Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wielka Brytania" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Great Britain after Brexit – Is Breturn Possible?
Wielka Brytania po Brexicie – czy możliwy jest Breturn?
Autorzy:
Danel, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1871231.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Brexit
Breturn
Great Britain
European Union
referendum
Wielka Brytania
Unia Europejska
Opis:
The article is devoted to the problem of further steps that Great Britain could take to break the stalemate in which it found itself after June 2016 when the British decided to leave the European Union. Despite making this decision, it turned out that its implementation was unexpectedly difficult, which in turn caused a political crisis in Great Britain that has not been seen in this country for a long time. The aim of the article is to try to find answers to two research questions. First of all, could the Brexit process – both from a legal and political point of view – have been stopped and reversed, for example, by holding a second referendum? Secondly, whether, since Brexit has become a fact, we can expect a quick return of Great Britain to the European Union (“Breturn”). Using the method of institutional and legal analysis and the content analysis method, the Author tries to prove the thesis that the idea of a second referendum seemed unlikely, and hence – Brexit was rather inevitable. As for “Breturn” – this scenario also looks unrealistic, as it would involve various legal and political obstacles as well as practical inconveniences for Great Britain.
Artykuł poświęcony jest problemowi dalszych kroków, które Wielka Brytania mogła podjąć, by wybrnąć z impasu, w którym znalazła się po tym, gdy Brytyjczycy w czerwcu 2016 roku podjęli decyzję o wyjściu z Unii Europejskiej. Mimo podjęcia tej decyzji okazało się, że wprowadzenie jej w życie było nadspodziewanie trudne, co kolei wywołało w Wielkiej Brytanii kryzys polityczny, jakiego w kraju tym nie było od bardzo dawna. Celem artykułu jest próba znalezienia odpowiedzi na dwa pytania badawcze. Po pierwsze – czy proces Brexitu, zarówno z prawnego, jak i politycznego punktu widzenia, mógł zostać zatrzymany i odwrócony, przykładowo – w drodze drugiego referendum. Po drugie zaś, czy w związku z tym, że Brexit stał się faktem – możemy się spodziewać szybkiego powrotu Wielkiej Brytanii do Unii Europejskiej („Breturn”). Wykorzystując metodę analizy instytucjonalno- prawnej oraz metodę analizy treści, Autor stara się wykazać, że idea drugiego referendum wydawała się mało prawdopodobna, a co za tym idzie – Brexit był raczej nieunikniony. Jeśli zaś chodzi o „Breturn” – scenariusz taki również wygląda na mało realistyczny, gdyż jego ziszczenie wiązałoby się z różnego rodzaju przeszkodami natury prawnej i politycznej, jak również z praktycznymi niedogodnościami dla Wielkiej Brytanii.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2020, 67; 7-20
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lokalne komunikowanie i demokracja elektroniczna w samorządzie angielskim
Local communication and e-democracy in English local government
Autorzy:
Obrębska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1941377.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
e-demokracja
samorząd lokalny
Anglia
e-petycje
Wielka Brytania
e-democracy
e-petitions
local government
England
Great Britain
Opis:
Od kilku dekad, nie tylko w Wielkiej Brytanii, obserwować można spadające zainteresowanie obywateli uczestnictwem w polityce i symptomy kryzysu demokracji przedstawicielskiej. Za jeden ze sposobów przeciwdziałania temu zjawisku uważa się wykorzystanie nowych technologii. Z jednej strony ich upowszechnienie umożliwia obywatelom szeroki dostęp do informacji, z drugiej rozszerza oferowane im możliwości udziału i wpływania na decyzje polityczne. Celem artykułu jest omówienie i analiza polityki kolejnych brytyjskich rządów dotyczącej wykorzystania Internetu do budowania skuteczniejszych kanałów komunikacji na poziomie lokalnym w Anglii i wzmocnienia demokracji. Wykorzystane metody badawcze to przede wszystkim analiza dokumentów oraz źródeł wtórnych. Szczególna uwaga została skupiona na analizie regulacji dotyczących wprowadzenia i rozwoju na poziomie lokalnym jednego z najpopularniejszych mechanizmów e-demokracji w Wielkiej Brytanii, który doczekał się regulacji ustawowej – elektronicznych petycji.
What we are witnessing now, not only in Great Britain, is that citizens are less and less interested in participation in politics. We see a crisis of representative democracy. One of the means used to fight those negative trends is the use of Information and Communication Technology. It not only enables citizens to gain a wide access to public information but also empowers them to take part in decision making. The article was written with the aim to analyze the political agenda of successive British governments pertaining to the use of the Internet in building more effective local government communication channels in English local authorities. The analyses of documents and secondary sources were conducted. Special attention was devoted to the introduction and development of electronic petition systems on the local level, as e-petitions are one of the most popular e-democracy mechanisms in Great Britain. Their use has also been laid down in law.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2018, 58; 158-173
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola Kosowa w brytyjskiej polityce zagranicznej po rozpadzie Jugosławii
The role of Kosovo in British foreign policy after disintegration of the Yugoslavia
Autorzy:
Toszek, Bartłomiej H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944986.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
stosunki międzynarodowe
integracja europejska
Wielka Brytania
była Jugosławia
Kosowo
International relations
European integration
the United Kingdom
Former Yugoslavia
Kosovo
Opis:
Czynnikiem determinującym charakter stosunków brytyjsko-kosowskich jest ogromna dysproporcja potencjałów obu państw we wszystkich możliwych sferach. Nieposiadające pełnego uznania międzynarodowego, słabe pod względem ekonomicznym Kosowo nie może stanowić partnera dla Wielkiej Brytanii, dysponującej niekwestionowaną pozycją na płaszczyźnie gospodarczej, politycznej i militarnej. Nie znajduje się ono również w centrum zainteresowań brytyjskich, a wzajemne kontakty zostały nawiązane niejako przy okazji wypełniania przez Brytyjczyków „moralnego zobowiązania”, a nie na podstawie racjonalnych przesłanek. W tym kontekście obowiązująca formuła relacji opiera się na założeniu brytyjskiego paternalizmu, który wyraża się oddziaływaniem na kierunki aktywności politycznej oraz rozwój gospodarczy i społeczny Kosowa, a także występowaniem w obronie interesów Kosowa przed społecznością międzynarodową (w szczególności na forum Unii Europejskiej i NATO). Natomiast mieszkańcy Kosowa poprzez korzystanie z udzielanej przez Brytyjczyków na bieżąco pomocy wojskowej, politycznej i finansowej oraz udostępnienie know- -how zaciągnęli wobec Wielkiej Brytanii dług wdzięczności, którego spłata jest tym trudniejsza, że ani jej termin, ani warunki nie mają wymiaru formalnego. Nie ulega jednak wątpliwości, że w przypadku wejścia Kosowa do Unii Europejskiej i NATO istnieje spora szansa, że kosowscy politycy będą głosowali w tych organizacjach w sposób odpowiadający życzeniom brytyjskim. Dalekosiężna polityka Wielkiej Brytanii zmierzająca do pozyskania przyszłego sojusznika wewnątrz struktur europejskich wydaje się zatem przynosić pożądane efekty, służąc równocześnie stabilizacji i rozwojowi tej części Bałkanów Zachodnich.
The main factor determining relations between the UK and Kosovo is huge disproportion of potential in all possible spheres. In comparison of strong British economic, political and military power Kosovo with its lack of full international recognition of its sovereignty and weak economy has no ability to be real partner for the UK. It is out of British interests circle either, because mutual contacts are created rather on moral obligation than real base. In consequence present relations formula gives the UK paternal role by possibility of shaping Kosovo’s authorities decisions applied to both political and socioeconomic affairs. However this position is connected with obligation to represent Kosovo’s interests before international community, especially in the EU and the NATO. Simultaneously Kosovars have a lot of advantages in co-operation with the UK as political, military and economic support and know-how in almost all spheres of public life, but in exchange they take out debt of gratitude which is difficult to appraise and repay. Anyway future membership of Kosovo in the EU and the NATO will make the UK stronger in these organizations, because there will be no doubts Kosovar’s politicians will vote correct to the British wishes. The UK policy directed to gain future ally inside the European structures seems to be effective and simultaneously brings stabilization and development for this part of the Western Balkans.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2016, 50; 134-148
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przymierze w kryzysie – polityka Wielkiej Brytanii wobec Turcji po ataku niemieckim na Związek Sowiecki
The Alliance in crisis: the policy of Great Britain towards Turkey after the German attack on the Soviet Union
Autorzy:
Zdulski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1943161.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Wielka Brytania
Turcja
Związek Sowiecki
Trzecia Rzesza
chromit
druga wojna światowa
Great Britain
Turkey
Soviet Union
chrome
the Second World War
Third Reich
Opis:
18 czerwca 1941 roku Turcja podpisała z III Rzeszą układ o nieagresji. Wydarzenie to spotkało się z krytycznym przyjęciem ze strony Wielkiej Brytanii. W Londynie pojawiły się obawy o zmianę polityki tureckiej, której kurs do tej pory nastawiony był na bliską współpracę z aliantami. Cztery dni później III Rzesza zaatakowała Związek Radziecki. Reakcja rządu brytyjskiego była błyskawiczna. Winston Churchill podjął decyzję o udzieleniu pomocy napadniętemu, puszczając w niepamięć prawie dwa lata ścisłej współpracy niemiecko-radzieckiej. Ten krok z kolei wywołał niepokój w Ankarze, która uważała, że polityka jej północnego sąsiada zagraża suwerenności i integralności terytorialnej Turcji. Obawiano się, że rodząca się współpraca brytyjsko-radziecka może odbyć się kosztem państwa tureckiego. Z końcem czerwca 1941 r. brytyjska polityka zagraniczna stanęła zatem przed dwoma ważnymi wyzwaniami. Dążąc do utrzymania przyjaznych relacji z Turcją, Brytyjczycy z jednej strony musieli przeciwdziałać zbliżeniu niemiecko- tureckiemu, a z drugiej przekonać władze tureckie, że brytyjska współpraca ze Związkiem Sowieckim nie będzie stanowić zagrożenia dla interesów tureckich. Powyższe cele wyznaczyły główne kierunki działań dyplomacji brytyjskiej wobec Turcji na następne półtora roku. W pierwszym przypadku odniesiono połowiczny sukces. Co prawda Turcja nie została objęta niemiecką strefą wpływów, ale dyplomatom brytyjskim nie udało się storpedować turecko-niemieckiej umowy gospodarczej, a zwłaszcza jej najważniejszego punktu, czyli przywrócenia eksportu chromu do III Rzeszy. Brytyjczycy jedynie opóźnili dostawy dzięki wyegzekwowaniu od rządu tureckiego przestrzegania zawartego na początku 1940 roku porozumienia, którego postanowienia obowiązywały do końca 1942 roku. W drugim przypadku Brytyjczycy uczynili wszystko co było w ich mocy, aby rozwiać obawy tureckie. Najpierw w sierpniu 1941 roku przekonali władze Związku Sowieckiego do wydania oświadczenia, w którym deklarowano przestrzeganie integralności terytorialnej Turcji. Następnie wiosną 1942 roku, kiedy negocjowany był układ brytyjsko-radziecki, Moskwa i Londyn potwierdziły wcześniejsze zobowiązania. Należy jednak zauważyć, że dyplomacja brytyjska nie ustrzegła się przed popełnieniem kilku błędów, które mogły zwiększyć podejrzenia ze strony rządu tureckiego. Najpoważniejszym z nich było niepoinformowanie Turków o przygotowaniach do brytyjsko-radzieckiej interwencji w Iranie, do której doszło pod koniec sierpnia 1941 roku.
On June 18th, 1941, Turkey signed a nonaggression pact with the Third Reich. This event was critically received by Great Britain. Fears were awoken in London of changes in the Turkish politics which had so far been oriented at close cooperation with the Allies. Four days later the Third Reich attacked the Soviet Union. The British government reacted immediately. Winston Churchill decided to offer aid to the attacked party, forgetting instantly about nearly two years of close German-Soviet cooperation. This move left Ankara anxious due to the conviction that the policy of its Northern neighbor threatened the sovereignty and territorial integrity of Turkey. It was feared that the uprising alliance might occur at the expense of Turkey. At the end of June 1941, the British foreign policy faced two critical challenges. Aiming at maintaining amicable relations with Turkey, the British had to, on one hand, prevent Germany and Turkey from entering close cooperation, and on the other, convince the Turkish authorities that the British cooperation with the Soviet Union would not pose a threat to the Turkish interest. The above aims determined the main direction of policy of the British diplomacy towards Turkey over the next year and a half. In the first case the success was achieved partially. Turkey was not included in the German scope of influence but the British diplomats failed to undermine the Turkish-German economic contract, especially its most important point, i.e., reinstating the export of chrome to the Third Reich. The British only managed to delay the delivery by having the Turkish government observe the agreement concluded at the beginning of 1940, whose provisions were valid until the end of 1942. In the second case the British did whatever they could to put the Turkish concerns at ease. First, in August 1941, they convinced the Soviet Union authorities to issue a statement in which they declared that they would respect Turkey’s territorial integrity. Next, in the spring of 1942, when the British-Soviet alliance was subject to negotiation, Moscow and London confirmed their previous commitments. It must be, however, observed that the British diplomacy did not manage to avoid a few mistakes that may have strengthened the suspicions of the Turkish government. The most important one was not having informed the Turkish of the preparations for the British-Soviet intervention in Iran which was led in late August 1941.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2017, 55; 181-205
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Restricting the Press and the Neo-Militant Democracy: A Comparative Analysis of Ireland and Great Britain
Ograniczanie wolności prasy a nowa demokracja opancerzona: analiza porównawcza Irlandii i Wielkiej Brytanii
Autorzy:
Rezmer-Płotka, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2163335.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
neo-militant
democracy
Ireland
Great Britain
the United
Kingdom
crisis
freedom of the press
wolność prasy
nowa demokracja opancerzona
Irlandia
Wielka Brytania
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii
kryzys
Opis:
The freedom of the press is one of the basic guarantees of a democratic state and, at the same time, a guarantee of political rights. After 2008, when the great financial crisis occurred, the Member States of the European Union began to significantly limit the rights and freedoms of citizens, including freedom of the press. The introduced restrictions are characteristic of a neo-militant democracy. However, they sometimes become a tool in the hands of antidemocrats. The aim of the article is to check how and why over the years, between successive crises, i.e., financial crisis, the so-called refugee crisis, the coronavirus pandemic, freedom of the press was restricted in Ireland and Great Britain. These are the countries in which initially the political and social effects of the economic crisis were not felt, but later rapid regression was observed. By using content analysis based on reports from the Reporters without Borders and Freedom House organizations, the study uncovers how and why the restrictions of freedom of the press changed. It locates the political structures of Ireland and Great Britain between the ideal types of neo- and quasi-militant democracy, depending on the goal of the restrictions. The research hypothesis is as follows: The restriction of freedom of the press in Ireland and the United Kingdom after 2008 shows that states are using the media system to pursue their particular interests by introducing solutions characteristic of quasi-militant democracies.
Wolność prasy jest jedną z podstawowych gwarancji demokratycznego państwa, a jednocześnie gwarancją praw politycznych. Po 2008 roku, kiedy nastąpił wielki kryzys finansowy, państwa członkowskie Unii Europejskiej zaczęły znacząco ograniczać prawa i wolności obywateli, w tym wolność prasy. Wprowadzone restrykcje są charakterystyczne dla nowej demokracji opancerzonej. Czasami jednak stają się narzędziem w rękach antydemokratów. Celem artykułu jest sprawdzenie, jak i dlaczego na przestrzeni lat, pomiędzy kolejnymi kryzysami, tj. kryzysem finansowym, tzw. kryzysem uchodźczym, pandemią koronawirusa, ograniczano wolność prasy w Irlandii i Wielkiej Brytanii. Są to państwa, w których początkowo nie odczuwano politycznych i społecznych skutków kryzysu gospodarczego, natomiast w późniejszym okresie zaobserwowano szybką regresję. Wykorzystując jakościową analizę treści, opartą na raportach organizacji Reporterzy bez Granic (Reporters without Borders) i Freedom House, badanie to prezentuje, jak i dlaczego zmieniały się ograniczenia wolności prasy. Lokuje struktury polityczne Irlandii i Wielkiej Brytanii pomiędzy typami idealnymi nowej i quasi-demokracji opancerzonej, w zależności od celu ograniczeń.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2022, 75; 195-207
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies