- Tytuł:
-
Comparison of surgical outcomes of degenerative spondylolisthesis with open or minimally invasive (MIS) transforaminal lumbar interbody fusion (TLIF)
Porównanie wyników leczenia operacyjnego chorych z kręgozmykiem zwyrodnieniowym w obrębie kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego metodą spondylodezy międzytrzonowej (TLIF) i tylno-bocznej z otwartą i małoinwazyjną (MIS) stabilizacją przeznasadową - Autorzy:
-
Rocławski, Marek
Pankowski, Rafał
Adamski, Stanisław
Stogowski, Piotr
Kloc, Wojciech - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/20311507.pdf
- Data publikacji:
- 2023-11-20
- Wydawca:
- Wydawnictwo Exemplum
- Tematy:
-
minimally or open invasive transforaminal lumbar interbody fusion (TLIF)
degenerative lumbar spondylolisthesis
kręgozmyk zwyrodnieniowy
spondylodeza międzytrzonowa
miniinwazyjna/otwarta stabilizacja przynasadaowa - Opis:
-
Introduction. One of the most commonly used surgical treatment methods for degenerative lumbar spondylolisthesis (DLS) is transforaminal lumbar interbody fusion (TLIF). It can be performed either with an open classic posterior midline approach or the minimally invasive (MIS) method using Wiltse paraspinal intermuscular accesses.
Aim. To prospectively compare clinical and radiological outcomes of DLS treatment with open (O) or (MIS) TLIF.
Materials and methods. Forty six surgically treated patients who met the study criteria were divided into two groups according to the access method used: O group – 24 patients, MIS group – 22 patients. Clinical and radiological outcomes were evaluated before and after the surgery and after the follow-up period in both groups. The clinical peri and postoperative parameters and complications, back and leg pain with the VAS scale, and the outcomes in the ODI scale were evaluated. Radiological outcomes were measured with the standing X-ray images in the AP and lateral projections, as well as MRI/CT and functional X-rays. During statistical comparisons, both groups were adjusted in terms of pre-operative and postoperative data.
Results. Preoperative demographic data in both groups did not differ significantly, except for the follow–up period, which was longer for the O group (mean 33.2 months), and 19.5 months for the MIS group. Both VAS and ODI clinical outcomes improved in both groups. Patients from the MIS group achieved significantly better clinical results immediately after the procedure and in the early outcomes. After the follow–up period, no significant differences were found. In the MIS group, only blood loss and the length of the postoperative stay were significantly lower than in the O group. The X-ray doses were significantly higher in the MIS group. Postoperative X-ray parameters improved in both groups with no significant differences, except for the slip correction, which was better in the O group.
Conclusions. Both TLIF methods lead to significant clinical and radiological improvement in patients with DLS. In certain aspects, MIS has advantages over the “open” TLIF technique in the surgical treatment of degenerative spondylolisthesis.
Wstęp. Jedną z najczęściej stosowanych metod chirurgicznego leczenia kręgozmyku zwyrodnieniowego w odcinku lędźwiowym (KZ) jest przezotworowa lędźwiowa spondylodeza międzytrzonowa (TLIF). Można ją wykonać z klasycznego dostępu tylnego w linii pośrodkowej (na otwarto) lub metodą minimalnie inwazyjną (MIS) z wykorzystaniem przykręgosłupowych dostępów międzymięśniowych Wiltse’a. Cel. Prospektywne porównanie klinicznych i radiologicznych wyników leczenia kręgozmyku zwyrodnieniowego metodą otwartą (O) lub małoinwazyjną (MIS) TLIF. Materiał i metody. 46 chorych leczonych operacyjnie, spełniających kryteria badania, podzielono na dwie grupy w zależności od zastosowanej metody dostępu: grupa O – 24 chorych, grupa MIS – 22 chorych. Wyniki kliniczne i radiologiczne oceniano przed i po operacji oraz po okresie obserwacji w obu grupach. Wyniki kliniczne: parametry i powikłania około- i pooperacyjne, ból pleców i nóg w skali VAS oraz wyniki w skali ODI. Ocena radiologiczna obejmowała analizę rentgenogramów w pozycji stojącej w projekcji AP i bocznej, a także MRI/CT i funkcjonalnych zdjęć rentgenowskich. Podczas porównań statystycznych obie grupy zostały spasowane pod względem danych przedoperacyjnych i pooperacyjnych. Wyniki. Przedoperacyjne dane demograficzne w obu grupach nie różniły się istotnie, z wyjątkiem okresu obserwacji, który był dłuższy w grupie O (średnio 33,2 miesiące) niż w grupie MIS (średnio 19,5 miesiąca). Zarówno wyniki kliniczne VAS, jak i ODI poprawiły się w obu grupach. Pacjenci z grupy MIS uzyskali istotnie lepsze wyniki kliniczne bezpośrednio oraz we wczesnym okresie po zabiegu. Po okresie obserwacji nie stwierdzono istotnych różnic. W grupie MIS jedynie utrata krwi i długość pobytu pooperacyjnego były istotnie mniejsze niż w grupie O. Dawka promieniowania rentgenowskiego była istotnie wyższa w grupie MIS. Pooperacyjne parametry rentgenowskie poprawiły się w obu grupach bez istotnych różnic, z wyjątkiem korekcji ześlizgu, która była lepsza w grupie O. Wnioski. Obie metody TLIF prowadzą do istotnej poprawy klinicznej i radiologicznej u pacjentów z KZ. W niektórych aspektach MIS ma przewagę nad „otwartą” techniką TLIF w operacyjnym leczeniu KZ. - Źródło:
-
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 4; 153-164
0009-479X
2956-4719 - Pojawia się w:
- Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł