Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Woźniak, Tomasz." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Comparison of lung ultrasound and chest X-ray findings in children with bronchiolitis
Porównanie obrazu USG i RTG klatki piersiowej u dzieci z zapaleniem oskrzelików
Autorzy:
Jaszczołt, Sławomir
Polewczyk, Tomasz
Dołęga-Kozierowska, Marta
Woźniak, Mariusz
Doniec, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032318.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bronchiolitis
chest X-ray
lung ultrasound
respiratory syncytial virus
Opis:
Aim: Respiratory syncytial virus is the main pathogen responsible for bronchiolitis. Usually, there is no indication to perform diagnostic imaging or run laboratory tests in patients with bronchiolitis since the diagnosis is based on the clinical presentation. Chest radiogram can be useful in severe cases. So far, lung ultrasound has not been considered as an alternative in guidelines for imaging diagnosis of bronchiolitis. The aim of the study was to compare lung ultrasound and chest X-ray findings in children with bronchiolitis. Material and methods: In our study we retrospectively compared diagnostic imaging findings in children with confirmed respiratory syncytial virus infection. The study included 23 children aged 2 weeks to 24 months and 3 children older than 24 months. Results: Chest X-ray showed lesions in only 4 cases, whereas ultrasound abnormalities were found in 21 patients. Pathologies revealed by chest Xray were the same for all 4 cases and consisted of an enlarged hilus and peribronchial cuffing. Sonographic lesions included inflammatory consolidations larger than 10 mm in 11 patients, small consolidations (<10 mm diameter) in 8 patients, interstitial syndromes in 6 patients, and alveolar-interstitial syndromes in 11 patients. A small amount of pleural effusion was detected in 3 patients. Conclusions: Considering safety, short time of examination, high sensitivity in finding pleural effusion, small consolidations and signs of interstitial infiltrations, transthoracic lung ultrasound may be useful in the diagnosis of bronchiolitis.
Cel badania: Wirus respiratory syncytial jest głównym patogenem powodującym ostre zapalenie oskrzelików. Zwykle u pacjentów z zapaleniem oskrzelików nie ma wskazań do wykonywania badań obrazowych i laboratoryjnych, a rozpoznanie opiera się na obrazie klinicznym. W cięższych przypadkach przydatne może być badanie rentgenowskie klatki piersiowej. Dotychczas nie uwzględniono badania ultrasonograficznego płuc w wytycznych dotyczących diagnostyki tego schorzenia. W naszej pracy porównaliśmy wyniki badań obrazowych: ultrasonograficznych płuc i rentgenowskich klatki piersiowej u dzieci z zapaleniem oskrzelików. Materiały i metody: Retrospektywnie porównano wyniki przezklatkowego badania ultrasonograficznego płuc i zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej u dzieci z potwierdzonym zakażeniem respiratory syncytial virus. Do badania włączono 23 dzieci w wieku od 2 tygodni do 24 miesięcy i 3 dzieci w wieku powyżej 24 miesięcy. Wyniki: Zmiany patologiczne w badaniu rentgenowskim klatki piersiowej uwidoczniono w czterech przypadkach, podczas gdy w badaniu ultrasonograficznym zmiany stwierdzono u 21 pacjentów. Na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej u wszystkich czterech pacjentów opisano poszerzenie wnęk i zagęszczenia okołooskrzelowe. Zmiany stwierdzone w obrazie ultrasonograficznym obejmowały: konsolidacje zapalne większe niż 10 mm u 11 pacjentów, małe konsolidacje (<10 mm średnicy) u 8 pacjentów, zespoły śródmiąższowe u 6 pacjentów, zespoły śródmiąższowo-pęcherzykowe u 11 pacjentów. W 3 przypadkach stwierdzono niewielką ilość płynu wysiękowego w opłucnej. Wnioski: Z uwagi na bezpieczeństwo, krótki czas badania oraz wysoką czułość w obrazowaniu wysięku opłucnowego, małych konsolidacji i zmian śródmiąższowych przezklatkowe badanie ultrasonograficzne płuc może być użyteczne w diagnostyce zapalenia oskrzelików.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 74; 193-197
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ascites Index – an attempt to objectify the assessment of ascites
Ascites Index – próba obiektywizacji oceny nasilenia wodobrzusza
Autorzy:
Szkodziak, Piotr
Czuczwar, Piotr
Pyra, Krzysztof
Szkodziak, Filip
Paszkowski, Tomasz
Rio Tinto, Hugo
Woźniak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033124.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ovarian hyperstimulation syndrome
Opis:
Introduction: Ascites is observed in cancer patients as well as in other non-neoplastic processes. In some patients, it may cause severe symptoms that can become directly life-threatening. The assessment of the degree of ascites seems useful in the determination of treatment effects as well as in the monitoring of fluid accumulation and early planning of decompression procedures. Aim: Determination of the clinical usefulness of a quantitative method of determining the degree of ascites, so-called Ascites Index. Material and methods: The Ascites Index is an ultrasonographic way of assessing the grade of ascites. The examination result is an index which is analogous to the amniotic fluid index determined in pregnant patients. The Ascites Index was determined in patients with ascites in the course of stage III–IV ovarian carcinoma (7 patients) and ovarian hyperstimulation syndrome (12 patients). Results: The patients with ovarian hyperstimulation syndrome required decompressive paracentesis at the median Ascites Index above 290 mm (range: 216–386 mm). In the patients with ovarian carcinoma, the median value of the Ascites Index at which paracentesis was required was 310 mm (range: 273–389 mm). To avoid complications associated with excessive protein loss, 2000 mL of fluid was evacuated at a single occasion. Following the procedure, the median value of the Ascites Index was 129 mm (range: 121–145 mm) in the patients with ovarian hyperstimulation syndrome and 146 cm (119–220 mm) in cancer patients. Conclusions: The proposed index is simple and rapid to determine. It makes evaluation of the degree of ascites considerably easier. Moreover, it only minimally burdens patients and enables assessment of the effect of decompression or treatment. It seems that this method might be useful also in the assessment of ascites caused by other factors, but this requires further clinical studies.
Wstęp: Wodobrzusze jest objawem występującym u chorych z chorobą nowotworową, obserwowanym także w procesach nienowotworowych. W nielicznej grupie pacjentów wywołuje silne dolegliwości, które mogą bezpośrednio zagrażać życiu. Przydatność oceny wielkości wodobrzusza wydaje się uzasadniona w określaniu efektów leczenia, a także w monitorowaniu narastania płynu i wcześniejszym planowaniu procedur odbarczających. Cel: Wykazanie klinicznej przydatności metody ilościowego oznaczania wielkości wodobrzusza – indeksu wodobrzusza (ascites index). Materiał i metody: Indeks wodobrzuszajest ultrasonograficznym sposobem oceny wielkości wodobrzusza. Badanie wykonuje się, tworząc indeks analogiczny do indeksu płynu owodniowego u ciężarnej. Ascites index oznaczano u pacjentek z wodobrzuszem w przebiegu raka jajnika w stopniu III–IV (7 pacjentek) oraz zespołu hiperstymulacji jajników (12 pacjentek). Wyniki: Przy wartości mediany indeksu wodobrzuszapowyżej 290 mm (zakres: 216–386 mm) pacjentki z zespołem hiperstymulacji jajników wymagały wykonania odbarczającej punkcji jamy otrzewnej. U pacjentek z rakiem jajnika wartość mediany indeksu wodobrzuszawymagająca paracentezy wyniosła 310 mm (zakres: 273–389 mm). Aby uniknąć komplikacji związanych z nadmierną utratą białka, jednorazowo upuszczono 2000 ml płynu. Po paracentezie u pacjentek leczonych z powodu zespołu hiperstymulacji jajników wartość mediany ascites indexwyniosła 129 mm (zakres: 121–145 mm), natomiast u kobiet z rakiem jajnika wartość tę oszacowano na 146 cm (119–220 mm). Wnioski: Zaproponowany indeks jest prosty i szybki do wykonania, znacznie ułatwia oszacowanie wielkości wodobrzusza, minimalnie obciąża osoby badane, a także umożliwia ocenę efektu odbarczenia lub leczenia. Wydaje się, że metoda ta będzie przydatna również w ocenie wielkości wodobrzusza spowodowanego innymi czynnikami niż analizowane, wymaga to jednak dalszych badań klinicznych.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 73; 140-147
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies