Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Czyż, Anna Sylwia" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    O paryskim pomniku serca Jana Kazimierza – recenzja książki Pawła Migasiewicza
    Autorzy:
    Czyż, Anna Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068174.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    Recenzja książki Pawła Migasiewicza Nagrobek serca Jana Kazimierza w kościele Saint-Germain-des-Prés w Paryżu. Aeternae memoriae Regis Orthodoxi, Warszawa 2019 (seria Studia i Materiały, red. K. Guttmejer, ss. 168, il. 86, aneksy 11, skróty w jęz. francuskim i angielskim, indeksy osób i miejsc, wyd. Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA)
    Review of Piotr Migasiewicz’s book: Nagrobek serca Jana Kazimierza w kościele Saint-Germain-des-Prés w Paryżu. Aeternae memoriae Regis Orthodoxi, Warszawa 2019 (The Jan Kazimierz heart tombstone in Saint-Germain-des-Prés church in Paris. Aeternae memoriae Regis Orthodoxi, Warsaw 2019; Studies and Matherials series, ed. K. Guttmejer, pp. 168, ill. 86, appx. 11, abstract in French and English, index, ed. Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA)
    Źródło:
    Artifex Novus; 2019, 3; 168-171
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Belweder Krzysztofa Zygmunta Paca i jego żony Klary Izabelli
    Autorzy:
    Czyż, Anna Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068584.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Belweder
    Krzysztof Zygmunt Pac
    architektura rezydencjonalna
    architektura barokowa
    Klara Izabela de Mailly Lascaris
    Ujazdów
    Warszawa
    fundacje artystyczne
    Opis:
    Artykuł dotyczy mało znanego, pierwszego etapu funkcjonowania pałacu Belweder w Warszawie (Ujazdów), który został wybudowany z drewna (1659–1663) przez Krzysztofa Zygmunta Pac, kanclerza Wielkiego Księstwa Litewskiego jako ekskluzywna podmiejska willa. Jej powstanie nawiązywało do tradycji otium, willi włoskich, ale też do znanego z czasów dynastii Wazów kreowana siedzib otoczonych ogrodami, które również spełniały funkcje reprezentacyjną. Fundując Belweder Pac stworzył ekskluzywną, choć drewnianą, siedzibę położoną na malowniczej skarpie Wisły, przy reprezentacyjnej trasie prowadzącej do Warszawy. Podarował ją swojej żonie, Klarze Isabelli de Mailly Lascaris, krewnej królowej Ludwiki Marii, spowinowaconej z najwybitniejszymi rodami francuskimi, a także z cesarzami bizantyjskimi. W ten sposób Krzysztof Zygmunt Pac nawiązał do tradycji miejsca, bowiem dobra Ujazdów były związane z Anną, księżniczką mazowiecką oraz Anną Jagiellonką. Dzięki wykorzystanym w artykule źródłom ikonograficznym i archiwalnym udało się zrekonstruować wygląd budynku i otaczających go ogrodów, a także przywołać wyposażenie pałacu z czasów Krzysztofa Zygmunta Paca. Parterowy pałac zbudowano na planie kwadratu, na wysokim cokole, z reprezentacyjną galerią otwierającą się na widok od strony Wisły. Projektantem budowli był najpewniej Tylman van Gameren. The article deals with the little-known, first stage of the history of the Belvedere residence in Warsaw when it was constructed and arranged (1659–1663) by Krzysztof Zygmunt Pac, Chancellor of the Grand Duchy of Lithuania. Referring to a tradition, established in the times of the Vasa dynasty, of seats surrounded by gardens and of an antique otium and Italian villa, Pac created an exclusive seat, albeit made of wood, situated on a picturesque escarpment of the River Vistula, on the ceremonial route leading to Warsaw. He gave it to his wife, Klara Isabella de Mailly Lascari, a relative of Queen Marie Louise and a descendant of the most eminent French families, who at the same time was related to the Byzantine emperors. In this way Krzysztof Zygmunt Pac drew upon the tradition of the place, as Ujazdów had been connected with Anna, Princess of Mazovia as well as Anna Jagiellon. Thanks to iconographic and archival sources as yet not analysed, it was possible to reconstruct the outline of the building and at least partially map its furnishings. The villa was constructed on a square plan, erected on a high plinth as a ground-floor building with four sections, with a representative gallery opened wide onto the Vistula side. It appears from this that the palace was designed by Tylman van Gameren.  
    Źródło:
    Artifex Novus; 2017, 1; 10-27
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomiędzy tradycją zakonu a tradycją rodu – treści ideowe fasady kościoła Benedyktynek pw. św. Katarzyny w Wilnie
    Between the tradition of the order and the tradition of the family – ideology behind the facade of the church of st. Catherine in Vilnius
    Autorzy:
    Czyż, Anna Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068253.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Wilno
    benedyktynki
    klasztory żeńskie
    Sybilla Pacówna
    Feliks Jan Pac
    Pacowie
    karawaka
    Kościół wojujący i triumfujący
    female monasteries
    the pac family
    caravak
    militant and triumphant church
    Benedictine nuns
    Vilnius
    Opis:
    Sprowadzone do Wilna między 1616 a 1618 r. benedyktynki utworzyły niewielką i skromnie uposażoną wspólnotę. Ich sytuacja zmieniła się w 1692 r., kiedy to dzięki bogatym zapisom Feliksa Jana Paca mogły wystawić murowany kościół konsekrowany w 1703 r. Hojność podkomorzego litewskiego nie była przypadkowa, bowiem do wileńskich benedyktynek wstąpiły jego córki Sybilla i Anna, jedyne potomstwo jakie po sobie pozostawił. Z nich szczególne znaczenie dla dziejów klasztoru miała Sybilla (Magdalena) Pacówna, która w 1704 r. została wybrana ksienią. Nie tylko odnowiła ona życie wspólnoty, ale stała się również jedną z najważniejszych postaci ówczesnego Wilna. Po pożarze w 1737 r. Sybilla Pacówna energicznie przystąpiła do odbudowy klasztoru i kościoła, którą kończyła już jej następczyni Joanna Rejtanówna. Wzniesioną wówczas według projektu Jana Krzysztofa Glaubitza fasadę ozdobiono stiukowo-metalową dekoracją o indywidualnie zaplanowanym programie ideowym odwołującym się i do tradycji zakonnej i rodowej – pacowskiej. W fasadzie wyeksponowano ideały związane z życiem benedyktyńskim sytuując je wśród aluzji o konieczności walki na płaszczyźnie ducha i ciała, włączając w militarną symbolikę także konieczność walki z wrogami Kościoła i ojczyzny oraz charakterystyczną dla duchowości benedyktyńskiej pobożność związaną z krzyżem w typie karawaka oraz z Opatrznością Bożą. Jednocześnie przypominano o bogactwie powołań w klasztorze benedyktynek wileńskich przyrównując mniszki do lilii. Porównanie to dzięki obecności w fasadzie herbu Gozdawa (podwójna lilia) oraz powszechnego w XVII i XVIII w. zwyczaju określania Paców „Liliatami” można było odnosić także do ich rodu, w tym do zasłużonej dla klasztoru ksieni Sybilli. Tak mocne wyeksponowanie fundatorów było nie tylko chęcią upamiętnia darczyńców, ale wraz z całym architektonicznym i plastycznym wystrojem świątyni wiązało się z koniecznością stworzenia przeciwwagi dla nowego i prężnie rozwijającego się pod patronatem elity litewskiej klasztoru Wizytek w Wilnie. Przy tym charakter dekoracji fasady kościoła pw. św. Katarzyny wpisuje się w inne fundacje Paców: kościół pw. św. Teresy i kościół pw. śś. Piotra i Pawła będąc ostatnią ważną inicjatywą artystyczną rodu w stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego.
    The Benedictines, who had been brought to Vilnius between 1616 and 1618, formed a small and modest community. Thanks to the generous legacy of Feliks Jan Pac, in 1692 their situation changed as they could erect a brick church, which was then consecrated in 1703. The generosity of the Lithuanian chamberlain was not a coincidence; his two daughters, Sybilla and Anna, the only offspring he left, had joined the Benedictine Sisters in Vilnius. Sybilla (Magdalena) Pac, who became an abbess in 1704, was particularly important for the history of the monastery. Not only did she renew the community life, but she also became one of the most important personalities of the then Vilnius. After the fire in 1737 Sybilla Pac vigorously started rebuilding the monastery and the church, which was completed by her successor, Joanna Rejtan. The facade which was then erected after Johann Christoph Glaubitz’s design was adorned with stucco and metal decorations with a perfectly devised ideological programme which referred to the tradition of the order and to the one of the Pac family. The facade presented ideals connected with the Benedictine life, which placed them among the hints of having to fight at the level of spirit and body, incorporating among the military symbols also the need to fight the enemies of the Church and the state, and the typical for the Benedictine spirituality piety connected with the Caravaca cross and the Divine Providence. At the same time, it reminded of the Benedictine vocations comparing nuns to lilies. This comparison, due to the presence of the Gozdawa coat-of-arms (double lilie) and the common nickname of the Pac family in the 17th and 18th cc. “the Liliats”, could also apply to their lineage, including the abbess Sybilla and her services to the monastery. Exposing founders in such an emphatic way was not only the will to immortalise them, but was also, together with the entire architectural and artistic decor of the church, connected with the need to counterbalance the new and dynamically developing Visitation Monastery in Vilnius. At the same time, the nature of the facade decoration of the Church of St. Catherine is in line with other foundations of the Pac family: St Theresa’s Church and the St Peter and St Paul Church, and was the last significant artistic initiative of the family in thecapital of the Grand Duchy of Lithuania
    Źródło:
    Artifex Novus; 2019, 3; 58-75
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomniki uczestników walk narodowowyzwoleńczych na południowo-wschodnim obszarze dawnego województwa tarnopolskiego
    Monuments to the participants in national liberation struggles on the southern-eastern territory of the former ternopil voivodeship
    Autorzy:
    Czyż, Anna Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068312.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-15
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    pomniki nagrobne
    województwo tarnopolskie
    Ukraina
    lata 1918-1939
    Opis:
    Artykuł obejmuje analizę nagrobków w województwie tarnopolskim (Ukraina), które oznaczają miejsca pochówku uczestników polskich bitew niepodległościowych i wojen w XX wieku. Ich identyfikacja była możliwa dzięki pracom inwentaryzatorskim prowadzonym przez Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Pomimo swojej typowej formy, znaczenie omawianych zabytków leży w ich związku z historią Polski.
    The article covers the analysis of tombstones in the Ternopil voivodeship (Ukraine) which mark the burial places of participants in Polish independence battles and wars in the 20th century. Their identification was possible thanks to inventory work carried out by the Institute of Art History of Cardinal Stefan Wyszynski University in Warsaw. Despite their typical form, the significance of the monuments discussed lies in their connections with the history of Poland.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2018, 2; 86-101
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wizerunki Michała Kazimierza Paca – przegląd ikonografii hetmana litewskiego i wojewody wileńskiego
    Autorzy:
    Czyż, Anna Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179447.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    portrait of 17–18 c.
    Grand Duchy of Lithuania
    michał kazimierz pac
    wielkie księstwo litewskie
    portret XVII-XVIII w.
    Opis:
    W artykule zebrano i omówiono portrety Michała Kazimierza Paca, hetmana wielkiego litewskiego i wojewody wileńskiego, jednej ze znakomitszych postaci swoich czasów. Wizerunki Paca nie doczekały się do tej pory szerszych omówień. W artykule ukazano je w kontekście awansów na kolejne urzędy, co wymagało podjęcia szeregu działań z autokreacją. Jej częścią były też herby i eksponowanie powiązań genealogicznych. W artykule omówiono całą znaną ikonografię hetmana, a także wzajemne zależności pomiędzy portretami.
    The article deals with the little-known portraits of Michał Kazimierz Pac. They demonstrate that he did take proven self-aggrandizement measures used by others to portray themselves as public figures and as individual full of virtues. However, Pac concentrated on his soldierly service, disregarding his offices of the Vilnian voivode, possibly because he considered them prestigious but not so much important as his laudable hetmanly deeds on the battlefield. Also, there are no private or collective portraits of Michał Kazimierz Pac in his iconography, other than the frescos from the church in Pożajście, although these forms of artistic communication were known and used in the Polish and Lithuanian Commonwealth. The most likely explanation of these two “gaps” is that Pac never married and devoted whole his life to the military career and to the building of the church under the invocation of St. Peter and St. Paul in the Antokol in Vilnius as his monument. Pac took care of his promotion after earning the field baton, which event started his further career. The compositional scheme he chose, codified by the lost full-body portrait by Daniel Schulz, was augmented in time by the addition of pieces of armor. This pattern was later repeated a number of times, growing in new attributes of the hetman’s office and in military staffage, as seen in the portrait from the Antokol church. The equestrian portrait (woodcut) of the hetman is an outstanding and early milestone in the formation of his public image.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2020, 4; 86-110
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies