- Tytuł:
-
The narrative as a strategy for the development of emotional competences of adults
Narracja jako strategia rozwijania kompetencji emocjonalnych dorosłych
Narration als Strategie zur Entwicklung emotionaler Kompetenz von Erwachsenen - Autorzy:
- Renata, Góralska
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1926034.pdf
- Data publikacji:
- 2014
- Wydawca:
- Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
- Tematy:
-
human emotionality
emotional competence
cultural theory of emotion
narrative
emocjonalność człowieka kompetencje emocjonalne
kulturowa teoria emocji
narracja
Emotionalität
emotionale Kompetenz
kulturelle Emotionstheorie
Narration - Opis:
-
W artykule podjęto problem rozwoju emocjonalnego osób doro-słych. W celu opisu zdolności i umiejętności związanych z emocjonalnością czło-wieka posłużono się pojęciem „kompetencji emocjonalnej”. Pojęcie kompetencji emocjonalnej ma swoje źródło w kulturowych teoriach emocji, które podkreślają, że emocje są społecznie tworzone czy konstruowane w tym sensie, że to, co ludzie czują, jest uwarunkowane ich socjalizacją w kulturze i uczestnictwem w strukturach społecznych. Kulturowe ideologie, wierzenia i normy rzutujące na struktury społeczne definiują to, jakich emocji należy doświadczać i jak wyrażać. Kompetencja emocjonalna jest zatem wynikiem procesów szeroko rozumianego uczenia się i uczestnictwa w praktykach społecznych. Oznacza to, że każdy człowiek może wykształcić umiejętności związane ze sferą emocjonalną na takim poziomie, że zapewnią mu poczucie własnej skuteczności w sytuacjach aktywizujących emocje. Usytuowanie rozważań o emocjonalności człowieka w podejściu społeczno-kulturowym zwraca uwagę na jeszcze jedną ważną kwestię, mianowicie na narra-cyjny format kompetencji emocjonalnej. Zdaniem wielu badaczy (przedstawicieli nurtu społeczno-kulturowego) można mówić o skryptach emocjonalnych, traktowanych jako struktury narracyjne, które nadają postać i znaczenie odczuciom afektywnym. Zestawienie emocji jako skryptu z najbardziej podstawowym i naturalnym sposobem ludzkiego „bycia w świecie”, jakim jest opowiadanie (prowadzenie narracji) o własnych odczuciach emocjonalnych uświadamia nowe możliwości ich łączenia w ramach pedagogicznej teorii i praktyki. Procedura konstruowania narracji może służyć do rozumienia i interpretowania własnych emocji i emocji innych osób. Psychologowie przedstawiają wyniki badań, które przekonują, że wiele uczuć takich jak duma, obawa, wstyd – to produkty procesów interpretacji stanu własnej osoby w kontekście określonych historii (opowiadań). Autonarracyjne schematy emocjonalne tworzą się zazwyczaj we wczesnym okresie życia, a następnie są rozbudowywane i wplatane w wiele obszarów funkcjonowania. I chociaż proces uczenia się skryptów emocjonalnych przebiega zwykle bez udziału świadomej kontroli, dorosłe osoby – jak potwierdzają badacze – mogą te schematy rozumieć i zmieniać ich strukturę. Narracja stanowi w tym ujęciu narzędzie służące zmianie struktury kompetencji emocjonalnej. Stanowi tym samym zasługującą na uwagę propozycję oddziaływań pedagogicznych.
Im Artikel wurde die Frage der emotionalen Entwicklung der Erwachsenen thematisiert. Zur Beschreibung der mit der menschlichen Emotionalität verbundenen Begabungen und Fähigkeiten wurde der Begriff „emotionale Kompetenz“ verwendet. Der Begriff „emotionale Kompetenz“ leitet sich von kulturellen Emotionstheorien her, welche betonen, dass die Emotionen gesellschaftlich in dem Sinne entstehen bzw. gebildet werden, dass das, was die Menschen empfinden, durch ihre Sozialisierung in der Kultur und ihre Beteiligung an gesellschaftlichen Strukturen bedingt ist. Kulturelle Ideologien, Glauben und Normen, die sich auf gesellschaftliche Strukturen auswirken, bestimmen, welche Emotionen zu empfinden sind und wie sie zum Ausdruck gebracht werden sollen. Die emotionale Kompetenz ist also ein Ergebnis eines breit verstandenen Lernens und der Beteiligung an gesellschaftlichen Praktiken. Gemäß diesem Konzept kann jeder Mensch die mit der emotionalen Sphäre verbundenen Fähigkeiten so entwickeln, dass sie ihm das Gefühl der eigenen Wirksamkeit in den die Emotionen aktivierenden Situationen sichern. Die Einbeziehung der Überlegungen zur Emotionalität des Menschen in die gesellschaftlich-kulturelle Betrachtungsweise veranschaulicht noch eine sehr wichtige Frage und zwar den narrativen Charakter der emotionalen Kompetenz. Nach Auffassung von vielen Forschern (Vertretern der gesellschaftlich-kulturellen Strömung) kann man von emotionalen Skripten sprechen, die als narrative Strukturen behandelt werden und den affektiven Empfindungen Gestalt und Bedeutung verleihen. Die Zusammenstellung von Emotionen als Skript und der grundlegendsten und natürlichsten menschlichen Art des In-der-Welt-seins, d.h. der Erzählung (Narration) von eigenen, emotionalen Empfindungen, verdeutlicht neue Möglichkeiten ihrer Verbindung im Rahmen der pädagogischen Theorie und Praxis. Das Verfahren zur Bildung der Narration kann eigene Emotionen und Emotionen der anderen Personen verstehen und interpretieren lassen. Psychologen stellen Forschungsergebnisse dar, die davon überzeugen, dass viele solche Gefühle wie Stolz, Furcht, Scham infolge der Interpretation des eigenen Zustands im Zusammenhang mit bestimmen Geschichten (Erzählungen) erscheinen. Autonarrative, emotionale Schemata entstehen gewöhnlich im frühen Lebensabschnitt und werden dann ausgebaut und in viele Lebensbereiche eingeflochten. Obwohl der Lernprozess der emotionalen Skripten in der Regel unbewusst verläuft, können die Erwachsenen, was die Forscher bestätigen, diese Schemata verstehen und ihre Struktur verändern. Die Narration stellt hier ein Werkzeug dar, das dazu dient, die Struktur der emotionalen Kompetenz zu verändern. Damit ist sie ein bemerkenswerter Vorschlag der pädagogischen Einwirkungen. - Źródło:
-
Edukacja Dorosłych; 2014, 1(70); 122-135
1230-929X - Pojawia się w:
- Edukacja Dorosłych
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł