Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wojdyła, A. T." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Effect of Vegetable and Mineral Oils on the Development - of Diplocarpon rosae Wolf. the Causal Agent of Black Spot of Rose
Wpływ olei roślinnych i mineralnych na rozwój Diplocarpon rosae Wolf. sprawcę czarnej plamistości róży
Autorzy:
Wojdyła, A. T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387914.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
Diplocarpon rosae
vegetable and mineral oils
control
rose
oleje roślinne i mineralne
zwalczanie
róża
Opis:
Experiments were carried out to determine the effect of vegetable oils: corn, olive, rapeseed, sunflower, soybean, and grape; vegetable oils recommended as adjuvants: Dedal 90 EC (90 % vegetable oil) and Olejan 80 EC (85 % rapeseed oil); and mineral oils: Atpolan 80 EC (76 % SN oil), Ikar 95 EC (95 % SAE petroleum oil), Olemix 84 EC (84 % DSA petroleum oil), Promanal 60 EC (60 % petroleum oil), used at a concentration of 1 % for spraying rose bushes 9 times at 7-day intervals in order to control the black spot disease caused by Diplocarpon rosae. The results do not allow the drawing of a clear conclusion as to which of the tested vegetable or mineral oils showed the highest effectiveness in inhibiting the development of the symptoms of black spot and the fungus D. rosae. It was found that the percentage effectiveness of the tested oils relative to the control depended on the type of oil, the time of observation and the experiment. Depending on the experiment and the time of observation, different percentage rates of the inhibition in the development of disease symptoms were obtained. After spraying the roses 3 times, the effectiveness of the tested oils ranged from 35.8 % (sunflower oil) to 77.8 % (Atpolan 80 EC); after 6 applications, it was from 26.8 % (olive oil) to 55 % (Olejan 85 EC); and after a total of 9 treatments, it was from 29.5 % (corn oil, soybean oil and Olemix 84 EC) to 58.6 % (olive oil). There was no evidence of phytotoxicity of the tested oils to the variety of rose on which the experiments were conducted.
W przeprowadzonych badaniach polowych określano wpływ olei roślinnych (kukurydziany, olej z oliwek, rzepakowy, słonecznikowy, sojowy, winogronowy) lub olei roślinnych polecanych jako adjuwanty: Dedal 90 EC (90 % vegetable oil), Olejan 80 EC (85 % rape oil) oraz olei mineralnych Atpolan 80 EC (76 % SN oil), Ikar 95 EC (95 % SAE petroleum oil), Olemix 84 EC (84 % DSA petroleum oil), Promanal 60 EC 184 Adam T. Wojdyła (60 % petroleum oil) stosowanych w stęż. 1 % do 9-krotnego opryskiwania krzewów róż w odstępach 7-dniowych w zwalczaniu czarnej plamistości powodowanej przez Diplocarpon rosae. Uzyskane wyniki nie pozwalają na wyciągnięcie jednoznacznego wniosku, który z badanych olei roślinnych lub mineralnych wykazywał najwyższą skuteczność w ograniczaniu rozwoju objawów czarnej plamistości oraz grzyba D. rosae. Stwierdzono, że procentowa skuteczność badanych olei względem kontroli była uzależniona od rodzaju oleju, terminu obserwacji oraz doświadczenia. W zależności od doświadczenia i terminu obserwacji stwierdzono zróżnicowane procentowe ograniczanie rozwoju objawów chorobowych. Po 3-krotnym opryskiwaniu róż skuteczność badanych olei wahała się od 35,8 % (sunflower oil) do 77,8 % (Atpolan 80 EC), po 6-krotnym opryskiwaniu od 26,8 % (olive oil) do 55 % (Olejan 85 EC) oraz po 9-krotnym opryskiwaniu od 29,5 % (corn oil, soybean oil and Olemix 84 EC) do 58,6 % (olive oil). Nie stwierdzono fitotoksyczności badanych olei w stosunku do odmiany róż, na której prowadzono doświadczenia.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 2; 175-185
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Content of mercury and cadmium in the stream of spent zinc-carbon batteries
Zawartość rtęci i kadmu w strumieniu zużytych baterii cynkowo-węglowych
Autorzy:
Sobianowska-Turek, A.
Szczepaniak, W.
Marcinkowski, T.
Zamorska-Wojdyła, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388784.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
zinc-carbon batteries
mercury
cadmium
baterie cynkowo-węglowe
rtęć
kadm
Opis:
According to EU Directive 2006/66/EC it is prohibited to sale batteries and accumulators containing more than 0.0005 wt. % mercury by weight and 0.002 wt. % of cadmium (except for special purpose batteries and button cells, in which the content of mercury should not exceed 2 % by weight). In the stream of zinc-carbon batteries reaching the Polish market (and later the processing plants) one can find a large number of such that do not have information about the content of mercury and cadmium. The quantitative study of these two types of metals in particular parts of the zinc-carbon batteries type R6, standard AA, and in the stream of spent zinc-carbon batteries for recycling was described. Obtained results are showing that overall cadmium content in individual elements of tested batteries, referenced to the total weight of the battery does not exceed the value permissible by the EU Directive in the amount of 0.002 % by weight of Cd in each of the analyzed batteries. However, the overall mercury content in individual parts of tested batteries for three of them exceeds the value permissible by the EU Directive (Directive 2006/66/EC, 2006), showing the amount of 0.0005 % of Hg by weight.
Dyrektywa unijna dotycząca baterii i akumulatorów oraz ich odpadów [1] zakazuje sprzedaży baterii i akumulatorów zawierających więcej niż 0,0005 % wagowych rtęci oraz 0,002 % kadmu (z wyjątkiem baterii specjalnego przeznaczenia i ogniw guzikowych, w których zawartość rtęci nie powinna przekroczyć 2 % wagowych). Jednak w strumieniu baterii cynkowo-węglowych trafiających na polski rynek (a później do zakładów przetwórczych) znajduje się duża ilość takich, na których nie ma informacji o zawartości rtęci i kadmu. Ten stan rzeczy powoduje, iż przedsiębiorstwa zajmujące się recyklingiem odpadów bateryjnych metodami piro-, jak i hydrometalurgicznymi mają problemy technologiczne podczas przeróbki tych odpadów. W pracy przedstawiono próbę oszacowania ilości tych dwóch metali w poszczególnych elementach baterii cynkowo-węglowych typu R6, standard AA oraz w strumieniu zużytych baterii cynkowo-węglowych trafiających do recyklingu.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 4-5; 573-583
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies