Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Turkey," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Demokracja islamska? Casus Turcji
    Islamic democracy? The case of Turkey
    Autorzy:
    Ahmad, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953241.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Turkey
    Europe
    democracy
    Islam
    the history of Turkey
    Opis:
    This article aims to present Turkey as a very specific case study of a state that is as much a democratic republic oriented towards Europe as it is steeped in the culture and tradition of Islam. We begin by asking whether a fruitful coexistence of democracy and Islam is possible, and how it might influence Turkey’s development as a modern state. Next, we examine important issues in Turkey’s internal affairs and foreign policy. We end the essay with some conclusions regarding the future of the country in the European community.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2015, 46; 7-19
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Turkey and the European Union – a New Phase of Relations
    Turcja i Unia Europejska – nowy etap wzajemnych stosunków?
    Autorzy:
    Konopacki, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2168186.pdf
    Data publikacji:
    2011-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Turkey
    EU
    enlargement
    energy security
    Nabucco
    Opis:
    Turkey can join the EU once it has fulfilled the conditions and thus complies with European principles and laws. According to Turkish authorities, Ankara is ready and can adopt the full acquis communautaire by 2014. The aim of the article is to argue that seen in this light, the Nabucco pipeline project which is expected to bring Caspian gas to Bulgaria, Romania, Hungary and Austria via Turkey is of essential importance. By building this pipeline Turkey might become the fourth energy supply route for natural gas to Western Europe. Moreover, Turkey’s accession to the Energy Community Treaty as an equal partner with full rights would be an extremely important opportunity for Ankara to strengthen its position and commitment on its way to the membership in the EU.
    Turcja może przystąpić do Unii Europejskiej gdy tylko spełni wymóg dostosowania się do europejskich zasad i prawa. Wedle władz tureckich, Ankara jest gotowa w pełni przyjąć acquis communautaire do 2014 roku. Celem artykułu jest uzasadnienie tezy, iż w tym kontekście gazociąg Nabucco, który ma doprowadzić kaspijski gaz przez Turcję do Bułgarii, Rumunii, Węgier i Austrii, ma niezwykle istotne znaczenie. Przez zbudowanie tego gazociągu Turcja może stać się czwartym krajem tranzytowym dostawy tego surowca do Zachodniej Europy. Ponadto, przystępując do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej, jako równy partner i ze wszystkimi z tego tytułu wynikającymi uprawnieniami, Ankara zyskuje możliwość wzmocnienia swej pozycji i zaangażowania na swej drodze do członkostwa w UE.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2011, 29; 104-122
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instytucjonalny, społeczny i polityczny wymiar pretorianizmu tureckiego
    Institutional, social a nd political aspects of Turkish praetorianism
    Autorzy:
    Herbut, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953240.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    civil-military relations
    praetorianism
    Turkey
    authoritarianism
    military
    Opis:
    The term ‘praetorianism’ refers to countries in which the armed forces influence the political system. The army, as an institution, can develop its political power in two ways: in a “direct” and “indirect” fashion. While in the first case the armed forces take control over state institutions, the second is more sublime and is restricted to the building of more concealed methods of influence, such as blackmail. Additionally, the army itself, as the officers are not engaged into politics, shows a high level of political cohesion and military professionalism. Turkey is an example of a country in which a professional army, after decades of acquiring political experience and under favourable conditions, was and still is able to efficiently exert backstage politics. On one side, TSK (Turkish Armed Forces) has developed constitutional and legal means of influencing the government, and on the other, the high public trust in the armed forces allows it to, if necessary, effectively blackmail or even supplant disobedient cabinets.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2015, 46; 20-34
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Security of Turkey in the late Westphalian International System
    Bezpieczeństwo Turcji w późnowestfalskim systemie międzynarodowym
    Autorzy:
    Misiągiewicz, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2168185.pdf
    Data publikacji:
    2011-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    international relations
    late Westphalian system
    Turkey’s security.
    Opis:
    The new late Westphalian international system is strongly connected with the process of globalization. It changed and challenged the traditional role of the state. It is impossible to be independent or self-sufficient in such a system. There are many new non-state players in the international relations. Terrorist organizations or transnational companies can act across state borders. We have also many other phenomena, like drugs and arms trafficking, illegal migration, the need of energy security, weapons of mass destruction or the global financial crisis. That is why states have to act together to deal with such problems. The system of international interdependence forces to change the traditional meaning of state’s sovereignty and security. The participation in some specific international organizations, like the European Union, changes the role of the state. We can analyse the process of erosion of state’s sovereignty or the transition of the part of the state’s sovereignty to some transnational decision making structures. The question is, how much sovereignty we can give up to keep our identity? This question is a key issue in the process of Turkey’s integration with the EU. The new international situation made Turkey a much more active and pragmatic player. In late Westphalian system Turkey is an important part of the regional security in Eurasia not only in military sense but also in economic, cultural or political dimensions. Turkey enjoys a special location between Europe and Asia along one of the world’s biggest trade routes. It is a geopolitically significant country—European and Asian at the same time. Such a position made Turkey a state with a very specific international role in establishing a dialog between civilizations. It can be also a key element of the energy security of the European Union as a corridor for the resources from the Caucasus and Central Asia regions to the European markets. Turkey is also a very important element in the transatlantic security system. It may play a significant role in the Western counterterrorism strategy in the Middle East and Central Asia. Turkey could make a valuable contribution to the European Security and Defence Policy (ESDP). Turkey needs a peaceful neighbourhood and security borders to continue its internal reforms which are important to adapt to the new late Westphalian international system. In this analysis, it is necessary to explain the main thesis: what is the Westphalian international system, the late Westphalian international system, what the place of Turkey is in the late Westphalian international system and how it influences the Turkish security
    Celem pracy jest przedstawienie specyfiki systemu późnowestfalskiego oraz analiza bezpieczeństwa Turcji w kontekście adaptacji do nowej rzeczywistości międzynarodowej. Specyficzna pozycja tego państwa na arenie międzynarodowej stanowi wyzwanie dla jego bezpieczeństwa nie tylko w wymiarze militarnym, ale również politycznym, kulturowym i gospodarczym. Późnowestfalski system międzynarodowy jest ściśle związany z procesami globalizacji. W wyniku intensywnych przemian zachodzących w środowisku międzynarodowym, zmieniła się tradycyjna rola państwa. Podmioty niesuwerenne stają się coraz bardziej aktywne i wpływowe. Organizacje terrorystyczne, czy korporacje transnarodowe bez problemu przenikają granice państw będąc wyzwaniem dla ich bezpieczeństwa. Państwo nie jest w stanie działać niezależnie, by stawić czoła takim zjawiskom, jak nielegalna migracja, przestępczość zorganizowana, proliferacja broni masowego rażenia, globalny kryzys międzynarodowy, czy brak bezpieczeństwa energetycznego. W tak nieprzewidywalnym i turbulentnym środowisku, zmienia się również znaczenie pojęcia suwerenności. Uczestnictwo w organizacjach międzynarodowych wynika z potrzeby współpracy między państwami oraz jest odzwierciedleniem narastających współzależności międzynarodowych. Unia Europejska jest specyficzną organizacją, która powoduje transformację funkcjonowania państw, które przekazują część swojej suwerenności na rzecz struktury ponadnarodowej. Turcja znajdując się w bardzo newralgicznym miejscu na mapie, jest szczególnie wrażliwa na wszelkie zmiany zachodzące w jej środowisku zewnętrznym. Państwo to bardzo wyraźnie doświadczyło przemian międzynarodowych związanych z przejściem od zimnowojennego systemu bipolarnego do współczesnego, późnowestfalskiego. Turcja jest kluczowym elementem bezpieczeństwa międzynarodowego w Eurazji. Jest to państwo od wielu lat walczące z międzynarodowym terroryzmem, nielegalną migracją oraz zorganizowaną przestępczością. Prowadząc zrównoważoną politykę zagraniczną, zgodnie z zasadą: „pokój w domu, pokój za granicą,” Turcja próbuje utrzymywać i rozwijać poprawne stosunki ze swoimi sąsiadami bliskowschodnimi i kaukaskimi. Państwo to ma ogromne znaczenie strategiczne dla Europy i z tego powodu, może być bardzo wartościowym elementem tworzącej się Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (ESDP).
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2011, 29; 123-139
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Turcja w polityce brytyjskiej wobec Syrii i Libanu w latach 1940–1941
    Turkey in British policy towards Syria and Lebanon in 1940 – 1941
    Autorzy:
    Zdulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953238.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    the United Kingdom
    Turkey
    Second World War
    the Levant
    Opis:
    After collapse of metropolitan France in June 1940, the French in the Syria and Lebanon swore allegiance to the Vichy Government. This situation was hard to accept by the British. According to the Chiefs of Staff Committee, the occupation of these territories by enemy forces could have had most serious strategic consequences since it would cut of land communications with Turkey and would immediately threaten the whole of British interests in the Middle East. Due to that threat, London was forced to rethink its policy towards French Levant. One of the discussed measures was a proposition to involve Turkey in solving this problem. Turkey was bound with Britain with reciprocal security pact since October 1939. Moreover, the situation in Syria and Lebanon was also a threat for Turkish security. It was thought that these arguments would act in favor of Turkish involvement. Although in London everyone counted on active attitude of Turkey, there was no agreement as to its nature. While Churchill, Eden and the Chiefs of Staff were willing to agree on Turkish occupation of Syria and Lebanon, the Foreign Office was definitely against this solution. The first option eventually won. The first serious talks about Turkish involvement in Levant question took place in Ankara in January 1941, during the Anglo-Turkish military conversations. It was agreed then that if Turkey had entered the war, Turkish and British armies would have occupied Syria and Lebanon. The deteriorating military situation on the Eastern Mediterranean forced the United Kingdom to intervene in the French Levant in June 1941. Th e British government encouraged Turks to take part in that operation (“Exporter”). However, Turkish government rejected that offer. Turkey was still out of war and did not want to worsen her relations with the Third Reich.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2015, 46; 35-49
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Foreign Policy of Turkey – between Transatlanticism and Orientalism
    Turecka polityka zagraniczna. Między atlantycyzmem a orientalizmem
    Autorzy:
    Wódka, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2021219.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Turkey
    foreign policy
    Arab Spring
    Turcja
    polityka zagraniczna
    arabska wiosna
    Opis:
    The article explores the transformation which the Turkish foreign policy has been undergoing in the last decade since the post-Islamist Justice and Development Party had come to power. Whereas in the cold-war era Turkey concentrated its foreign policy on bolstering the alliance with the United States and on efforts to join the European Communities, last couple of years have seen the country diversify its international engagement. Turkey has been using ‘new’ instruments, such as softpower, to build up its regional status. Yet, the ambitious foreign policy is constrained by the regional developments, the Arab Spring turmoil being the prime example.
    Artykuł analizuje przemiany zachodzące w tureckiej polityce zagranicznej w ostatniej dekadzie pod rządami postislamistycznej Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Turcja, która w czasach zimnowojennych w swojej w polityce zagranicznej koncentrowała się na budowie sojuszu z USA i aspiracjach członkowskich we Wspólnotach Europejskich, w ostatnich latach dywersyfikuje kierunki zaangażowania międzynarodowego. Otwiera się na nowe regiony, przede wszystkim Bliski Wschód, ale również intensyfikuje relacje z innymi wzrastającymi potęgami. Budując swoją pozycję w regionie, wykorzystuje „nowe” instrumenty dyplomatyczne, takie jak softpower. Ambicje Ankary w polityce zagranicznej ograniczane są jednak przez wydarzenia w regionie, przede wszystkim związane z arabską wiosną.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2014, 44; 89-100
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prezydent w systemie politycznym Turcji
    President in the political system of Turkey
    Autorzy:
    Liszkowska, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1853445.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Turcja
    system prezydencki
    prezydencjalizm
    głowa państwa
    ustrój
    Turkey
    presidential system
    presidency
    political system
    Opis:
    W niniejszym artykule przedstawiono główne cechy tureckiego modelu systemu prezydenckiego, a także historyczne uwarunkowania pozycji prezydenta w strukturze organów państwa w Turcji. Praca składa się z trzech części. W pierwszej z nich omówione zostały podstawy parlamentaryzmu, co jest kluczową kwestią dla ukazania kształtu tureckiego systemu przed reformą. Kolejnym zagadnieniem omawianym w tej części artykułu jest proces ewolucji prezydentury od pierwszych lat powstania Republiki do zmian wprowadzonych po wyborach prezydenckich i parlamentarnych w 2018 r. W drugiej części pracy wskazano uwarunkowania zmiany systemowej. Wreszcie w ostatniej dokonano analizy nowego systemu, określanego jako prezydencjalizm „w stylu tureckim”, i ukazano jego charakterystyczne cechy.
    This article presents the main features of the Turkish presidential system and historical conditions which shaped the president’s position in the power structure in Turkey. The work consists of three parts. The first part discusses the basics of Turkish parliamentarism, which is a matter crucial for understanding the organization of the Turkish system before the reform. Another issue discussed in this part is the process of evolution in the Turkish presidency from the first years of the Republic’s founding to the changes introduced in 2018. The second part of this work focuses on the conditions necessary for changes in the system. Finally, the last part of the article is the analysis of the new system defined as Turkishstyle presidentialism and its distinctive features.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2021, 69; 234-250
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reakcja Turcji na agresję Rosji w Ukrainie
    Turkey’s reaction to Russia’s aggression against Ukraine
    Autorzy:
    Smoleń, Kinga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2215302.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Turcja
    Ukraina
    agresja Rosji
    Rosja
    reakcja
    Turkey
    Ukraine
    Russia’s aggression
    Russia
    reaction
    Opis:
    The aim of the publication is to analyze Turkey’s reaction to Russia’s aggression towards Ukraine. The research will first identify the following independent variables which determine Turkey’s response to Russia’s aggression against Ukraine: the geostrategic importance of the Black Sea, the multidimensional cooperation between Turkey and Ukraine, the interdependence of Turkey and Russia, and the economic crisis in Turkey. Secondly, the strategy of the analyzed reaction will be discussed together with the justification for its choice. Third, the diplomatic, political, military, and humanitarian actions undertaken by Turkey in response to the war in Ukraine will be analyzed. A methodological assumption has been made, with which Turkey’s reaction to Russia’s aggression against Ukraine (the dependent variable) is conditioned by independent variables functioning simultaneously on two levels: the international system and the domestic system. Four research hypotheses will be verified in the article.
    Celem publikacji jest analiza reakcji Turcji na agresję Rosji w Ukrainie. W ramach badań, po pierwsze, zidentyfikowane zostaną następujące zmienne niezależne warunkujące reakcję Turcji na agresję Rosji w Ukrainie: geostrategiczne znaczenie Morza Czarnego, wielowymiarowa współpraca Turcji z Ukrainą, współzależność Turcji i Rosji, kryzys gospodarczy w Turcji. Po drugie, omówiona zostanie strategia owej reakcji wraz z uzasadnieniem jej wyboru. Po trzecie, przeanalizowane zostaną działania dyplomatyczno- polityczne, militarne i humanitarne podejmowane przez Turcję w odpowiedzi na wojnę w Ukrainie. Przyjęto założenie metodologiczne, zgodnie z którym reakcja Turcji na agresję Rosji w Ukrainie (zmienna zależna) warunkowana jest przez zmienne niezależne funkcjonujące jednocześnie na dwóch poziomach: systemu międzynarodowego i wewnątrzpaństwowego. W artykule weryfikacji poddane zostaną cztery hipotezy badawcze.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2023, 77; 99-122
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uyghurs of Syria: Significance for the Syrian Conflict and International Implications
    Ujgurzy w Syrii – znaczenie dla konfliktu syryjskiego i implikacje międzynarodowe
    Autorzy:
    Mazur, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22435850.pdf
    Data publikacji:
    2023-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Uyghurs
    Syria
    terrorism
    Turkey
    China
    ISIS
    Turkistan Islamic Party (TIP)
    Ujgurzy
    TIP
    terroryzm
    Turcja
    Chiny
    Opis:
    The main objective of the article was to determine whether the Uyghurs were a relevant group in the Syrian conflict, i.e., whether they were numerous, well-organized and determined enough to take the fight to the Syrian army or other non-state actors or cooperate with them. Several levels of analysis were carried out in this article. Firstly, article aimed to show where the Uyghurs in Syria came from. Secondly, the following section assessed their importance to the Syrian conflict, as well as who they worked with and fought against. Thirdly, it analysed whether their military and political involvement could have an impact on the international situation. Last but not least, the fate of Uyghurs, especially those who left for Syria, was discussed. The latter issue is also a question about Syria, its fate and place in the politics of other countries.
    Głównym celem artykułu było ustalenie, czy Ujgurzy byli istotną grupą w konflikcie syryjskim, innymi słowy – czy byli na tyle liczni, dobrze zorganizowani i zdeterminowani, by podjąć walkę z wojskami syryjskimi czy innymi aktorami niepaństwowymi lub z nimi współpracować. W artykule przeprowadzono analizę na kilku poziomach. Po pierwsze, artykuł miał na celu ustalenie, z jakich przyczyn Ujgurzy wyemigrowali do Syrii. Po drugie, oceniono ich znaczenie dla konfliktu syryjskiego, a także to, z kim współpracowali i z kim walczyli. Po trzecie, przeanalizowano, czy ich militarne i polityczne zaangażowanie może mieć wpływ na sytuację międzynarodową. Na koniec omówiono losy Ujgurów, zwłaszcza tych, którzy wyjechali do Syrii. To ostatnie zagadnienie stanowi też pytanie o Syrię, jej dalsze losy i miejsce w polityce innych państw.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2023, 79; 194-214
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przymierze w kryzysie – polityka Wielkiej Brytanii wobec Turcji po ataku niemieckim na Związek Sowiecki
    The Alliance in crisis: the policy of Great Britain towards Turkey after the German attack on the Soviet Union
    Autorzy:
    Zdulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1943161.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Wielka Brytania
    Turcja
    Związek Sowiecki
    Trzecia Rzesza
    chromit
    druga wojna światowa
    Great Britain
    Turkey
    Soviet Union
    chrome
    the Second World War
    Third Reich
    Opis:
    18 czerwca 1941 roku Turcja podpisała z III Rzeszą układ o nieagresji. Wydarzenie to spotkało się z krytycznym przyjęciem ze strony Wielkiej Brytanii. W Londynie pojawiły się obawy o zmianę polityki tureckiej, której kurs do tej pory nastawiony był na bliską współpracę z aliantami. Cztery dni później III Rzesza zaatakowała Związek Radziecki. Reakcja rządu brytyjskiego była błyskawiczna. Winston Churchill podjął decyzję o udzieleniu pomocy napadniętemu, puszczając w niepamięć prawie dwa lata ścisłej współpracy niemiecko-radzieckiej. Ten krok z kolei wywołał niepokój w Ankarze, która uważała, że polityka jej północnego sąsiada zagraża suwerenności i integralności terytorialnej Turcji. Obawiano się, że rodząca się współpraca brytyjsko-radziecka może odbyć się kosztem państwa tureckiego. Z końcem czerwca 1941 r. brytyjska polityka zagraniczna stanęła zatem przed dwoma ważnymi wyzwaniami. Dążąc do utrzymania przyjaznych relacji z Turcją, Brytyjczycy z jednej strony musieli przeciwdziałać zbliżeniu niemiecko- tureckiemu, a z drugiej przekonać władze tureckie, że brytyjska współpraca ze Związkiem Sowieckim nie będzie stanowić zagrożenia dla interesów tureckich. Powyższe cele wyznaczyły główne kierunki działań dyplomacji brytyjskiej wobec Turcji na następne półtora roku. W pierwszym przypadku odniesiono połowiczny sukces. Co prawda Turcja nie została objęta niemiecką strefą wpływów, ale dyplomatom brytyjskim nie udało się storpedować turecko-niemieckiej umowy gospodarczej, a zwłaszcza jej najważniejszego punktu, czyli przywrócenia eksportu chromu do III Rzeszy. Brytyjczycy jedynie opóźnili dostawy dzięki wyegzekwowaniu od rządu tureckiego przestrzegania zawartego na początku 1940 roku porozumienia, którego postanowienia obowiązywały do końca 1942 roku. W drugim przypadku Brytyjczycy uczynili wszystko co było w ich mocy, aby rozwiać obawy tureckie. Najpierw w sierpniu 1941 roku przekonali władze Związku Sowieckiego do wydania oświadczenia, w którym deklarowano przestrzeganie integralności terytorialnej Turcji. Następnie wiosną 1942 roku, kiedy negocjowany był układ brytyjsko-radziecki, Moskwa i Londyn potwierdziły wcześniejsze zobowiązania. Należy jednak zauważyć, że dyplomacja brytyjska nie ustrzegła się przed popełnieniem kilku błędów, które mogły zwiększyć podejrzenia ze strony rządu tureckiego. Najpoważniejszym z nich było niepoinformowanie Turków o przygotowaniach do brytyjsko-radzieckiej interwencji w Iranie, do której doszło pod koniec sierpnia 1941 roku.
    On June 18th, 1941, Turkey signed a nonaggression pact with the Third Reich. This event was critically received by Great Britain. Fears were awoken in London of changes in the Turkish politics which had so far been oriented at close cooperation with the Allies. Four days later the Third Reich attacked the Soviet Union. The British government reacted immediately. Winston Churchill decided to offer aid to the attacked party, forgetting instantly about nearly two years of close German-Soviet cooperation. This move left Ankara anxious due to the conviction that the policy of its Northern neighbor threatened the sovereignty and territorial integrity of Turkey. It was feared that the uprising alliance might occur at the expense of Turkey. At the end of June 1941, the British foreign policy faced two critical challenges. Aiming at maintaining amicable relations with Turkey, the British had to, on one hand, prevent Germany and Turkey from entering close cooperation, and on the other, convince the Turkish authorities that the British cooperation with the Soviet Union would not pose a threat to the Turkish interest. The above aims determined the main direction of policy of the British diplomacy towards Turkey over the next year and a half. In the first case the success was achieved partially. Turkey was not included in the German scope of influence but the British diplomats failed to undermine the Turkish-German economic contract, especially its most important point, i.e., reinstating the export of chrome to the Third Reich. The British only managed to delay the delivery by having the Turkish government observe the agreement concluded at the beginning of 1940, whose provisions were valid until the end of 1942. In the second case the British did whatever they could to put the Turkish concerns at ease. First, in August 1941, they convinced the Soviet Union authorities to issue a statement in which they declared that they would respect Turkey’s territorial integrity. Next, in the spring of 1942, when the British-Soviet alliance was subject to negotiation, Moscow and London confirmed their previous commitments. It must be, however, observed that the British diplomacy did not manage to avoid a few mistakes that may have strengthened the suspicions of the Turkish government. The most important one was not having informed the Turkish of the preparations for the British-Soviet intervention in Iran which was led in late August 1941.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2017, 55; 181-205
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kwestia tureckiego przystąpienia do II wojny światowej w polityce brytyjskiej między grudniem 1943 a styczniem 1944 r.
    The Issue of Turkish Accession to the Second World War in British Foreign Policy (December 1943–January 1944)
    Autorzy:
    Zdulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154721.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    II wojna światowa
    Turcja
    brytyjska polityka zagraniczna
    historia stosunków
    międzynarodowych
    polityka a strategia
    Turkey
    Second World War
    history
    of international relations
    British foreign policy
    politics and strategy
    Opis:
    Podczas negocjacji kairskich trwających od 4 do 7 grudnia 1943 r. Brytyjczycy wspierani przez Amerykanów próbowali przekonać stronę turecką, aby ta 14 lutego 1944 r. udostępniła bazy lotnicze aliantom. Data ta była skorelowana z brytyjskimi przygotowaniami do zajęcia wyspy Rodos w ramach operacji „Hercules”. Przez resztę grudnia i połowę stycznia 1944 r. Brytyjczycy podejmowali próby przekonania rządu w Ankarze o zaakceptowaniu warunków współpracy. Przeprowadzone na początku stycznia konsultacje sztabowe uwidoczniły różnice w postrzeganiu sytuacji wojennej przez obie strony, co ostatecznie doprowadziło do zerwania negocjacji i wstrzymania brytyjskiej pomocy wojskowej dla Turcji. Mimo to rząd brytyjski nie zdecydował się zerwać układu o wzajemnej pomocy z państwem tureckim, a na decyzji tej zaważyły czynniki polityczne i wojskowe niezwiązane bezpośrednio z planami opanowania archipelagu Dodekanezu.
    During the Cairo negotiations (December 4–7, 1942), the British, supported by the Americans, tried to persuade the Turks to make the air bases on their territory available to the Allies on February 14, 1944. This date was correlated with British preparations for attacking Rhodes as part of Operation Hercules. Throughout the rest of December and mid-January 1944, the British tried to convince the Ankara government to accept the terms of cooperation. The staff consultations which proceeded in early January highlighted the differences in the perception of the war situation by both sides, which eventually led to the breakdown of negotiations and the suspension of British military aid to Turkey. Nevertheless, the British government did not decide to break the treaty of mutual aid with the Turkey and this decision was influenced by political and military factors that was not directly related to the plans of capturing the Dodecanese.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2022, 74; 133-147
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies