Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kodeks," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Od bluźnierstwa do przestępstwa, czyli co tak naprawdę chroni państwo: Boga czy uczucia religijne? – studium historyczno-prawne
    From Blasphemy to Offence, or What does the State Really Protect: God or Religious Feelings? – a Historical and Legal Study
    Autorzy:
    Wasil, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1895832.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    przestępstwo
    kodeks karny
    bluźnierstwo
    uczucia religijne
    offence
    Penal Code
    blasphemy
    religious feelings
    Opis:
    Przestępstwo obrazy uczuć religijnych sięga swoimi korzeniami przestępstwa bluźnierstwa przeciwko Bogu, wobec tego religijne podłoże tego przepisu jest niezaprzeczalne. Mając powyższe na względzie, należy odrzucić zarzut jakoby przestępstwo to było wyrazem świeckości państwa, a z religią, w szczególności chrześcijańską, nie miało nic wspólnego. Polska nie jest państwem wyznaniowym, aczkolwiek w stosunkach z religią znajduje się w relacji separacji skoordynowanej, czego znamienitym przykładem jest umieszczenie art. 196 w Kodeksie karnym.
    The offence against religious feelings has its roots in the offence of blasphemy against God, hence the religious ground of that regulation is undeniable. Considering the above, the imputation that the offence in question is an expression of secularity of the state and that it had nothing to do with religion, especially the Christian religion, should be rejected. Poland is not a confessional state, but in relations with religion it is in a relation of coordinated separation, an eminent example of which is including Art. 196 in the Criminal Code.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2019, 8 (21), 1; 203-218
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Projekt Lutostańskiego a bolszewickie regulacje prawne dotyczące prawa małżeńskiego okresu międzywojennego
    The Lutostański Draft Law and the Bolshevik Legislations of the Marriage Law in the Interwar Period
    Autorzy:
    Dworas-Kulik, Judyta
    Moriak-Protopopowa, Khrystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1896264.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    prawo małżeńskie
    kodeks Lutostańskiego
    ustawodawstwo bolszewickie
    rozwód
    marriage law
    Lutostan code
    Bolshevik legislation
    divorce
    Opis:
    Celem artykułu jest analiza projektu prawa małżeńskiego Karola Lutostańskiego z 1929 r. przeprowadzona w ujęciu porównawczym z rozwiązaniami prawnymi obowiązującymi w Rosji Radzieckiej. Zasadność uwzględnienia komparatystyki uzasadnia powoływanie się przez obóz konserwatywny II Rzeczypospolitej na zbieżność treści i założeń projektu Lutostańskiego z bolszewickim ustawodawstwem małżeńskim. Stanowisko takie bezpośrednio stało się przyczyną tego, że projekt nie uzyskał mocy obowiązującej. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują na istnienie istotnych rozbieżności tak w samych założeniach proponowanej regulacji, jak i w zredagowanych w niej przepisach kształtujących model małżeństwa i rodziny, a w konsekwencji państwa. W odróżnieniu od prawa obowiązującego w Rosji, polski projekt w zamierzeniu faktycznie chronił instytucje małżeństwa i rodziny.
    The aim of this paper is to analyze of the project marriage law by Karol Lutostanski from 1929, which was carried out in a comparative perspective with legal solutions in force in Soviet Russia. The legitimacy of considering comparative studies justifies the reference by the conservative camp of the Second Republic of Poland to the convergence of the content and assumptions of Lutostański’s project with Bolshevik marriage legislation. Such a position was a directly reason why the draft did not become effective. The results of the study indicate that there are significant discrepancies, both in the assumption of the proposed regulation and in the edited articles which are shaping the model of marriage and family, and in consequence the state. In contrast to marriage law in Russia, the Polish project in fact aimed to protect the institution of marriage and family.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2020, 9, 1; 193-206
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Matrimonium per procura w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 i 1983 roku – zarys prawnoporównawczy
    Matrimonium per procura in the 1917 and 1983 Codes of Canon Law – a Comparative Outline
    Autorzy:
    Świto, Lucjan
    Tomkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1900602.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku
    prawo kościelne
    zawarcie małżeństwa
    pełnomocnictwo
    1917 Code of Canon Law
    1983 Code of Canon Law
    Church law
    contracting marriage
    power of attorney
    Opis:
    W Kościele katolickim zgoda małżeńska będąc aktem woli, przez który mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu stworzenia małżeństwa dla swej ważności musi być wyrażona w formie kanonicznej i w sposób prawidłowy. Zgoda ta jest wyrażana przez nupturientów w tym samym czasie i miejscu i co do zasady wyrażana jest przez osoby zawierające związek małżeński osobiście. Jak pokazuje jednak historia, ceremonii zawierania małżeństwa nieomal „od zawsze” towarzyszy instytucja pełnomocnika. Zawieranie małżeństwa pomiędzy nieobecnymi (inter absentes), tj. pomiędzy nupturientami, którzy z jakichś względów nie mogli osobiście uczestniczyć w ceremonii zaślubin, ma wielowiekową tradycję, choć w różnych społeczeństwach i religiach formuła ta spotykała się z różnym przyjęciem i na przestrzeni dziejów podlegała rozmaitym modyfikacjom. W Kościele łacińskim matrimonium per procura skodyfikowane zostało w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r., a następnie w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    Being an act of will through which a man and a woman offer themselves to each other and accept each other to make an irrevocable union, the marriage consent in the Catholic Church has to be expressed in a canonical form and in a proper manner. Such a consent is expressed by both nupturients at the same time and place and – in principle – expressed personally by the two people entering the matrimony. However, as history shows, marriage vows have been made by proxy “since forever”. Contracting a marriage between two absent people (inter absentes), i.e. between prospective spouses who – for some reason – could not take part in the ceremony in person – has a long tradition, although its reception has varied from one society and religion to another and has undergone various modifications over time. In the Catholic Church, matrimonium per procura was codified by the 1917 Code of Canon Law and then in the 1983 Code of Canon Law.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 153-171
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy można sprzedawać rzeczy święte?
    Can Sacred Object be Sold?
    Est-ce que l’on peut vendre des choses sacrées?
    Autorzy:
    Jakubiak, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1891693.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    alienacja
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    profanacja
    nadużycie
    alienation
    Code of Canon Law of 1983
    profanation
    misuse
    Opis:
    Code of the Canon Law does not forbid selling sacred objects. The only exception is the sale of relics. In case of selling or passing the sacred object to another person one should take care to avoid the risk of profanation or misuse. The best solution in case when our influence on the new owner is limited is to turn to the competent Church authority who based on canon 1212 (Code of Canon Law of 1983) will issue a decree depriving the sold object of the dedication or consecration to be used for profane use. Also in this case commentators say it should be assured that the object will be relegated to profane but not sordid use. The change of the owner should be without risk of arising astonishment or unnecessary sensation.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 1; 141-151
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polowania duchownych w świetle średniowiecznych ksiąg pokutnych
    Hunting Practised by the Clergy in the Light of the Medieval Handbooks of Penance
    Autorzy:
    Story, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1797720.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    pokuta
    księga pokutna
    polowanie
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    penance
    handbook of penance
    the 1983 Code of the Canon Law
    Opis:
    Księgi pokutne, które powstały w epoce późnej starożytności chrześcijańskiej i wczesnego średniowiecza są świadectwem kształtowania się praktyki pokutnej w Kościele. Miały one służyć pomocą spowiednikom, zwłaszcza w zakresie ujednolicenia nakładania pokuty. Celem artykułu, jest udzielenie odpowiedzi, patrząc przez pryzmat ksiąg pokutnych, czy postawa Kościoła wobec łowiectwa była zawsze pozytywna, a zwłaszcza czy w taki sam sposób traktowano osoby świeckie, jak i duchowne? Analiza penitencjałów ukazuje, że w średniowieczu osoby duchowne zarówno diakonii, prezbiterzy, a według niektórych ksiąg pokutnych także i biskupi nie powinni brać udziału w polowaniach, zwłaszcza w celach rozrywkowych. Nie znajdujemy natomiast tekstów, które świadczyłyby o tym, że osoby świeckie nie mogą lub nie powinny brać udziału w polowaniach. Z przedmiotowych ksiąg wynika również, że pokuta za udział w polowaniach dla duchownych była surowa, jeśli porównamy ją do innych pokut, wymierzanych za poważne przewinienia. Obowiązujący Kodeks Prawa Kanonicznego nie przewiduje zakazu, aby duchowni nie mogli brać udziału w polowaniach, czy też otaczać troską myśliwych.
    The handbooks of penance written during the Late Ancient Christianity and the Early Middle Ages are the evidence of the formation of the penitential practices in the Church. They were meant to help confessors, especially in regard to the unification of how penance was imposed. This article aims to answer the question of whether, in the light of the handbooks of penance, the stance of the Church towards hunting was always positive, and whether the laity were treated in the same way as the clergy. The analysis of the handbooks of penance reveals that in the Middle Ages the members of the clergy, both deacons and priests, and, according to some sources, also bishops, were not supposed to take part in hunting, especially for entertainment. However, we do not find texts which suggest that laymen would not participate or were not allowed to participate in hunting. The said handbooks also indicate that penance for the clergy for participating in hunting activities was severe in comparison to the one imposed for serious wrongdoings. Today, the Code of the Canon Law does not prohibit clergymen from hunting or showing care towards hunters.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2021, 10, 1; 239-251
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Sakrament kapłaństwa” czy „sakrament święceń” – kwestia jedynie terminologiczna? (problem w ujęciu uchwał soborowych, Kodeksów prawa kanonicznego i katechizmów rzymskich)
    The “Sacrament of Priesthood” or “Holy Orders” – a Merely Terminological Question? (the Problem in Terms of Conciliar Resolutions, Codes of Canon Law and Roman Catechisms)
    Autorzy:
    Janczewski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233973.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament święceń
    sakrament kapłaństwa
    stopnie święceń
    Kodeks prawa kanonicznego
    katechizm rzymski
    sacrament
    priesthood
    holy orders
    degrees of ordination
    Code of Canon Law
    Roman catechism
    Opis:
    Dokumenty Kościoła katolickiego w odniesieniu do szóstego sakramentu posługują się terminem „sakrament święceń”. Tymczasem w wielu polskich tłumaczeniach takich dokumentów, w starszych podręcznikach, a nawet wypowiedziach hierarchów kościelnych pojawia się termin „sakrament kapłaństwa”. Niniejsze opracowanie stara się odpowiedzieć na pytanie, czy te dwa terminy mogą być używane zamiennie, czy też zamienne ich stosowanie łączy się z poważnym problemem umiejscowienia poszczególnych stopni święceń we właściwej optyce teologiczno-kanonistycznej.
    The documents of the Catholic Church use the term „sacrament of Holy Orders” in relation to the sixth sacrament. Meanwhile, in many Polish translations of such documents, in older textbooks and even in the statements of church hierarchs, the term „sacrament of Holy Orders” appears. This study seeks to answer the question whether these two terms can be used interchangeably, or whether their interchangeable use is connected with the serious problem of locating the various degrees of ordination in the proper theological-canonical perspective.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2022, 11, 2; 63-77
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym
    The Need to Establish the Permanent Mediation Organs in Polish Particular Law
    Autorzy:
    Romanko, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010872.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    konferencja biskupów
    biskup diecezjalny
    kompetencje mediacyjne
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku
    bishop’s conference
    diocesan bishop
    mediation competences
    1983 Code of Canon Law
    Opis:
    Ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów albo biskup diecezjalny mogą erygować radę lub urząd wyposażony w kompetencje mediacyjne (kan. 1733 § 2). Organ mediacyjny zwłaszcza wówczas powinien działać, gdy ktoś prosi o odwołanie dekretu zgodnie z kan. 1734. Ponadto, jeżeli przeciwko dekretowi jest wniesiony rekurs, sam przełożony, który ma rozpatrzyć rekurs, powinien zachęcić wnoszącego rekurs i autora dekretu, do szukania tego rodzaju rozwiązania, ilekroć dostrzega nadzieję na dobry wynik (kan. 1733 § 3). W związku z tym, że polski ustawodawca partykularny nie utworzył stałych organów mediacyjnych, można skorzystać z ustawodawstwa partykularnego innych państw. Dlatego też Autor w artykule analizuje organy pojednawcze funkcjonujące w innych państwach i uzasadnia potrzebę ich erygowania w Kościołach partykularnych w Polsce.
    The legislator in the 1983 Code of Canon Law states that the conference of bishops or the diocesan bishop can establish a council or office with mediation competences (can. 1733 § 2). The mediation organ is especially to be of assistance when the revocation of a decree has been requested according to can. 1734. Furthermore, if recourse has been proposed against a decree, however, the superior who deals with the recourse is to urge the person making recourse and the author of the decree to seek a solution of this kind whenever he sees hope of a favorable outcome (can. 1733 § 3). Due to the fact that the Polish particular legislator did not establish permanent mediation organs, it might be necessary to use the particular legislation of other states. Therefore, the Author in the article analyzes the conciliation organs functioning in other countries and justifies the need to establish them in the particular Churches in Poland.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 93-106
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sakramenty święceń i małżeństwa według motu proprio Omnium in mentem Benedykta XVI
    Sacraments of Holy Orders and Matrimony by the motu proprio Omnium in mentem written by Benedict XVI
    Les sacrements de l’ordre et le mariage selon motu proprio Omnium in mente de Benoît XVI
    Autorzy:
    Wojnarowicz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1891687.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    prawo kanoniczne
    nowelizacja
    kanony
    diakonat
    apostazja
    Code of Canon Law of 1983
    canon law
    amendment
    canons
    diaconate
    apostasy
    Opis:
    This article presents a document issued in the form of the Apostolic Letter motu proprio by Pope Benedict XVI on October 26, 2009 and entitled Omnium in mentem. This document is vital to the canon law, because it is changing the contents of up to five articles of the Code of Canon Law. It is the second after the John Paul II’s 1998 motu proprio Ad Tuendam Fidem amendment to the Code. It relates to two areas – the sacrament of Holy Orders and the sacrament of Marriage. Changes made in the canons on the sacrament of Holy Orders (canons 1008, 1009) are amended dogmatic. They illuminate the difference between the common priesthood of the faithful and the ministerial priesthood, as well as organize the three-level hierarchy of the ministerial priesthood, stressing that the diaconate is not (as opposed to the episcopacy and the presbyterate) representation of Christ, the Head of the Church, but has its own ministerial appointment. The change in the law of marriage, in the canons of 1086, 1117 and 1124, involves the removal of these wordings, talking about “a person who is not by a formal act seceded from the Church”. This change is of practical significance, since putting it avoids the problems of interpretation and abuse laws.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 1; 109-121
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Right to Say Goodbye and Permission to Leave a Penitentiary Facility
    Prawo do pożegnania a zezwolenie na opuszczenie zakładu karnego
    Autorzy:
    Niemczycki, Dawid
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1797925.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Executive Penal Code
    European Prison Rules
    Nelson Mandela Rules
    European Court of Human Rights
    kodeks karny wykonawczy
    Europejskie Reguły Więzienne
    Europejski Trybunał Praw Człowieka
    Reguły Nelsona Mandeli
    Opis:
    Niniejszy artykuł omawia prawo do pożegnania wyrażające się w możliwości odwiedzenia poważnie chorych osób bliskich, jak i wzięcia udziału w ich pogrzebie. Prawo to przysługuje w sposób szczególny osadzonym i jest chronione nie tylko przez przepisy prawa polskiego, lecz także międzynarodowego, zarówno w postaci przepisów hard law, tj. Europejską Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, jak i soft law, tj. Europejskie Reguły Więzienne i Reguły Nelsona Mandeli. W artykule tym odnajdziemy przede wszystkim genezę prawa do pożegnania, która została zaprezentowana poprzez odwołanie się do poszczególnych wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Następnie wyartykułowano zakres podmiotowy prawa do pożegnania poprzez wskazanie podmiotów uprawnionych – będących beneficjentami tego prawa – i podmioty pozbawione możliwości skorzystania z zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego. Na zakończenie uwypuklono gwarancje mające na celu zabezpieczenie podmiotu przed naruszeniami prawa do pożegnania.
    This study discusses the right to say goodbye regarding the possibility of visiting seriously ill relatives and attending their funeral. Such a right shall apply for prisoners and is protected not only by Polish law, but also by international law, both in the form of hard law provisions, i.e. the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms, as well as soft law, i.e. European Prison Rules and Nelson Mandela Rules. In this article we can find, the genesis of the right to say goodbye, which was presented by referring to individual judgments of the European Court of Human Rights. Following, the subjective scope of the right to say goodbye was articulated by indicating the authorized entities – who are beneficiaries of this right – and entities deprived of the possibility to use the permit to leave the prison. At the end, guarantees were emphasized to protect the entity against violations of the right to say goodbye.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2020, 9, 1; 143-169
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rada mediacyjna w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    Mediation council in the Code of Canon Law of 1983
    Autorzy:
    Romanko, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1797341.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    mediation council
    Code of Canon Law of 1983
    mediation
    particular law
    diocesan bishop
    conference of bishops
    rada mediacyjna
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    mediacja
    prawo partykularne
    biskup diecezjalny
    konferencja biskupów
    Opis:
    The article is an attempt to show the structure, competences and procedure of the realization of the competences of the mediation council. The legal basis for the establishment of this council is in the Code of Canon Law of 1983 in can. 1733 § 2. In the article there are presented entities which are competent to establish the mediation council: conference of bishops and diocesan bishop. Functions of the council are to seek and suggest equitable solutions. Detailed competences of this mediation body, its structure and procedure should be specified in the statutes which erect the mediation council. The author proposes for the establishment of the mediation council in polish particular law following particular law of the other countries, in which this kind of solution led to the reduction of administrative disputes. What is more, it seems advisable to adopt basic rules of the mediation procedure from the state law in force to the ecclesiastical law.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2012, 1(14); 85-103
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Budowanie Ludu Bożego jako szczególny obowiązek małżonków chrześcijańskich. Analiza kan. 226 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
    Building up the People of God as a Special Obligation of Christian Spouses. Analysis of can. 226 § 1 of the 1983 Code of Canon Law
    Autorzy:
    Olejnik, Bogumiła
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2028990.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    obowiązki i prawa wiernych świeckich
    Lud Boży
    małżeństwo i rodzina
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    obligations and rights of the lay Christian faithful
    the People of God
    marriage and family
    1983 Code of Canon Law
    Opis:
    Artykuł prezentuje genezę kan. 226 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., który swoje źródło ma w nauczaniu Soboru Watykańskiego II. Podmiotem szczególnego obowiązku są wierni świeccy żyjący w stanie małżeńskim. Zobowiązani są dążyć do budowania Ludu Bożego poprzez małżeństwo i rodzinę.
    The article describes the genesis of can. 226 § 1 of the 1983 Code of Canon Law, which has its origin in the teaching of the Second Vatican Council. The subject of the special obligation are the lay Christian faithful who are married. They are obligate to strive for the building up of the People of God through their marriage and family.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2017, 6, 1; 9-21
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepcja przepisów Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. dotyczących kompetencji pasterzy Kościoła w zakresie środków społecznego przekazu w Dyrektorium o pasterskim posługiwaniu biskupów Apostolorum successores
    Adoption of norms of the Code of Canon Law of 1983 concerning the competences of the pastors of the Church for instruments of social communication in directory for the pastoral ministry of bishops Apostolorum Successores
    Autorzy:
    Delmanowicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1797338.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Code of Canon Law of 1983
    instruments of social communication
    mass media
    competences of the pastors of the Church
    directory Apostolorum Successores
    adoption
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    środki społecznego przekazu
    kompetencje pasterzy Kościoła
    dyrektorium Apostolorum successores
    recepcja
    Opis:
    The article takes the problem up concerning the adoption of norms of the Code of Canon Law of 1983 concerning the competences of the pastors of the Church for instruments of social communication in directory Apostolorum Successores. In the first part, on the basis of the Code of John Paul II, there were presented following duties and rights of the pastors of the Church: teaching the Christian faithful about the duty to cooperate in using the media, watching over the faith and morals, preparing the norms concerning transfer Christian doctrine by the instruments of social communication and the application of administrative or penal sanctions. In the second part there was indicated that Congregation for Bishops includes in directory 17 norms on the pastoral office of bishops in the field of the instruments of social communication. In 6 of them i.e. 30, 100a, 139, 140, 141 and 142 the adoption of norms of the Code is visible. The authors of the document were founded on can.: 772 § 2, 747 § 1, 822 § 1, 823, 824-827, 830, 831 § 2.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2012, 1(14); 47-66
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies