Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "treatment of women" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The impact of treatment exposure on diabetes biomarkers among Jordanian breast cancer women: a connection through FBG, C-peptide and HOMA-IR
Wpływ leczenia na biomarkery cukrzycy u kobiet z rakiem piersi w Jordanii: związek z glikemią na czczo, peptydem C i wskaźnikiem HOMA-IR
Autorzy:
Al-Zeidaneen, Safaa A.
Ahmad, Mousa N.
Al-Ebuos, Ali D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029513.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
C-peptide
breast cancer stage
fasting blood glucose
menopausal status
treatment exposure
Opis:
Background: Breast cancer is the most frequently occurring and life-threatening malignant tumor in women. The evidence that associates diabetes’ biomarkers with breast cancer is highly controversial. Aims: To evaluate diabetes’ biomarkers in breast cancer patients according to type of treatment exposure, breast cancer severity and menopausal status. Material and methods: A total of 396 breast cancer patients aged between 25 and 65 years attending breast cancer clinics were evaluated. The experimental design permitted to include 134 newly-diagnosed breast cancer patients who were not exposed to any type of interventions and 262 recently diagnosed breast cancer patients (up to three months). Recently, group members were subdivided in two subgroups to control exposure to therapy specially chemotherapy. The patients were further divided according to breast cancer stages and postmenopausal status. Diabetes biomarkers consisted of fasting blood glucose (FBG), C-peptide and HOMA-IR. Results: The high FBG was more prevalent in advance (24.1%) than early (10.6%) stage breast cancer. Compared with premenopausal breast cancer patients, postmenopausal breast cancer patients had higher prevalence of abnormal FBG (21.0% vs. 11.1%). The differences were also significant in the mean of FBG (103.0 ± 1.5 vs. 89.0 ± 0.0 mg/dL). In postmenopausal breast cancer patients, FBG was higher in the recently diagnosed whom expose to treatments including chemotherapy (106.5 ± 1.7 mg/dL vs. 126.2 ± 1.2 mm Hg) compared to the newly-diagnosed group whom not yet expose to any kind of treatment interventions. Conclusion: Diabetes was prevalent among breast cancer patients and it was higher in postmenopausal and advanced stage breast cancer women. The burden of diabetes on treatment expose breast cancer women tend to be high and warrants closer attention by health care provider to improved outcomes after diagnosis and treatment exposure.
Wstęp: Rak piersi to najczęstszy zagrażający życiu nowotwór złośliwy u kobiet. Doniesienia dotyczące związku cukrzycy z rakiem piersi są wysoce kontrowersyjne. Cele: Analiza biomarkerów cukrzycy u pacjentek z rakiem piersi w zależności od ekspozycji na leczenie, stopnia zaawansowania nowotworu i statusu menopauzalnego. Materiał i metody: Do badania włączono 396 pacjentek z rakiem piersi w wieku od 25 do 65 lat, które zgłosiły się do klinik specjalizujących się w leczeniu tej choroby. Plan badania dopuszczał włączenie 134 pacjentek z nowo rozpoznanym nowotworem, które nie otrzymały jeszcze leczenia w żadnej postaci, oraz 262 pacjentek z nowotworem rozpoznanym w ciągu ostatnich trzech miesięcy. Następnie uczestniczki podzielono na dwie podgrupy w celu kontroli ekspozycji na leczenie, szczególnie chemioterapię. Pacjentki podzielono także na podstawie stopnia zaawansowania nowotworu i statusu menopauzalnego. Oceniono następujące biomarkery cukrzycy: glikemię na czczo, peptyd C oraz wskaźnik HOMA-IR. Wyniki: Wysoki poziom glukozy na czczo obserwowano częściej u chorych z zaawansowanym rakiem piersi (24,1%) niż u kobiet z nowotworem we wczesnym stadium zaawansowania (10,6%). W porównaniu z pacjentkami przed menopauzą chore po menopauzie charakteryzowało częstsze występowanie nieprawidłowej glikemii na czczo (21,0% vs 11,1%). Różnice były także istotne dla średniej wartości glukozy na czczo (103,0 ± 1,5 vs 89,0 ± 0,0 mg/dl). W przypadku kobiet po menopauzie wartości te były wyższe u chorych z rakiem piersi, które otrzymały leczenie, w tym chemioterapię (106,5 ± 1,7 mg/dl vs 126,2 ± 1,2 mm Hg), w porównaniu z nowo zdiagnozowanymi pacjentkami, u których nie rozpoczęto jeszcze leczenia w jakiejkolwiek postaci. Wnioski: W grupie badanych chorych cukrzyca była częstym problemem. Chorobę tą częściej obserwowano u kobiet po menopauzie i z zaawansowanym nowotworem. Odnotowano też istotną zależność między cukrzycą a ekspozycją na leczenie raka piersi. Na korelację tę należy zwrócić szczególną uwagę po rozpoznaniu choroby i wdrożeniu leczenia.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 4; 231-238
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adiuwantowa chemioterapia raka jajnika według schematu paklitaksel/cisplatyna u kobiet powyżej 70. roku życia – analiza przebiegu leczenia i toksyczności
Adjuvant chemotherapy of ovarian cancer using paclitaxel/cisplatin protocol in women over 70 – analysis of treatment course and toxicity
Autorzy:
Stanirowski, Paweł
Zyguła, Aleksandra
Nalewczyńska, Aleksandra
Cendrowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030985.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adjuvant chemotherapy
cisplatin
ovarian cancer
paclitaxel
toxicity
chemioterapia adiuwantowa
cisplatyna
paklitaksel
rak jajnika
toksyczność
Opis:
Aim of paper: Analysis of clinical course of 1st line chemotherapy acc. to paclitaxel/cisplatin protocol in women over 70 with ovarian cancer. Secondary endpoint was treatment-related toxicity in this population of patients. Material and method: This retrospective study included 25 patients over 70 with confirmed diagnosis of ovarian cancer at the beginning of their therapy (study group) and 25 patients under 70 continuing their therapy (control group). All patients underwent primary surgery and received adjuvant chemotherapy (paclitaxel 135 mg/m2 and cisplatin 75 mg/m2). Treatmentrelated toxicity was assessed using Common Terminology Criteria for Adverse Events v. 3.0 (CTCAE). Results: Patients in both groups did not differ significantly in clinical stage of their disease. Women in the study group presented a significantly higher proportion of poorly differentiated ovarian cancer as compared with controls. Baseline mean CA-125 level was similar in both groups. No significant intergroup differences occurred concerning the number of chemotherapy cycles delivered or mortality rate during the therapy. Proportion of patients requiring delay or cessation of treatment was similar in both groups. No significant difference was observed in remission rates between study and control groups. Incidence of hematologic complications, renal failure, neurotoxicity and hepatotoxicity was similar in both groups. No cardiologic complications were noticed in this population of patients and proportion of patients who required blood transfusion was similar in both groups. Conclusions: Course of treatment, toxicity and clinical response are not age-dependent in patients with ovarian cancer receiving paclitaxel/cisplatin protocol.
Cel: Analiza przebiegu chemioterapii I rzutu z wykorzystaniem schematu paklitaksel/cisplatyna u kobiet powyżej 70. roku życia chorujących na raka jajnika. Dodatkowo oceniano toksyczność tego leczenia w badanej grupie pacjentek. Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym objęto grupę 25 pacjentek z rozpoznanym rakiem jajnika, które miały ponad 70 lat w momencie rozpoczęcia terapii (grupa badana), oraz grupę 25 pacjentek w wieku poniżej 70 lat w trakcie trwania terapii (grupa kontrolna). Pacjentki z obu grup zostały poddane pierwotnemu zabiegowi operacyjnemu i następowej chemioterapii: paklitakselem (135 mg/m2) i cisplatyną (75 mg/m2). Toksyczność terapii oceniano według Common Terminology Criteria for Adverse Events v. 3.0 (CTCAE). Wyniki: Pacjentki z obu grup nie różniły się znamiennie w odniesieniu do stopnia klinicznego zaawansowania. U kobiet z grupy badanej odnotowano istotny wzrost odsetka raka jajnika o niskim stopniu histologicz nego zróżnicowania w porównaniu z grupą kontrolną. Średnie stężenie markera CA-125 przed rozpoczęciem leczenia było podobne w obu grupach. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic pomiędzy grupami w odniesieniu do liczby podanych cykli chemioterapii oraz odsetka zgonów w trakcie terapii. Odsetek pacjentek wymagających czasowego przerwania terapii lub odstąpienia od jej kontynuowania był podobny w obu grupach. Wśród pacjentek z grupy badanej w porównaniu z grupą kontrolną nie wykazano znamiennej statystycznie różnicy w odniesieniu do odsetka pacjentek, które osiągnęły remisję. Częstość występowania powikłań hematologicznych, niewydolności nerek, neurotoksyczności i hepatotoksyczności była podobna w obu grupach. W obu grupach nie stwierdzono występowania powikłań kardiologicznych. Odsetek pacjentek wymagających transfuzji krwi w obu grupach był podobny. Wnioski: Przebieg i toksyczność terapii oraz odpowiedź kliniczna nie są czynnikami zależnymi od wieku pacjentki podczas stosowania schematu paklitaksel/cisplatyna w leczeniu raka jajnika.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 166-173
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies