Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wiosna arabska" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Scarcity of Food: a Factor Destabilising Security in the MENA Regio
    N iedobór żywności: czynnik destabilizujący bezpieczeństwo w regionie MENA
    Autorzy:
    Diawoł-Sitko, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557104.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    food security
    climate change
    MENA region
    Arab Spring
    bezpieczeństwo żywnościowe
    zmiany klimatu
    region MENA
    arabska wiosna
    Opis:
    This paper looks at the impact of food security on political stability in the MENA region, at the state, regional and individual levels. It also discusses the assessment of the effectiveness of governments in the region in terms of food security risk management strategies and interregional cooperation. The author puts forward the thesis that food shortage is one of the main driving factors of political instability in the MENA region, and ensuring food security is a major task for current governments in the entire region. Given the development problems of the region and the history of strained bilateral and multilateral relations, as well as the constant political distrust between the MENA countries, the shortage of food and water resources may exacerbate tensions and stir further conflict in the region.
    Niniejszy artykuł analizuje wpływ bezpieczeństwa żywnościowego na stabilność polityczną w regionie MENA na szczeblu państwowym, regionalnym i indywidualnym. Omówiono także ocenę skuteczności rządów w regionie pod względem strategii zarządzania ryzykiem bezpieczeństwa żywności i współpracy międzyregionalnej. Autor wysuwa tezę, że niedobór żywności jest jednym z głównych czynników niestabilności politycznej w regionie MENA, a zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego jest ważnym zadaniem dla obecnych rządów w całym regionie. Biorąc pod uwagę problemy rozwojowe regionu oraz historię napiętych stosunków dwustronnych i wielostronnych, a także ciągłą nieufność polityczną między krajami regionu MENA, brak zasobów żywności i wody może zaostrzyć napięcia i wywołać dalsze konflikty w regionie.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2020, 1; 111-130
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próby stabilizacji Egiptu po Arabskiej Wiośnie. Military electoral authoritarianism
    Attempts to stabilize Egypt after the Arab Spring. Military electoral authoritarianism
    Autorzy:
    Czornik, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557060.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Egypt
    the Arab Spring
    the Middle East
    terrorism
    military electoral authoritarianism
    Egipt
    Arabska Wiosna
    Bliski Wschód
    terroryzm
    wojskowy autorytaryzm wyborczy
    Opis:
    The Arab Spring in Egypt and the overthrow of the regime of Hosni Mubarak in January 2011 should be seen as one of the implications of the Jasmine Revolution in Tunisia. The Arab Spring was perceived by Western states as a process that should bring about the democratization of the Middle East and North Africa, as well as the emergence of civil societies in the countries of the region. The Arab Spring, despite the initial wave of rebellions, was supposed to imply stabilization of the region. The results of the Arab Spring, however, turned out to be completely different from the expected ones. In the case of Egypt, the regime change did not bring effective alternation in the socio-political order. Opposition groups, pro-democracy activists and subsequently moderate Islamists became the beneficiaries of Hosni Mubarak’s overthrow in the short term. The actual winner was the army and former military officers, including President General Abd al-Fattah as-Sisi re-elected in March, 2018. The Arab Spring initiated the next stage in the history of Egypt – military electoral authoritarianism, equally undemocratic as before January 25, 2011. In Egypt, the stability of the state is guarded by the army fighting with Islamic radicals and terrorists and having the support of the United States.
    Arabską Wiosnę w Egipcie i obalenie reżimu Hosniego Mubaraka w styczniu 2011 r. należy rozpatrywać jako implikację Jaśminowej Rewolucji w Tunezji. Fala protestów postrzegana była przez państwa zachodnie jako proces, którego efektem miała być szeroko pojęta demokratyzacja Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, jak również powstanie w państwach regionu społeczeństw obywatelskich. Mimo że zrodzona z buntu społecznego, Arabska Wiosna miała prowadzić do stabilizacji regionu. Jej skutki okazały się jednak zupełnie inne niż oczekiwano. W przypadku Egiptu regime change stworzyła tylko pozory zmian społeczno-politycznych. Krótkoterminowo beneficjentami obalenia Mubaraka stały się ugrupowania opozycyjne, prodemokratyczni aktywiści i następnie umiarkowani islamiści. Faktycznym zwycięzcą była jednak armia i byli oficerowie wojskowi, w tym wybrany ponownie w marcu 2018 r. na urząd prezydenta gen. Abd al-Fattah as-Sisi. Arabska Wiosna zainicjowała więc kolejny etap w historii Egiptu – military electoral authoritarianism – równie niedemokratyczny jak przed 25 stycznia 2011 r. W Egipcie na straży stabilności państwa stoi armia, która walcząc z islamskimi radykałami i terrorystami, zyskała poparcie Stanów Zjednoczonych.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2018, 3; 47-65
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Libia po interwencji zbrojnej w 2011 roku
    Libya after the military intervention in 2011
    Autorzy:
    Szczepankiewicz-Rudzka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556540.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    post-Qaddafi Libya
    state building process
    social conflicts
    political conflict
    Arabska Wiosna
    Libia po Kaddafim
    odbudowa państwa
    konflikty społeczne
    konflikt polityczny
    Opis:
    The Arab Spring in Libya took the form of a civil war, which led to the external military intervention and overthrowing the Muammar Qaddafi regime. Nearly seven years since the war broke out, the country has still remained in chaos. A lack of consensus regarding the form of political system and leadership in the country maintains the status quo and makes the current deadlock increasingly difficult to be broken. The article seeks to analyse the political landscape in Libya as well as the factors affecting the political impasse in the country, which, in the opinion of the author, comprised primarily of the coexistence of several power centres, ethnic conflicts, the activity of armed groups (militias) created both by military members and Islamists, and the weakness as well as the lack of unity in making a compromise on Libya among external actors, including the UN.
    Arabska Wiosna przybrała w Libii formę wojny domowej, w następstwie której doszło do zewnętrznej interwencji zbrojnej i obalenia reżimu Muammara Kaddafiego. Bez mała siedem lat od wybuchu wojny państwo nadal pogrążone jest w chaosie. Brak zgody co do kształtu ustrojowego i przywództwa państwa konserwuje status quo i sprawia, że wyjście z impasu jest coraz trudniejsze. W artykule podjęto próbę analizy sytuacji politycznej Libii oraz czynników determinujących impas polityczny, którymi są – zdaniem autorki – przede wszystkim: współistnienie kilku ośrodków władzy, konflikty etniczne, aktywność ugrupowań zbrojnych (milicji), tworzonych zarówno przez wojskowych, jak i islamistów, a także słabość i brak jedności aktorów zewnętrznych, w tym ONZ, w wypracowywaniu kompromisu dotyczącego Libii
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2018, 3; 67-80
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies