Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Prawo kościelne" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Dowody w postępowaniu o stwierdzenie nieważności małżeństwa i w postępowaniu o rozwód
Evidence in the Proceedings for Declaration the Invalidity of the Marriage and in Divorce Proceedings
Autorzy:
Budniaczyńska, Żaneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029014.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
małżeństwo
rozwód
prawo rodzinne
prawo kościelne
proces sądowy
marriage
divorce
family law
ecclesiastical law
case
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest próba porównania dwóch postępowań, tj. postępowania o stwierdzenie nieważności małżeństwa (w prawie kanonicznym) oraz postępowania o rozwód (w prawie polskim), a w szczególności wskazania podobieństw i różnic powoływanych przez strony dowodów. Niewątpliwie na gruncie prawa kanonicznego powołane dowody służą innemu celowi, niż w prawie polskim. O ile dowody powołane w procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa prawie zawsze mogłyby powołane zostać w procesie o rozwód, o tyle niekoniecznie będzie tak w sytuacji odwrotnej. Powyższe opracowanie ma na celu bliższe poznanie obu systemów prawnych.
The main purpose of the following study is attempt to compare of two proceedings i.e. the proceedings for declaration the invalidity of the marriage (in canon law) and divorce proceedings (in Polish law), in particular to point out similarities and differences of evidence which refer by the parties in both proceedings. Undoubtedly on the basis of the canon law evidence serve different purpose than on the basis of the Polish law. While established evidence in the proceedings for declaration the invalidity of the marriage could be almost always establish in divorce proceedings, there is not necessarily be in the opposite situation. The following study is aimed at closer inspection of both legal systems.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 1; 177-193
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Funkcjonowanie kanonicznego porządku prawnego. Prawo Boże, prawo ludzkie, prawo czysto kościelne w prawie kanonicznym
The Functioning of the Canonical Legal Order. God’s Law, Human Law, Solely Ecclesiastical Law in the Canonical Legal System
Autorzy:
Dzierżon, Ginter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1797440.pdf
Data publikacji:
2021-07-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kanoniczny porządek prawny
prawo Boże
prawo ludzkie
prawo czysto kościelne
canonical legal order
God’s law
human law
solely ecclesiastical law
Opis:
W zaprezentowanym opracowaniu Autor podjął namysł nad funkcjonowaniem kanonicznego porządku prawnego. Wykazał on, iż prawa kościelnego nie można postrzegać pozytywistycznie. Fundamentu tego systemu nie tworzy bowiem prawo ludzkie, ale prawo Boże. To ono w systemie pełni z jednej strony funkcję konstytucyjną, z drugiej zaś określa granice interpretacji oraz aplikacji prawa kanonicznego. U podstaw prawa kościelnego leżą pryncypia teologiczne. Ontologicznie prawo Boże jest niezmienne, ponieważ jednym z atrybutów Boga jest niezmienność. Historycznie natomiast jest ono prawem adresowanym do ludzkości. Dlatego też niezmienność dotyczy substratu materialnego prawa, nie odnosi się do sformułowania prawa. Prawo Boże jest zatem deklarowane przez ustawodawcę kościelnego w konkretnym kontekście historycznym. Ze względu na swą zdolność percepcyjną człowiek jest zdolny je opisać i rozpowszechnić. W tworzeniu kościelnego systemu prawnego nie można więc abstrahować od czynnika ludzkiego. Zdaniem Autora, wskazywanie w doktrynie na poszczególne warstwy systemu prawnego, jakimi są prawo Boże, prawo ludzkie, prawo czysto kościelne ma charakter teoretycznoprawny. Występowanie kategorii prawa czysto kościelnego służy przede wszystkim odróżnieniu tego prawa od prawa Bożego i prawa ludzkiego. Prawo Boże jest zwornikiem i wyznacznikiem wszelkich norm. Władza kościelna zatem nie może stanowić prawa, które byłoby sprzeczne z prawem Bożym.
The author of the article discusses the functioning of the canonical legal order. He proves that ecclesiastical law cannot be perceived positivistically since it is founded on God’s law and not man-made law. It plays a constitutional role in this system but, on the other hand, sets boundaries to interpretation and application of canon law. The base for canon law is theological principles. From the ontological perspective, God’s law is invariable because permanence is one of the attributes of God. However, from the historical point of view, since this law is addressed to people, its invariability does not refer to the formulation of law but to the positive substratum of law. Therefore, God’s law is declared by the ecclesiastical legislator in a specific historical context. Thanks to their perceptive capabilities, the person is able to describe this law and spread it. This proves that one cannot disregard the human factor in designing the ecclesiastical legal system. In the author’s opinion, indication in the doctrine of the different layers of the legal system, such as God’s law, human law, and solely ecclesiastical law, is of a theoretical and legal nature. The purpose of using the category of solely ecclesiastical law is to differentiate it from God’s law and man-made law. Still, God’s law remains the keystone and foundation of all norms. The ecclesiastical power cannot therefore make any law which would stand against the law of God.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2021, 10, 1; 45-55
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Matrimonium per procura w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 i 1983 roku – zarys prawnoporównawczy
Matrimonium per procura in the 1917 and 1983 Codes of Canon Law – a Comparative Outline
Autorzy:
Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900602.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku
prawo kościelne
zawarcie małżeństwa
pełnomocnictwo
1917 Code of Canon Law
1983 Code of Canon Law
Church law
contracting marriage
power of attorney
Opis:
W Kościele katolickim zgoda małżeńska będąc aktem woli, przez który mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu stworzenia małżeństwa dla swej ważności musi być wyrażona w formie kanonicznej i w sposób prawidłowy. Zgoda ta jest wyrażana przez nupturientów w tym samym czasie i miejscu i co do zasady wyrażana jest przez osoby zawierające związek małżeński osobiście. Jak pokazuje jednak historia, ceremonii zawierania małżeństwa nieomal „od zawsze” towarzyszy instytucja pełnomocnika. Zawieranie małżeństwa pomiędzy nieobecnymi (inter absentes), tj. pomiędzy nupturientami, którzy z jakichś względów nie mogli osobiście uczestniczyć w ceremonii zaślubin, ma wielowiekową tradycję, choć w różnych społeczeństwach i religiach formuła ta spotykała się z różnym przyjęciem i na przestrzeni dziejów podlegała rozmaitym modyfikacjom. W Kościele łacińskim matrimonium per procura skodyfikowane zostało w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r., a następnie w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.
Being an act of will through which a man and a woman offer themselves to each other and accept each other to make an irrevocable union, the marriage consent in the Catholic Church has to be expressed in a canonical form and in a proper manner. Such a consent is expressed by both nupturients at the same time and place and – in principle – expressed personally by the two people entering the matrimony. However, as history shows, marriage vows have been made by proxy “since forever”. Contracting a marriage between two absent people (inter absentes), i.e. between prospective spouses who – for some reason – could not take part in the ceremony in person – has a long tradition, although its reception has varied from one society and religion to another and has undergone various modifications over time. In the Catholic Church, matrimonium per procura was codified by the 1917 Code of Canon Law and then in the 1983 Code of Canon Law.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 153-171
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje Kościół-Państwo w Polsce wobec COVID-19
Relations Between the Church and the State in Poland on the Case of COVID-19
Autorzy:
Krzewicki, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1797921.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kościelne prawo publiczne
Konkordat
COVID-19
autonomia i współdziałanie
relacje Państwo-Kościół
public church law
Concordat
separation and cooperation
relations between Church and State
Opis:
Pandemia COVID-19 skłoniła rząd polski do działania, którego skutkiem ubocznym było naruszenie wolności religijnej. Problem głównie dotyczył obostrzeń w ilości osób mogących uczestniczyć w nabożeństwach. Istnieją zastrzeżenia co do konstytucyjności podjętych w dobrej wierze działań. Działanie państwa wiązało się z dobrze uzasadnionym celem. Było ono adekwatne i potrzebne. Wątpliwości budziło arbitralne i nieproporcjonalne narzucanie Kościołowi ograniczeń, co do których zastosowanej skali brakowało jasnego i przekonywającego uzasadnienia. Ponadto sposób wprowadzenia obostrzeń w zbyt małym stopniu opierał się na poszanowaniu autonomii Kościoła. Pandemia wykazała, że oba podmioty powinny wyciągnąć wnioski celem pogłębienia i rozwoju owocnej współpracy na rzecz dobra człowieka i społeczeństwa.
The COVID-19 pandemic prompted the Polish government to act with a side effect of violating religious freedom. The problem mainly related to the restrictions with regard to number of people who could participate in the services. There are reservations about the constitutionality of actions taken in good faith. The state action was associated with a well-justified goal. It was adequate and necessary. It raised doubts, by the arbitrary and disproportionate imposition of restrictions on the Church, the scale of which was lacking in clear and convincing justification. Moreover, the restrictions were introduced was not based on respect for the autonomy of the Church. The pandemic showed that both entities should draw conclusions from it and to deepen and develop fruitful cooperation for the benefit of human being and society.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2020, 9, 1; 83-100
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawy prawne odpowiedzialności wiernych za materialne potrzeby Kościoła
The Legal Basis of Responsibility of the Christian Faithful for the Material Needs of the Church
Autorzy:
Słowikowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010875.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przynależność do Kościoła Katolickiego
kościelne prawo konstytucyjne
Lex Ecclesiae Fundamentalis
cele Kościoła
dobra doczesne Kościoła
the enrollment to the Catholic Church
constitutional Church law
purposes of the Church
the temporal goods of the Church
Opis:
Obowiązek zabezpieczenia materialnych potrzeb Kościoła ściśle dotyczy możliwości wykonywania przez niego celów, którymi są: sprawowanie kultu, prowadzenie dzieł apostolstwa i miłości oraz godziwe utrzymanie szafarzy. Podstawy prawne odpowiedzialności wiernych w tym zakresie stanowią przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Ustawodawca przypomina wrodzone prawo Kościoła (ius nativum) domagania się od wiernych wszystkiego, co konieczne dla osiągnięcia właściwych mu celów (kan. 1260) i zarazem zobowiązuje wszystkich wiernych do troski o środki materialne na ich realizację (kan. 222 § 1). W analizowanej dziedzinie istotne są także źródła wskazane przez Papieską Komisję ds. Autentycznej Interpretacji Kodeksu Prawa Kanonicznego, zwłaszcza: kan. 1496 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., dekrety Soboru Watykańskiego II: Apostolicam actuositatem, Ad gentes divinitus, Presbyterorum ordinis. Za podstawy prawne należy również uznać dokumenty źródłowe, do których odwołano się przy tworzeniu pierwszej kodyfikacji prawa kanonicznego.
The duty safeguard of the material needs of the Church is precisely related to the possibility of executing purposes by him, which are: celebrating of the divine worship, exercising works of the sacred apostolate and of charity and decent sustenance of the ministers. The legal basis of responsibility of the Christian faithful in this regard are regulations of the 1983 Code of Canon Law. The legislator reminds an innate right of Church (ius nativum) to require from the Christian faithful those things which are necessary for the purposes proper to it (can. 1260) and at the same time obliges all the faithful to care for material means for realization this purposes (can. 222 § 1). In the analyzed area the sources indicated by the Pontifical Commission for the Authentic Interpretation of the Code of Canon Law are also relevant, especially: can. 1496 of the 1917 Code of Canon Law, decrees of the Second Vatican Council: Apostolicam actuositatem, Ad gentes divinitus, Presbyterorum ordinis. The source documents referred to the first codification of canon law should be also recognized as legal basis.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 123-141
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies