Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "anti-inflammatory drugs." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Terapia bólów stawowych przy użyciu diklofenaku
Therapy of joint pain using diclofenac
Autorzy:
Pęksa, Jan W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179645.pdf
Data publikacji:
2023-03-01
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
diklofenak
niesteroidowe leki przeciwzapalne
bóle stawowe
podstawowa opieka zdrowotna
diclofenac
nonsteroidal anti-inflammatory drugs
arthralgia
primary care
Opis:
Bóle stawowe są jednymi z najczęściej zgłaszanych przez pacjentów dolegliwości. Ich przyczyną mogą być przebyte urazy, choroba zwyrodnieniowa stawów czy stany związane z procesem zapalnym, autoimmunologicznym, np. reumatoidalne zapalenie stawów. Oprócz odciążania stawu, schładzania bolącego miejsca (elementy postępowania szczególnie ważne w ostrej fazie choroby) i fizjoterapii, często konieczne jest zastowanie leków o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym, w tym niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Do tej grupy należy diklofenak. Jego działanie polega na hamowaniu aktywności cyklooksygenaz, enzymów uczestniczących w syntezie mediatorów stanu zapalnego – prostaglandyn. Diklofenak w większym stopniu hamuje aktywność indukowalnej cyklooksygenazy typu 2 (COX-2) niż aktywność konstytutywnej COX-1. Diklofenak po przyjęciu doustnym wchłania się prawie całkowicie z przewodu pokarmowego, przenika do osocza krwi i do płynu maziowego. W płynie maziowym osiąga maksymalne stężenie po ok. 2–4 godzinach od osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu krwi.
Joint pains are among the most common complaints reported by patients. Their cause can be a history of trauma, osteoarthritis or conditions related to the inflammatory process, such as rheumatoid arthritis. In addition to relieving pressure on the joint, cooling the painful area (elements of management especially important in the acute phase of the disease) and physiotherapy, it is often necessary to use drugs with analgesic and anti-inflammatory effects, including non-steroidal anti-inflammatory drugs. Diclofenac belongs to this group. Its action is to inhibit the activity of cyclooxygenases (enzymes involved in the synthesis of inflammatory mediators - prostaglandins). Diclofenac inhibits the activity of inducible cyclooxygenase (COX) type 2 to a greater extent than the activity of constitutive COX-1. Diclofenac, after oral intake, is absorbed almost completely from the gastrointestinal tract, penetrates into the blood plasma and into the synovial fluid where it reaches its maximum concentration about 2-4 hours after reaching its maximum plasma concentration.
Źródło:
Gabinet Prywatny; 2023, 287, 1; 30-37
2353-8600
Pojawia się w:
Gabinet Prywatny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie diklofenaku w leczeniu wybranych jednostek chorobowych
The use of diclofenac in the treatment of selected diseases
Autorzy:
Liczner, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341369.pdf
Data publikacji:
2024-05-27
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
pain
inflammation
diclofenac
nonsteroidal anti-inflammatory drugs
rheumatoid arthritis
osteoarthritis
ból
zapalenie
diklofenak
niesteroidowe leki przeciwzapalne
choroba zwyrodnieniowa stawów
reumatoidalne zapalenie stawów
Opis:
Diclofenac is currently one of the most frequently used non-steroidal anti-inflammatory drugs, which is due to its high effectiveness and carefully developed formula. Diclofenac is available in injection solution, modified-release capsules, suppositories, gels and mouthwash solution. Various routes of administration enable its wide use in the treatment of many diseases. The possibility of use in local therapy reduces the risk of side effects typical of drugs from this group. Diclofenac deserves special attention due to its unique mechanism of action and relatively low risk of organ toxicity compared to other NSAIDs. An additional advantage of diclofenac is the possibility of combining it with vitamin preparations and the lack of interaction with painkillers from other levels of the analgesic ladder. Recent systematic reviews and meta-analysis comparing diclofenac with other NSAIDs focus primarily on the safety of the pharmacotherapy used, which depends mainly on the daily dose of the drug. It turns out, that chronic use of diclofenac in submaximal doses is associated with a similar risk of heart attack or stroke, but a lower risk of serious events in the upper gastrointestinal tract compared to COX-2 inhibitors and classic NSAIDs.
Diklofenak należy obecnie do jednych z najczęściej stosowanych niesteroidowych leków przeciwzapalnych, co wynika z jego wysokiej skuteczności i precyzyjnie dobranej formuły. Dostępność diklofenaku w formie roztworu do wstrzykiwań, kapsułek, w tym o zmodyfikowanym uwalnianiu, czopków, żelów czy roztworu do płukania jamy ustnej poszerzyła jego zastosowanie w leczeniu wielu jednostek chorobowych, zwłaszcza w terapii miejscowej, co pozwala ograniczyć ryzyko działań niepożądanych, typowych dla leków z tej grupy. Diklofenak zasługuje na szczególną uwagę ze względu na unikatowy mechanizm działania oraz stosunkowo niskie ryzyko toksyczności narządowej w porównaniu do pozostałych NLPZ. Dodatkową zaletą diklofenaku jest możliwość kojarzenia z preparatami witaminowymi oraz brak interakcji z lekami przeciwbólowymi z pozostałych pięter drabiny analgetycznej. Ostatnie przeglądy systematyczne z metaanalizą wielu badań porównujących diklofenak z innymi lekami z grupy NLPZ skupiają się w pierwszej kolejności na bezpieczeństwie stosowanej farmakoterapii, która uzależniona jest przede wszystkim od dawki dobowej leku. Okazuje się, że przewlekłe stosowanie diklofenaku w dawkach submaksymalnych wiąże się z podobnym ryzykiem zawału serca czy udaru mózgu, ale mniejszym ryzykiem poważnych zdarzeń ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego w porównaniu z inhibitorami COX-2 i klasycznymi NLPZ.
Źródło:
Gabinet Prywatny; 2024, 294, 2; 17-24
2353-8600
Pojawia się w:
Gabinet Prywatny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie bólu w gabinecie lekarza rodzinnego
Autorzy:
Liczner, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179644.pdf
Data publikacji:
2023-01-24
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
acute pain
chronic pain
back pain syndrome
osteoarthritis
gout
non-steroidal anti-inflammatory
drugs
opioids
colchicine
coanalgesics.
ból ostry
ból przewlekły
zespoły bólowe kręgosłupa
choroby zwyrodnieniowe stawów
dna
moczanowa
niesteroidowe leki przeciwzapalne
opioidy
kolchicyna
koanalgetyki.
Opis:
Pain is one of the most common symptoms observed in medicine and plays a fundamental role in human and animal life. Living organisms' ability to feel pain sensations allows them to develop defense mechanisms to survive and minimize the risk of tissue damage. The appearance of pain is perceived primarily as a warning signal, which may be a harbinger of an illness or a result of an injury. From the dawn of time, man has tried to relieve pain, often without knowing its cause, mechanism of formation or origin. Currently, pain management is causal and symptomatic. As a rule, it focuses on identifying the causative agent and eliminating its negative effects on tissues as soon as possible. Although the history of pain treatment dates back to ancient times, the 19th century was undoubtedly a turning point in this field. The isolation of morphine from opium and the discovery of aspirin were the foundations of the pharmaceutical industry and initiated a new era in human life – a period of constant search for a golden mean in the treatment of pain. We currently have many analgesics of natural and synthetic origin, which are more or less effective in the treatment of pain associated with cancer or the musculoskeletal system. Several of them deserve special attention.
Ból definiowany jest przez Międzynarodowe Towarzystwo Badania Bólu jako subiektywne, przykre i nieprzyjemne, a tym samym negatywne wrażenie czuciowe i emocjonalne, które związane jest z rzeczywistym lub potencjalnym uszkodzeniem tkanek. Z odczuwaniem i uświadamianiem bólu wiąże się nocycepcja – wieloetapowy proces obejmujący transdukcję, przewodzenie, modulację i percepcję pierwotnego bodźca. Transdukcja polega na przekształceniu bodźca chemicznego, termicznego lub mechanicznego w impuls elektryczny, który przekazywany jest z obwodowych zakończeń nerwowych nocyceptorów do zwojów nerwów rdzeniowych, a następnie do rogów tylnych rdzenia kręgowego.Uszkodzenie tkanek związane jest z uwalnianiem wielu mediatorów (substancji P, bradykininy, histaminy, serotoniny, prostanoidów, cytokin), odpowiedzialnych za stan zapalny, który rozwija się w miejscu zadziałania urazu. Tkanka objęta stanem zapalnym jest wówczas silnie bolesna (hiperalgezja wywołana odsłonięciem lub podrażnieniem zakończeń nerwowych), zaczerwieniona (zwiększony przepływ krwi przez poszerzone łożysko naczyniowe) i obrzęknięta (nadmierna przepuszczalność naczyń krwionośnych), co wynika między innymi z bezpośredniego działania uwolnionych wskutek urazu amin biogennych i cytokin.
Źródło:
Gabinet Prywatny; 2022, 286, 6; 36-45
2353-8600
Pojawia się w:
Gabinet Prywatny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies