Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "konflikt" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Germany’s Policy towards Russia in the Context of the Key Post-Cold War International Security Challenges
    Polityka Niemiec wobec Rosji w kontekście najważniejszych wyzwań dla bezpieczeństwa międzynarodowego po zakończeniu zimnej wojny
    Autorzy:
    Kosman, Michał M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1197598.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    german foreign policy
    russia
    nato enlargement
    crimea
    conflict in ukraine
    russian-georgian conflict
    polityka zagraniczna niemiec
    rosja
    rozszerzenie nato
    krym
    konflikt
    na ukrainie
    konflikt rosyjsko-gruziński
    Opis:
    The paper looks at Germany’s position towards Russia in the face of major international security problems after the end of the Cold War: the 1999 NATO enlargement, the conflict over Kosovo, the 2003 Persian Gulf War, the conflict between Russia and Georgia, and the conflict in Ukraine. All these issues had a significant impact on the international security environment, and they aroused great emotions, highlighting several differences in the positions taken by individual actors in international relations. In the paper, an attempt has also been made to pinpoint the importance of the Russian Federation in Germany’s foreign policy.
    Celem artykułu jest przedstawienie stanowiska Niemiec wobec Rosji w obliczu kluczowych kwestii związanych z bezpieczeństwem międzynarodowym, które pojawiły się po zakończeniu zimnej wojny – w szczególności w obliczu poszerzenia NATO w 1999 r., konfliktu w Kosowie, wojny w Zatoce Perskiej w 2003 r., konfliktu między Rosją i Gruzją, a także konfliktu na Ukrainie. Wszystkie te kwestie miały znaczący wpływ na środowisko bezpieczeństwa międzynarodowego i wywoływały ogromne emocje, uwidaczniając przy tym liczne różnice w zakresie stanowisk poszczególnych aktorów sceny stosunków międzynarodowych. W tym kontekście autor próbuje również scharakteryzować znaczenie Federacji Rosyjskiej dla niemieckiej polityki zagranicznej.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2021, 1; 93-111
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czeczeński ślad na Ukrainie
    Chechen trace in Ukraine
    Autorzy:
    Wolska-Liśkiewicz, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556929.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Caucasus Emirate
    Ramzan Kadyrov
    Ukrainian conflict
    Emirat Kaukaski
    Ramzan Kadyrow
    konflikt ukraiński
    Opis:
    During the Ukrainian conflict the information about extremists fighting on the side of pro-Western Ukrainians, as well as the ones operating on the side of pro-Russian separatists, appeared several times in the press. The author of this article has focused only on the ‘Chechen trace in Ukraine’. Analysing the press releases and enriching them with tidbits associated with the Chechen culture and history, she was trying to find an answer to the question of motives for the Caucasian mercenaries’ participation in the Ukrainian conflict.
    W czasie konfliktu ukraińskiego wielokrotnie pojawiały się prasowe doniesienia o ekstremistach, znajdujących się zarówno po stronie prozachodnich Ukraińców, jak i prorosyjskich separatystów. Autorka niniejszego artykułu skupiła się jedynie na tzw. „czeczeńskim śladzie na Ukrainie”. Analizując informacje medialne i wzbogacając je ciekawostkami związanymi z kulturą i historią czeczeńską, starała się odnaleźć odpowiedź na pytanie o motywy udziału kaukaskich najemników w konflikcie ukraińskim.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2014, 3; 39-46
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Identity Factor in Terms of the Ukrainian Crisis (the Example of The Donbas Region)
    Czynnik tożsamościowy w kontekście kryzysu na Ukrainie (na przykładzie Donbasu)
    Autorzy:
    Pakhomenko, Sergii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556901.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    identity
    ethnicity
    propaganda
    conflict, separatism
    regional identity
    Donbas
    tożsamość
    etniczność
    konflikt
    separatyzm
    tożsamość regionalna
    Opis:
    The article proposes the thesis of propaganda techniques used to force the amorphous term “Novorossia” as well as absence of ethnic background in the Donbas conflict. Russian propaganda machine is working towards promotion of the three major contents: 1) oppression of Russian and Russian-speaking people by new Kiev authorities; 2) the historical arguments to prove that Ukraine’s south-eastern regions belong to Russia; 3) creation of new separatist formation united by a common name «Novorossia» as the realization of self-determination of people under new non-Ukrainian identity (meaning Russian identity). The internal precondition providing success for propaganda message is strongly developed regional identity that does not coincide with Ukrainian national-state project and is stimulated by local regional elites as an argument in the election campaigns for years. Its components are the following: Ukrainian-Russian dual ethnicity, dominance of Russian language, industrial culture type, sincere veneration of Soviet past, sympathy to Russian history and state. Propaganda techniques and lack of separating ethnic identity of «Novorossia» is shown in the following: 1) no ethnic sides in the conflict; 2) in formal notation as well as in slang Donbas separatists are never called “Russian” or “Novorossia people” (novorosy). The names of self-proclaimed republics contain territorial content – Donetsk People’s Republic, Lugansk People’s Republic – derived from toponyms, not ethnonyms. 3) «Novorossia» flag does not have any sort of roots in the history of the region. Local separatism is based not on ethnic contradictions, but on specific regional identity of Donbas with cultural, ideological, and civilization characteristics of the “Russian world”, forced by Russian propaganda efforts. At the same time, in case of prolongation of the conflict, its freezing and existence of separatist territories in a different (nonUkrainian) political, informational, humanitarian reality, the process of constructing new Donbas identity (civil, political, and then, perhaps, ethnicity – “Russian”, “Novorossian”) might not be so long.
    Artykuł wysuwa tezę technik propagandy wykorzystywanych w celu narzucenia amorficznego terminu „Noworosja”, jak również braku podłoża etnicznego konfliktu w Donbasie. Rosyjska machina propagandy usiłuje promować trzy następujące treści: 1) ucisk Rosjan i ludności rosyjskojęzycznej przez nowe władze w Kijowie; 2) historyczne argumenty dowodzące, że południowo-wschodnie regiony Ukrainy należą do Rosji; 3) utworzenie nowej formacji separatystycznej połączonej wspólną nazwą „Noworosja” jako realizacji samookreślenia ludności o nowej, nieukraińskiej tożsamości (co oznacza tożsamość rosyjską). Wewnętrznym warunkiem wstępnym zapewniającym sukces przekazu propagandowego jest silnie rozwinięta tożsamość regionalna, która nie zbiega się z ukraińskim projektem państwa narodowego i przez lata pobudzana jest przez miejscowe elity, które wykorzystują ją jako argument w kampaniach wyborczych. Jej składowe są następujące: podwójna narodowość ukraińsko-rosyjska, dominacja języka rosyjskiego, typ kultury przemysłowej, szczery szacunek dla przeszłości sowieckiej, poczucie solidarności z historią i państwem rosyjskim. Przejawami technik propagandy i braku odrębnej tożsamości etnicznej „Noworosji” są: 1) brak etnicznych stron konfliktu; 2) ani w języku formalnym, ani w slangu separatyści z Donbasu nie są nigdy nazywani „Rosjanami” czy „Noworosjanami”, a nazwy samozwańczych republik zawierają komponent terytorialny – Doniecka Republika Ludowa, Ługańska Republika Ludowa – pochodzące od toponimów, a nie etnonimów; 3) flaga „Noworosji” nie zawiera żadnych nawiązań do historii regionu. Miejscowy separatyzm oparty jest nie na sprzecznościach etnicznych, lecz na specyficznej tożsamości regionalnej Donbasu wraz z jej cechami kulturowymi, ideologicznymi i cywilizacyjnymi „świata rosyjskiego”, narzuconymi przez rosyjską propagandę. Z drugiej strony, w przypadku przedłużania się konfliktu, jego zamrożenia i istnienia obszarów separatystycznych w innej (nieukraińskiej) rzeczywistości politycznej, informacyjnej i humanitarnej, proces konstruowania nowej tożsamości Donbasu (obywatelskiej, politycznej, a następnie, być może, etniczności – „Rosjanin”, „Norowosjanin”) mógłby nie być tak długotrwały.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2015, 3; 95-102
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Influence of the Conflict in Ukraine (2014–2018) on Germany’s Relations with Russia
    Wpływ konfliktu na Ukrainie (2014–2018) na relacje Niemiec z Rosją
    Autorzy:
    Koszel, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953737.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Germany
    Russia
    the conflict in Ukraine 2014–2018
    Niemcy
    Rosja
    konflikt na Ukrainie 2014–2018
    Opis:
    After the re-unification of Germany, the governments of the Republic were pushing for the policy of strategic partnership with Russia, especially in the area of economy. It was only A. Merkel’s government who started paying more attention to the violation of human rights in Russia and to paralysing the opposition. The Russian aggression against Ukraine shook the foundations of the German-Russian cooperation. From the middle of 2014, Germany carried out a two-track policy of sanctions to the Russian Federation and looking for a dialogue on international issues with Moscow. Currently, Germany is trying to ‘Europeanisate’ more its policy towards Russia. Germany and the EU still need Russia as a strategic partner in settling the problems of the Middle East and fighting against international terrorism.
    Po zjednoczeniu Niemiec, rządy Republiki Federalnej forsowały politykę strategicznego partnerstwa z Rosją, szczególnie w obszarze gospodarki. Dopiero rząd A. Merkel w większym stopniu zaczął zwracać uwagę na łamanie praw człowieka w Rosji i sparaliżowanie opozycji. Agresja Rosji na Ukrainę zachwiała podstawami współpracy niemiecko-rosyjskiej. Od połowy 2014 r. Niemcy prowadziły politykę dwutorowości: sankcji wobec FR i szukania dialogu z Moskwą w kwestiach międzynarodowych. Niemcy obecnie w większym stopniu próbują „europeizować” swoją politykę wobec Federacji Rosyjskiej. Niemcom i UE Rosja jest nadal potrzebna jako strategiczny partner w rozwiązywaniu problemów Bliskiego Wschodu i walki z międzynarodowym terroryzmem.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2019, 1; 19-43
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wojska obrony terytorialnej w państwach bałtyckich
    The Baltic states Territorial Defence Forces
    Autorzy:
    Małysa, Tobiasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557393.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    obrona terytorialna
    państwa bałtyckie
    Litwa
    Łotwa
    Estonia
    KASP
    Zemessardze
    Kaitseliit
    konflikt hybrydow
    territorial defence forces
    Baltic states
    Lithuania
    Latvia
    hybrid conflicty
    Opis:
    W artykule autor porusza problematykę znaczenia i roli tzw. formacji obrony terytorialnej w polityce i potencjale obronnym państw bałtyckich (Litwa, Łotwa, Estonia). Charakterystyka wojsk obrony terytorialnej w tych państwach zasadniczo jest podobna, ale można odnotować pomiędzy nimi pewne różnice. Ogółem, uznać je można za jednostki przeznaczone przede wszystkim do wsparcia operacyjnych wojsk lądowych tych państw. Ich rola wykracza jednak tylko poza element odstraszania potencjalnego agresora, stanowią one bowiem, choć w różnym stopniu, aktywny system szkolenia rezerw i podnoszenia gotowości obronnej społeczeństwa oraz kształtowania w nim postaw proobronnych, a także wsparcia państwa i jego organów w sytuacjach kryzysowych. Chociaż ostatnimi laty zarówno stany osobowe, jak i posiadany przez formacje obrony terytorialnej sprzęt w państwach bałtyckich, są wzmacniane, a polityka taka wedle zamierzeń rządowych ma być w kolejnych latach kontynuowana. Niezmiennie jednak perspektywy rozwoju wojsk operacyjnych i innych ochotniczych formacji paramilitarnych pozostają w tych państwach ograniczone przez szereg czynników, głównie natury budżetowej czy demograficznej.
    In the article, the author discusses the significance and role of the so-called Territorial Defence Forces in the politics and military capability of Baltic States (Lithuania, Latvia, Estonia). The characteristics of the territorial defence forces in these countries are generally similar, but some differences may be noted between them. Generally, they can be described as units mostly intended for the operational support of the main armed forces of these countries. However, their role is not limited only to discouraging any potential aggressor from attack, but they are (although in miscellaneous degrees) an active system of training the military reserve forces and strengthening the defensive preparedness of society and its patriotic posture, and they also can support the state authorities in crisis situations. Although the last years brought the growth in their personnel and equipment and also is predicted that these government intentions are going to be continued in next years, further progress in growth of potential territorial defence units in the Baltic states could remain limited by a number of factors, mostly budgetary or demographic.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2017, 3; 225-236
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Libia po interwencji zbrojnej w 2011 roku
    Libya after the military intervention in 2011
    Autorzy:
    Szczepankiewicz-Rudzka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556540.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    post-Qaddafi Libya
    state building process
    social conflicts
    political conflict
    Arabska Wiosna
    Libia po Kaddafim
    odbudowa państwa
    konflikty społeczne
    konflikt polityczny
    Opis:
    The Arab Spring in Libya took the form of a civil war, which led to the external military intervention and overthrowing the Muammar Qaddafi regime. Nearly seven years since the war broke out, the country has still remained in chaos. A lack of consensus regarding the form of political system and leadership in the country maintains the status quo and makes the current deadlock increasingly difficult to be broken. The article seeks to analyse the political landscape in Libya as well as the factors affecting the political impasse in the country, which, in the opinion of the author, comprised primarily of the coexistence of several power centres, ethnic conflicts, the activity of armed groups (militias) created both by military members and Islamists, and the weakness as well as the lack of unity in making a compromise on Libya among external actors, including the UN.
    Arabska Wiosna przybrała w Libii formę wojny domowej, w następstwie której doszło do zewnętrznej interwencji zbrojnej i obalenia reżimu Muammara Kaddafiego. Bez mała siedem lat od wybuchu wojny państwo nadal pogrążone jest w chaosie. Brak zgody co do kształtu ustrojowego i przywództwa państwa konserwuje status quo i sprawia, że wyjście z impasu jest coraz trudniejsze. W artykule podjęto próbę analizy sytuacji politycznej Libii oraz czynników determinujących impas polityczny, którymi są – zdaniem autorki – przede wszystkim: współistnienie kilku ośrodków władzy, konflikty etniczne, aktywność ugrupowań zbrojnych (milicji), tworzonych zarówno przez wojskowych, jak i islamistów, a także słabość i brak jedności aktorów zewnętrznych, w tym ONZ, w wypracowywaniu kompromisu dotyczącego Libii
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2018, 3; 67-80
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Psychologiczne aspekty bezpieczeństwa kulturowego
    Psychological aspects of cultural security
    Autorzy:
    Mirski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556762.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    bezpieczeństwo kulturowe
    konflikt kulturowy
    globalizacja
    konwergencja kulturowa dywergencja kulturowa
    kroswergencja
    cultural security
    cultural conflict
    globalization
    cultural convergence
    cultural divergence
    crossvergence
    Opis:
    The thesis underlying this paper is that the greatest dangers of interpersonal and intergroup conflicts can now arise mainly on the level of cultural conflict. This is facilitated by globalisation, as the resistance of the weaker and conservative cultures – which the author refers to as ‘peripheral’ – is growing in relation to progressive transformations – which the author calls ʽaspirantsʼ that undergo rapid changes. It is argued that it is false and dangerous to oppose Western culture to other cultures (in particular Islam), which is based on stereotypes that arose during the colonial period. This, on the one hand, poses a threat from terrorists and, on the other hand, paves the way for prejudices against the Arab population, especially immigrants, and refugees. One can notice a gradual development of a universal culture which includes primarily civilizational achievements, alongside those technological, medical and legal, and above all those that operate within the entire human community. According to the principle of cultural universalism, all cultures have a common desire to prevent violence and provide the necessary help within their group. However, looking at the history of the human kind, it is possible to discern that the sense of one’s own reference group is increasingly expanded to gradually embrace the entire humanity.
    Zasadnicza teza artykułu głosi, że największe niebezpieczeństwa konfliktów międzyludzkich i międzygrupowych mogą obecnie powstawać głównie na płaszczyźnie konfliktu kulturowego. Sprzyja temu proces globalizacji, gdyż narasta opór kultur słabszych i konserwatywnych (zwanych przez autora peryferyjnymi) w stosunku do ulegających błyskawicznym przemianom kultur progresywnych (zwanych przez autor aspirującymi). Autor dowodzi, iż fałszywe, a zarazem bardzo niebezpieczne jest przeciwstawianie kultury Zachodu innym kulturom (w szczególności islamu), bazujące na stereotypach powstałych jeszcze w okresie kolonialnym, co powoduje, z jednej strony, zagrożenie ze strony terrorystów, a z drugiej uprzedzenia do ludności arabskiej, zwłaszcza imigrantów i uchodźców. Powoli i stopniowo kształtuje się wspólna wszystkim kultura ogólnoświatowa, obejmująca przede wszystkim dorobek cywilizacyjny, nie tylko technologiczny i medyczny, ale także prawny, a przede poczucie ludzkiej wspólnoty. Zgodnie z zasadą uniwersalizmu kulturowego wszystkie kultury cechuje wspólne dążenie do zapobiegania przemocy i udzielania niezbędnej pomocy w obrębie swojej grupy. Jednak w trakcie dziejów ludzkości widać, że stopniowo owo poczucie własnej grupy odniesienia jest coraz bardziej rozszerzane, stopniowo obejmując całą ludzkość.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2018, 4; 51-70
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bezpieczeństwo Niemiec w kontekście konfl iktu na wschodzie Ukrainy
    The security of Germany in the context of the conflict in Eastern Ukraine
    Autorzy:
    Stolarczyk, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556837.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    bezpieczeństwo Niemiec
    konflikt na wschodzie Ukrainy
    NATO
    Rosja
    stosunki niemiecko-rosyjskie
    German security
    conflict in Eastern Ukraine
    Russia
    German-Russia relationships
    Opis:
    Konflikt na wschodzie Ukrainy spowodował największe „schłodzenie” w stosunkach niemiecko- rosyjskich od chwili zjednoczenia Niemiec w roku 1990. Wzmocnił on poczucie zagrożenia znacznej części społeczeństwa niemieckiego i wpłynął na przewartościowanie dotychczasowej polityki Niemiec wobec Rosji, na zdecydowanie bardziej krytyczną wobec władz tego państwa. Spowodował modyfikację polityki bezpieczeństwa Niemiec, w tym wzrost akceptacji władz RFN dla zaangażowania żołnierzy Bundeswehry na wschodniej flance NATO. Wydaje się, że mimo tych nowych akcentów, w najbliższych latach główne założenia dotychczasowej niemieckiej Ostpolitik, w tym Russladpolitik, zostaną utrzymane.
    The conflict in Eastern Ukraine has caused the most serious “cooling of relations” between Germany and Russia since the unification of Germany in 1990. The conflict has reinforced the sense of threat experienced by a significant part of the German society and triggered a re-evaluation of the previous policy towards Russia, changing it into a more critical one. The conflict in Easter Ukraine has modified German security policy and increased the German government’s support for a stronger engagement of Bundeswehr on the NATO’s Eastern flank. Nonetheless, it seems that despite these new developments, the main premises of the German Ostpolitik, including Russlandpolitik, will be upheld in the upcoming years.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2017, 1; 83-97
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zachód wobec kryzysu politycznego na Ukrainie 2013–2014
    The West and the political crisis in Ukraine 2013–2014
    Autorzy:
    Milczanowski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557332.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Conflict in Ukraine
    European Union
    USA
    Polish Eastern policy
    international policy
    Konflikt na Ukrainie
    Unia Europejska
    polska polityka wschodnia
    polityka międzynarodowa
    Opis:
    The article analyses the approach of the so-called West to the Ukrainian political crisis which started at the end of 2013. In this context it is fundamentally important to analyse the Western response to the Russian interference in Ukraine’s domestic affairs and also the reasons for Russian actions. The aim of the West is to force Russia to cut off its support for separatists operating in eastern Ukraine. Another Western aim is to stabilise the situation in Ukraine at the earliest possible time in order to prevent Russia from making further attempts to interfere in this country with a view to its disintegration. It can be achieved by unofficial diplomatic channels called Track two diplomacy.
    W artykule poddano analizie reakcję tzw. Zachodu na kryzys polityczny na Ukrainie, który rozpoczął się pod koniec 2013 roku. W tym kontekście kwestią zasadniczą jest przeanalizowanie zachodniej reakcji na rosyjskie zaangażowanie w wewnętrzne sprawy Ukrainy, a co za tym idzie także przyczyny działań Rosji. Celem Zachodu jest zmuszenie Rosji do odcięcia wsparcia dla separatystów działających na wschodniej Ukrainie. Innym celem Zachodu jest ustabilizowanie sytuacji na Ukrainie, tak szybko jak to jest możliwe, aby uniemożliwić Rosji dalsze oddziaływanie mające na celu rozbicie Ukrainy. Można to jednak osiągnąć jedynie dzięki nieoficjalnym kanałom dyplomatycznym zwanym Track two diplomacy.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2014, 3; 25-38
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interwencja NATO w Jugosławii w 1999 roku. W dwudziestą rocznicę ataku – przyczyny i konsekwencje
    NATO’s Intervention in Yugoslavia in 1999. On the Twentieth Anniversary of the Attack – Causes and Consequences
    Autorzy:
    Gibas-Krzak, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953900.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Kosovo
    Yugoslavia
    Serbia
    NATO
    new wars ethnic conflict
    ethnic cleansing
    organized crime
    Kosowo
    Jugosławia
    NATO, nowe wojny
    konflikt narodowościowy
    czystki etniczne
    przestępczość zorganizowana
    Opis:
    The main aim is to present the historical and political conditions of NATO’s attack on Yugoslavia and to show the consequences of this operation, the main effect of which was the creation of the so-called the independent state of Kosovo, which is essentially an unstable controversial territory, constituting the basis for the development of organized crime and other asymmetrical threats. The air operation codenamed „Allied Force” began a new chapter in the history of the Alliance, which for the first time undertook military action without the mandate of the UN Security Council, thus creating a dangerous precedent for the future. The Serbs were forced to leave Kosovo under the supervision of the UN as a result of this operation. However, it is hard to talk about the defeat of the Serbs, because the army was not defeated, and the soldiers did not give up and could fight further. Their involvement could, however, lead to the total economic extermination of the country by the coalition of NATO states, which proved that it has no scruples in destroying civilian (also economic) purposes. The author emphasizes that the developed structures of organized crime and corruption of the so-called Kosovo states do not give hope for positive forecasting in the development of its statehood.
    Głównym celem jest przedstawienie uwarunkowań historycznych i politycznych ataku NATO na Jugosławię oraz ukazanie konsekwencji tej operacji, której głównym efektem było powstanie tzw. niezależnego państwa Kosowa, będącego w istocie niestabilnym terytorium spornym, stanowiącym bazę dla rozwoju przestępczości zorganizowanej i innych zagrożeń asymetrycznych. Operacja powietrzna o kryptonimie „Allied Force” rozpoczęła nowy rozdział w historii Sojuszu, który po raz pierwszy podjął działania zbrojne bez mandatu Rady Bezpieczeństwa ONZ, stwarzając tym samym niebezpieczny precedens na przyszłość. Serbowie w wyniku tej operacji zostali zmuszeni do pozostawienia Kosowa pod nadzorem ONZ. Trudno jednak mówić o porażce Serbów, bowiem armia nie została pokonana, a żołnierze nie poddali się i mogli walczyć dalej. Ich zaangażowanie mogłyby jednak doprowadzić do całkowitego wyniszczenia ekonomicznego państwa przez koalicję państw NATO, która udowodniła, że nie ma skrupułów w niszczeniu celów cywilnych (także gospodarczych). Autorka podkreśla, że rozwinięte struktury przestępczości zorganizowanej i korupcja przywódców tzw. państwa kosowskiego nie stwarzają nadziei na pozytywne prognozowanie w zakresie rozwoju jego państwowości
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2019, 1; 299-318
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosyjskie rozwinięcia teorii „małej wojny”. Wymiar historyczny i współczesny
    The Russian Development of the “Small Wars” Theory: Historical and Contemporary Dimension
    Autorzy:
    Krzak, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556407.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    irregular wars
    guerrilla wars
    hybrid conflict
    hybrid war
    asymmetrical warfare
    active intelligence
    active measures
    diversion
    disinformation
    small war
    wojny nieregularne
    wojny partyzanckie
    konflikt hybrydowy
    wojna hybrydowa
    wojna asymetryczna
    wywiad aktywny
    środki aktywne
    dywersja
    dezinformacja
    mała wojna
    Opis:
    After the Cold War, analysts in many countries were unable to accurately rationalise the emerging threats that did not fit into the contemporaneous concepts and could not be clearly classified. The search for a new canon of martial art led military people, polemologists and experts to define the phenomenon of new wars as conflicts referred to as „hybrid wars”. However, this attempt turned out to be insufficient, as it did not allow to unequivocally determine the nature of future wars and conflicts, especially in view of the ambiguity of events in Ukraine or North Africa. The paper is devoted to the analysis of what is important from the point of view of the theory and practice of the art of war, i.e. the Western and Russian authors’ views on the phenomenon that combines a variety of forms and methods of conventional and irregular (guerrilla) actions against a historical and contemporary backdrop.
    Po zimnej wojnie analitycy w wielu krajach nie mogli dokładnie zracjonalizować pojawiających się zagrożeń, które nie pasowały do ówczesnych koncepcji i nie można było ich jednoznacznie sklasyfikować. Poszukiwania nowego kanonu sztuki wojennej doprowadziły wojskowych, polemologów oraz ekspertów do zdefiniowania zjawiska nowych wojen jako konfliktów określanych mianem „wojen hybrydowych”. Jednakże próba ta okazała się niewystarczająca – nie pozwala jednoznacznie określić charakteru przyszłych wojen i konfliktów, zwłaszcza wobec niejednoznaczności wydarzeń na Ukrainie czy w Afryce Północnej. Artykuł został poświęcony – istotnej z punktu widzenia teorii i praktyki sztuki wojennej – analizie poglądów zachodnich i rosyjskich autorów na zjawisko łączące różne formy i metody działań konwencjonalnych i nieregularnych (partyzanckich) w perspektywie historycznej i współczesnej.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2019, 4; 183-200
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies