Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "arylsulphatase activity" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Changes in the content of sulphate sulphur and arylsulphatase activity in soil under potato caused by fertilization
Okreslenie zmian zawartosci siarki siarczanowej i aktywnosci arylosulfatazy w glebie spod uprawy ziemniaka w zaleznosci od nawozenia
Autorzy:
Siwik-Ziomek, A
Koper, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15663.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
sulphate sulphur
arylsulphatase activity
soil
plant cultivation
potato plant
plant fertilization
arylsulphatase
Opis:
Biological processes which shape soil fertility are affected by microorganisms and enzymes they produce as well as the rate of biogeochemical transformations in the cycling ofelements. One of the enzymes is arylsulphatase (EC 3.1.6.1.), which hydrolyses sulphate esters with aromatic radical, releasing sulphate ions according to the equation: R-C-O-SO3- + H2O R-C-OH + SO42- + H+. The enzyme plays an essential role in the sulphur cycle in soil and it can be an indicator of sulphur mineralization in soil. For his study, soil was sampled from a field under potato fertilized with different doses of farmyard manure (0, 20, 40, 60 and 80 t·ha-1) and mineral nitrogen (0, 45, 90, 135 kg N·ha-1). The activity of arylsulphatase was assayed according to Tabatabai and Bremner, while sulphate (VI) sulphur was determined as described by Bardsley and Lancaster. The content of organic carbon in the soil ranged from 8.168 to 10.96 g·kg-1 and depended on FYM fertilization, while the content of total nitrogen ranged from 0.889 to 1.012 g·kg-1 with an average of 0.960 g·kg-1 for FYM and mineral nitrogen doses. The effect of fertilisation on changes in the amount of sulphate sulphur and the activity of arylsulphatase in the soil was noted. The content of sulphate sulphur throughout the research ranged from 21.49 to 24.83 g·kg-1. The higher the FYM doses, the higher the content of the fraction of sulphur available to plants. The soil provided a good supply of sulphur to plants. The activity of the enzyme ranged from 0.010 to 0.024 µM pNP g-1 ·h-1. Its highest activity (an average 0.018 pM pNP g-1·h-1) was recorded in the samples fertilised with nitrogen at the amount of 45 kg·ha-1. Both parameters changed during the potato vegetation period.
Procesy biologiczne kształtujące żyzność gleby są związane m.in. z drobnoustrojami i wydzielanymi przez nie enzymami oraz tempem przemian biogeochemicznych w krążeniu pierwiastków. Arylosulfataza (EC 3.1.6.1.) jest enzymem, który hydrolizuje estry siarczanowe z rodnikiem aromatycznym, uwalniając jony siarczanowe, zgodnie z reakcją: R-C-O-SO3- + H2OR-C-OH + SO42- + H+. Odgrywa on istotną rolę w obiegu siarki i może być wskaźnikiem mineralizacji jej związków w glebie. Celem pracy było zbadanie wpływu zróżnicowanych dawek obornika (0, 20, 40, 60 i 80 t·ha-1) i azotu mineralnego (0, 45, 90, 135 kg N·ha-1) na aktywność arylosulfatazy i zawartość siarki siarczanowej (VI) w glebie podczas uprawy ziemniaka. Aktywność arylosulfatazy oznaczono wg metody Tabatabai i Bremnera, a zawartości siarki siarczanowej (VI) wg metody Bardsleya-Lancastera. Zawartość węgla organicznego w badanej glebie mieściła się w zakresie 8,168-10,96 g·kg-1 i zależała od nawożenia obornikiem. Zawartość azotu ogółem wynosiła 0,889-1,012 g·kg-1, średnio 0,960 g- kg-1, dla dawek obornika i azotu mineralnego. Stwierdzono wpływ nawożenia na zmiany ilości siarki siarczanowej oraz aktywność arylosulfatazy w badanej glebie. Aktywność badanego enzymu wynosiła 0,010-0,024 µM pNP g-1·h-1. Najwyższą aktywność arylosulfatazy (średnio 0,018 pM pNP g-1-h-1) stwierdzono w próbkach nawożonych azotem w ilości 45 kg·ha-1. Zawartość siarki siarczanowej w glebie w okresie wegetacyjnym ziemniaka wynosiła 21,49-24,83 g·kg-1. Zwiększające się dawki obornika powodowały wzrost koncentracji frakcji siarki przyswajalnej dla roślin. Badaną glebę cechuje dobre zaopatrzenie roślin w siarkę. Aktywność arylosulfatazy i zawartość siarki siarczanowej (VI) w glebie zmieniały się w sezonie wegetacyjnym ziemniaka.
Źródło:
Journal of Elementology; 2010, 15, 1; 171-176
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Activity of beta-glucosidase, arylsulfatase and phosphatases in soil contaminated with copper
Aktywnosc beta-glukozydazy, arylosulfatazy i fosfataz w glebach zanieczyszczonych miedzia
Autorzy:
Wyszkowska, J
Kucharski, M.
Kucharski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14356.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
beta-glucosidase activity
arylsulphatase
phosphatase
soil contamination
copper
resistance
Opis:
A pot experiment was carried out to determine the effect of soil (loamy sand and sandy loam) contamination with copper doses of 0, 150, 450 mg Cu·kg-1 d.m. soil on the activity of β-glucosidase (EC 3.2.1.21), acid phosphatase (EC 3.1.3.2), alkaline phosphatase (EC 3.1.3.1) and arylsulfatase (EC 3.1.6.1) in soil. The resistance of these enzymes to copper pollution was also estimated. Soil samples were contaminated with copper chloride. The experiment was carried out in five replications, in two series. The first series was performed on uncropped soil and the second one — on cropped soil. The experimental plants were oat, spring rape and yellow lupine. The activity of soil enzymes was determined in the analyzed samples on the 25th and the 50th day of the experiment. The results of the experiment showed that copper contamination in doses of 150 mg to 450 mg·kg-1 soil significantly inhibits soil’s biochemical activity. The sensitivity of the tested enzymes to copper was determined in the following order: alkaline phosphatase > arylsulfatase > acid phosphatase > β-glucosidase. The resistance of the above enzymes to copper depended on the cultivated plant spe- cies, soil type and the type of soil use and management. In samples of sandy loam, copper induced the smallest change in the activity of acid phosphatase and alkaline phosphatase, and in loamy sand — in the activity of arylsulfatase and acid phosphatase. In uncropped soil, copper was the least effective in changing the activity of arylsulfatase and acid phosphatase. All of the tested enzymes were less resistant to copper contamination in cropped than in uncropped soil. In soil planted with oat, β-glucosidase was the most resistant and arylsulfatase was the least resistant enzyme to copper contamination. In samples sown with spring rape, the analogous enzymes were arylsulfatase and alkaline phosphatase. In yellow lupine treatments, alkaline phosphatase was the most and β-glucosidase was the least resistant enzyme.
W doświadczeniu wazonowym badano wpływ zanieczyszczenia gleby (piasku gliniastego oraz gliny piaszczystej) miedzią w dawkach: 0, 150, 450 mg Cu·kg-1 s.m. gleby na aktywność: β-glukozydazy (EC 3.2.1.21), fosfatazy kwaśnej (EC 3.1.3.2), fosfatazy alkalicznej (EC 3.1.3.1) i arylosulfatazy (EC 3.1.6.1) w glebie. Określono także odporność tych enzymów na zanieczyszczenie miedzią. Glebę zanieczyszczano chlorkiem miedzi. Badania prowadzono w 5 powtórzeniach, w dwóch seriach. W pierwszej serii doświadczenia gleba była nieobsiana roślinami, w drugiej — obsiana. Roślinami doświadczalnymi były: owies, rzepak jary i łubin żółty. W 25. i 50. dniu trwania eksperymentu oznaczono w próbkach glebowych aktywność enzymów glebowych. Stwierdzono, że zanieczyszczenie gleby miedzią w zakresie od 150 mg do 450 mg·kg-1 gleby istotnie hamuje jej aktywność biochemiczną. Testowane enzymy, pod względem wrażliwości na miedź, można uszeregować następująco: fosfataza alkaliczna > arylosulfataza > fosfataza kwaśna > β-glukozydaza. Odporność enzymów na działanie miedzi zależała od gatunku uprawianej rośliny, rodzaju gleby i sposobu jej użytkowania. W glinie piaszczystej miedź wywołała najmniejsze zmiany w aktywności fosfatazy kwaśnej i fosfatazy alkalicznej, natomiast w piasku gliniastym — β-glukozydazy oraz arylosulfatazy. W glebie nieobsianej roślinami miedź wywoływała najmniejsze zakłócenia w aktywności arylosulfatazy i fosfatazy kwaśnej. W glebie obsianej roślinami wszystkie testowane enzymy były mniej odporne na zanieczyszczenie miedzią niż w glebie obsianej. Najbardziej odpornym enzymem na działanie miedzi pod uprawą owsa była β-glukozydaza, a najmniej — arylosulfataza, pod uprawą rzepaku jarego, odpowiednio — arylosulfataza i fosfataza alkaliczna, natomiast pod uprawą łubinu żółtego najbardziej odporna była fosfataza alkaliczna, a najmniej β-glukozydaza.
Źródło:
Journal of Elementology; 2010, 15, 1; 213-226
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies