Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mach, Paweł" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Analiza porównawcza immunoreaktywnosci metalotioneiny w zasniadzie groniastym i w doczesnej w zaleznosci od zastosowanego leczenia – wyłacznie operacyjnego albo operacyjnego z uzupełniajaca chemioterapia
    The immunohistochemical analysis of metallothionein in complete hydatidiform mole and in decidual cells in correlation with the applied therapy of surgery alone or surgery followed by chemotherapy
    Autorzy:
    Basta, Paweł
    Dutsch-Wicherek, Magdalena
    Biedka, Marta
    Koper, Krzysztof
    Mach, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031213.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    metallothionein
    complete hydatidiform mole
    chemotherapy
    decidua
    endometrium
    metalotioneina
    zaśniad groniasty całkowity
    chemioterapia
    doczesna
    Opis:
    Introduction: The presence of metallothionein in both the endometrium and decidua is associated with the resis- tance of both endometrial and decidual cells to immune-mediated apoptosis. Consequently, the aim of the pres- ent study has been to typify metallothionein immunoreactivity within the molar lesions of both the patients who were treated with surgery alone and those who were also given chemotherapy. Methods: We analyzed the immu- noreactivity of metallothionein in both the trophoblast and decidual cells derived from patients on whom curet- tage was performed due to a diagnosis of complete molar pregnancy. These patients were then divided into two subgroups according to whether or not they required chemotherapy following the surgical procedure. Results: We observed a statistically significantly lower metallothionein immunoreactivity levels within the trophoblast cells derived from the complete hydatidiform mole patients who had had surgery alone in comparison to the levels found in those patients for whom surgery was followed by chemotherapy. Conclusion: Resistance to apoptosis linked with metallothionein intracellular immunoreactivity may influence the clinical course of hydatidiform mole.
    Wprowadzenie: Obecność metalotioneiny w endometrium i doczesnej, czynnika antyapoptotycznego, jest zwią- zana z opornością na apoptozę zarówno komórek endometrium, jak i komórek doczesnej zależną od aktywności komórek układu odpornościowego. Celem niniejszego badania była ocena immunoreaktywności metalotioneiny w ogniskach zaśniadu u pacjentek leczonych wyłącznie operacyjnie i u chorych, u których dodatkowo zastosowa- no chemioterapię. Metoda: Analizowano immunoreaktywność metalotioneiny zarówno w komórkach trofoblastu, jak i w komórkach błony doczesnej uzyskanych w wyniku łyżeczkowania jamy macicy przeprowadzonego z powo- du rozpoznania ciąży zaśniadowej całkowitej. Pacjentki podzielono na dwie podgrupy: chorych, które wymaga- ły dodatkowej chemioterapii po zabiegu operacyjnym, oraz chorych, u których takiego leczenia nie zastosowano. Wyniki: Stwierdzono statystycznie znamienny niższy poziom immunoreaktywności metalotioneiny w obrębie ko- mórek trofoblastu pochodzących od pacjentek z zaśniadem groniastym całkowitym leczonych wyłącznie operacyj- nie w porównaniu z pacjentkami, u których leczenie operacyjne uzupełniono chemioterapią. Wniosek: Oporność na apoptozę może zależeć od wewnątrzkomórkowej obecności metalotioneiny, co prawdopodobnie ma wpływ na przebieg kliniczny zaśniadu groniastego.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 4; 261-269
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie chirurgiczne zaawansowanego raka szyjki macicy a wytrzewienie – przeglad literatury
    Surgical therapy and exenteration for advanced cervical cancer – literature review
    Autorzy:
    Mach, Paweł
    Krokowska, Kinga
    Stelmach, Andrzej
    Siekiera, Jerzy
    Szymankiewicz, Maria
    Śpiewankiewicz, Beata
    Kojs, Zbigniew
    Koper, Krzysztof
    Wicherek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031594.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    rak szyjki macicy
    wytrzewienie
    wznowa raka szyjki macicy
    limfadenektomia okołoaortalna
    zespół „pustej miednicy
    cervical cancer
    exenteration
    cervical cancer recurrence
    para-aortic lymphadenectomy
    “empty pelvis”
    syndrome
    Opis:
    While the surgical technique of exenteration has been around for 60 years now, recent progress in the development of reconstructive surgery has created new opportunities for gastrointestinal and urinary tract anastomosis. As pre- and postoperative care has improved and indications for the exenteration procedure have became more precise, the outcomes of the treatment for advanced malignant pelvic tumors have also improved. Consequently, the perioperative mortality rate has decreased from the 28% specified by Brunschwig to the present rate of 3%. Moreover, the number of complications resulting from such complex procedures has decreased. Today, postoperative complications are no longer a factor that impacts how eligibility for exenteration is decided. It has been demonstrated that the quality of life of patients subject to exenteration procedure compared to those having palliative chemotherapy is lower in the first months following surgery, but is higher in the long-term follow-up beginning 9 months after the procedure. At the same time, multiple studies have unambiguously demonstrated that the overall five-year survival rate in patients with cervical cancer recurrence after radiation therapy is the longest upon exenteration and, subject to strict following of the indications for the procedure, allows a survival rate of 50% to be exceeded in this group of patients. Since the exenteration procedure is the culmination of a combined treatment, eligibility for such a procedure should entail multiple factors related to the course of treatment and the biology of a given neoplasm and should be decided only by an interdisciplinary team composed of at least a radiation therapist, a gynecologist-oncologist, and a clinical oncologist. Also, surgery of this kind is of a disciplinary nature therefore the procedure should be performed only in a reference site employing gynecologists, oncologists, urologists, and oncological surgeons who have comprehensive surgical experience. Only sites that employ such health care professionals allow for the safe performance of the exenteration procedure.
    Technika zabiegu wytrzewienia znana jest od 60 lat. Jednak postęp, jaki dokonał się w rozwoju chirurgii rekonstrukcyjnej, stworzył nowe możliwości odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego i dróg moczowych. W efekcie ulepszania opieki przed- i pooperacyjnej oraz uściślenia wskazań do tego zabiegu poprawiły się wyniki leczenia zaawansowanych nowotworów złośliwych rozwijających się w miednicy. Śmiertelność okołooperacyjna zmniejszyła się obecnie z 28% opisywanych przez Brunschwiga do 3%. Liczba powikłań po tak rozległej operacji także znacznie się zmniejszyła. Dzisiaj powikłania nie są już czynnikiem wpływającym na podjęcie decyzji o kwalifikacji do wykonania tego zabiegu. Wykazano, że jakość życia chorych po wytrzewieniu w porównaniu z paliatywną chemioterapią jest gorsza tylko w pierwszych miesiącach po zabiegu, a z wieloletniej obserwacji wynika również, że od 9. miesiąca po operacji jakość życia jest nawet lepsza. Z wielu badań jednoznacznie wynika też, że całkowite przeżycie 5-letnie u pacjentek ze wznową raka szyjki macicy po radioterapii jest najdłuższe po leczeniu polegającym na wytrzewieniu, przy ściśle przestrzeganych wskazaniach do zabiegu, i pozwala w tej grupie chorych przekroczyć 50%. Ponieważ jest to operacja, która wieńczy niejako leczenie skojarzone, kwalifikacja do niego powinna uwzględniać wiele czynników związanych z dotychczasowym przebiegiem terapii oraz z biologią danego nowotworu i być podejmowana wyłącznie przez interdyscyplinarne zespoły, składające się co najmniej z radioterapeuty, ginekologa onkologa i onkologa klinicznego. Chirurgia w takim przypadku również ma charakter interdyscyplinarny, dlatego zabieg ten należy wykonywać jedynie w ośrodkach referencyjnych, w których doświadczenie chirurgiczne przenika pomiędzy ginekologami onkologami, urologami i chirurgami onkologami. Tylko ośrodki zatrudniające lekarzy o dużym doświadczeniu chirurgicznym mogą zapewnić bezpieczny przebieg zabiegu wytrzewienia.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 2; 125-139
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies