Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "odmowa" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Complaint on a bailiffs omission to take action: selected comments de lege lata and de lege ferenda
    SKARGA NA ZANIECHANIE PRZEZ KOMORNIKA DOKONANIA CZYNNOŚCI – WYBRANE UWAGI DE LEGE LATA I DE LEGE FERENDA
    Autorzy:
    Derlatka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1389804.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    Keywords: bailiff’s action
    omission
    inaction
    enforcement
    judicial supervision
    refusal to take
    action
    czynności komornika
    zaniechanie
    bezczynność
    egzekucja
    nadzór judykacyjny
    odmowa dokonania czynności
    Opis:
    Skarga na czynności komornika stanowi podstawowy środek zaskarżenia w postępowaniu egzekucyjnym. Z art. 767 §1 k.p.c. wynika, iż de lege lata przysługuje ona nie tylko na „czynności” komornika, lecz także na „zaniechanie” tego organu egzekucyjnego. Pod pojęciem czynności należy rozumieć także odmowę dokonania czynności przez komornika. Skarga nie przysługuje jednak w przypadku bezczynności komornika. Bezczynność rozumiana jest jako opieszałość i zaniedbanie komornika w realizacji obowiązków wynikających z art. 45a ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. Prowadzi ona do przewlekłości postępowania egzekucyjnego. De lege ferenda bezczynność komornika nie powinna podlegać zaskarżeniu w drodze skargi z art. 767 §1 zd. 2 k.p.c. Tym samym dążenia do zrównania zakresu znaczeniowego pojęć „zaniechanie” oraz „bezczynność” nie zasługują na aprobatę. Stanowisko to należy podtrzymać, mimo iż niejednokrotnie w ocenie wierzyciela skutki zaniechania i bezczynności komornika są takie same. Z dużą ostrożnością należy też podejść do postulatów rezygnacji ze skargi na zaniechanie komornika. Efektywność egzekucji wspierają bowiem dokonane w ostatnim czasie zmiany ograniczające zakres dopuszczalności przedmiotowej tej skargi w odniesieniu do aktywnego, nie zaś pasywnego, zachowania komornika.
    A complaint about a bailiff’s action is a fundamental appeal measure in the executive proceedings. Pursuant to Article 767 §1 of the Code of Civil Procedure, it is granted de lege lata not only with respect to a bailiff’s action, but also with regard to this executive body’s omission to take action. The term “action” should also be understood as a bailiff’s refusal to take action. A complaint is not admissible, however, in the case of a bailiff’s inaction. Inaction is understood as a bailiff’s excessive delay and negligence in the fulfilment of obligations under Article 45a of the Act on court bailiffs and enforcement procedure. It leads to excessive lengthiness of executive proceedings. A bailiff’s inaction should not be de lege ferenda subject to complaint under Article 767 §1 sentence 2 CCP. Thus, the pursuit of equating the semantic scopes of the terms “omission” and “inaction” does not deserve approval. This attitude should be upheld, despite the fact that a creditor often believes the effects of a bailiff’s omission and inaction are the same. It is also very important to treat with great caution the proposals to abandon a complaint about the bailiff’s omission. The effectiveness of enforcement is supported by the recently introduced changes limiting the scope of admissibility of a complaint in relation to active, not passive, bailiff’s conduct.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 1; 62-82
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problematyka udziału konsula lub urzędnika konsularnego w czynnościach, o których mowa w art. 177 § 1b pkt 2, art. 586 § 1 oraz w art. 177 § 1 w zw. z art. 582 § 1 i art. 581 § 1 k.p.k.
    The issue of participation of a consul and consular officer in activities referred to in art. 177 § 1b point 2, art. 586 § 1 and in art. 177 § 1 in connection with art. 582 § 1 and art. 581 § 1 of the Code of Criminal Procedure
    Autorzy:
    Sowiński, Piotr Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407817.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    urzędnik konsularny
    tajemnica konsularna
    immunitet konsularny
    odmowa zeznań
    proces karny
    przesłuchanie
    świadek
    oskarżony
    biegły
    consular officer
    consular secrecy
    consular immunity
    refusal to testify
    criminal trial
    interrogation
    witness
    accused
    expert
    Opis:
    Tekst stanowi analizę rozwiązań normatywnych dotyczących udziału członków urzędów konsularnych (polskich i obcych) w czynnościach dowodowych podejmowanych w procesie karnym. Omówiono problematykę udziału polskich urzędników konsularnych w przesłuchaniu oskarżonych i świadków (art. 177 § 1b pkt 2 k.p.k.), a także przesłuchania tych uczestników postępowania karnego przez konsula jako organu zastępującego w tym zakresie sąd polski. Czynności te, zgodnie z wolą polskiego ustawodawcy, ale i prawa narodów, mieszczą się w tym, co określa się mianem postępowania karnego ze stosunków międzynarodowych, ale także i prawa konsularnego. Podjęto tu także rozważania odnośnie do prawa do odmowy zeznań, które przysługuje członkom urzędów konsularnych w zakresie okoliczności związanych z pełnioną przez nich funkcją. W ocenie autora można mówić o istnieniu w tym zakresie tajemnicy konsularnej, która stanowi odmianę tajemnicy funkcyjnej lub zawodowej.
    The text is an analysis of normative solutions regarding the participation of members of consular offices (Polish and foreign) in evidentiary activities undertaken in criminal proceedings. The issue of participation of Polish consular officials in the interrogation of defendants and witnesses was discussed (Article 177 § 1b point 2 of the Code of Criminal Procedure), as well as the interrogation of these participants in criminal proceedings by the consul as the body replacing the Polish court in this respect. These activities, in accordance with the will of the Polish legislator and the law of nations, are included in what is called criminal proceedings in international relations, but also in consular law. Considerations were also made regarding the right to refuse to testify, which members of consular posts are entitled to in the circumstances related to their function. In the author’s opinion, there may be consular secrecy in this respect, which is a form of functional or professional secrecy.
    Źródło:
    Ius Novum; 2023, 17, 4; 40-60
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2018 rok
    Autorzy:
    Stefański, Ryszard A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1337401.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    abstrakcyjne pytanie prawne
    klauzula wykonalności
    kontrola operacyjna
    odmowa wszczęcia postępowania przygotowawczego
    omyłka pisarska
    postępowanie w sprawach o wykroczenia
    pytanie prawne
    Sąd Najwyższy
    skład sądu
    spółka jawna
    uchylenie wyroku
    umorzenie postępowania przygotowawczego
    wyrok łączny
    zażalenie
    abstract legal question
    enforcement clause
    surveillance
    refusal to instigate preparatory proceedings
    editorial error
    proceedings in petty offence cases
    legal question
    Supreme Court
    court bench composition
    general partnership
    quashing of a sentence
    discontinuation of preparatory proceedings
    cumulative sentence
    complaint
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest analiza orzeczeń Izby Karnej Sądu Najwyższego, podjętych w 2018 r. w ramach rozstrzygania zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy (art. 441 § 1 k.p.k.), budzących poważne wątpliwości co do wykładni przepisów prawa (art. 82 § 1 u. o SN) lub wywołujących w orzecznictwie sądów rozbieżności w wykładni przepisów prawa, będących podstawą ich orzekania (art. 83 § 1 u. o SN), w zakresie prawa karnego procesowego. Rozstrzygając przedstawione mu zagadnienia, Sąd Najwyższy opowiedział się: za dopuszczalnością sprostowania jako oczywistej omyłki pisarskiej określenia w sposób odmienny cyfrowo i słownie wymiaru kary (art. 105 § 1 k.p.k.); możliwością podejmowania przez prokuratora decyzji w przedmiocie wykorzystania dowodu w postępowaniu karnym, uzyskanego w wyniku kontroli operacyjnej zarządzonej na wniosek uprawnionego organu w stosunku do innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego innego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej, ale tylko wtedy gdy do tego innego przestępstwa jest dopuszczalne zarządzenia takiej kontroli (art. 168b k.p.k.); niezaskarżeniem w ówczesnym stanie prawnym ponownego postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego lub o jego umorzeniu (art. 330 § 2 k.p.k.); możliwością uchylenia wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie karne i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, związaną z regułą ne peius (art. 454 § 1 k.p.k.); ograniczeniem sądu rozpoznającego skargę na wyrok o uchyleniu wyroku sądu pierwszej instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania do zbadania, czy stwierdzone przez sąd odwoławczy uchybienie daje podstawę do wydania orzeczenia kasatoryjnego (art. 539a § 1 i 3 k.p.k.); dopuszczalnością wydania przez sąd odwoławczy wyroku łącznego raz pierwszy kary łącznej albo orzeczenia jej w innym zakresie niż orzekł sąd pierwszej instancji (art. 568a § 2 k.p.k.); pobraniem w postępowaniu karnym wykonawczym opłaty od wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, złożonego przez osobę inną niż wskazana w tytule egzekucyjnym, na którą przeszły uprawnienia po powstaniu tytułu (art. 25 § 1 k.k.w.); niedopuszczalnością zażalenia na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego, wydanego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia (art. 109 § 1 k.p.w.); kontynuowaniem postępowania w danej instancji w składzie dotychczasowym w razie jego zmian w wyniku nowelizacji przepisów o składzie sądu (art. 30 ustawy z dnia 27 września 2013 r.); każdy wspólnik spółki jawnej jest obowiązany jest udzielić uprawnionemu organowi informacji, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie (art. 78 ust. 5 p.r.d.). Ponadto organ ten wyjaśnił przesłanki przedstawiania Sądowi Najwyższemu zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni (art. 441 § 1 k.p.k.) oraz wywołujących w orzecznictwie sądów rozbieżności w wykładni przepisów prawa będących podstawą ich orzekania (art. 83 § 1 u. o SN).
    The article presents an analysis of the judgments of the Supreme Court Criminal Chamber passed in 2018 as a result of resolving legal issues that require fundamental interpretation of statute (Article 441 § 1 CPC), raising serious doubts concerning the interpretation of the provisions of law (Article 82 § 1 of the Act on the Supreme Court) or causing discrepancies in case law concerning the interpretation of the provisions of law that are grounds for adjudication (Article 83 § 1 of the Act on the Supreme Court) within criminal procedure law. Resolving the legal issues referred to it, the Supreme Court held that: the correction of an obvious editorial error consisting in the different transcription of a penalty amount in words and digits is admissible (Article 105 § 1 CPC); a prosecutor may take a decision to use evidence in criminal proceedings that was obtained as a result of surveillance ordered on an authorised body’s request in relation to another offence prosecuted ex officio or a fiscal offence other than the offence covered by the surveillance order, but only when ordering surveillance is admissible in relation to this offence (Article 168b CPC); a repeated decision on the refusal to instigate preparatory proceedings or on their termination was not subject to an appeal pursuant to the legal circumstances at that time (Article 330 § 2 CPC); the acquittal or discontinuation of criminal proceedings and referring a case for rehearing is possible based on the ne peius rule (Article 454 § 1 CPC); an adjudicating court that hears a complaint about quashing a judgment of the first-instance court and referring a case for rehearing is limited to examining whether the default recognised by an appellate court constitutes grounds for cassation (Article 539a § 1 and § 3 CPC); an appellate court may issue a cumulative sentence for the first time or rule it in an amount different from the one imposed by a court of first instance (Article 568a § 2 CPC); a fee is charged for a motion in penalty enforcement proceedings to append an enforcement clause filed by a person other than the one indicated in an enforcement title to whom the entitlement was transferred after the title occurred (Article 25 § 1 PEC); a complaint about a ruling on refusal to admit a motion to develop in writing and deliver an appellate court’s sentence justification issued in cases concerning petty offences is inadmissible (Article 109 § 1 POPC); proceedings before a given instance court’s same bench are continued in case the provisions on a court bench are amended (Article 30 of the Act of 27 September 2013); every partner of a general partnership is obliged to provide an authorised body with information who was entitled to drive or use their vehicle in a particular period (Article 78 para. 5 LRT). In addition, the Court explained the requirements that must be met in order to ask the Supreme Court legal questions on issues that need fundamental interpretation (Article 441 § 1 CPC) and cause discrepancies in case law concerning the interpretation of the provisions that are grounds for adjudication (Article 83 § 1 of the Act on the Supreme Court).
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 4; 119-154
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies