Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "klauzula" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Nowelizacja praw i obowiązków dziennikarza w ustawie prawo prasowe w perspektywie klauzuli sumienia
    Autorzy:
    Sobczak, Jacek
    Gołda-Sobczak, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11856588.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    klauzula sumienia
    prawo prasowe
    Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej
    dziennikarz
    staranność i rzetelność w pracy dziennikarza
    Opis:
    Klauzula sumienia, zwana także niekiedy prawem do sprzeciwu sumienia, zasadza się na możliwości odmowy realizacji obowiązującej normy prawnej z racji jej niezgodności ze wskazaniami sumienia osoby powołującej się na jej treść. Klauzula ta wywodzona jest zwykle, zwłaszcza w Polsce, z treści art. 53 Konstytucji RP i odnoszona początkowo do działań lekarzy. Wskazywano przy tym, że klauzula sumienia może stanowić podstawę dla odmowy przeprowadzenia zabiegu aborcji. W artykule, wskazując na tekst art. 10 ust. 2 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej i akcentując różnice w brzmieniu tego przepisu w różnych wersjach językowych, wskazano, że takie pojmowanie klauzuli sumienia jest zbyt wąskie i ubogie. Zwrócono uwagę na wprowadzone zmiany w tekście art. 10 ust. 2 prawa prasowego, w którym ustawodawca zastąpił obowiązek zrealizowania przez dziennikarza linii programowej redakcji prawem odmowy wykonania polecenia służbowego, jeżeli wynikałoby z niego, że oczekuje się od dziennikarza publikacji łamiącej zasady rzetelności, obiektywizmu i staranności zawodowej. Rozwiązanie to stanowi niewątpliwie wyraz aprobaty szeroko pojętej klauzuli sumienia, jednoznacznie sformułowanej w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Tekst art. 10 ust. 2 Karty Praw Podstawowych UE pozwala odnieść sprzeciwsumienia do działań przedstawicieli wszystkich zawodów.
    Źródło:
    Ius Novum; 2023, 17, 3; 103-125
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aksjologia przedawnienia
    Axiology of the limitation of liability
    Autorzy:
    Bera-Adamczyk, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179101.pdf
    Data publikacji:
    2022-11-06
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    zarzut przedawnienia
    nadużycie prawa podmiotowego
    ochrona dłużnika
    klauzula generalna zasad współżycia społecznego
    plea of limitation
    abuse of legal rights
    protection of a debtor
    general clause of the principles of social coexistence
    Opis:
    Artykuł ma rozstrzygnąć problem badawczy na podstawie metod: aksjologicznej i formalno--dogmatycznej oraz odpowiada na pytanie: jakie przyczyny sprawiają, iż instytucja przedawnieniawykazuje słabe ugruntowanie aksjologiczne w prawie cywilnym. Aksjologia instytucjiprzedawnienia polega na ochronie dłużnika. Ustawodawca, dając zobowiązanemu możnośćuchylenia się od spełnienia świadczenia za pomocą zgłoszenia zarzutu przedawnienia, pozbawiawierzyciela możliwości dochodzenia dłużnego świadczenia. Kształt tej regulacji sprawia,że w stosunkach cywilnoprawnych może pojawić się zagrożenie dla bezpieczeństwa obrotucywilnoprawnego. Argumenty i wnioski wskazują jednoznacznie na to, iż przedawnieniemoże zarówno sprzyjać, jak i zapobiegać stabilizacji obrotu. Fakt ten świadczy o słabymugruntowaniu aksjologicznym tej instytucji.
    The article is aimed at resolving a research problem on the basis of two methods: the axiologicalmethod and formal-dogmatic method, it also finds the answer to the question: what were thereasons which made the institution of limitation weak in terms of its axiological establishmentwithin the civil law. The axiology of limitation consists of protection of the debtor. Creditormay withhold obligation by means of plea that the action was time-barred, it deprives creditorfrom the opportunity to claim the obligation. The shape of the given regulation makes thesafety of the civil turnover jeopardised. The argumentation and the conclusions show clearlythat limitation can both foster and prevent the stability of the civil turnover. This fact isa clear indication that the institution of limitation indeed shows its weakness in terms of itsaxiological establishment within the civil law.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 3; 79-90
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Refleksje nad odpowiedzialnością za wykroczenie z tytułu odmowy świadczenia usługi (art. 138 k.w.) w kontekście unormowań cywilnoprawnych
    Autorzy:
    Hara, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361351.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    prawo karne
    prawo wykroczeń
    prawo cywilne
    zobowiązania
    świadczenie
    klauzula sumienia
    wolność działalności gospodarczej
    criminal law
    misdemeanour law
    civil law
    liabilities
    provision of a service
    conscientious objection
    freedom of economic activity
    Opis:
    The article aims to provide a critical analysis of the regulation of Article 138 MC, which stipulates service provider’s liability for refusal to provide a service that he or she is obliged to provide. The reasoning presented aims to determine actual scope of penalisation by indicating that liability under Article 138 MC can be considered only when a service provider is obliged to provide a service within the meaning of civil law. The obligation may result from the law but, as a rule, a contract between a service provider and a customer is its source. In general, a service provider cannot free himself/herself from the obligation to provide a service only based on religious rules or conscience (called conscientious objection). If he or she states that the provision of the service is against the rules of his/her religion or conscience, he or she can refrain from entering a contract. The article presents a few special types of contracts and indicates the way in which conscience is protected in each case (Article 53 of the Constitution of the Republic of Poland). The article also discusses doubts raised in connection with constitutionality of Article 138 MC and indicates, inter alia thanks to a comparison with other norms of the Misdemeanour Code, that the provision is not disproportional and does not violate the constitutional principle of economic freedom. Therefore, its potential change or repealing should be considered in the context of shaping criminal law policy through legislation and not questioning its compliance with the basic law. Working on the article, the author used in particular a formal-dogmatic method as well as a legal-comparative method.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 1; 116-131
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On (in)admissibility of unilateral withdrawal from the United Nations
    Autorzy:
    Pączek, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1364199.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    wystąpienie z ONZ
    Karta Narodów Zjednoczonych
    prawo traktatów
    Indonezja
    prace przygotowawcze
    natura umowy międzynarodowej
    klauzula rebus sic
    stantibus
    : withdrawal from the UN
    Charter of the United Nations
    Law of Treaties
    Indonesia
    preparatory work
    nature of a treaty
    rebus sic stantibus clause
    Opis:
    This article aims to answer the question of the admissibility of withdrawal from the United Nations Organization. Since the Charter of the United Nations as a foundation act of the Organization does not contain any specific provisions in this regard, the author decides to refer to the general law of treaties and, based on it, to conduct a relevant analysis. Therefore, availing himself of the provisions of the Vienna Convention on the Law of Treaties, the author aims to demonstrate and characterize possible conditions which under customary international law allow the possibility of a unilateral withdrawal from a treaty. In the first place, the author refers to the intentions of the parties to the Charter of the United Nations at the time of its drafting and then to the nature of the treaty itself. As a result of the analysis, he comes to the conclusion that neither the intentions of the parties, nor the nature of the Charter of the United Nations can provide reasonable grounds for acknowledging the possibility of withdrawal from the UN as compliant with international law.
    Przedmiotem niniejszego artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie o legalność wystąpienia z Organizacji Narodów Zjednoczonych. W związku z tym, że Karta Narodów Zjednoczonych, jako akt założycielski Organizacji, nie zawiera odpowiednich postanowień w tym zakresie, autor postanawia odwołać się do ogólnych reguł prawa traktatów i na tej podstawie dokonać stosownej analizy. Posiłkując się regulacjami Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, przybliża i charakteryzuje te przesłanki, które na gruncie prawa zwyczajowego pozwalają domniemywać istnienie możliwości jednostronnego wypowiedzenia umowy międzynarodowej. Autor odnosi się w pierwszej kolejności do intencji towarzyszących stronom Karty Narodów Zjednoczonych w momencie jej opracowywania, a następnie do natury wspomnianego traktatu. W następstwie poczynionych ustaleń dochodzi do wniosku, że ani zamiar stron wyrażony w trakcie prac przygotowawczych, ani natura Karty Narodów Zjednoczonych nie dają wystarczających podstaw do uznania, że akt wystąpienia z ONZ pozostaje w zgodzie z normami prawa międzynarodowego.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 3; 117-129
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2018 rok
    Autorzy:
    Stefański, Ryszard A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1337401.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    abstrakcyjne pytanie prawne
    klauzula wykonalności
    kontrola operacyjna
    odmowa wszczęcia postępowania przygotowawczego
    omyłka pisarska
    postępowanie w sprawach o wykroczenia
    pytanie prawne
    Sąd Najwyższy
    skład sądu
    spółka jawna
    uchylenie wyroku
    umorzenie postępowania przygotowawczego
    wyrok łączny
    zażalenie
    abstract legal question
    enforcement clause
    surveillance
    refusal to instigate preparatory proceedings
    editorial error
    proceedings in petty offence cases
    legal question
    Supreme Court
    court bench composition
    general partnership
    quashing of a sentence
    discontinuation of preparatory proceedings
    cumulative sentence
    complaint
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest analiza orzeczeń Izby Karnej Sądu Najwyższego, podjętych w 2018 r. w ramach rozstrzygania zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy (art. 441 § 1 k.p.k.), budzących poważne wątpliwości co do wykładni przepisów prawa (art. 82 § 1 u. o SN) lub wywołujących w orzecznictwie sądów rozbieżności w wykładni przepisów prawa, będących podstawą ich orzekania (art. 83 § 1 u. o SN), w zakresie prawa karnego procesowego. Rozstrzygając przedstawione mu zagadnienia, Sąd Najwyższy opowiedział się: za dopuszczalnością sprostowania jako oczywistej omyłki pisarskiej określenia w sposób odmienny cyfrowo i słownie wymiaru kary (art. 105 § 1 k.p.k.); możliwością podejmowania przez prokuratora decyzji w przedmiocie wykorzystania dowodu w postępowaniu karnym, uzyskanego w wyniku kontroli operacyjnej zarządzonej na wniosek uprawnionego organu w stosunku do innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego innego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej, ale tylko wtedy gdy do tego innego przestępstwa jest dopuszczalne zarządzenia takiej kontroli (art. 168b k.p.k.); niezaskarżeniem w ówczesnym stanie prawnym ponownego postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego lub o jego umorzeniu (art. 330 § 2 k.p.k.); możliwością uchylenia wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie karne i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, związaną z regułą ne peius (art. 454 § 1 k.p.k.); ograniczeniem sądu rozpoznającego skargę na wyrok o uchyleniu wyroku sądu pierwszej instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania do zbadania, czy stwierdzone przez sąd odwoławczy uchybienie daje podstawę do wydania orzeczenia kasatoryjnego (art. 539a § 1 i 3 k.p.k.); dopuszczalnością wydania przez sąd odwoławczy wyroku łącznego raz pierwszy kary łącznej albo orzeczenia jej w innym zakresie niż orzekł sąd pierwszej instancji (art. 568a § 2 k.p.k.); pobraniem w postępowaniu karnym wykonawczym opłaty od wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, złożonego przez osobę inną niż wskazana w tytule egzekucyjnym, na którą przeszły uprawnienia po powstaniu tytułu (art. 25 § 1 k.k.w.); niedopuszczalnością zażalenia na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego, wydanego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia (art. 109 § 1 k.p.w.); kontynuowaniem postępowania w danej instancji w składzie dotychczasowym w razie jego zmian w wyniku nowelizacji przepisów o składzie sądu (art. 30 ustawy z dnia 27 września 2013 r.); każdy wspólnik spółki jawnej jest obowiązany jest udzielić uprawnionemu organowi informacji, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie (art. 78 ust. 5 p.r.d.). Ponadto organ ten wyjaśnił przesłanki przedstawiania Sądowi Najwyższemu zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni (art. 441 § 1 k.p.k.) oraz wywołujących w orzecznictwie sądów rozbieżności w wykładni przepisów prawa będących podstawą ich orzekania (art. 83 § 1 u. o SN).
    The article presents an analysis of the judgments of the Supreme Court Criminal Chamber passed in 2018 as a result of resolving legal issues that require fundamental interpretation of statute (Article 441 § 1 CPC), raising serious doubts concerning the interpretation of the provisions of law (Article 82 § 1 of the Act on the Supreme Court) or causing discrepancies in case law concerning the interpretation of the provisions of law that are grounds for adjudication (Article 83 § 1 of the Act on the Supreme Court) within criminal procedure law. Resolving the legal issues referred to it, the Supreme Court held that: the correction of an obvious editorial error consisting in the different transcription of a penalty amount in words and digits is admissible (Article 105 § 1 CPC); a prosecutor may take a decision to use evidence in criminal proceedings that was obtained as a result of surveillance ordered on an authorised body’s request in relation to another offence prosecuted ex officio or a fiscal offence other than the offence covered by the surveillance order, but only when ordering surveillance is admissible in relation to this offence (Article 168b CPC); a repeated decision on the refusal to instigate preparatory proceedings or on their termination was not subject to an appeal pursuant to the legal circumstances at that time (Article 330 § 2 CPC); the acquittal or discontinuation of criminal proceedings and referring a case for rehearing is possible based on the ne peius rule (Article 454 § 1 CPC); an adjudicating court that hears a complaint about quashing a judgment of the first-instance court and referring a case for rehearing is limited to examining whether the default recognised by an appellate court constitutes grounds for cassation (Article 539a § 1 and § 3 CPC); an appellate court may issue a cumulative sentence for the first time or rule it in an amount different from the one imposed by a court of first instance (Article 568a § 2 CPC); a fee is charged for a motion in penalty enforcement proceedings to append an enforcement clause filed by a person other than the one indicated in an enforcement title to whom the entitlement was transferred after the title occurred (Article 25 § 1 PEC); a complaint about a ruling on refusal to admit a motion to develop in writing and deliver an appellate court’s sentence justification issued in cases concerning petty offences is inadmissible (Article 109 § 1 POPC); proceedings before a given instance court’s same bench are continued in case the provisions on a court bench are amended (Article 30 of the Act of 27 September 2013); every partner of a general partnership is obliged to provide an authorised body with information who was entitled to drive or use their vehicle in a particular period (Article 78 para. 5 LRT). In addition, the Court explained the requirements that must be met in order to ask the Supreme Court legal questions on issues that need fundamental interpretation (Article 441 § 1 CPC) and cause discrepancies in case law concerning the interpretation of the provisions that are grounds for adjudication (Article 83 § 1 of the Act on the Supreme Court).
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 4; 119-154
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies