Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Suwerenność" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Późnośredniowieczne próby uzasadniania niezależności prawodawczej
    Autorzy:
    Szlachta, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969878.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    monarchia
    cesarz
    Kościół rzymski
    papiestwo
    republika
    prawo
    władza
    suwerenność
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest przedstawienie koncepcji hierokratyzmu wypracowanej przez kanonistów w XII‑XIII w. Stanowiła ona kontynuację projektu uzasadniającego nie tylko niezależność prawodawczą Kościoła rzymskiego, ale i pretensje do uniwersalnego prymatu prawodawczego papieża. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Koncepcja hierokratyzmu została zaatakowana zarówno przez zwolenników uniwersalistycznych pretensji cesarza, jak i przez obrońców niezależności partykularnych bytów politycznych. Choć część autorów przełomu XIII/XIV w. (Jan z Paryża) wciąż odwoływała się do koncepcji dualistycznej, wykluczającej podobne pretensje, większość opowiadała się już za hierokratyzmem (Idzi Rzymianin) lub za niezależnością od papiestwa i cesarstwa partykularnych „monarchii narodowych” lub „republik”. PROCES WYWODU: Poszukiwania tzw. postglosatorów (Baldus de Ubaldis), zmierzające do uzasadnienia niezależności prawodawczej republik północnowłoskich, miały przygotowywać popularny w czasach nowożytnych koncept „suwerenności zewnętrznej”. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Jakkolwiek poszukiwania postglosatorów zmierzały w innym kierunku niż analizy kanonistów, niemniej złożenie ich ustaleń zdaje się istotnym elementem procesu zmierzającego do ukształtowania typowej dopiero dla nowożytności koncepcji suwerenności. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Niezwykle ważna koncepcja prawna i polityczna wypracowana w XIV w. była doniosła nie tylko z punktu widzenia Kościoła, lecz również innych bytów politycznych w okresie późnego średniowiecza i w początkach ery nowożytnej, zwłaszcza w epoce renesansu.  
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2016, 7, 19; 135-150
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jean-Jacques Rousseau i James Madison. Dwa modele obywatelstwa w tradycji doktryny suwerenności ludu
    Jean-Jacques Rousseau and James Madison. Two Models of Citizenship in the Tradition of Popular Sovereignty
    Autorzy:
    Lis, dr Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420558.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Suwerenność
    zwierzchnictwo ludu
    lud
    obywatelstwo
    Sovereignty
    Popular Sovereignty
    the People
    Citizenship
    Opis:
    Research objective: The aim of the article is to analyse the thought of J.J. Rousseau and J. Madison (counted among the most prominent theorists of popular or republican government in the Eighteenth century), with a special emphasis on the issue of citizenry. The research problem and methods:  The author focuses on the relationship between the accounts of the people and the associated concepts of citizenship. He wonders whether they can provide us with any coherent vision of the citizens’ role in government or – rather – reveal serious discrepancies within a broader doctrinal tradition. To that purpose the author refers to  main works of these authors, supporting his conclusions by critical references to secondary sources, dealing especially with their views on popular sovereignty. The process of argumentation:  The article begins with the analysis of Rousseau’s thought, turning then to that of Madison. It finishes with a sort of summary, which gives an opportunity to emphasise the main similarities and – above all – differences between their arguments. Research results:  The analysis of the both authors’ thought indicates that there were at least two different views on citizenship within the Eighteenth century tradition of popular sovereignty. It points out that Rousseau viewed the common citizenry in a very active role of a sovereign, insisting on frequent assemblies of the people as a necessary means of identifying the general will. In that respect, Madison kept warning against a more direct or locally-oriented citizens’ activity, looking for such electoral and constitutional devices of majority rule that would more appropriately serve the public interest, securing the rights of minorities as well. Conclusions, innovations, recommendations: The far-reaching conclusion is that the two depicted models of citizenship reveal in fact considerably broad possibilities of defining popular sovereignty and – more specifically – the constitutional function of civic activity. The latter will be ultimately determined by assumptions of the public sphere and evaluations of the moral and political capacities of the very citizens.
    Cel naukowy: Celem artykułu jest analiza myśli Jean-Jacques’a Rousseau i Jamesa Madisona (zaliczanych do najbardziej znaczących teoretyków powszechnego czy też republikańskiego ustroju w XVIII wieku), ze szczególnym uwzględnieniem tematu obywatelstwa.  Problem i metody badawcze: Autor skupia się na powiązaniach między ujęciami ludu i wynikającymi z nich koncepcjami obywatelstwa. Zastanawia się czy składają się one na spójną wizję roli ustrojowej obywateli czy też – przeciwnie – ukazują one poważne rozbieżności w obrębie szerszej tradycji doktrynalnej. W tym celu sięga autor do najważniejszych prac tych pisarzy, wspierając swe wnioski krytycznymi odniesieniami do literatury sekundarnej, dotyczącej zwłaszcza ich poglądów na temat suwerenności ludu. Proces wywodu: Artykuł rozpoczyna się on analizy myśli Rousseau, przechodząc następnie do myśli Madisona. Jest on zakończony rodzajem podsumowania, które daję okazję do uchwycenia zasadniczych powiązań i – przede wszystkim – różnic między ich argumentami. Wyniki analizy naukowej: Analiza myśli obydwu autorów wykazuje, że w obrębie osiemnastowiecznej tradycji doktryny suwerenności ludu. Wykazuje ona, że Rousseau postrzegał zwykłych obywateli w kategoriach bardzo czynnego zwierzchnictwa, domagając się częstych zgromadzeń ludu, uznanych za konieczne narzędzia ujawniania woli powszechnej. W tym względzie Madison ostrzegał stanowczo przed bardziej bezpośrednią czy zorientowaną lokalnie aktywnością obywatelską, poszukując takich mechanizmów wyborczych i ustrojowych tzw. rządów większościowych, które bardziej służyłyby interesowi publicznemu, zabezpieczając jednocześnie prawa mniejszości.  Wnioski, innowacje, rekomendcje: Dalej idącym wnioskiem jest ten mianowicie, że dwa opisane modele obywatelstwa odsłaniają w istocie stosunkowo szerokie możliwości definiowania suwerenności ludu i – ściślej biorąc – roli ustrojowej aktywności obywatelskiej. Ta ostatnia będzie zależeć ostatecznie od założeń dotyczących dziedziny publicznej oraz oceny możliwości moralnych i politycznych samych obywateli.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2016, 7, 18; 73-90
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy suweren prowadzi politykę? Przywództwo państwowe wobec suwerenności
    DOES SOVEREIGN MAKE POLICY? STATECRAFT AND SOVEREIGNTY
    Autorzy:
    Danek, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420815.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    suwerenność
    suweren
    prowadzenie polityki
    państwo
    przywództwo państwowe
    sovereignty
    sovereign
    policy making
    state
    statecraft
    Opis:
    RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article below is an examination of the discrepancy between notions of sovereignty and a sovereign in a modern state, revealed by the question of statecraft (state leadership). THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The consequent research problem is to determine who indeed decides on state policy. The research problem refers to the sphere of policy making as a practical implementation of the reason of a state’s imperatives. The author uses the descriptive and analyticalmethods, carrying out a critical comparative overview of theories and research findings presented in the current source literature. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: At the beginning the authordefines policy making and exposes its relation to the notions of sovereignty and ration of state. In the next step he identifies actors who decide on policy making. He underlines the key role of a “political disposition core” – a small group of leaders placed at the head of public institutions. He then considers the conditionsof effective planning and making of policy. He indicates the inconsistency between the decisive role of a “political disposition core” and official status of a constitutional sovereign. He finally shows the fictitious character of a people as a sovereign. RESEARCH RESULTS: The author concludes that a traditionally comprehended sovereign is neither the source nor an implementer of state sovereignty because it is not a subject capable of policy making. CONCLUSIONS, INNOVATION AND RECOMMENDATIONS:The author finally recommends either a redefinition of the traditional notion of the sovereign, based on a theoretical proposition given by Carl Schmitt, or else its renunciation and invention of a new category, designating a subject which implements state sovereignty, to be used in the vocabulary of political science.
    Cel naukowy: Celem poniższego artykułu jest zbadanie rozbieżności pomiędzy pojęciami suwerenności i suwerena w nowoczesnym państwie, uwidocznionych przez zagadnienie przywództwa państwowego. Problem i metody badawcze: Wynikającym z powyższego problemem badawczym jest ustalenie, kto w istocie rozstrzyga o polityce państwa. Problem badawczy dotyczy więc sfery prowadzenia polityki jako praktycznej realizacji nakazów racji stanu. Autor posługuje się metodą opisowo-analityczną, dokonując krytycznego przeglądu porównawczego ujęć i ustaleń pojawiających się w dotychczasowej literaturze przedmiotu. Proces wywodu: Na początku autor definiuje prowadzenie polityki i odsłania jego związek z pojęciami suwerenności i racji stanu. W dalszej kolejności identyfikuje podmioty, które decydują o prowadzeniu polityki. Podkreśla kluczową rolę „ośrodka dyspozycji politycznej” – wąskiego zespołu przywódców uplasowanych w czołowych instytucjach państwowych. Następnie rozważa warunki skutecznego planowania i prowadzenia polityki. Wskazuje na sprzeczność między decyzyjną rolą „ośrodka dyspozycji politycznej” a oficjalnym statusem konstytucyjnego suwerena. Na koniec ukazuje fikcyjny charakter ludu jako suwerena. Wyniki analizy naukowej: W wyniku przeprowadzonej analizy autor dochodzi do wniosku, iż tradycyjnie pojmowany suweren nie jest ani źródłem, ani realizatorem suwerenności państwowej, ponieważ nie jest podmiotem zdolnym do prowadzenia polityki . Wnioski, innowacje, rekomendacje: W zakończeniu autor postuluje redefinicję tradycyjnego pojęcia suwerena w oparciu o propozycję teoretyczną autorstwa Carla Schmitta bądź zarzucenie tego pojęcia i wprowadzenie nowej kategorii określającej podmiot wykonujący suwerenność państwa na użytek terminologii nauk politycznych.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2016, 7, 18; 107-123
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KOŚCIÓŁ RZYMSKI JAKO PIERWSZY „SUWERENNY BYT POLITYCZNY”?
    ROMAN CHURCH AS THE FIRST “SOVEREIGN POLITICAL BEING”? INVESTIGATIONS FOR THE (PROBLEMATIC) SOURCES OF SOVEREIGNTY CONCEPT CONTINUED
    Autorzy:
    Szlachta, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420485.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    suwerenność
    Kościół rzymski
    papiestwo
    prawo
    władza/autorytet
    sovereignty
    Roman Church
    papacy
    law
    power/authority
    Opis:
    Research Objective: The purpose of this article is to present an important theoretical proposition which lead to establish hierarchical Roman Church as the first in the history sovereign political being. The Research Problem and Methods: Some researchers, among them the author of the present text, try to prove that as from the second half of the 19th century, the papacy which crowned the Roman Church aimed to establish a legal entity, independent from the influence of secular rulers. The Process of Argumentation: The concept of the Church as sacerdotium, and especially the concepts justifying the independence of the Pope as a legislative authority, were of special importance in this regard, since they were based on a thesis assuming the need for legal order undisturbed by the will of a secular legislator. These concepts, supported mainly by the document of Pope Gregory VII, Dictatus papae pronounced in 1075, have been worked out by the 12th and 13th century jurists of religious law not so much on the basis of Roman law (regarded as possible to be interpreted, yet unchangeable), as on the basis of religious law, open to modifications and even changes, introduced slowly, yet consciously. Research Results: The changes of canon (religious) law shaped in the way presented above were both to justify the universalistic political demands as well as to enable the elaboration of concepts supporting the legal independence of the Church and the primacy of the Pope in it; independence from the “external” influence on the “nonterritorial” community of those believing in Christ, lead by the hierarchical sacerdotium, so a group of clergymen. Conclusions, Innovations and Recommendations: In the eleventh and twelfth centuries was establish very important political proposition, which peaked in the next century in papalistic as well as hierocratic conception of the Church. This proposition was important not only for the Church, but also for another political beings in the Late Middle Ages and at the beginning of the Modern Times, above all in Renaissance.
      Cel naukowy: Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie istotnej propozycji teoretycznej prowadzącej do ustanowienia zhierarchizowanego Kościoła rzymskiego jako pierwszego suwerennego bytu politycznego.   Problem i metody badawcze: Część badaczy, w tym autor przedstawianego tekstu, próbują dowodzić, że począwszy od drugiej połowy XI w. papiestwo wieńczące Kościół rzymski zmierzało do ustanowienia bytu prawnego niezależnego od wpływu władców świeckich.   Proces wywodu: Koncepcja Kościoła jako sacerdotium, a zwłaszcza koncepcje uzasadniające niezależność papieża jako organu prawodawczego miały w tym zakresie istotne znaczenie, opierały się bowiem na tezie o potrzebie istnienia ładu prawnego niezakłócanego przez wolę świeckiego prawodawcy. Koncepcje te, oparte w dużej mierze na dokumencie papieża Grzegorza VII Dictatus papae z 1075 r., wypracowali kanoniści XII i XIII w. nie tyle w oparciu o prawo rzymskie (traktowane jako poddające się interpretacjom, ale niezmienne), ile w oparciu o prawo kanoniczne, podlegające modyfikacjom, a nawet zmianom dokonywanym powoli, lecz świadomie.   Wyniki analizy naukowej: Wyniki analizy wskazują na to, że przemiany kształtowanego w sposób opisany powyżej prawa kanonicznego miały zarówno dostarczać uzasadnienia dla uniwersalistycznych pretensji politycznych, jak i pozwalać na wypracowanie koncepcji umacniających niezależność prawodawczą Kościoła oraz prymat w nim papieża; niezależność od wpływu „z zewnątrz” „nieterytorialnej” wspólnoty wierzących w Chrystusa, prowadzonej przez zhierarchizowane sacerdotium, zatem grupę duchownych.   Wnioski, innowacje, rekomendacje:   W XII i XII wieku została przedstawiona bardzo poważna propozycja polityczna, która miała bardzo poważny wpływ na papieską i hierarchiczną koncepcję Kościoła w następnych wiekach.   Propozycja ta była ważna nie tylko dla Kościoła, ale także dla świeckiej władzy politycznej w późnym średniowieczu oraz na początku czasów współczesnych, przede wszystkim  w Odrodzeniu.    
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2016, 7, 18; 11-31
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Suwerenność i zwierzchnictwo ludowe: egzystencja prywatna i egzystencja polityczna
    Popular sovereignty: private and public existences
    Autorzy:
    Krzynówek-Arndt, dr Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420793.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    suwerenność
    zwierzchnictwo ludowe
    Rousseau
    Robert Spaemann
    egzystencja prywatna i egzystencja polityczna
    popular sovereignty
    Spaemann
    public and private existences
    Opis:
    Research objective: The article is an attempt to highlight inherent tensions and mutual contradictions that popular sovereignty perceived as a category of modern political thought is marked by. The research problem and methods: Through the analyses of crucial passages of Rousseau’s political writings I show that different interpretations of popular sovereignty should be analyzed in the context of Robert Spaemann’s reading of rousseauian thesis of the irreversible disintegration of political unity and separation of public and private. The process of argumentation: I argue that the thought of Jan Jakub Rousseau may be a basis for deriving different meanings of popular sovereignty according to different and sometimes mutually exclusive interpretations typical of neorepublicanism, civic humanism, communitarianism and political liberalism. Rousseau’s idea of popular sovereignty may be perceived as combining classical and nominalist traditions (an actual consensus of the majority as a representation of the general will). Research results: The main conclusion of the article is that the tension implicit in the idea of popular sovereignty is inherently linked with a dual condition of modern man incapable of both political and private existence. Conclusions, innovations and recommendations: The idea of well-ordered society as described in The Social Contract and Considerations on the Government of Poland  shows the tensions and ambiguities in modern idea of popular sovereignty, which could be taken into consideration while analyzing it as one of the main constitutional principles.
    Cel naukowy: Celem artykułu jest rozjaśnienie wewnętrznych napięć, jakimi naznaczone są nowożytne kategorie suwerenności i zwierzchnictwa ludowego. Służy temu próba odczytania różnych znaczeń sprawowania zwierzchnictwa ludowego, jakie wywieść można z twórczości Jana Jakuba Rousseau interpretowanej z perspektyw neorepublikańskiej, humanizmu obywatelskiego, komunitarystycznej i liberalnopolitycznej. Problem i metody badawcze: Analiza głównych tekstów politycznych Jana Jakuba Rousseau z uwzględnieniem współczesnych kierunków interpretacyjnych pokazuje, że te – rozbieżne nieraz interpretacje – należy odczytywać w świetle przedstawionej przez Roberta Spaemanna tezy o nieodwracalnym rozbiciu politycznej całości i rozdwojeniu egzystencji prywatnej i egzystencji politycznej u Rousseau. Proces wywodu: Realizacji celu naukowego artykułu służy próba odczytania różnych znaczeń sprawowania zwierzchnictwa ludowego, jakie wywieść można z twórczości Jana Jakuba Rousseau interpretowanej z perspektyw neorepublikańskiej, humanizmu obywatelskiego, komunitarystycznej i liberalnopolitycznej. Problematyczna relacja między rozumną wolą powszechną i faktycznym konsensem większości jako jej reprezentacją wynika z prób połączenia dwóch tradycji określanych przez Spaemanna jako klasyczna i nominalistyczna. Wyniki analizy naukowej: Pozwala to ukazać we wnioskach końcowych ideę zwierzchnictwa ludowego jako instytucję naznaczoną napięciami wiążącymi się z mieszaną prywatno-polityczną egzystencją człowieka nowożytnego. Wnioski, innowacje, rekomendacje: Projekt dobrze urządzonego społeczeństwa, którego opis odnaleźć można w Umowie społecznej i Uwagach o rządzie polskim ujawnia dwuznaczności nowożytnej idei suwerenności ludu, która może być uwzględniona przy jej analizie jako naczelnej zasadzie ustrojowej państwa współczesnego.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2016, 7, 18; 53-71
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Suwerenność podmiotu moralnego a suwerenność dobra
    SOVEREIGNTY OF MORAL AGENT AND SOVEREIGNTY OF GOOD
    Autorzy:
    Baran, Marcin Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420742.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    suwerenność
    autonomia
    dobro
    źródła moralności
    moralna powinność
    sovereignty of moral agent
    autonomy
    sovereignty of good
    moral sources
    moral obligation
    Opis:
    RESEARCH OBJECTIVE: The following article aims to identify the main reasons that make it impossible to reconcile the modern notion of sovereignty or autonomy of the moral agent with the notion of the really existing sovereign good. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The main emerging research problem is to identify the sources of motivation behind the limitation of modern ethical thinking. For this purpose the author implements the interpretive stance inspired by Charles Taylor. It consists in exploring the moral motivation underpinning particular views on moral philosophy. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: It begins by indicating the motivations that fuel the twofold limitation of the good part of modern ethical thinking. The first restriction consists in reducing moral philosophy to questions of making any serious reference in ethical considerations to an objective moral source which exists independently from the human agent, be it Good, value or God. Following Taylor, who draws on Iris Murdoch, there are listed two reasons for the first limitation: the affirmations of ordinary life and the disengaged reason. As for the second restriction the influence of the “Enlightenment myth” and the “metaphysics of the modern world” which is implied by it are indicated as its determinants. RESEARCH RESULTS: The analysis brings the author to conclusion that that the main reasons for the impossibility of a reconciliation between the sovereignty of the moral agent and the notion of a really existing sovereign good are the “Enlightenment myth” and the “metaphysics of the modern world”. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: The article concludes with the observation that either the “Enlightenment myth” or the “metaphysics of the modern world” are vastly uncritically assumed in contemporary ethical thinking. It is necessary to articulate and verify them, to which this article is a modest contribution and exhortation.
    CEL NAUKOWY: Celem niniejszego artykułu jest zbadanie przyczyn, dla których nowożytne pojęcie suwerennościlub autonomii podmiotu moralnego wydaje się nie do pogodzenia z koncepcją realnie istniejącego suwerennego dobra. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Wynikającym z tego problemem badawczym jest ustalenie źródeł motywacji stojących za ograniczeniem współczesnej refleksji etycznej. Autor posługuje się w tym celu metodą interpretacyjną zainspirowaną przez Charlesa Taylora. Polega ona na wskazaniu motywacji moralnych stojących za konkretnymi poglądami w dziedzinie filozofii moralnej. PROCES WYWODU: Na początku autor identyfikuje motywacje stojące za dwojakim ograniczeniem współczesnej refleksji etycznej. Po pierwsze, za zawężeniem jej głównie do rozważań dotyczących moralnej powinności. Po drugie, do uniemożliwienia etyce odniesienia do jakiegokolwiek obiektywnego źródła moralności istniejącego niezależnie od ludzkiego podmiotu moralnego – obiektywnego Dobra, wartości czy Boga. Idąc za inspiracją Taylora, który odwołuje się do Iris Murdoch, podane zostają najpierw dwie przyczyny pierwszego ograniczenia: afirmacja zwyczajnego życia oraz niezaangażowany rozum. Następnie jako przyczyna niemożności sensownego odniesienia rozważań etycznych do jakiegokolwiek obiektywnego dobra istniejącego realnie poza ludzkim podmiotem wskazano siłę oddziaływania „mitu oświecenia” i wynikającej z niego „metafizyki świata nowożytnego”. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Przeprowadzona analiza doprowadza autora do stwierdzenia, że główną przyczyną niemożności pogodzenia pojęcia suwerenności podmiotu moralnego z koncepcją realnie istniejącego suwerennego dobra jest „mit oświecenia” oraz „metafizyka świata nowożytnego”. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Konkluzją artykułu jest stwierdzenie, iż zarówno „mit oświecenia”, jak i „metafizyka oświecenia” są w dużym stopniu przyjmowane bezkrytycznie jako założenia refleksji etycznej. Konieczna jest ich artykulacja i weryfikacja, do czego niniejszy artykuł jest skromnym przyczynkiem i wezwaniem.  
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2016, 7, 18; 91-105
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies