Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "polymorphism DNA" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Charakterystyka samosiewów rzepaku ozimego (Brassica napus L.) za pomocą markerów RAPD
    Characteristics of winter oilseed rape (Brassica napus L.) volunteers with the use of RAPD markers
    Autorzy:
    Bocianowski, Jan
    Lieesch, Alina
    Bartkowiak-Broda, Iwona
    Popławska, Wiesława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/41491656.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
    Tematy:
    markery molekularne RAPD
    polimorfizm DNA
    rzepak ozimy (Brassica napus L.)
    samosiewy
    molecular marker RAPD
    polymorphism DNA
    winter oilseed rape (Brassica napus L.)
    volunteers
    Opis:
    Celem pracy była ocena podobieństwa genetycznego (GS) pomiędzy samosiewami oraz odmianami rzepaku i rzepiku, a także określenie związku markerów molekularnych z cechami fenotypowymi i genotypem. Badania obejmowały potomstwo 31 samosiewów pobranych z plantacji rzepaku ozimego podwójnie ulepszonego w sezonie 2005/2006 w trzech województwach Polski północnej. Jako wzorce wybrano odmiany rzepaku uprawiane na plantacjach, z których pobrano samosiewy: Californium, Castille, Lisek i Rasmus oraz odmianę rzepiku ozimego (B. campestris) Ludowy. Charakterystykę samosiewów rzepaku wykonano za pomocą 431 markerów molekularnych typu RAPD. Dendrogram utworzony w oparciu o miarę GS Nei i Li (1979) rozdzielił badane genotypy na dwie zasadnicze grupy: samosiewy o morfotypie rzepaku i odmiany wzorcowe rzepaku oraz grupę obejmującą rośliny o morfotypie rzepiku i odmianę rzepiku Ludowy. Stwierdzono także istotny związek pomiędzy grupami markerów RAPD a cechami fenotypowymi i poziomem ploidalności. Otrzymano 21 markerów RAPD występujących wyłącznie w roślinach rzepiko¬podobnych o podwyższonej zawartości kwasu erukowego oraz 59 markerów charakterystycznych dla roślin w typie rzepaku o niskiej zawartości kwasu erukowego.
    This study aimed to estimate genetic similarity (GS) and relationships between molecular markers and phenotypic traits and between molecular markers and genotype. The investigations included progenies of 31 volunteers collected from winter oilseed rape fields in the growing season 2005/2006. The plantations were selected in three Voivodships in northern Poland. Winter oilseed rape cultivars Californium, Castille, Lisek, Rasmus, cultivated in the fields of origin of volunteers, and winter turnip rape (B. campestris) Ludowy were chosen as standards. The volunteers of winter oilseed rape have been investigated through 431 RAPD markers. Dendrogram based on Nei and Li (1979) coefficient grouped genotypes in two clusters. The first one was represented by oilseed rape-like plants and standard oilseed rape cultivars; the second group consisted of turnip rape-like plants and turnip rape cultivar Ludowy. Significant associations between molecular markers, phenotypic traits and genotypes were found. Twenty-one of the molecular markers were specific for the turnip rape-like plants with high erucic acid content, and 59 markers were specific for oilseed rape-like plants with low erucic acid content.
    Źródło:
    Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2008, 249; 183-192
    0373-7837
    2657-8913
    Pojawia się w:
    Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena wzrostu i stabilności genetycznej agrestu (Ribes grossularia L.) rozmnażanego in vitro oraz ex vitro
    Assessment of growth and genetic stability of gooseberry (Ribes grossularia L.)propagated in vitro and ex vitro
    Autorzy:
    Kucharska, Danuta
    Wójcik, Danuta
    Trzewik, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2199898.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-09
    Wydawca:
    Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
    Tematy:
    AFLP
    agrest
    DNA
    ISSR
    kultury in vitro
    polimorfizm
    gooseberry
    in vitro cultures
    polymorphism
    Opis:
    Celem badań była ocena fenotypowa i genetyczna roślin 15 genotypów agrestu, rozmnożonych in vitro oraz ex vitro przez sadzonki zielne, uprawianych drugi rok warunkach polowych. Silniej rosły krzewy rozmnożone in vitro. Ich wysokość i liczba pędów były istotnie większe dla 11 genotypów, a szerokość dla 12 genotypów agrestu. Krzewów, na których pojawiły się owoce było znacznie więcej u roślin mnożonych tradycyjnie. Przeprowadzono analizę stabilności genetycznej klonów pochodzących z kultur in vitro pięciu odmian agrestu. Analizowano 13‒15 roślin z in vitro oraz rośliny mateczne. Liczba produktów generowanych przez pary starterów AFLP wahała się od 33 do 108. Najwyższą całkowitą liczbę produktów amplifikacji uzyskano w wyniku reakcji AFLP dla roślin ‘Hinnonmaki Rot’ (300), a najmniejszą dla odmiany ‘Hinsel’ i ‘Resika’ (262). Zmienność genetyczna w roślinach agrestu in vitro wahała się od 1,03% dla ‘Captivator’ do 10,3% w przypadku ‘Hinsel’. Stabilność genetyczną oceniano także przy użyciu markerów ISSR. Wykorzystano rośliny 5 genotypów pochodzące z rozmnażania tradycyjnego oraz in vitro. Uzyskano łącznie 2294 produktów amplifikacji, z czego 2,8% było polimorficznych. Wielkość otrzymanych produktów wynosiła od 250 do 2900 pz, w zależności od startera i odmiany. Analiza ISSR-PCR wskazała na różny stopień polimorfizmu – od 0 dla ‘Hinnonmaki Rot’ i ‘Resica’ do 11,6% dla odmiany ‘Hinsel’.
    The aim of the study was to evaluate phenotypically and genetically, 15 gooseberry genotypes plants propagated in vitro and ex vitro by cuttings grown in the second year in field conditions. The outcome of this was that in vitro propagated shrubs were shown to grew more strongly. Their height and the number of shoots were significantly higher for the 11 genotypes and a width of 12 genotypes for gooseberry. However, fruit abundance was greater in much more traditionally multiplied plants. Beyond the aforementioned, Genetic stability analysis of clones derived from in vitro cultures of five gooseberry varieties was performed. Herein, 13-15 plants with in vitro and mother plants were analyzed. The number of products generated by the AFLP primer pairs ranged from 33 to 108. The highest total number of amplification products was obtained as a result of the AFLP reaction for the plants ‚Hinnonmaki Rot’ (300), and the lowest for the varieties ‚Hinsel’ and ‚Resika’ (262). Genetic variability in gooseberry in vitro plants ranged from 1.03% for ‚Captivator’, to 10.3% for ‚Hinsel’. Genetic stability was also assessed using ISSR markers. Plants of five genotypes derived from conventional and in vitro reproduction were used. Accordingly, a total of 2294 amplification products were obtained, of which 2.8% were polymorphic. The size of the obtained products was from 250 to 2900 bp, depending on the starter and variety. ISSR-PCR analysis showed different degrees of polymorphism - from 0 for the ‘Hinnonmaki Rot’ and ‘Resica’ to 11.6% for the ‚Hinsel’ variety.
    Źródło:
    Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2020, 291; 33-39
    0373-7837
    2657-8913
    Pojawia się w:
    Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies