- Tytuł:
-
Polityka edukacyjna Turcji wobec mniejszości religijnych i językowych
Educational policy of Turkey towards religious and language minorities - Autorzy:
- Rabczuk, Wiktor
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1956353.pdf
- Data publikacji:
- 2017-12-31
- Wydawca:
- Wydawnictwo Adam Marszałek
- Tematy:
-
mniejszości religijne i językowe
Traktat z Lozanny
polityka edukacyjna
asymilacja
religious and linguistic minorities
diversity
Treaty of Lausanne
educational policy
assimilation - Opis:
-
Autor wskazuje, że w Turcji asymilacyjną, ultranacjonalistyczną politykę edukacyjną wobec mniejszości religijnych i etnicznych determinuje szereg czynników, m.in.: restrykcyjne interpretowanie przez Turcję postanowień Traktatu z Lozanny z 1923 roku, tj. uznanie wyłącznie za mniejszości religijne wspólnot należących do Kościoła obrządku greckiego i ormiańskiego oraz Żydów, z wyłączeniem jakichkolwiek muzułmańskich mniejszości religijnych; specyficznie rozumiana zasada laickości państwa, nakładająca na szkoły obowiązek prowadzenia lekcji „kultury religijnej i etyki”, które w praktyce sprowadzają się do nauki islamu obrządku sunnickiego i budzą protest alawitów; konstytucyjna zasada, zgodnie z którą w placówkach kształcenia i nauczania obywatele tureccy mogą być nauczani jedynie języka tureckiego jako języka ojczystego, skutkiem czego tylko tzw. mniejszości uznane w Traktacie z Lozanny mają prawo zakładania szkół prywatnych z ojczystym językiem nauczania, podczas gdy mniejszości językowe muzułmańskie mają tylko prawo organizowania w weekendy i w czasie wakacji lekcji „różnych języków i dialektów używanych przez obywateli tureckich w życiu rodzinnym”. Tak więc, np. Kurdowie stanowiący około 15% ludności Turcji nie mają możliwości kultywowania swojego języka. Autor wymienia przykłady pozytywnych zmian władz tureckich w stosunku do mniejszości językowych i religijnych, upatrując ich źródeł w dążeniu Turcji do członkostwa w Unii Europejskiej oraz w tendencji Turcji do doceniania wieloetniczności i wielokulturowości imperium osmańskiego.
According to the author, in Turkey, the assimilation, ultranationalist educational policy against religious and ethnic minorities is determined by a number of factors: the restrictive interpretation by Turkish authorities of the provisions of the Treaty of Lausanne, i.e. only some citizens of Turkey belonging to non-Muslim minorities fall within the scope of the term “minority”; a peculiar understanding of the principle of secular state imposing a duty on schools to conduct lessons of “religious culture and ethics”, which in practice boils down to the teachings of Sunni Islam. What raises an objection of the religious community of Alawites is the constitutional principle that no language other than Turkish shall be taught as the mother tongue to Turkish citizens at any institution of training or education. The effect is that only the so-called “minorities recognized” by the Treaty of Lausanne have the right to establish private schools educating in the native language, while the Muslim minority has only the right to organize at weekends and during school holidays lessons “of different languages and dialects used by Turkish citizens in their family life.” Thus, the Kurds, who represent around 15% of Turkey’s population, are unable to cultivate their language. The author cites examples of positive changes of Turkish authorities in relation to linguistic and religious minorities, seeing their source in Turkey’s aspirations to the EU membership and in the recent tendency to the appreciation of multi-ethnicity and multiculturalism of the Ottoman Empire.Keywords: religious and linguistic minorities, diversity, Treaty of Lausanne, educational policy, assimilationTranslated by Wiktor Rabczuk - Źródło:
-
Edukacja Międzykulturowa; 2017, 7, 2; 98-110
2299-4106 - Pojawia się w:
- Edukacja Międzykulturowa
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł