Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ratownictwo górnicze" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Kopalnia Doświadczalna „Barbara”, Centrala Ratownictwa Górniczego i Obserwatorium Magnetyczne w Mikołowie
The Experimental Mine "Barbara", Uppersilesian Central Mining Rescue Station and Magnetic Observatory in Mikołów
Autorzy:
Gierlotka, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/122255.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii. Instytut Górnictwa
Tematy:
historia górnictwa
zagrożenie wybuchowe w kopalniach
ratownictwo górnicze
mining history
explosive threat in mines
mining rescue
Opis:
Po plebiscycie i podziale Górnego Śląska w 1922 roku Górnośląska Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego w Bytomiu pozostała na terytorium Niemiec. W 1925 roku zorganizowano stację ratownictwa górniczego w polskiej części Górnego Śląska, w okolicach Tarnowskich Gór. W 1926 roku, z powodów lokalnych uciążliwości, stację przeniesiono do Mikołowa, gdzie przyjęła ona nazwę Kopalnia Doświadczalna „Barbara”, Centrala Ratownictwa Górniczego i Obserwatorium Magnetyczne. W stacji prowadzono prace naukowo-badawcze z zakresu zagrożeń gazowych i pożarowych oraz związanych z wybuchami pyłu węglowego. Osobnym działem kopalni było Obserwatorium Magnetyczne prowadzące badania nad zmianami deklinacji magnetycznej, potrzebnej dla wykonywania orientacji wyrobisk górniczych. Po drugiej wojnie światowej Centralną Stację Ratownictwa Górniczego przeniesiono do Bytomia. Kopalnia doświadczalna Barbara została włączona do Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach. Kontynuowano w niej nadal prace naukowe w zakresie zwalczania zagrożeń wybuchów metanu, pyłu węglowego oraz stosowania materiałów wybuchowych w kopalniach. Rozwój elektryfikacji kopalń metanowych, jaki odbywał się po wojnie, wymusił rozbudowę jednostki o dział badań i atestacji urządzeń elektrycznych budowy przeciwwybuchowej.
Upper Silesian Central Mining Rescue Station in Bytom was left on German territory after the division of Upper Silesia in 1922. A new station was founded in Tarnowskie Gory (Polish part of Upper Silesia) in 1925. Due to regional problems the station was moved to Mikołów a year later. The new station was named the Experimental Mine Barbara, Upper Silesian Central Mining Rescue Station and Magnetic Observatory. Scientific and research studies exploring the dangers of coal dust or gas explosions and fire protection were conducted in this station. Another section of the coal mine was the Magnetic Observatory that did research on magnetic changes used for orientation during mining excavations. After the Second World War the station was moved to Bytom. The experimental Mine „Barbara” was included into the Main Mining Institute in Katowice. The scientific studies on the dangers of methane or coal dust explosions and research concerning explosive materials in coal mines were continued. The development of electrification in coal mines that took place after the War led to the development of the department of research, certification and inspection of electric devices.
Źródło:
Hereditas Minariorum; 2018, 5; 233-242
2391-9450
2450-4114
Pojawia się w:
Hereditas Minariorum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kopalniana Stacja Ratownictwa Górniczego w Zakładach Górniczych „Lena” w Wilkowie
The Mines Rescue Station in The Mining Plant "Lena" in Wilków
Autorzy:
Rybicka, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/122127.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii. Instytut Górnictwa
Tematy:
historia górnictwa
ratownictwo górnicze
kopalnia rudy miedzi
Wilków
Dolny Śląsk
history of mining
mining rescue
copper ore mine
Lower Silesia
Opis:
Artykuł przedstawia historię najstarszej Kopalnianej Stacji Ratownictwa Górniczego z obszaru Starego Zagłębia Miedziowego. Funkcjonowała ona w Zakładach Górniczych „Lena” w Wilkowie w latach 1950-1973 oraz zabezpieczała proces ich likwidacji w 1974 roku. Ponadto uwzględniono w nim sposób organizacji, liczebność załogi, typ wyposażenia i wymagania, jakie należało spełnić, by zostać ratownikiem. Przytoczono także rodzaje zagrożeń występujące w kopalni rudy miedzi, które przyczyniały się do powstawania niebezpiecznych dla zdrowia lub życia zdarzeń.
The article presents the history of the oldest Mines Rescue Station from the area of the Old Copper Belt in the west of Poland. It operated between 1950 and 1973 and supervised the process of the liquidation of the mine in 1974. In addition, the paper discusses the organization of the mine, its crew size, types of equipment used as well as the requirements a future rescue worker had to satisfy. It also presents the types of threats occurring in the mine which contributed to incidents dangerous to life and health.
Źródło:
Hereditas Minariorum; 2018, 5; 243-250
2391-9450
2450-4114
Pojawia się w:
Hereditas Minariorum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies