Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Thesis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Chaos a nieobliczalność
    Chaos and Incomputability
    Autorzy:
    Wilk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341757.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
    Tematy:
    teoria obliczalności
    teoria chaosu
    teza Churcha
    theory of computability
    theory of chaos
    Church’s thesis
    Opis:
    Tekst jest poświęcony problemowi implementacji nieobliczalności w świecie realnym. Podstawowe pytanie jest takie: czy logiczna nieefektywność ma swoją realizację w świecie fizycznym, albo, czy niealgorytmiczność posiada swój „fizyczny/ materialny” nośnik? Konkluzja jest zaś następująca: algorytmicznie zinterpretowana teoria chaosu deterministycznego koresponduje z przypadkową/nierozstrzygalną częścią matematyki. Trzeba przy tym jednak stale mieć na względzie, że zawsze jest to nierozstrzygalność, niealgorytmiczność, przypadkowość z modelu, w którym dokonujemy deskrypcji.
    The paper is devoted to the problem of the implementation of incomputability in the real world. It considers the following basic question: has logical noneffectiveness its realization in the physical world or, has non-algorithmicity a physical/ material medium? The conclusion is: the algorithmically interpreted theory of deterministic chaos corresponds with the non-random/decidable part of mathematics. It should be, however, taken into account that it is always the nonalgorithmicity, randomness of models in which a description is formed.
    Źródło:
    Filozofia i Nauka; 2014, 2; 323-337
    2300-4711
    2545-1936
    Pojawia się w:
    Filozofia i Nauka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podmiot czy agent? Rozumienie podmiotowości w erze artefaktów poznawczych
    The subject or agent? Understanding subjectivity in the cognitive artefacts era
    Autorzy:
    Trybulec, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/41304229.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
    Tematy:
    subject
    agent
    agency
    extended mind thesis
    extended cognitive system
    cognitive enhancement
    artificial cognitive system
    podmiot
    sprawczość
    teza umysłu rozszerzonego
    rozszerzony system poznawczy
    wzmocnienia poznawcze
    sztuczny system poznawczy
    Opis:
    Pokartezjańska tradycja filozoficzna określa podmiot działania jako istotę refleksyjną, z zasady świadomą swej podmiotowości, co czyni ją zdolną do podjęcia wolnej decyzji i wzięcia za nią odpowiedzialności. Tak rozumiana podmiotowość przypisywana jest, poza Bogiem i aniołami, wyłącznie ludziom, tylko ludzie bowiem rozumieją znaczenia języka pojęciowego, co stanowi konieczny warunek refleksyjności. Rozwój sztucznych wzmocnień poznawczych oraz coraz bardziej autonomicznej sztucznej inteligencji, który dokonał się w przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, skłania jednak do refleksji, czy takie ujęcie podmiotu nie jest zbyt antropocentryczne. Na wątpliwość tą wskazują niektórzy zwolennicy rozszerzania procesów poznawczych i stanów mentalnych poza mózg, argumentując za potrzebą odpowiedniego rozszerzenia również ich podmiotu. Coraz częściej pojawiają się także propozycje nadawania podmiotowości samym artefaktom. W artykule oceniam próby nadawania podmiotowości zarówno rozszerzonym, jak i sztucznym systemom poznawczym podjęte przez Lambrosa Malafourisa, Richarda Menary’ego, Edwina Hutchinsa, Luciano Floridiego i J. W. Sandersa, oraz Samira Chopry i Laurence’a F. White’a. Ocenę tę wydaję z perspektywy dwóch koncepcji podmiotowości: podmiotu jako systemu refleksyjnego, oraz podmiotu jako przedmiotu nastawienia intencjonalnego. Reprezentantem pierwszego z tych ujęć czynię Donalda Davidsona, drugiego – Daniela Dennetta. Argument, którego bronię brzmi, że pojęcie podmiotu wypracowane w analitycznej filozofii działania nie może zostać zastosowane do rozszerzonych i sztucznych systemów poznawczych, a przyjęcie wobec nich strategii nastawienia intencjonalnego nie spełnia tej samej funkcji. Postuluję zatem, aby systemy rozszerzone i sztuczne określać za pomocą nazwy „agent” oznaczającej wszelki relatywnie autonomiczny system przetwarzający informacje w celu wykonania zadania poznawczego. Nazwę „podmiot działania” należy tymczasem zarezerwować dla systemów faktycznie spełniających odpowiednie kryteria.
    The philosophical tradition defines the subject as a reflective being, in principle aware of its agency which makes it capable of making free decisions and taking responsibility for them. Agency, understood in this way, is clearly attributed only to people. However, the technological development of artificial cognitive enhancements and of increasingly autonomous artificial intelligence, that has been taken place in last few decades, casts doubts whether such an approach is not too anthropocentric. This doubt is indicated by some proponents of extending cognitive processes beyond the human brain; they argue for the need of appropriate extension of the subject as well. Moreover, there is an increasing number of proposals attributing agency to artifacts. In the first part of the article, I refer to the two most commonly used philosophical criteria distinguishing the subject of cognition from all information processing systems: being a reflective system, and being the subject of intentional stance. Next, I assess, from such a perspective, the attempts to attribute agency to both one-person extended cognitive systems and artificial systems, such as relatively autonomous computer programs. I argue that the gap between conceptions of the extended subject and the artificial subject, and the standard approach incline toward the usage of the term “agent” designating this phenomenon. The term is already widely used in cognitive science to designate any relatively autonomous information processing system performing a cognitive task. The need of the clear distinction between “the subject” (“subjectivity”) and “the agent” (“agency”) is especially noticeable in Polish, where the difference in meanings of these concepts is not so evident as in English. The awareness of the applying in cognitive science these two different notions of agency prevents against a conceptual misuse which could lead to erroneous explanations and predictions.
    Źródło:
    Filozofia i Nauka; 2020, 8, 2; 89-113
    2300-4711
    2545-1936
    Pojawia się w:
    Filozofia i Nauka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies