Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polska Akademia Nauk." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 56
Tytuł:
Festa eterna
Autorzy:
Plater-Zyberk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084113.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
festa
Italian South
Festa dei Gigli
święto
Włochy
Opis:
Tekst opisuje festę dei gigli – wydarzenie, które należy do niezwykle szerokiego i bardzo zróżnicowanego zbioru świąt ludowych włoskiego południa. Gigli di Nola, to wydarzenie poświęcone świętemu Paolino, patronowi niewielkiego miasta w okolicach Neapolu. Włoskie festy to klucz do zrozumienia kultury. Moment otwarcia, manifestacja tożsamości, oparta często na opozycjach; sacrum – profanum, zwyczajne – niezwykłe, nasze – obce. Próba wyznaczenia granic tych kategorii i ich znaczenia dla danej społeczności, może prowadzić do głębszego doświadczenia jej inności. Tekst ten, będący częścią pracy magisterskiej autorki, przybliża mit założycielski, historię oraz przebieg święta Gigli. Nie jest to jednak wyłącznie opis niezwykłego zjawiska, ale i przykład analizy świata festy, jako klucza do kultury i historii danej społeczności.
The article describes the Festa dei gigli – an event that belongs to an extremely wide and diverse set of folk festivals of the Italian South. Gigli di Nola is dedicated to Saint Paolino, patron of Nola; a small town near Naples. In this text, I argue that the Italian festas are the key to understanding of the respective local community. A moment of opening, a manifestation of identity, often based on oppositions: the sacred – the profane, the ordinary – the extraordinary, ours – foreign. An attempt to delineate the boundaries of these categories and their significance for a given community may lead to a more profound experience of its otherness. This text, part of the author's master's thesis, presents the founding myth, history, and course of the Gigli festival.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 342, 3; 204-211
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trinacria. Równania sycylijskie
Trinacria. Sicilian Equations
Autorzy:
Sochacki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084124.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Sycylia
trinacria
antropologia
Sicily
anthropology
Opis:
Artykuł jest antropologiczną próbą odczytania fragmentu tekstu sycylijskiego. Autor rozważa motywy labiryntu, szaleństwa i triskelonu jako motywów organizujących dyskurs o Sycylii.
An anthropological attempt at deciphering a fragment of a Sicilian text. The author considers motifs of the labyrinth, frenzy, and the triskelion as those organising a discourse on Sicily.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 342, 3; 134-140
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cierpieć
To Suffer
Autorzy:
Szerszeń, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084311.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
wojna
cierpienie
Ukraina
fotografia
war
suffering
Ukraine
photography
Opis:
Patrzeć oznacza cierpieć? I czy obrazy zadają cierpienie, czy mogą być „okrutne”? Wychodząc od postawionego przez Judith Butler pytania, „czy fotografia sprawia, że wydarzenie toczy się dalej, w przyszłości?”, autor zastanawia się nad obrazami toczącej się wojny w Ukrainie, nad ich zdolnością do mobilizowania, ale również zdolnością do przenoszenia przemocy i traumy, do zadawania ran. Dziwna czasowość traumatycznego widoku oznacza powrót tego samego: proces żałoby pozostaje wobec tego czymś niedomkniętym, czymś, co stale wymyka się próbom ujęcia cierpienia w ramy.
Does to look mean to suffer? And do images cause suffering, can they be cruel? With the question posed by Judith Butler: “Does the photograph continue the event into the future?” as his point of departure the author ponders on images of the war taking place in Ukraine, their ability to mobilise but also to transfer violence and trauma, and to wound. The strange duration of a traumatic scene signifies a return to the same: the process of mourning thus remains not closed and constantly evades attempts at capturing suffering within frames.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 343, 4; 182-186
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojna. Kobiece spojrzenie.
War. Female Gaze
Autorzy:
Bojarska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084473.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kobiecość
spojrzenie
fotografia
femininity
gaze
photography
Opis:
Autorka bada wątek kobiecego spojrzenia w relacji do fotografii, zwłaszcza wojennej. W tym celu sięga po Trzy gwinee Virginii Woolf i analizuje użycie fotografii w antywojennej narracji pisarki.
In her article the author theorizes female gaze in relations to atrocity photography, especially war photography. In order to do so he revisits Virginia Woolf’s Three Guineas and discusses the use of photography in Woolf’s anti-war narrative.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 343, 4; 192-198
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojna. Sztuka. Dekolonizacja
War. Art. Decolonization
Autorzy:
Szerszeń, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084575.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ukraina
wojna
dekolonizacja
Ukraine
war
decolonization
Opis:
Pełnoskalowa rosyjska inwazja na Ukrainę wywołała nie tylko bezprecedensową erupcję cierpienia, której symbolem stała się Bucza; przywołała dawno niewidziane stare-nowe obrazy, ale stała się również punktem zwrotnym wprawiającym w ruch całą dyskursywną mapę. Ten zwrot w myśleniu wiąże się z powrotem wojny jako centralnej figury ramującej świat, w którym przyszło nam żyć. Wojna w Ukrainie uruchomiła również głębokie procesy, w których centrum stoi dekolonizacja. Dekolonizowanie polityki Rosji, rosyjskiego imperializmu i rosyjskiej kultury (jej „niewinności”) nie jest jednak – znów – wyabstrahowanym z szerszego tła gestem, lecz na naszych oczach staje się częścią zwrotu, którego celem jest przywrócenie epistemicznej sprawiedliwości. Dekolonizować znaczy być nieposłusznym. Pojęcie nieposłuszeństwa przenosi nas, ponownie, do szkoły: tam, gdzie przyswajamy wiedzę i jesteśmy przyuczani do posłuszeństwa. Jednocześnie dekolonizacja wiąże się z uświadomieniem sobie konieczności wyjścia poza wyuczone i przyjmowane a priori ramy, kategorie i pojęcia. „Powrót do szkoły” następuje jednak nie po to, by kontynuować naukę, lecz by oduczyć się tego, co z takim trudem nauczone. Po 24 lutego 2022 roku jesteśmy obserwatorami tego przyśpieszonego procesu.
The full-scale Russian invasion of Ukraine not only triggered an unprecedented eruption of suffering, symbolised by Bucha; it evoked long-lost old-new images, but also became a turning point setting the entire discursive map in motion. This turn in thinking is linked to the return of war as the central figure framing the world in which we live. The war in Ukraine has also set in motion profound processes at the centre of which is decolonisation. However, the decolonisation of Russian politics, Russian imperialism and Russian culture (its 'innocence') is not - again - a gesture abstracted from a broader background, but, before our eyes, becomes part of a turn aimed at restoring epistemic justice. To decolonise means to be disobedient. The notion of disobedience takes us, again, to school: where we acquire knowledge and are taught to be obedient. At the same time, decolonisation involves the realisation of the need to go beyond learned and a priori accepted frameworks, categories and concepts. "Back to school", however, occurs not to continue learning, but to unlearn what has been learned with such difficulty. After February 24, 2022, we are observers of this accelerated process.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 343, 4; 4-6
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzymski antykrajobraz
Roman anti-landscape
Autorzy:
Salwa, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084145.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Rzym
krajobraz
antropologia
miasto
Rome
lanscape
anthropology
city
Opis:
Celem artykułu jest pokazanie, jak tradycyjne, estetyczne rozumienie krajobrazu skutkuje przeoczaniem krajobrazów uważanych za zdegradowane. Tego rodzaju spojrzenie zdaje się dominować we współczesnych wyobrażeniach o Włoszech, na skutek czego jawią się one jako Bel Paese, którego panoramę bywa zakłócana brzydkimi miejscami. Ich brzydota ma zaś wynikać m.in. z braku wrażliwości krajobrazowej mieszkańców. Tego rodzaju przeoczenie jest jednak aktem niesprawiedliwości. Osnową artykułu jest konfrontacja wizji Rzymu zaoferowanej przez Georga Simmla z obrazem Wiecznego Miasta pokazanym w filmie dokumentalnym Rzymska Aureola (2013). Jego reżyser ukazuje codzienne życie mieszkańców okolic rzymskiej obwodnicy, które łatwo opatrzyć mianem antykrajobrazu. Konfrontacja ta posłuży także pokazaniu na wybranych przykładach, jak zmieniło się rozumienie pojęcia krajobrazu we włoskiej literaturze przedmiotu 2. połowy XX wieku: krajobraz przestał być wyłącznie zjawiskiem estetycznym, nabierając wymiaru etycznego.
The intention of this article is to show how a traditional aesthetic comprehension of the landscape results in overlooking landscapes regarded as degraded. Such an approach appears to dominate contemporary perceptions of Italy, resulting in their depiction as Bel Paese, whose panorama is sometimes disturbed by ugly sites. In turn, unsightliness is regarded as the outcome of, i.a. a lack of sensitivity on the part of the inhabitants. Such an omission, however, is an act of injustice. The article‘s substance is a confrontation of a vision of Rome as seen by Georg Simmel and a depiction of the Eternal City in the documentary film Sacro GRA (2013); the director presents the daily life of the residents of the region of an extensive Roman urban highway, which can be easily described as anti-landscape. Such a confrontation also serves a depiction, based on selected examples, of the way in which the comprehension of the landscape in Italian literature from the second half of the twentieth century changed: by acquiring an ethical dimension the landscape ceased to be an exclusively aesthetic phenomenon.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 342, 3; 24-34
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Thanksgiving
Thanksgiving Day
Autorzy:
Fereński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343475.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Thanksgiving
collective memory
history
Święto Dziękczynienia
pamięć zbiorowa
odpominanie
historia
Connerton
Ricoeur
Opis:
Święto Dziękczynienia jako święto narodowe obchodzone jest w Stanach Zjednoczonych od roku 1789. Początki związane są z dziękowaniem Bogu za błogosławieństwa jakie osadnicy otrzymali w Nowym Świecie, najpierw za obfite żniwa, a następnie także za zwycięstwa w bitwach. Święto nadal służy podkreśleniu znaczenia wspólnoty, dla której miniony rok był pomyślny. Obchody mają charakter zarówno religijny, jak i świecki. Pozostaje jednak pytanie dla kogo ziemia ta była „nową”, dla kogo „żyzną” oraz kto mógł się cieszyć pomyślnością i wygranymi w konfliktach zbrojnych. Święto Dziękczynienia stanowi radość i manifestację jedności narodowej, może być też jednak postrzegane jako symbol skrywania przemocy, nierówności i wyzysku, na których zostały ufundowane USA. Autor analizuje Thanksgiving Day w kontekście pamięci zbiorowej rozwijając koncepcje teoretyczne Paula Connertona i Paula Ricœura.
Thanksgiving Day as a national holiday has been celebrated in the United States since 1789. The origins are related to thanking God for the blessings that the settlers received in the New World, first for bountiful harvests, and then also for victories in battles. The holiday still serves to emphasize the importance of the community, for which the past year was successful. The celebrations are both religious and secular. However, the question remains for whom this land was "new", for whom it was "fertile" and who could enjoy prosperity and victories in armed conflicts? Thanksgiving is a joy and a manifestation of national unity, but it can also be seen as a symbol of concealing the violence, inequality and exploitation on which the USA was founded. The author analyzes Thanksgiving Day in the collective memory context, developing the theoretical concepts of Paul Connerton and Paul Ricœur.  
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 340, 1-2; 157-168
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Łeś Kurbas, cztery ostatnie obrazy
Les Kurbas, Four Last Images
Autorzy:
Dziewulska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32443982.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Łeś Kurbas
teatr
Ukraina
Les Kurbas
theatre
Ukraine
Opis:
Fragment obszerniejszego eseju pt. Łeś Kurbas, dziewięć obrazów z książki Małgorzaty Dziewulskiej, która ukaże się w serii „Odzyskana awangarda” Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego pt. Awangarda podkarpacka. Dziewięć reportaży historycznych (Łeś Kurbas, Pawło Kowżun, Bohdan Ihor Antonycz, Stowarzyszenia Artystyczne, Leopold Lewicki, Teatr malarzy Cricot, Henryk Wiciński, Tadeusz Kantor, Józef Chrobak). W kolejnych obrazach: Łeś Kurbas opuszcza Galicję; Kijów i republika poetów w domu Heorhija Narbuta; Wertep Bożonarodzeniowy; żołnierska widownia Hajdamaków; poeta Mykoła Bażan na widowni teatru Kyidramte; teatr agitpropu - wertep w służbie propagandy; Osip Mandelsztam na widowni Berezilu; Kurbasa inscenizacje Makbeta Szekspira, Teatr i szafot.
Fragment of a larger essay: Łeś Kurbas, dziewięć obrazów, from the book by Małgorzata Dziewulska, to be published in the “Odzyskana awangarda” series of the Zbigniew Raszewski Theatre Institute as Awangarda podkarpacka. Dziewieć reportaży historycznych (Łeś Kurbas, Pawło Kowżun, Bohdan Ihor Antonycz, Stowarzyszenia Artystyczne, Leopold Lewicki, Teatr malarzy Cricot, Henryk Wiciński, Tadeusz Kantor, Józef Chrobak). Successive images portray Łeś Kurbas leaving Galicia; Kyiv and the poets’ republic at the home of Heorhiy Narbut; Christmas Vertep; a soldiers’ audience of Haydamaky; the poet Mykola Bazhan among the audience of the Kyidramte Theatre; the agitprop theatre – the vertep in the service of propaganda; Osip Mandelstam among the Berezil Theatre audience; Kurbas’ stagings of Shakespeare’s Macbeth, theatre and gallows.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 343, 4; 99-112
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podróż włoska, dzisiaj
Italian journey, today
Autorzy:
Barbaruk, Magdalena
Czaja, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084573.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Włochy
podróż do Włoch
antropologia
Italy
journey to Italy
anthropology
Opis:
Zapis wywiadu przeprowadzonego przez Magdalenę Barbaruk z Dariuszem Czają w 2013 roku. Jego bezpośrednią przyczyną była publikacja książki "Gdzieś dalej, gdzie indziej" wydanej przez krakowskiego antropologa w 2010 roku, która poświęcona zostałą Apulii, włoskiemu Południu. Rozmowa dotyczy m.in. obrazu Włoch (współczesnego i historycznego), specyfiki antropologicznego spojrzenia na włoską prowincję (ale i centrum), cech "podróży włoskiej" i poszukiwaniach języka opowiadania o doświadczeniu Włoch.
Transcript of an interview conducted by Magdalena Barbaruk with Dariusz Czaja in 2013. Its direct cause was the publication of the book "Somewhere Further, Where Else" published by an anthropologist in 2010, which was devoted to Puglia, the Italian South. The conversation concerns, among others: the image of Italy (contemporary and historical), the specificity of the anthropological view of the Italian province (but also the center), the features of the "Italian journey" and the search for a language to talk about the Italian experience.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 342, 3; 7-16
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dekolonizacja i wyzwolenie w sztuce ukraińskiej
Decolonization and Disentanglement in Ukrainian Art
Autorzy:
Biedarieva, Svitlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084261.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ukraina
sztuka
dekolonizacja
Ukraine
art
decolonization
Opis:
Wiele prac stworzonych przez ukraińskich artystów w ciągu ostatnich ośmiu lat odzwierciedla kondycję postkolonialną i traumatyczne wspomnienia uwikłania Ukrainy i Rosji przed i przez cały XX wiek. Jednak odkąd rosyjskie bomby zaczęły spadać na ukraińskie miasta, zabijając cywilów, w tym dzieci, i niszcząc tysiące ukraińskich domów, a następnie wyewoluowały w pełnoskalową rosyjską inwazję (luty 2022 roku), zrozumienie tego postkolonialnego uwikłania zmieniło się, podobnie jak stosunek do dekolonialności w ukraińskiej kulturze. Sztuka jest jednym ze wskaźników takiego głębokiego impulsu wyzwoleńczego.
In this text focused on how postcolonial and decolonial processes are reflected in contemporary Ukrainian culture, art historian Svitlana Biedarieva examines methods of decolonizing Ukrainian cultural discourse through the lens of works by contemporary Ukrainian artists – specifically those addressing complex aspects of identity conflicts actualized by Russia’s ongoing war of aggression against Ukraine. Each of the artworks analyzed here dismantles the notion of Ukraine’s postcolonial entanglements through discussions of memory, language, and trauma. Further, Biedarieva attempts to establish a new theoretical framework in which to understand Ukraine’s particular position on the world’s geopolitical map, taking into account the fading impact of Russian colonialism on Ukrainian territory.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 343, 4; 37-41
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Florencja Manganellego. Geometria i sen
Manganellis’ Florence. Geometry and Dream
Autorzy:
Ślarzyńska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084035.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Giorgio Manganelli
Florencja
podróż do Włoch
Florence
journey to Italy
Opis:
Tematem tekstu jest Florencja widziana oczami Giorgia Manganellego, jednego z najciekawszych dwudziestowiecznych pisarzy włoskich, który wiele miejsca w swej twórczości poświęcił subiektywnym relacjom z licznych podróży. Florencja Manganellego – opisana w szczególności w szkicach ze zbioru La favola pitagorica. Luoghi italiani (Baśń pitagorejska. Miejsca włoskie; 2005, szkice o Florencji pochodzą z lat 1982–1988), lecz także pojawiająca się w innych tekstach, m.in. zamieszczonych w najnowszym (2023) zbiorze pism Manganellego poświęconych sztuce Emigrazioni oniriche (Oniryczne emigracje) – to miejsce szczególne, podlegające ścisłym i giętkim regułom baśniowej geometrii, dyktowanym przez złego władcę Baptysterium. Baśniowość i oniryczne geometryczne spory zdają się organizować przestrzeń widmowej i nieoczywistej Florencji w ujęciu Manganellego. Pisarz ogarnia spojrzeniem najważniejsze florenckie świątynie: Santa Maria Novella, Santa Maria del Fiore, San Lorenzo, Santa Croce, Santo Spirito na Oltrarno, lecz także odwiedza wystawy i galerie, przede wszystkim interesuje go Galleria degli Uffizi. Na skutek ujawnienia sieci konfliktów rządzących jej architektoniczno-baśniowym planem Florencja pozbywa się fałszywych etykiet miasta „pięknego”, „arcydzieła”, tak bardzo zniechęcających wcześniej pisarza. W tekście uwzględniono także niedawno opublikowany zbiór wspomnień córki Manganellego Lietty (Giorgio Manganelli. Aspettando che l’Inferno cominci a funzionare, 2022).
The topic of this article is Florence as seen by Giorgio Manganelli, one of the most interesting 20th century Italian men of letters, who devoted a large part of his works to subjective accounts of numerous journeys. Florence viewed by Manganelli – particularly described in sketches from the collection: La favola pitagorica. Luoghi italiani (2005; texts about Florence come from 1982–1988), but also in other works, i.a. those in Emigrazioni oniriche (2023), the most recent collection of Manganelli’s writings dedicated to art – appears to be subjected to the precise and flexible rules of fairy-tale geometry dictated by the evil ruler of the Baptistery. Fairy-tale quality and oneiric geometrical disputes seem to organise the space of a spectral and unobvious Florence as seen by Manganelli. The author explores the most prominent Florentine churches: Santa Maria Novella, Santa Maria del Fiore, San Lorenzo, Santa Croce, and Santo Spirito in Oltrarno, but also tours galleries and exhibitions, being particularly interested in Galleria degli Uffizi. Owing to the disclosure of a network of conflicts within its architectural-fairy tale layout Florence manages to get rid of the false labels of a “beautiful city”, a “masterpiece”, which the author found so discouraging. The text also takes into consideration the recently published collection of reminiscences by Manganiello’s daughter, Lietta (Giorgio Manganelli. Aspettando che l’Inferno cominci a funzionare, 2022).
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 342, 3; 40-48
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wdzięcznym krokiem. Ameryka na piechotę
Thankful Step. America on Foot
Autorzy:
Krupa, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343470.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ameryka
chodzenie
antropologia
America
walking
anthropology
Opis:
Stany Zjednoczone nie są krajem, który kojarzy się z chodzeniem. A jednak można poznawać Amerykę na piechotę. Matt Greene przemierzył pieszo wszystkie ulice Nowego Jorku. Paul Auster kazał bohaterowi swojej powieści kompulsywnie chodzić po tym mieście. Henry David Thoreau i John Muir stali się w XIX stuleciu ojcami założycielami chodzenia po Ameryce. Trzy długodystansowe szlaki przecinające USA, przyciągają co roku tysiące wędrowców. Mają też swoich bohaterów. Wędrówka na długich dystansach powoduje stan szczególnej intensywności doznań, wyłączenie z rzeczywistości, specyficzny stan ciała i umysłu. Jak napisał Thoreau „tylko nieliczni wiedzą, czym jest prawdziwe chodzenie”. Wielki Marsz, który opisuje Stephen King, jest grą, która jednych zabija, a innych ocala przed śmiercią.
The United States of America is not a country that brings walking to mind. Nonetheless, one can become familiar with America on foot. Matte Greene paced along all the streets of New York. Paul Auster compelled the protagonist of his story to compulsively take walks in the city. Henry David Thoreau and John Muir became nineteenth-century founding fathers of walking across America. Each year three long distance trails crossing the USA attract thousands of walkers. They also possess their heroes. Long-distance walking tours produce a state of a specific intensity of motion, a detachment from reality, and a special state of the body and mind. Thoreau wrote that only a few know what real walking is like. The Long Walk described by Stephen King is a game that kills some and saves others from death.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 340, 1-2; 195-203
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dar Curarrehue. Obserwacje wdzięczności
Gift of Curarrehue. Gratitude observations
Autorzy:
Barbaruk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343487.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Amereida
travesía
wdzięczność
obserwacja
Chile
travesia
gratitude
observation
Opis:
„Jedyną możliwą więzią z Ameryką, właściwą formą amerykańskiej miłości, jest wdzięczność” mówił Godofredo Iommi w wykładzie Eneida-Amereida (1981) w którym słowo la gratitud pojawia się kilkanaście razy, wydaje się kategorią kluczową. W poemacie Amereida (1967) wdzięczność jest warunkiem wolności. Uczynienie z wdzięczności filozoficznego fundamentu dekolonizacji Ameryki zdumiewa, prowokuje, jest trudne do zrozumienia. Tekst nie jest jednak poświęcony wyłącznie interpretacji kanonicznych tekstów Szkoły z Valparaíso. Autorkę interesowało bowiem to, jak wdzięczność objawia się w praktykach poetyckiego zamieszkiwania Ameryki tj. w realizowanych od 1984 roku wyprawach w głąb kontynentu tzw. travesía.  Artykuł powstał na podstawie obserwacji sporządzonych na przełomie listopada i grudnia podczas travesía w Curarrehue (Araukania, Chile) oraz doświadczeń z travesía w Cochrane (Patagonia, Chile, 2013) amerykańskiej doktorantki Doris M. Reiny Bravo. Autorka zauważa, że w obu przypadkach uzyskanie statusu obserwatora travesía łączyło się ze szczególnym poczuciem wdzięczności i lęku, co związane jest z fenomenem daru ale też transakcji. Barbaruk podjęła się próby opisu związanego z obserwacją travesía (badań terenowych) afektu: tego z którym jechała do Curarrehue i z którym wróciła. Nadrzędną ramą jej relacji z travesía stało się pytanie o wdzięczność jako narzędzie badawcze, o jej wpływ na sytuację badawczą i język naukowy. Autorka sugeruje, że wdzięczność może być traktowana jako cnota epistemiczna.
"The only possible bond with America, the proper form of American love, is gratitude," said Godofredo Iommi in the lecture Aeneida-Amereida (1981), in which the word "la gratitud" appears several times, seems to be a key category. In the poem Amereida (1967) gratitude is the condition of freedom. Making gratitude the philosophical foundation of America's decolonization is astonishing, provocative, and difficult to understand. The text, however, is not solely devoted to the interpretation of the canonical texts of the School of Valparaíso. The author was interested in how gratitude manifests itself in the practices of poetic inhabiting America, i.e. in expeditions into the depths of the continent, the so-called "travesía". The article is based on observations made at the turn of November and December during a travesía in Curarrehue (Araucania, Chile) and experiences from a travesía in Cochrane (Patagonia, Chile, 2013) by American doctoral student Doris M. Reina Bravo. The author notes that in both cases, obtaining the status of travesía observer was associated with a special sense of gratitude and fear, which is related to the phenomenon of a gift, but also a transaction. Barbaruk attempted to describe the affect associated with the observation of travesía (field research): the one with which she went to Curarrehue and with which she returned. The overriding framework of her relationship with travesía became the question about gratitude as a research tool, about its impact on the research situation and scientific language. The author suggests that gratitude can be treated as an epistemic virtue.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 340, 1-2; 169-177
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skąd się bierze wdzięczność?
Where does Gratitude Come from?
Autorzy:
Prot-Klinger, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343496.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
psychotherapy
Holocaust
gratitude
pchychoterapia
Holokaust
wdzięczność
Opis:
W tekście odnoszę się do klasycznego tekstu Melanii Klein "Zawiść i wdzięczność" i współczesnej dyskusji w ramach psychoanalizy na temat tych pojęć psychologicznych. Psychologiczną pracę nad przywracaniem wdzięczności pokazuję poprzez doświadczenia Ocalałego z Auschwitz. Odnoszę się także do aktualnego dyskursu społecznego, w którym konstrukty zawiści i wdzięczności pełnią ważną funkcję.
The article refers to "Envy and Gratitude", the classical text by Melanie Klein, and a contemporary discussion within the range of psychoanalysis dealing with those psychological concepts. Psychological work on restoring gratitude is demonstrated by referring to the experiences of an Auschwitz Survivor. The author also discusses the current social discourse in which constructions of envy and gratitude play a significant part.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 340, 1-2; 146-150
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dom wieczności, dom wdzięczności
House of Eternity, House of Gratitude
Autorzy:
Sznajderman, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343499.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Gorlice
Żydzi
pamięć
Holocaust
Jews
memory
Opis:
Tekst poświęcony jest żydowskiemu cmentarzowi w Gorlicach –  podkarpackim mieście zamieszkałym do II wojny światowej przez ponad 3000 Żydówek i Żydów, co stanowiło trochę ponad 50 procent całej populacji.  Na cmentarzu pozostały jedynie ochel i nieliczne macewy, ale nawet na nich trudno cokolwiek odczytać. Pamięć też jest martwa. A przecież pochowano tu tysiące ludzi – cmentarz ma już ponad 200 lat. Toczy się tu jednak życie, w którym to, co było kiedyś ludzkie, przeplata się i staje jednością z tym, co roślinne i szerzej – przyrodnicze. Cmentarz porastają stare drzewa, krzewy, kamienie rozpadają się i kruszą, wchodząc w symbiozę z  pokrywającą je roślinnością, w głębokiej trawie pasą się sarny. Jak pisze Ewa Domańska w książce Nekros: Cmentarz to  „teren szeroko rozumianego dziedzictwa, wychodzącego poza idee kultury i natury, chronologicznej linii krótkiego czasu; miejsce, gdzie czas się rozwidla i funkcjonują różne – jak nazywają je fizycy kwantowi – »splątane historie« (entangled histories), a przestrzeń załamuje się; gdzie wielorakie procesy chemiczne i fizyczne stają się procesami tworzącymi sferę sacrum”.  W centrum mojego zainteresowania są właśnie te „splątane historie”, jest właśnie ta załamująca się przestrzeń, które dają początek wspólnej – botaniczno-antropologicznej – opowieści o gorlickich Żydach, o ich życiu i śmierci, o śladach, jakie po sobie zostawili, i o nowej formie istnienia, którego są częścią. „Wpleciony / w wieczny byt –/ nie przeminiesz, / nie przeminiesz” – pisała poetka.
This text is dedicated to the Jewish cemetery in Gorlice – a sub-Carpathian town up to the Second World War inhabited by more than 3 000 Jews, male and female, i.e. slightly over 50 percent of the entire population. The cemetery contains only an ohel and several matzevahs, but it is difficult to decipher anything featured on them. Memory too is defunct in spite of the fact that thousands were buried here – the cemetery is already over 200 years old. Nonetheless, life goes on and that which once was human is now intertwined and becomes a unity with plants and, more extensively, with Nature. The cemetery is overgrown by old trees and shrubs; stones crumble and establish symbiosis with plants covering them; deer graze in high grass. Ewa Domańska wrote in Nekros: a cemetery is “a terrain of widely comprehended heritage, transgressing the ideas of culture and Nature, a chronological line of short time; a place where time unravels and assorted entangled histories, to use a term devised by quantum physicists, function, and where various chemical and physical processes turn into processes creating the sphere of the sacrum”. The author of the article is interested precisely in those “entangled histories” and crumbling space, which initiate a joint – botanical-anthropological – story about the Jews of Gorlice, their life and death, the traces they left behind, and the new form of existence whose part they are. “Woven into / eternal being – / you shall not elapse, / not elapse” – the poetess wrote.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 340, 1-2; 105-116
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 56

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies