- Tytuł:
- Fikcyjna nauka, naukowa fikcja i widmowa biblioteka. "Wstęp do imagineskopii" Śledzia Otrembusa Pogrobelskiego
- Autorzy:
- Kaliszuk, Przemysław
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/679459.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
- Tematy:
-
modernism, avant-garde, apocrypha, fiction, Polish prose, late moder
modernizm, awangarda, apokryf, fikcja, polska proza, późna nowoczesność - Opis:
-
Author analyses a novel Wstęp do imagineskopii. Próba zarysu [Introduction to imagineskopy. Attempt of an outline] by Śledź Otrembus Podgrobelski [Stanisław Moskal] In the context of Polish prose of the 1970’s and 1980’s. He studies how scientific discourse is simulated, describes relations between fiction (and fictionality) and a fake science and it’s methodology as a result of a diagnosis of science in the late modern age. Moskal builds an ironic quasi-scientific text in order to make a relevant commentary about his era, but also to avoid exaggerated sobriety of academic discourse. He hides amongst his artificially created phantoms, non-existing authors. In this way he can phrase his concerns about the privileged role of experts and knowledge they provide in the late modernity. He also points out that literature is one of the most (or even the most) adequate metadiscourse because of it’s self-awareness and tendency to ambiguity
Artykuł dotyczy tekstu Wstęp do imagineskopii. Próba zarysu Śledzia Otrembusa Podgrobelskiego [Stanisława Moskala], analizowanego w kontekście zjawisk prozatorskich ósmej i dziewiątej dekady w polskiej literaturze.Autor przygląda się strategiom symulowania dyskursu naukowego, opisuje chwyty mające uprawdopodobnić iluzję autentyczności konceptu niby-nauki – imagineskopii, tropi w tekście Moskala relacje między fikcyjnością i fikcjonalnością a diagnozą stanu nauki i metodologii, którymi posługuje się nauka, by uzasadnić własną odrębność pośród innych dyskursów późnej nowoczesności.Moskal konstruuje ironiczny tekst paranaukowy, kryjąc się pośród widmowych bytów, nieistniejących figur autorskich, dzięki czemu może sformułować istotne wątpliwości co do przywilejowanej pozycji wiedzy eksperckiej w ramach późnej nowoczesności, a także jest w stanie wyeksponować rolę literatury jako istotnego w tych realiach metajęzyka, który jest świadomy własnych ograniczeń i nie ulega wierze we własną sprawczą moc (co jest problemem nauki, szczególnie przyrodoznawstwa). - Źródło:
-
Artes Humanae; 2017, 2
2449-6340 - Pojawia się w:
- Artes Humanae
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł