Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dobro" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Dobro prawne na gruncie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 2005 r.
A legal good under art. 62 sec. 1 of the Act on Counteracting Drug Addiction of 2005
Autorzy:
Tkaczyk-Rymanowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407809.pdf
Data publikacji:
2023-05-24
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
dobro prawne
posiadanie narkotyków
prawo karne
konstytucja
legal good
drug possession
criminal law
constitution
Opis:
Przedmiotem analizy niniejszego artykułu jest regulacja art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. Regulacja ta dotyczy odpowiedzialności karnej za posiadanie narkotyków, które często w literaturze nazywane jest posiadaniem konsumenckim. Podstawowy problem dotyczący wskazanej w tytule tematyki związany jest z określeniem dobra prawnego w art. 62 ust. 1 ustawy. Wbrew pozorom jego wskazanie nie jest sprawą prostą ani jednoznaczną, pojawić się bowiem mogą wątpliwości, czy takie dobro chronione prawem w ogóle istnieje, a jeśli tak, to czy powinno być chronione na gruncie przepisów prawnokarnych. W tym zakresie przedstawiono stanowisko doktryny i judykatury na temat korelacji tego dobra prawnego oraz potrzeby jego ochrony w świetle innych dóbr prawnych chronionych przez Konstytucję (np. wolności jednostki). W artykule określono także znaczenie zgody dysponenta danym dobrem dla wyłączenia bezprawności lub braku w ogóle ataku na dobro prawne. Zachowanie podjęte za zgodą dysponenta powodujące rzekome „naruszenie” dobra prawnego jest przecież czynem od samego początku zgodnym z normą, a zatem brak jest w nim elementu bezprawności. Jako takie więc nie jest czynem przestępnym. Można mieć bowiem wątpliwości, czy w wypadku posiadania i używania narkotyków dochodzi do zagrożenia dla dobra prawnego, czy jest to zachowanie, które od samego początku, z uwagi na zgodę konsumenta, jest zachowaniem legalnym. Artykuł ma charakter krytyczny wobec istniejących regulacji prawnokarnych, a jego clou stanowi teza o wyłącznie medycznym i społecznym, a nie karnoprawnym, problemie narkomanii.
The subject of this article’s interest is the regulation of Art. 62 sec. 1 of the Act on Counteracting Drug Addiction of July 29, 2005, often called in the literature as consumer possession. The basic problem related to the subject matter indicated in the title is related to the definition of the legal interest in Art. 62 sec. 1 of the act. Contrary to appearances, its indication is nota simple or unequivocal matter, as there may be doubts as to whether such a good protected by law exists and, if so, whether it should be protected under criminal law. The article also indicates the correlation of this legal good and the need to protect it with other legal goods protected by the Constitution (e.g., individual freedom). Finally, the article also defines the significance of the consent of the possessor of a given good for the exclusion of unlawfulness or the absence of any attack on the legal good. Behavior taken with the consent of the owner, allegedly “violating” the legal interest, is after all an act that is consistent with the norm from the very beginning, and therefore there is no element of unlawfulness in it. As such, it is nota criminal act. There can be doubts whether in the case of possession and use of drugs, there is a threat to the legal good, or whether it is a behavior that from the very beginning, due to the consumer’s consent, is legal behavior. The article is critical of the existing criminal law regulations, and its clue is the thesis about the exclusively medical and social, not criminal law, problem of drug addiction.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 2; 37-62
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe regulacje dotyczące problematyki zabytków w związku z wejściem w życie ustawy o rzeczach znalezionych
Autorzy:
Gadecki, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391425.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
zabytek
zabytek archeologiczny
dobro kultury
dziedzictwo narodowe
materiały
archiwalne
krajowy rejestr utraconych dóbr kultury
antiquity
archaeological monument
cultural property
national heritage
archival
materials
National Register of Lost Cultural Property
Opis:
W dniu 20 lutego 2015 r. uchwalono ustawę o rzeczach znalezionych. Celem niniejszego artykułu jest analiza regulacji wprowadzonych tą ustawą. Ustawa ta wprowadza istotne zmiany w kodeksie cywilnym oraz w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Utworzono m.in. ,,Krajowy rejestr utraconych dóbr kultury”. Autor omawia nowe regulacje prawne oraz wysuwa propozycje de lege ferenda.
The Act on found property was passed on 20 February 2015. The article aims to analyse the regulations of the act. The act introduces substantial amendments to the Civil Code and the Act on the protection and care of antiquities. Inter alia, the National Register of Lost Cultural Property has been founded. The author discusses new legal regulations and offers new proposals de lege ferenda.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 4; 186-195
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adoption by homosexuals in the light of modern standards of human rights protection
Autorzy:
Jakuszewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1341197.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
adopcja
zakaz dyskryminacji ze względu na orientację seksualną
dobro dziecka
prawo do założenia rodziny
adoption
ban on discrimination on grounds of sexual orientation
child's best interest
right to found a family
Opis:
The objective of the paper is to examine the issue of admissibility of adoption by homosexuals from the perspective of relevant human rights. In this context, it is crucial to establish whether a refusal to give permission to adopt a child solely on the grounds of an applicant’s sexual orientation would constitute a breach of the principle of non-discrimination where the legal system provides for the possibility of applying for adoption by an unmarried individual. Different treatment of homosexual persons with regard to access to adoption is perceived by many scholars as justified considering the principle of the best interest of a child. It seems, however, that this justification lacks sufficient support in scientific research into the influence of upbringing by homosexual persons on the child’s development. Taking into account the European Court of Human Rights case law, it must be recognised that homosexual orientation should not be regarded as a condition that by itself rules out the possibility of adoption, at least in case where a legal system admits such a possibility with regard to single individuals. On the other hand, the legal capacity to adopt a child can be derived neither from the right to respect for one’s private and family life nor from the right to found a family.
Celem niniejszego opracowania jest analiza kwestii dopuszczalności adopcji dzieci przez osoby homoseksualne z perspektywy poszczególnych praw człowieka. W tym kontekście szczególnie istotną kwestią jest ustalenie, czy w sytuacji, gdy prawo przewiduje możliwość przysposobienia przez osobę samotną, odmowa zgody na adopcję wyłącznie ze względu na orientację homoseksualną stanowi naruszenie zakazu dyskryminacji. Odmienne traktowanie tej kategorii osób w dostępie do adopcji bywa uzasadniane ze względu na konieczność realizacji zasady dobra dziecka. Wydaje się jednak, że uzasadnienie to nie ma wystarczającego oparcia w wynikach badań na temat wpływu wychowania przez osoby homoseksualne na rozwój dziecka. Uwzględniając aktualne orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka należy uznać, że orientacja homoseksualna osoby ubiegającej się o adopcję nie powinna być traktowana per se jako przesłanka wyłączająca możliwość adopcji przynajmniej w przypadku, gdy prawo krajowe dopuszcza możliwość przysposobienia przez osoby samotne. Nie jest natomiast możliwe wyprowadzenie prawa do adopcji z prawa do założenia rodziny, czy też z prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 4; 93-113
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Waiver of succession with effect on a minor: comments de lege ferenda
Zrzeczenie się dziedziczenia wywierające skutki odnośnie małoletniego dziecka – uwagi de lege ferenda
Autorzy:
Partyk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359887.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
zrzeczenie się dziedziczenia
małoletni zstępni zrzekającego się dziedziczenia
zgoda sądu opiekuńczego
dobro dziecka
waiver of succession
minor descendants of the person waiving succession
consent of the guardianship court
best interests of the child
Opis:
In the current legal status, an intestate heir may conclude a contract with the person from whom he/she is to succeed, to waive succession to that person. It has the effect of treating the waiving person as if he/she did not live to the opening of the succession. However, the same treatment is also given to descendants of the person waiving succession, even though they are not parties to the contract. The issue of the need to obtain consent from a guardianship court to the waiver of succession, the effects of which also extend to minor children of the one who has waived the succession, has not been regulated. However, the de lege lata prevailing opinion is that such a consent is not required. Still, given that the effects of the waiver of succession covering a minor child are identical to the effects of rejecting the succession on behalf of a minor child (in both cases considered as not having lived to the opening of the succession), it seems appropriate to introduce into the legal system an obligation to obtain the consent of the guardianship court also to conclude a contract of waiving succession if its effects are extended to minors of the waiving person. The reason for this is the protection of the best interests of the child, who as a result of a contract of waiving succession entered into by his/her parent may, in some cases, be even totally deprived of any rights under the inheritance law which would be applicable to him/her if the waiver of succession were not concluded.
W obecnym stanie prawnym spadkobierca ustawowy może zawrzeć ze spadkodawcą umowę o zrzeczeniu się dziedziczenia. Jej skutkiem jest traktowanie zrzekającego się dziedziczenia tak, jakby nie dożył on otwarcia spadku. Jednakże tak samo traktowani są również zstępni zrzekającego się dziedziczenia, mimo że nie są oni stronami umowy. Problematyka potrzeby uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego na zrzeczenie się dziedziczenia, którego skutki rozciągają się również na małoletnie dzieci zrzekającego się, nie została unormowana. Dominuje jednak zapatrywanie, iż de lege lata zezwolenie takie nie jest wymagane. Biorąc pod uwagę fakt, że skutki zrzeczenia się dziedziczenia rozciągającego się na małoletnie dziecko są identyczne jak skutki odrzucenia spadku imieniem małoletniego dziecka (w obu przypadkach uważa się je za niedożywające otwarcia spadku), wydaje się celowym wprowadzenie do systemu prawnego obowiązku uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego również na zawarcie umowy o zrzeczeniu się dziedziczenia, jeżeli jej skutki obejmą małoletnie dzieci zrzekającego się. Przemawia za tym nadto wzgląd na ochronę dobra dziecka, które wobec zawarcia umowy zrzeczenia się dziedziczenia przez jego rodzica, może w niektórych przypadkach zostać nawet całkowicie pozbawione wszelkich uprawnień na gruncie prawa spadkowego, które by mu przysługiwały, gdyby umowa zrzeczenia się dziedziczenia nie została zawarta.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 3; 247-266
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do postanowienia SN z 23 lipca 2020 r., II KO 42/20
Autorzy:
Dąbrowski, Jacek A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338409.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
postępowanie sądowe
sąd
dobro wymiaru sprawiedliwości
stan zdrowia strony postępowania
właściwość miejscowa
właściwość z delegacji
judicial proceedings
court
the good of administration of justice
state of health of a party to proceedings
territorial jurisdiction
delegated competence
Opis:
Glosowane postanowienie dotyczy zakresu obowiązków sądu zwracającego się w trybie art. 37 k.p.k. do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu i podnoszącego, że zagrożenie dla dobra wymiaru sprawiedliwości wynika z braku możliwości prowadzenia procesu przed sądem miejscowo właściwym z uwagi na zły stan zdrowia strony postępowania. Autor – rozbudowując argumentację przedstawioną przez Sąd Najwyższy o kryteria przekazania sprawy na tej podstawie w trybie art. 37 k.p.k. – wykazuje zasadność poglądu, że omawiana przesłanka musi pozostawać aktualna w dacie wystąpienia ze stosownym wnioskiem.
The ruling that is analysed in the gloss concerns the scope of obligations of a court that lodges a motion with the Supreme Court in accordance with Article 37 CPC to refer a case for hearing to another court of the same instance, and states that the risk to the good of the administration of justice results from the lack of possibilities of conducting a trial before a court having territorial jurisdiction, due to the bad state of health of a party to the proceedings. Providing the justification of the Supreme Court extended by the criteria for referring a case in accordance with Article 37 CPC, the author proves the grounds for the opinion that the discussed requirement must be up-to-date on the date of lodging the motion concerned.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 3; 207-219
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wytyczne Komitetu Ministrów Rady Europy w sprawie wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dziecku
Autorzy:
Mazowiecka, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392318.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
child
administration of justice
child’s welfare
protection
guardian ad litem
interrogation
hearing
court proceeding
notification
rights
safety
parents
training
dziecko
wymiar sprawiedliwości
dobro dziecka
ochrona
kurator procesowy
przesłuchanie
wysłuchanie
postępowanie sądowe
informowanie
uprawnienia
bezpieczeństwo
rodzice
szkolenie
Opis:
Przedmiotem artykułu są Wytyczne Komitetu Ministrów Rady Europy w sprawie wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dzieciom przyjęte przez Komitet Ministrów Rady Europy w dniu 17 listopada 2010 r. Przegląd zaleceń zawartych w wytycznych prowadzi do wniosku, że polskie regulacje prawne dotyczące dzieci powinny zostać poddane głębokiej analizie i w wielu miejscach dostosowane do standardów międzynarodowych.
The article discusses the Guidelines of the Committee of Ministers of the Council of Europe on child-friendly justice adopted by the Committee of Ministers of the Council of Europe on 17 November 2010. The overview of the recommendations included in the Guidelines leads to a conclusion that Polish legal regulations regarding children should be thoroughly analysed and adjusted to international standards.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 3; 228-253
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwód a dobro dziecka jako przedmiot badań w OZSS. Perspektywa prawno-psychologiczna
Divorce versus the best interest of the child as a subject of examination conducted in OZSS: a legal and psychological perspective
Autorzy:
Żukowski, Lech J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200525.pdf
Data publikacji:
2023-03-20
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
rozwód a dobro dziecka
badania w Opiniodawczych Zespołach Specjalistów Sądowych
pozytywne i negatywne przesłanki rozwodu
psychologiczne skutki rozwodu dla dzieci
divorce and the welfare of the child
court experts’ research
positive and negative legal premises for divorce
psychological effects of divorce for children
Opis:
Tekst ma charakter przeglądowy i dotyczy problematyki pojęcia „dobra dziecka” jako negatywnej przesłanki udzielenia rozwodu w perspektywie badań prowadzonych na zlecenia sądów w Opiniodawczych Zespołach Specjalistów Sądowych. Przedstawiono w nim prawne i psychologiczne ujęcia dobra dziecka w kontekście kryzysu w rodzinie, jakim jest rozwód. Prezentowane są również uwagi dotyczące zakresu badań prowadzonych przez specjalistów OZSS w przedmiocie wpływu rozwodu na dobro dziecka oraz wybrane problemy, jakie wiążąsię z ich specyfiką. Na podstawie wybranej literatury przedmiotu, orzecznictwa i praktyki pracy specjalistów z zakresu psychologii w OZSS, przedstawiono także subiektywne poglądy dotyczące metodologii badania wpływu rozwodu na dobro dzieci. Główną tezą tekstu jest pogląd o kontrowersyjności zlecania przez sądy rodzinne badania negatywnej przesłanki orzeczenia rozwodu przez specjalistów OZSS.
Article is a review about the concerns of the concept of “child welfare” as a negative condition for granting a divorce in the light of diagnosis conducted at the request of courts in the Opinio-dawczych Zespołach Specjalistów Sądowych. It presents the legal and psychological approaches to the child’s welfare in the context of the crisis in the family as divorce. Comments are also presented on the scope of research conducted by OZSS specialists on the impact of divorce on the child’s welfare and selected problems related to their specificity. Based on the selected literature on the subject, jurisprudence and the work practice of specialists in the field of psychology, subjec-tive views on the methodology of examining the impact of divorce on the well-being of children were also presented. The main thesis of the text is the view that the family courts commissioning the examination of the negative premise for divorce by OZSS specialists is controversial.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 1; 112-129
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aggravation of crimes against property due to features of the subject of committed act
Typy kwalifikowane przestępstw przeciwko mieniu ze względu na właściwości przedmiotu czynności wykonawczej
Autorzy:
Stefańska, Blanka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359693.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury
mienie znacznej wartości
przedmiot czynności wykonawczej
przestępstwo kwalifikowane
rzecz powierzona
typ podstawowy przestępstwa
znamię kwalifikujące
object of special importance for culture
property of substantial value
subject of the act committed
aggravated crime
entrusted object
basic type of crime
aggravating constituent element
Opis:
This article discusses aggravated types of crime against property considering the features of the act committed. This concerns an entrusted movable object (Article 284 § 2 of the Polish Criminal Code), property of substantial value (Article 289 § 2, Article 294 § 1 Criminal Code) and objects of special importance for culture (Article 294 § 2 Criminal Code). Interpretation of these constituent elements has been provided by making references to views presented by the representatives of the legal doctrine and in case law. The author assumes that an entrusted object is one which has been handed over to the perpetrator with the power of disposal, subject to the obligation to return it. It is in the perpetrator’s possession before being misappropriated. Property of substantial value or an object of special importance for culture – pursuant to Article 294 § 1 and § 2 of the Criminal Code – is a constituent element aggravating some crimes against property under the Criminal Code listed in Article 294 § 1, namely: theft of another person’s movable object (Article 278 § 1), theft of computer software (Article 278 § 2), misappropriation of another person’s movable object or property right (Article 284 § 1), misappropriation (Article 284 § 2), switching into a telecommunication device (Article 285 § 1), fraud (Article 286 § 1), computer fraud (Article 287 § 1), destroying, damaging or making useless of another person’s property (Article 288 § 1), breaking or damaging a submarine cable or violating regulations applicable in the case of laying or repairing such cables (Article 288 § 3) and intentional handling stolen goods (Article 291 § 1). The list of the regulations defining the basic types of the crimes is exhaustive (numerus clausus), and this regulation may not be applied to other crimes against property. Property of substantial value is property the value of which at the time of committing of the prohibited act exceeds PLN 200,000 (Article 115 § 5 Criminal Code). The value of the property being the subject of the prohibited act should be calculated as of the time of committing the act and not the time of passing the judgment. In the author’s opinion, cultural property has the same meaning as in the definition provided in Article 2(1) of the Act of 25 May 2017 on the restoration of national cultural property, pursuant to which this is “a monument as defined in Article 3(1) of the Act of 23 July 2003 on the protection and care of monuments, a movable object which is not a monument, and also elements or components thereof the preservation of which is in the public interest, considering their artistic, historical or scientific value or their significance for cultural heritage and development.” One argument for giving it this meaning is the fact that it is determined in the act which is recognised as fundamental as regards cultural property.
Przedmiotem artykułu są typy kwalifikowane przestępstw przeciwko mieniu ze względu na właściwości przedmiotu czynności wykonawczej. Chodzi o powierzoną rzecz ruchomą (art. 284 § 2 k.k.), mienie znacznej wartości (art. 289 § 2, art. 294 § 1 k.k.) oraz dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury (art. 294 § 2 k.k.). Została dokonana wykładnia tych znamion z odwołaniem do wypowiedzi w doktrynie i judykaturze. Autorka przyjmuje, że rzeczą powierzoną jest ta, która została przekazana sprawcy we władanie z obowiązkiem zwrotu. Znajduje się ona w posiadaniu sprawcy przed dokonaniem jej przywłaszczenia. Mienie znacznej wartości lub dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury – zgodnie z art. 294 § 1 i 2 k.k. – jest znamieniem kwalifikującym niektórych przestępstw przeciwko mieniu, enumeratywnie wymienionych w art. 294 § 1 k.k., a mianowicie: kradzieży cudzej rzeczy ruchomej (art. 278 § 1 k.k.), kradzieży programu komputerowego (art. 278 § 2 k.k.), przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej lub prawa majątkowego (art. 284 § 1 k.k.), sprzeniewierzenia (art. 284 § 2 k.k.), włączenia się do urządzenia telekomunikacyjnego (art. 285 § 1 k.k.), oszustwa (art. 286 § 1 k.k.), oszustwa komputerowego (art. 287 § 1 k.k.), zniszczenia cudzej rzeczy, uszkodzenia lub uczynienia jej niezdatną do użytku (art. 288 § 1 k.k.), przerwania lub uszkodzenia kabla podmorskiego albo naruszenia przepisów obowiązujących przy zakładaniu lub naprawie takiego kabla (art. 288 § 3 k.k.) i umyślnego paserstwa (art. 291 § 1 k.k.). Wyliczenie przepisów określających podstawowe typy przestępstw jest wyczerpujące (numerus clausus) i przepis ten nie może być zastosowany do innych przestępstw przeciwko mieniu. Mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 zł (art. 115 § 5 k.k.). Wartość mienia stanowiącego przedmiot czynu winna być liczona w odniesieniu do czasu popełnienia czynu, a nie odniesiona do czasu orzekania. Dobro kultury, zdaniem autorki, ma takie samo znaczenie, jakie nadano mu w definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury, w myśl której oznacza ono „zabytek w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, rzecz ruchomą niebędącą zabytkiem, a także ich części składowe lub zespoły, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na ich wartość artystyczną, historyczną lub naukową, lub ze względu na ich znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego”. Za nadaniem takiego znaczenia przemawia zamieszczenie definicji w ustawie uważanej za podstawową w dziedzinie dóbr kultury.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 3; 17-32
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies