Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Polityka językowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Esperanto: A Language Policy Assessment
Esperanto: Ocena polityki językowej
Autorzy:
Tonkin, Humphrey
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910307.pdf
Data publikacji:
2019-03-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Esperanto
language policy
polityka językowa
Opis:
Unlike most projectors of planned international languages, the creator of Esperanto, L.L. Zamenhof, was as interested in status planning as in corpus planning. Zamenhof’s project was complete enough to be used as a means of communication, but incomplete enough to allow the community of Esperanto speakers to do much of the work of turning his project into a full-fledged language. Zamenhof himself saw the language as a means to an end, and, quite early on, entrusted the development of the language to its speakers while he pursued more lofty ideological goals. Recently scholars have turned their attention to the ideological side of the Esperanto community in general, including the strong commitment of Esperanto speakers to linguistic justice and to a greater awareness of the value of multilingualism and linguistic diversity.
W przeciwieństwie do większości projektantów planowych języków międzynarodowych twórca Esperanto L.L. Zamenhof był tak samo zainteresowany planowaniem statusu jak planowaniem korpusu. Projekt Zamenhofa był na tyle kompletny, by można go było wykorzystać jako środek komunikacji, ale na tyle niepełny, aby umożliwić społeczności esperantystów wykonanie dużej części pracy nad przekształceniem projektu we w pełni rozwinięty język. Sam Zamenhof postrzegał ten język jako środek do celu i dość wcześnie powierzył rozwój języka jego użytkownikom, podczas gdy on sam dążył do wyższych celów ideologicznych. Niedawno badacze zwrócili uwagę na ideologiczną stronę społeczności esperanckiej w ogóle, w tym na silne zaangażowanie esperantystów w językową sprawiedliwość i większą świadomość wartości wielojęzyczności i różnorodności językowej.
Źródło:
Język. Komunikacja. Informacja; 2017, 12; 136-145
1896-9585
Pojawia się w:
Język. Komunikacja. Informacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effects of language policy in China
Efekty polityki językowej w Chinach
Autorzy:
Kurpaska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910393.pdf
Data publikacji:
2019-03-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
language policy in China
polityka językowa w Chinach
Opis:
The population of China consists of 56 officially recognised ethnic groups, which speak (depending on the criteria used) from 135 to nearly 300 languages. About 90% of the population declare themselves as belonging to the Han-Chinese nationality. The language spoken by this majority is by no means uniform, the varieties of Chinese are so diversified, that most of them are mutually unintelligible, and some linguists even call them separate languages. The remaining 10% speak languages that are classified into five language families. Is it possible to introduce one common language in a country with the largest population on Earth? China has been carrying out such a language policy since the 1950s. The goal is to spread the national standard – Mandarin, or Putonghua, all over the country, so that all inhabitants could communicate freely. This idealistic work is already very advanced and it has caused vast changes in the linguistic landscape of China. Not all the rights of minority languages declared in the constitution are respected. Also the non-Mandarin varieties of Chinese are subject to unification and noticeable changes are ongoing in the local tongues. This paper shows the various aspects of Chinese language policy, the positive and negative effects it has on the languages spoken in China.
Ludność Chin składa się z 56 oficjalnie uznanych grup etnicznych, które posługują się (w zależności od zastosowanych kryteriów) od 135 do prawie 300 językami. Około 90% populacji deklaruje przynależność do narodowości Han. Język używany przez tę większość nie jest bynajmniej jednolity; odmiany chińskiego są tak zróżnicowane, że większość z nich jest wzajemnie niezrozumiała, a niektórzy lingwiści nazywają je nawet odrębnymi językami. Pozostałe 10% mówi językami, które są podzielone na pięć rodzin językowych. Czy jest możliwe wprowadzenie jednego wspólnego języka w kraju o największej populacji na Ziemi? Chiny prowadzą taką politykę językową od lat pięćdziesiątych. Celem jest rozpowszechnienie krajowego standardu – mandaryńskiego (putonghua) w całym kraju, tak, aby wszyscy mieszkańcy mogli swobodnie się komunikować. To idealistyczne dzieło jest już bardzo zaawansowane i spowodowało ogromne zmiany w językowym krajobrazie Chin. Nie wszystkie zawarte w konstytucji prawa języków mniejszości są respektowane. Również nie-mandaryńskie odmiany chińskie podlegają unifikacji, a w lokalnych językach zachodzą zauważalne zmiany. W niniejszym artykule przedstawiono różne aspekty chińskiej polityki językowej; pozytywne i negatywne skutki, jakie ma ona dla języków używanych w Chinach.
Źródło:
Język. Komunikacja. Informacja; 2017, 12; 14-24
1896-9585
Pojawia się w:
Język. Komunikacja. Informacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies