacyjnego Ameryki i Zachodu jako struktury opresji, którą Trump chce odnawiać i wzmacniać. Zrodziła się tym samym narracja prezentująca Trumpa jako uzurpatora w sensie metafizycznym, wroga jedynie legitymowanego porządku moralnego i społecznego, tj. porządku liberalizmu tożsamościowego i emancypacji. Naruszenie tego porządku ma doprowadzić do eskalacji nienawiści i motywowanej rasizmem, ksenofobią i fanatyzmem religijnym przemocy, czyli “populizmu” w negatywnym sensie. Narracja taka, odwołująca się do teorii “końca historii” Francisa Fukuyamy nie znalazła jednak potwierdzenia ani w polityce, ani w prawodawstwie czasów administracji Trumpa, wskazując na niedostatki w lewicowo-liberalnym pojmowaniu tzw. populizmu.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2021, 1; 47-84
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Donald Trump as a Response to a Global Post-Cold War Liberal World
    Donald Trump odpowiedzią na świat liberalnego globalizmu po zimnej wojnie
    Autorzy:
    Bryk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/504942.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Donald Trump’s presidency
    liberal oligarchy
    Republican Party
    nation state
    open society
    post-1945 political order
    prezydentura Donalda Trumpa
    oligarchia liberalna
    Partia Republikańska
    państwo narodowe
    porządek polityczny po 1945 roku
    Opis:
    Donald Trump utilizes conservative values and narrative to gain power in elections, causing profound social turmoil (to hell with political correctness) and successfully attempts to limit oligarchization of American political life. He was able to defeat Hilary Clinton with her vision of liberal oligarchy supported by identity clientele groups. Trump focused his rhetoric and policies on social solidarity in a nation state fueled by republican values, thus opposing both liberals and libertarians joined against him in a conflict of two models of common interest in V. Pareto’s understanding. Some similarities to Ronald Regan’s presidency are visible, albeit major differences (business background, massive personal wealth, lack of political experience or administrative career) must be noticed. Trump’s vision “Great America” is a construed temporal social phenomenon, based on rhetoric of greatness and power, used however to implement real and profound policy changes (e.g. nominations to SCOTUS and federal courts). Moreover, Trump saves Republicans from political stalemate or even crisis, as they regain a chance to reorient the political system in a radical manner. His political intuition and business experience allowed Trump to overthrow the rhetoric of political correctness, liberal dispersed censorship and newspeak dictate of public morality. Brutal rhetoric and peculiar sense of humor combined with sincere optimism of a “self-made man” and entrepreneurial mentality allowed Trump to survive both ostracism of elites and ferocious attack of liberal media. He established himself as a representative and voice of “Hard America” (M. Barone), opposed to liberal despise for the “deplorable”. Trump indentifies himself as a man of action, rough business player and a builder, America to him is a nation of builders. Trump’s victory is a symbolic ending of the American and Western order established after 1945.
    Wygrane przez Donalda Trumpa – dzięki odwołaniu do wartości i narracji konserwatywnej – wybory prezydenckie wywołały wstrząs w społeczeństwie amerykańskim. Nowy prezydent z powodzeniem ograniczył postępującą oligarchizację życia politycznego Stanów Zjednoczonych. Zdołał pokonać Hilary Clinton z jej wizją państwa – oligarchii wspieranej przez klienckie grupy tożsamościowe. Trump skoncentrował swoją retorykę i kierunki polityki na solidarności społecznej w ramach państwa narodowego opartego na wartościach republikańskich. Stanął w opozycji zarówno do liberałów, jak i do libertarian złączonych w walce przeciwko niemu. Widać tu konflikt dwóch modeli interesu wspólnotowego w ujęciu Vilfredo Pareto. Ponadto dostrzec można podobieństwa do prezydentury Ronalda Regana, jednakże trudno pominąć zasadnicze rozbieżności (Trump – człowiek wielkiego biznesu z ogromnym majątkiem osobistym, niemający doświadczenia politycznego i niepełniący wcześniej funkcji publicznych). Sama wizja „wielkiej Ameryki” jest stworzonym przez Trumpa zjawiskiem społecznym, opartym na retoryce wielkości i władzy wykorzystywanej jednak przy wdrażaniu rzeczywistych zmian polityki państwa (np. nominacje sędziowskie). Oprócz tego nowy prezydent zapewnił Partii Republikańskiej wyjście z kryzysu, dając szansę na gruntowną i zasadniczą reorientację systemu politycznego USA. Intuicja polityczna i doświadczenie przedsiębiorcy pozwalają Trumpowi na obalenie monopolu retoryki politycznej poprawności wraz z moralnym dyktatem nowomowy i rozproszonymi formami cenzury. Brutalna retoryka i specyfi czne poczucie humoru towarzyszące autentycznemu optymizmowi self-made man, wraz z biznesową mentalnością, pozwoliły Donaldowi Trumpowi na przetrwanie ostracyzmu elit oraz zaciętych ataków mediów liberalnych. Nowy prezydent zajął miejsce trybuna „twardej Ameryki” (Michael Barone) stając w opozycji do liberalnej pogardy dla „godnych pożałowania”. Trump identyfikuje się jako budowniczy, człowiek działania, doświadczony i ostry gracz świata wielkich interesów. Sama Ameryka dlań to naród budowniczych. Nowa prezydentura jest również symbolicznym zakończeniem porządku ustanowionego w USA i Europie Zachodniej po roku 1945.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2019, 3; 17-38
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współpraca polityczna i w zakresie bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych z Unią Europejską po amerykańskich wyborach prezydenckich 2016 r. – kontynuacja czy zmiana?
    Political and Security Cooperation between the United States and the European Union after the 2016 US Presidential Election – A Continuation or Change?
    Autorzy:
    Waśko-Owsiejczuk, Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/505577.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Unia Europejska
    Stany Zjednoczone Ameryki
    Sojusz Północnoatlantycki
    bezpieczeństwo
    Donald Trump
    Barack Obama
    George W. Bush
    stosunki transatlantyckie
    European Union
    United States of America
    North Atlantic Treaty Organization
    security
    transatlantic relations
    Opis:
    Wygrana Donalda Trumpa w wyborach prezydenckich w 2016 r. zwiastowała diametralny zwrot w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa USA. Zmianie miały ulec relacje transatlantyckie, polityka supermocarstwa wobec NATO i Unii Europejskiej. Pomimo że sojusznicy USA w Europie zakładali, że kampania wyborcza rządzi się innymi prawami niż faktycznie rządzenie państwem, więc Donald Trump po przejęciu władzy nie zrealizuje swoich najbardziej kontrowersyjnych obietnic, to wypowiedzi przywódców mocarstw europejskich były pełne obaw. Celem niniejszego artykułu jest analiza współpracy pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Unią Europejską po wyborach prezydenckich w 2016 r. Analizie poddano przy tym współpracę polityczną i w zakresie bezpieczeństwa, odnosząc się do decyzji i działań nie tylko nowego prezydenta USA, ale również poprzednich administracji amerykańskich, w celu pokazania pewnych tendencji, elementów wspólnych i odmiennych.
    Donald Trump’s victory in the 2016 presidential election signaled a diametric turn in US foreign and security policy. This change concerns transatlantic relations and the policies of the superpower towards NATO and the European Union. US allies in Europe assumed that during the electoral campaign diff erent rules were being applied than those to be used in governing the nation. They assumed that Donald Trump would not deliver on his most controversial promises. Nevertheless, many of the statements made by the leaders of European nations were full of fear and uncertainty. The purpose of this article is to study the kind of cooperation occurring between the United States and the European Union after the 2016 presidential election. Political and security cooperation has been analyzed in this regard, comparing the decisions and actions of the new US president to those of the previous US administration, in order to highlight certain tendencies, those that are common and those that are not.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2017, 1; 147-165
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies