Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "przedmiot" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Liability for unlawful making protected works available to the public and for providing hyperlinks to such works on social networking websites
Autorzy:
Piesiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363808.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Internet
hiperlink
prawo autorskie
prawo europejskie
przedmiot ochrony
prawa autorskiego
utwór
ochrona autorskich praw majątkowych
naprawienie szkody
media
społecznościowe
hyperlink
copyright
European law
subject of copyright
work
protection
of author’s economic rights
redress for the inflicted damage
social media
Opis:
Users of social networking sites post more and more materials that may be subject to copyright and related rights. As a result, these activities quite often constitute a breach of law. The article describes what activities – carried out as part of the functionality of social networking websites – can result in copyright infringement. The analysis covers not only the issue of posting a specific material protected by copyright on the website by its user, but also subsequent activities consisting in making the material available (re-posting) by providing reference (hyperlinks). The author puts forward a hypothesis that in some cases not only the person who places material on a social networking website but also the person who makes the material available by posting a hyperlink to it is liable for the infringement of copyright.
Użytkownicy serwisów społecznościowych zamieszczają coraz więcej materiałów, które mogą stanowić przedmiot ochrony prawem autorskim. W konsekwencji niejednokrotnie na skutek takiego umieszczenia dochodzi do naruszenia prawa. Niniejszy tekst opisuje, jakie czynności – realizowane w ramach funkcjonalności portali społecznościowych – mogą stanowić źródło naruszenia prawa autorskiego. Analizie poddano nie tylko zagadnienie związane z umieszczeniem określonego materiału objętego ochroną prawa autorskiego na portalu przez użytkownika, lecz także czynności kolejne, polegające na dalszym udostępnianiu tego materiału (re-post) poprzez umieszczenie odsyłaczy (hiperlinków). Autor stawia tezę, iż w niektórych przypadkach odpowiedzialnym za naruszenie prawa autorskiego będzie nie tylko osoba, która umieściła określony materiał na portalu społecznościowym, lecz także osoba, która ten materiał dalej udostępniła poprzez zamieszczenie hiperlinku.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 4; 131-144
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2017 r. III KK 141/17. Odpowiedzialność za paserstwo nieumyślne
Autorzy:
Różańska-Ungur, Patricia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1336686.pdf
Data publikacji:
2021-05-25
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
paserstwo umyślne
paserstwo nieumyślne
odpowiedzialność karna profesjonalnego podmiotu
nabycie rzeczy pochodzących z czynu zabronionego
przedmiot wykonawczy
sprawca przestępstwa pierwotnego
handling stolen goods intentionally
handling stolen goods unintentionally
professional entity’s criminal liability
acquisition of things originating from prohibited acts
object of crime
perpetrator of primary crimes
Opis:
Niniejsze opracowanie stanowi aprobujące odniesienie się autora do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2017 r., III KK 141/17. Przedmiotem niniejszej glosy jest próba rozkodowania ustawowych przesłanek charakteryzujących stronę podmiotową i stronę przedmiotową podmiotu dopuszczającego się przestępstwa paserstwa niemyślnego, opisanego w normie prawnej z art. 292 k.k., tj. przestępstwa powszechnego o charakterze publicznoskargowym ściganego z urzędu, przez pryzmat sprawcy będącego przedsiębiorcą trudniącym się handlem konkretnymi rzeczami w sposób profesjonalny, który jako taki winien dochować należytej staranności, aby zorientować się, że dana nabywana przez niego rzecz pochodzi z czynu zabronionego.
The paper presents the author’s opinion of approval of the judgement of the Supreme Court of 28 June 2017, III KK 141/17. The gloss tries to decode the statutory features of the subjective and objective aspects of an entity involved in the offence of handling stolen goods unintentionally referred to in the legal norm of Article 292 CC , i.e. a commonoffence subject to public prosecution ex officio, through the prism of a perpetrator who is an entrepreneur involved in professional trade and who, as such, should be especially diligent in order to recognise that an object he/she buys originates from the commission of a prohibited act.
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 1; 167-184
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aggravation of crimes against property due to features of the subject of committed act
Typy kwalifikowane przestępstw przeciwko mieniu ze względu na właściwości przedmiotu czynności wykonawczej
Autorzy:
Stefańska, Blanka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359693.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury
mienie znacznej wartości
przedmiot czynności wykonawczej
przestępstwo kwalifikowane
rzecz powierzona
typ podstawowy przestępstwa
znamię kwalifikujące
object of special importance for culture
property of substantial value
subject of the act committed
aggravated crime
entrusted object
basic type of crime
aggravating constituent element
Opis:
This article discusses aggravated types of crime against property considering the features of the act committed. This concerns an entrusted movable object (Article 284 § 2 of the Polish Criminal Code), property of substantial value (Article 289 § 2, Article 294 § 1 Criminal Code) and objects of special importance for culture (Article 294 § 2 Criminal Code). Interpretation of these constituent elements has been provided by making references to views presented by the representatives of the legal doctrine and in case law. The author assumes that an entrusted object is one which has been handed over to the perpetrator with the power of disposal, subject to the obligation to return it. It is in the perpetrator’s possession before being misappropriated. Property of substantial value or an object of special importance for culture – pursuant to Article 294 § 1 and § 2 of the Criminal Code – is a constituent element aggravating some crimes against property under the Criminal Code listed in Article 294 § 1, namely: theft of another person’s movable object (Article 278 § 1), theft of computer software (Article 278 § 2), misappropriation of another person’s movable object or property right (Article 284 § 1), misappropriation (Article 284 § 2), switching into a telecommunication device (Article 285 § 1), fraud (Article 286 § 1), computer fraud (Article 287 § 1), destroying, damaging or making useless of another person’s property (Article 288 § 1), breaking or damaging a submarine cable or violating regulations applicable in the case of laying or repairing such cables (Article 288 § 3) and intentional handling stolen goods (Article 291 § 1). The list of the regulations defining the basic types of the crimes is exhaustive (numerus clausus), and this regulation may not be applied to other crimes against property. Property of substantial value is property the value of which at the time of committing of the prohibited act exceeds PLN 200,000 (Article 115 § 5 Criminal Code). The value of the property being the subject of the prohibited act should be calculated as of the time of committing the act and not the time of passing the judgment. In the author’s opinion, cultural property has the same meaning as in the definition provided in Article 2(1) of the Act of 25 May 2017 on the restoration of national cultural property, pursuant to which this is “a monument as defined in Article 3(1) of the Act of 23 July 2003 on the protection and care of monuments, a movable object which is not a monument, and also elements or components thereof the preservation of which is in the public interest, considering their artistic, historical or scientific value or their significance for cultural heritage and development.” One argument for giving it this meaning is the fact that it is determined in the act which is recognised as fundamental as regards cultural property.
Przedmiotem artykułu są typy kwalifikowane przestępstw przeciwko mieniu ze względu na właściwości przedmiotu czynności wykonawczej. Chodzi o powierzoną rzecz ruchomą (art. 284 § 2 k.k.), mienie znacznej wartości (art. 289 § 2, art. 294 § 1 k.k.) oraz dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury (art. 294 § 2 k.k.). Została dokonana wykładnia tych znamion z odwołaniem do wypowiedzi w doktrynie i judykaturze. Autorka przyjmuje, że rzeczą powierzoną jest ta, która została przekazana sprawcy we władanie z obowiązkiem zwrotu. Znajduje się ona w posiadaniu sprawcy przed dokonaniem jej przywłaszczenia. Mienie znacznej wartości lub dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury – zgodnie z art. 294 § 1 i 2 k.k. – jest znamieniem kwalifikującym niektórych przestępstw przeciwko mieniu, enumeratywnie wymienionych w art. 294 § 1 k.k., a mianowicie: kradzieży cudzej rzeczy ruchomej (art. 278 § 1 k.k.), kradzieży programu komputerowego (art. 278 § 2 k.k.), przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej lub prawa majątkowego (art. 284 § 1 k.k.), sprzeniewierzenia (art. 284 § 2 k.k.), włączenia się do urządzenia telekomunikacyjnego (art. 285 § 1 k.k.), oszustwa (art. 286 § 1 k.k.), oszustwa komputerowego (art. 287 § 1 k.k.), zniszczenia cudzej rzeczy, uszkodzenia lub uczynienia jej niezdatną do użytku (art. 288 § 1 k.k.), przerwania lub uszkodzenia kabla podmorskiego albo naruszenia przepisów obowiązujących przy zakładaniu lub naprawie takiego kabla (art. 288 § 3 k.k.) i umyślnego paserstwa (art. 291 § 1 k.k.). Wyliczenie przepisów określających podstawowe typy przestępstw jest wyczerpujące (numerus clausus) i przepis ten nie może być zastosowany do innych przestępstw przeciwko mieniu. Mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 zł (art. 115 § 5 k.k.). Wartość mienia stanowiącego przedmiot czynu winna być liczona w odniesieniu do czasu popełnienia czynu, a nie odniesiona do czasu orzekania. Dobro kultury, zdaniem autorki, ma takie samo znaczenie, jakie nadano mu w definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury, w myśl której oznacza ono „zabytek w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, rzecz ruchomą niebędącą zabytkiem, a także ich części składowe lub zespoły, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na ich wartość artystyczną, historyczną lub naukową, lub ze względu na ich znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego”. Za nadaniem takiego znaczenia przemawia zamieszczenie definicji w ustawie uważanej za podstawową w dziedzinie dóbr kultury.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 3; 17-32
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies