- Tytuł:
- The rule of Roman law: Non capitur, qui ius publicum sequitur
- Autorzy:
- Sitek, Bronisław
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/451682.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
- Tematy:
-
Roman law
public law
liability in public law
praetor’s edict
prawo rzymskie
prawo publiczne
odpowiedzialność w prawie
publicznym
edykt pretorski - Opis:
-
Przedmiotem niniejszego opracowania jest przeprowadzenie interpretacji sformułowania autorstwa Ulpiana, pochodzącego z 11 księgi komentarza do edyktu pretora, tj. Non capitur, qui ius publicum sequitur (D. 50.17.116.1). W literaturze romanistycznej sformułowanie to zasadniczo jest traktowane dość marginalnie. Odniesienia do niego znajdują się najczęściej w przypisach, w celu egzemplifikacji jakiegoś toku
myślowego, jednak bez pogłębionej analizy.
Kluczowe dla procesu interpretacji tego sformułowania będzie miało wyjaśnienie
znaczenia użytego w tekście zwrotu ius publicum. Można wstępnie przyjąć założenie,
że Ulpian, posługując się zwrotem ius publicum, nie miał na myśli prawa publicznego w znaczeniu ustrojowym, lecz ugruntowane i powszechnie stosowane przepisy
prawa prywatnego, niezależnie od źródła ich pochodzenia (jurysprudencja, edykt
pretorski czy konstytucje cesarskie).
Zatem hipotezą badawczą może być twierdzenie, według którego stosowanie
przepisów prawa prywatnego powszechnie obowiązującego nie może być podstawą
do postawienia w konkretnym przypadku zarzutu podstępnego czy nieuczciwego
działania. Tak bowiem należy tłumaczyć wieloznaczny czasownik capitur pochodzący od capio, cepi, ceptum.
W konsekwencji temu, kto wykonuje prawo, nie można przypisać złej wiary. Zasada ta ma ogromne znaczenie w przypadku określenia odpowiedzialności osób wykonujących zadania publiczne zgodnie z przepisami prawa i przewidzianych procedur
The subject of this study is to interpret the provision of Ulpian from the 11th book of the commentary to the praetor’s edictie. Non capitur, qui ius publicum sequitur (D. 50.17.116.1). In Romanist literature, this provision is basically treated quite marginally. References to this provision are usually found in the footnotes, in order to exemplify some thought, but without an in-depth analysis. The explanation of the meaning of ius publicum used in the text will be crucial for the process of interpretation of this provision. One can initially assume that Ulpian using the phrase ius publicum did not mean public law from the systemic point of view, but the well-established and universally applied provisions of private law, regardless of their origin (jurisprudence, the praetor’s edict or the emperors’ constitutions). Thus, the research hypothesis may be the statement that the application of the legal provisions of private law can not be the basis for the submission of an insidious or unfair act in a particular case. This is how the ambiguous verb capitur (from capio, cepi, ceptum) should be translated. Consequently, whoever exercises the law can not be impute bad faith. This principle has a great importance when determining the responsibility of persons performing public tasks in accordance with the law and the procedures envisaged. - Źródło:
-
Journal of Modern Science; 2019, 40, 1; 149-162
1734-2031 - Pojawia się w:
- Journal of Modern Science
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł