Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Gdansk" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Calculation of the photosynthetic quotient (pq) in the Gulf of Gdansk (southern Baltic)
Obliczenia współczynnika fotosyntetycznego (pq) dla Zatoki Gdańskiej (Bałtyk Południowy)
Autorzy:
Wielgat-Rychert, M.
Rychert, K.
Witek, Z.
Zalewski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/84859.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
calculation
photosynthetic quotient
Gdansk Gulf
Baltic Sea
Opis:
The photosynthetic quotient (PQ) is defined as the molar ratio of oxygen released to the carbon dioxide assimilated during photosynthesis. Calculation of correct PQ values of natural phytoplankton populations is crucial for understanding of carbon budgets but often result in values that differ highly from the expected stoichiometric proportions of photosynthetic products. In the present study, measurements of primary production, that is, CO2 assimilation, performed with the standard isotopic method (14C) and oxygen release estimated during photosynthesis with the light-and-dark bottle method were compared to calculate PQ in the southern Baltic (Gulf of Gdańsk, Poland). The PQ average was 1.28 (ANOVA; F = 872; R2 = 0.92; n = 77; p < 0.001). Neither nitrogen source nor phytoplankton composition was noted to impact PQ values. Very high PQ values in the lower range of production rates (that cannot be explained by the stoichiometric proportion of photosynthesis products) were interpreted as artifacts related to the lower sensitivity of the oxygen method compared to that of the 14C method.
Współczynnik fotosyntetyczny (PQ) definiowany jest jako molowy stosunek uwolnionego tlenu do węgla związanego w procesie fotosyntezy. Obliczenie poprawnej wartości PQ dla populacji fitoplanktonu występujących w środowisku jest zasadnicze dla sporządzenia poprawnego bilansu węgla, ale często obliczone z pomiarów wartości PQ różnią się znacznie od proporcji stechiometrycznych tlenu i węgla w produktach fotosyntezy. W niniejszej pracy przeprowadzono pomiary asymilacji węgla, czyli produkcji pierwotnej, przy użyciu standardowej metody izotopowej (z izotopem węgla 14C) oraz pomiary uwolnionego tlenu za pomocą metody jasnych i ciemnych butelek i na tej podstawie obliczono współczynnik fotosyntetyczny dla Bałtyku południowego (Zatoka Gdańska, Polska). Obliczona średnia wartość PQ wynosiła 1,28 (ANOVA; F = 872; R2 = 0,92; n = 77; p < 0,001). Nie odnotowano, aby wartości PQ zależały od rodzaju azotu wykorzystanego w procesie asymilacji (azot azotanowy czy amonowy) lub od składu fitoplanktonu. Bardzo wysokie wartości PQ obliczone w zakresie niskich wartości produkcji pierwotnej (wartości, które nie zgadzają się zupełnie z proporcjami stechiometrycznymi produktów fotosyntezy) zostały zinterpretowane jako artefakty wynikające z metodyki pomiarowej, ponieważ metoda tlenowa ma znacznie mniejszą czułość niż metoda izotopowa.
Źródło:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline; 2017, 21
1643-0115
Pojawia się w:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characteristic of heterotrophic bacteria inhabiting the Gulf of Gdansk
Charakterystyka bakterioplanktonu zasiedlającego Zatokę Gdańską
Autorzy:
Mudryk, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/84809.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
heterotrophic bacteria
bacteria number
taxonomic composition
organic matter transformation
Gdansk Gulf
marine ecosystem
biological balance
Źródło:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline; 2003, 06
1643-0115
Pojawia się w:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Experimental infection of the black-headed gull Larus ridibundus (L.) with eye-flukes parasites of the three-spined stickleback Gasterosteus aculeatus (L.)
Eksperymentalne zarażenie mewy śmieszki Larus ridibundus (L.) przywrami z oka ciernika Gasterosteus aculeatus (L.)
Autorzy:
Morozinska-Gogol, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/85151.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
experimental infection
animal disease
bird
Larus ridibundus
eye fluke
parasite
three-spined stickleback
Gasterosteus aculeatus
Black-headed Gull
Gdansk Gulf
Opis:
Metacercariae of Diplostomum spp. have been detected in the eyes (lens, humour and under retina) of many species of fish. Adult forms occure in the intestine of piscivorous birds, mostly Laridae. Eight young black-headed gulls, Larus ridibundus (L.) were infected with eye-flukes from the eyes of three-spined stickleback, Gasterosteus aculeatus (L.): five with flukes from the eye-lenses and three from the vitreous humour of eyes. After few days birds were euthanised with an ether overdose and the intestines were studied. In the intestine of experimentally infected birds were found adult stages of Diplostomum sp.
Przedstawiona praca zawiera wyniki eksperymentalnego pozyskania postaci dorosłej przywr z rodzaju Diplostomum. Przywry z rodzaju Diplostomum są szeroko rozprzestrzenione na półkuli północnej. W ich cyklu życiowym występuje trzech żywicieli: ślimaki, głównie z rodzaju Lymnea (I żywiciel pośredni), ryby (II żywiciel pośredni) oraz ptaki rybożerne, gł. z rodzaju Larus (żywiciel ostateczny). Identyfikacja metacerkarii z oka ryb jest niezwykle trudna ze względu na ich podobieństwo oraz ogromną zmienność. Przywry żyją w oku wielu gatunków ryb słodkowodnych, występujących w wodach słonawych oraz ryb hodowlanych. Licznie występują u ryb z Zatoki Gdańskiej. Metacerkarie pozyskano z cierników złowionych w porcie jachtowym w Gdyni. Zebranymi metacerkariami zarażono młode mewy śmieszki. Ptakom podano kawałki ryb (śledzi) wraz z metacerkariami. W eksperymencie uzyskano postacie dorosłe przywr. Uzyskane osobniki dorosłe zostały zmierzone (tab. 1). Większość pomiarów odpowiadała danym literaturowym dla D. spathaceum i w jednym przypadku D. mergi. Jedynie narządy rozrodcze były mniejsze niż to wynika z danych literaturowych. Można próbować to powiązać np. z młodym wiekiem osobników. Wyniki wskazują, że D. spathaceum jest najliczniejszym pasożytem oka cierników z Bałtyku.
Źródło:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline; 2007, 11
1643-0115
Pojawia się w:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies