Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Aromanian" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Religious vocabulary in Aromanian compared to Romanian
Autorzy:
Klimkowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909910.pdf
Data publikacji:
2015-11-19
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Aromanian
Romanian
religious vocabulary
Christian
Greek
Church Slavonic
Turkish
Opis:
The first layer of Aromanian Christian terminology is common for all the Balkan Romance languages. It contains a number of inherited Latin terms and some early assimilated Greek loanwords, due to the Oriental origin of Christianity. As for the later layer, the compound of terms related to ecclesiastical organisation and liturgy or to more sophisticated doctrinal concepts, the Balkan Romance languages substantially differ. In Romanian, it was formed on the basis of Slavonic (or Greek via Slavonic), which was used in the Romanian Orthodox Church by the 17th century. The liturgical language of the Aromanians was Greek (maybe except for Moscopole) and therefore, Aromanian mainly based its religious terminology on Greek, but also on Turkish and Albanian, which can be seen in the Aromanian Missal from the second half of the 18th century. In the next centuries, Aromanian religious vocabulary was strongly influenced by Romanian. The contemporary versions of religious texts, including the Bible (e.g. Caciuperi’s translations), introduce a series of Romanian terms instead of the old ones.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2015, 22, 1; 165-175
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim
Greek heritage in Romanian and Aromanian languages
Autorzy:
Klimkowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909906.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Greek language
Romanian language
Aromanian language
Język grecki
język rumuński
język arumuński
Opis:
This article analyses the Greek influence upon two major Balkan Romance languages, Romanian and Aromanian (the most affected, as it seems, by this influence, historically, like Romanian, and also contemporarily, like Aromanian). In Romanian, for the period of the strongest Greek impact, the Greek lexicon is estimated to be over 10%, but in the contemporary language, the words of Greek origin represent only 2%. In Aromanian, due to its constant contact with Modern Greek (especially in Greece), Greek borrowings are extremely common, expressing not only abstract and specialized terminology, but also many notions of everyday life. Besides the Greek elements in Romanian and Aromanian vocabulary, we notice a number of phonetic, phonological, morphological and syntactic features of Greek origin, either obvious or potential. They appear especially in Aromanian, which borrowed some Greek phonemes and morphemes (both inflectional and derivational) and also adopted, more constantly than Romanian, some syntactic constructions, possibly of Greek origin.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2012, 19, 1; 19-30
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki tradycyjnej muzyki wokalnej Wołochów między Karpatami a Bałkanami w kontekście historycznych migracji wołoskich
The Links between traditional Valachian vocal music from the Carpathians and the Balkans in the context of historical Valachian migrations
Autorzy:
Cząstka-Kłapyta, Justyna Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1490636.pdf
Data publikacji:
2021-07-18
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ethnomusicology
polifony of dron
heterophony
Wallachian instruments
Hutsulschyna
Vlachs
oral musical tradition
Aromanian, acculturation
melismatic style
tetrachord
Wallachian scale
Aromanian
acculturation
etnomuzykologia
polifonia dronu
heterofonia
instrumenty wołoskie
Huculszczyzna
oralna tradycja muzyczna
arumuński
akulturacja
styl melizmatyczny
skala wołoska
Opis:
Kultura muzyczna Aromanów, potem zrutenizowanych i w końcu spolonizowanych grup wołoskich ulegała procesom akulturacji, adaptacji i przetwarzania. Prawdopodobnie w świadomości grupowej tego etnosu przetrwały pewne ponadczasowe, obiegowe konstrukty muzyczne, które wpływały na melodykę pieśniową, stylistykę wykonawczą i wzory muzykowania. Można je uznać za wspólny idiom dla zróżnicowanej wołoskiej tradycji wokalnej. Za wspólne cechy bałkańskiego (aromańskiego) i karpackiego (wołoskiego) dziedzictwa wokalnego uznaje się: przyrodzony słuch harmoniczny, wyrażany w skłonności do śpiewania na głosy bez towarzyszenia instrumentalnego, bądź z jego udziałem w formie heterofonicznej. Wielogłosowe formy śpiewu cechuje hierarchizm głosowy połączony z wrażliwością na akustykę brzmienia, która przejawia się w specyficznych manierach wykonawczych (wolne tempo, swoboda wykonawcza, długie frazy oddechowe, glissandowanie i inne). Wołoski idiom współbrzmień międzygłosowych określają interwały kwarty, kwinty, oktawy i dysonanse – zwłaszcza sekundy. Największe podobieństwa zaznaczają się zwłaszcza pomiędzy repertuarem wokalnym karpackich Rusinów i Aromanów także w odniesieniu do podłoża skalowego, morfologii melodyki pieśniowej (np. tetrachordalna i pentachordalna budowa fraz, prymarne znaczenie kwarty, skłonność do descendentalnych fraz) oraz do descendentalnej rytmiki punktowanej i odwrotnie punktowanej. Do wspólnego wołoskiego dziedzictwa muzycznego zaliczają się także instrumenty muzyczne jak: fujara, duda/gajda, trembita, dwojnica, których podłoże skalowe i melodyka przyczyniały się do ujednolicania zróżnicowanych i odległych geograficznie wokalnych dialektów wołoskich wraz z całym rytualno-magicznym podłożem jeszcze do niedawna zrośniętym z pasterskim trybem życia. Także we wszystkich współczesnych etnosach wołoskich, jak i w tych, które uważają się za spadkobierców tej tradycji, śpiew na głosy jest traktowany jako wyróżnik tożsamości etnicznej, podstawowe narzędzie komunikacji i integracji społecznej. Przetrwanie tej unikalnej na skalę zarówno Karpat jak i Bałkanów wielogłosowej praktyki śpiewu może być odpowiedzią na poczucie wyizolowania i migracyjnego charakteru życia Wołochów. Innymi przyczynami mogą być stosunkowy izolacjonizm kulturowy i geograficzny obszarów górskich, a także rozproszony i górski charakter wołoskiego osadnictwa. Na odczuwaną audytywnie odrębność wielogłosu karpackiego od bałkańskiego mogły mieć wpływ zarówno procesy kruszenia archaicznych form wielogłosu (dron), przetrwałych bardziej na gruncie instrumentalnym, także manier wykonawczych i związanego z nimi archaicznego repertuaru, jak i późniejsze nawarstwienia związane z wpływami wschodniosłowiańskiej heterofonii wariacyjnej, a następnie średniowiecznej techniki wielogłosowej (discantus) rozpowszechnianej w świątyniach katolickich i prawosławnych w okresie migracji wołoskich i w ostateczności wpływów harmoniki dur-moll, która przyczyniła się do zaniku polifonicznych struktur myślenia i spłaszczenia wołoskiej idiomatyki wokalnej.
The musical culture of the Aromanians, and other Valachian-origin groups, was constantly subjected to acculturation and dynamic adaptation. These groups have preserved certain timeless, circulating musical constructs most likely influencing the architecture of the song melody, performance style and music-making patterns, which can be considered as a common idiom of the Walachian vocal tradition. The common features of the Balkan (Aromanian) and Carpathian (Valachian) vocal heritage are: natural harmonic hearing expressed in the tendency to sing without instrumental accompaniment, or with its participation in a heterophonic form. Polyphonic singing forms are characterized by a vocal hierarchy combined with a sensitivity to the acoustics of sound, which manifests itself in specific performance manners (slow pace, performance freedom, long breathing phrases, glissanding, etc.). The Valachian idiom of inter-voice chords is defined by the intervals of fourths, fifths, octaves and dissonances - especially seconds. The greatest similarities are especially visible between the vocal repertoire of Carpathian Ruthenians and Aromanians, also in relation to the scale, the morphology of the song melody (e.g. tetrachordal and pentachordal structure of phrases, the primary meaning of the fourth, the tendency to descendental phrases) and to descendental rhythmic punctuated and inversely scored. The common Valachian musical heritage also includes musical instruments such as: fujara, duda / gajda, trembita, dwojnica, which music scale and melody contributed to the unification of diverse and geographically distant vocal dialects along with their ritual-magic background related with pastoral lifestyle.Singing for voices is considered as a basic feature of ethnic identity, and as a tool of communication and social integration within the present-day Valachian ethnoses. The survival of the unique polyphonic singing practice may be related to migratory nature of Valachian lifestyle as well as relative cultural and geographical isolationism of mountain areas together with the scattered nature of the Valachian settlement. Differences between the Carpathian and Balkan polyphony may have been related to the crushing of archaic polyphonic forms (drones), which in Carpathians have survived mainly on the instrumental grounds.  The performance manners and the archaic repertoire associated with drones were influenced by East Slavic variation heterophony, and then medieval polyphonic technique (discantus) disseminated in Catholic and Orthodox churches during the Valachian migration period. Finally, the major-minor harmonics, contributed to the disappearance of polyphonic structures and the flattening of Valachian vocal idioms.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2021, 28, 1; 321-362
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne języki wołoskie
Contemporary Vlach languages
Autorzy:
Klimkowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1490640.pdf
Data publikacji:
2021-07-16
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Vlach languages
Balkan Romance languages
Romanian dialects
spelling standardisation
Vlashki and Zheyanski
Istrian Vlach
Istro-Romanian
Meglen Vlach
Megleno-Romanian
Armanian
Ramanian
Aromanian
języki wołoskie
języki bałkanoromańskie
dialekty rumuńskie
standaryzacja pisowni
właski i żejański
istrowołoski
istrorumuński
właski (megleński)
meglenowołoski
meglenorumuński
armuński
remeński
arumuński
Opis:
Artykuł omawia trzy kwestie dotyczące obecnej sytuacji języków wołoskich używanych przez Wołochów bałkańskich. Pierwsza z nich to językowy status istrorumuńskiego, meglenorumuńskiego i arumuńskiego (dialekt / język), a tym samym ich stosunek do języka rumuńskiego. W oparciu o teorię Klossa (1967) (języki typu Abstand i Ausbau) uważamy je za osobne języki wołoskie (bałkanoromańskie). W związku z tym kolejną kwestią, jaką poruszamy, jest terminologia związana z tymi językami oraz ich wewnętrzna klasyfikacja. W wyniku analizy używanych obecnie terminów zalecamy formy właski i żejański, właski (megleński) i armuński (jako rodzime określenia odnośnych języków) zamiast tradycyjnych nazw istrorumuński, meglenorumuński i arumuński, jak również nowy termin remeński dla odmiany wołoskiego uważanej na ogół za część armuńskiego. Jeśli chodzi o trzecią kwestię, tj. systemy zapisu współczesnych języków wołoskich, przedstawiamy zarówno tradycyjne, jak i bardziej postępowe systemy, zwłaszcza w odniesieniu do armuńskiego i remeńskiego.
The article discusses three issues regarding the present situation of the Vlach languages spoken by Balkan Vlachs. The first one is the linguistic status of Istro-Romanian, Megleno-Romanian and Aromanian (dialect or language) and, respectively, their relation to the Romanian language. On the basis of Kloss’ theory (1967) of Abstand and Ausbau languages, we consider them to be separate Vlach (Balkan Romance) languages. Consequently, the second issue we deal with is the terminology related to these languages and their internal classification. Examining the terms that are currently used, we recommend the forms Vlashki/Zheyanski, (Meglen) Vlach and Armanian (as the native names of the languages) instead of the traditional names Istro-Romanian, Megleno-Romanian and Aromanian, and also a new term Ramanian for a Vlach variety usually considered to be part of Armanian. As for the third issue, i.e. the spelling systems of the contemporary Vlach languages, we present both traditional and more progressive systems, especially with regard to Armanian and Ramanian.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2021, 28, 1; 363-394
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies