- Tytuł:
-
Mortality in OHCA during resuscitation by rescue teams without a doctor
Śmiertelność podczas resuscytacji w pozaszpitalnym NZK prowadzonej przez zespoły ratownictwa bez lekarza - Autorzy:
- Szymczuk, Paweł
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1033064.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Towarzystwo Pomocy Doraźnej
- Tematy:
-
EMS
OHCA
ROSC
mortality.
paramedic
resuscitation - Opis:
-
INTRODUCTION: Out-of-hospital cardiac arrest (OHCA) is a condition that requires immediate intervention by a medical emergency team. CPR is usually based on current scientific guidelines. In Poland, medical response teams are divided into specialist emergency medical services with a doctor (S-EMS) and basic emergency medical services with a paramedic or emergency nurse (B-EMS). The aim of the study is to assess the differences in resuscitation management between two types of teams and to determine the mortality rate for each of them. MATERIAL AND METHODS: The study covered 75 emergency ambulance interventions performed in 2017 in central Poland, out of which calls directly to OHCA were selected. The patient's profile, resuscitation and mortality rate were analyzed, taking into account the division into types of emergence response teams. Mann-Whitney U test, chi-squared and Spearman-rho correlation were applied. All results at p<0.05 were deemed significant. RESULTS: The emergency teams were sent 54 times directly to OHCA (n=28; B-EMS vs. n=26; S-EMS). There were no significant differences between the teams in terms of arrival (Mann-Whitney U test: Z=0.43; p=0.668), nor between the profile of the patient. B-EMS more frequently applied fluid therapy (Spearman-rho =0.312; p=0.022). More often resuscitation was discontinued in medical teams than in B-EMS (46.2% vs. 22.2%). There was a statistically significant correlation between the type of the emergency response team and the outcome of resuscitation (x2=10.6834, p=0.001). Comparable often (52.6% vs. 47.4%), the doctor helping the B-EMS pronounced death and undertook transport to hospital. CONCLUSIONS: There are few differences in resuscitation performed by S-EMS and B-EMS. Teams accompanied by a doctor called upon to assist B-EMS with resuscitation do not increase the chance of ROSC (return of spontaneous circulation). New systemic and legal solutions should be considered, taking into account the qualifications of paramedics.
WSTĘP: Pozaszpitalne nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) jest stanem wymagającym szybkiej interwencji zespołu ratownictwa medycznego. Czynności resuscytacyjne opierają się zazwyczaj na aktualnych naukowych wytycznych. W Polsce zespoły ratownictwa medycznego dzielą się na specjalistyczne z lekarzem (S-ZRM) i podstawowe z ratownikiem medycznym lub pielęgniarką ratunkową (P-ZRM). Celem pracy jest próba oceny różnic w postępowaniu resuscytacyjnym między dwoma typami zespołów oraz określenie dla każdego z nich odsetka śmiertelności. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto 75 interwencji pogotowia ratunkowego w 2017 roku w centralnej Polsce, z których wyselekcjonowano wezwania bezpośrednio do NZK. Analizie poddano profil pacjenta, postępowanie resuscytacyjne oraz wskaźnik śmiertelności z uwzględnieniem podziału na rodzaj ZRM. Posłużono się testem U Manna-Whitney’a, Chi kwadrat oraz korelacją Rho-Spearmana. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy p<0.05. WYNIKI: Zespoły dysponowano 54 razy bezpośrednio do NZK (n=28; P-ZRM vs. n=26; S-ZRM). Nie wykazano istotnych różnić między zespołami w czasie dojazdu (test U Manna-Whitneya: Z=0.43; p=0.668), ani profilem pecjenta. P-ZRM częściej stosowały płynoterapię (rho-Spearmana=0.312 ; p=0.022). Istotnie częściej przerywano resuscytację w zespołach lekarskich niż P-ZRM (46.2% vs. 22.2%). Wykazano zależność istotną statystycznie pomiędzy rodzajami ZRM a wynikiem resuscytacji (x2=10.6834, p=0.001). Porównywalnie często (52.6% vs. 47.4%) lekarz pomagający P-ZRM stwierdzał zgon, jak i podejmował transport do szpitala. WNIOSKI: Istnieją nieliczne różnice w postępowaniu resuscytacyjnym pomiędzy S-ZRM, a P-ZRM. Zespoły z lekarzem wezwane do pomocy w resuscytacji prowadzonej przez P-ZRM nie zwiększają szansy na ROSC. Należy rozważyć nowe rozwiązania systemowe i prawne uwzględniające kwalifikacje ratowników medycznych. - Źródło:
-
Critical Care Innovations; 2019, 2, 4; 1-10
2545-2533 - Pojawia się w:
- Critical Care Innovations
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł