Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Schollenberger, Piotr" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Lyotard’s Libidinal Modernism
Modernizm libidinalny Lyotarda
Autorzy:
Schollenberger, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593861.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Jean-François Lyotard
Jacques Monory
modernism
postmodernism
libidinal apparatus
hyperreralism
modernizm
postmodernizm
urządzenie libidinalne
hiperrealizm
Opis:
The article discusses Jean-François Lyotard’s conception of modernist-postmodernist shift and its dynamics in the light of Lyotard’s studies concerning the energetic, libidinal potential of art and artistic structure (or apparatus, dispositive). According to Lyotard, the postmodern would constitute a continuous “quasi-analytical” process of exploration of the elements “repressed” by the modernist project in a struggle to gain freedom from the mechanism of repetition. Only in such context will we be able to draw some serious artistic consequences from his analysis of the cultural and philosophical changes. The second part of the article focuses on Lyotard’s book The Assasination of Experience by Painting, Monory devoted to the French hyperrealist painter Jacques Monory with whom Lyotard collaborated in the late 1970s. The book was described by Lyotard as the ”contribution of the paintings of Jacques Monory to the understanding of the libidinal set-up, and vice versa”.
W artykule została przedstawiona koncepcja autorstwa Jean-Françoisa Lyotarda dotycząca przełomu modernistyczno-postmodernistycznego w kontekście studiów Lyotarda nad energetycznym, libidinalnym potencjałem sztuki i struktury artystycznej (bądź arystycznego urządzenia, dispositive). Wedle Lyotarda, postmodernism wytwarza ciągły “quasi-analityczny” proces umożliwiający badanie elementów “zrepresjonowanych” przez projekt modernistyczny w celu wyzwolenia się od mechanizmów powtórzenia. Jedynie w takim kontekście uda się wywieść poważne artystyczne konsekwencje z analizy zmian kulturowych przedstawionych przez filozofa. W drugiej części artykułu skupiam się na książce Lyotarda poświęconej francuskiemu hiperrealistycznemu malarzowi Jacques’owi Monory, z którym współpracował w latach 1970-tych. Lyotard w książce The Assasination of Experience by Painting, Monory opisał “wkład dzieł malarskich Jacques’a Monory w rozumienie urządzeń libidinalnych i vice versa”.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 55-65
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nominalist re-turn in contemporary art
Zwrót / powrót nominalizmu w sztuce współczesnej
Autorzy:
Schollenberger, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593891.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
nominalism
feeling
sensus communis
Kant, Duchamp
de Duve.
nominalizm
uczucie
Kant
Duchamp
Opis:
Hans Blumenberg has shown (Die Legitimität der Neuzeit) that the appearance of nominalism in the debates of the Middle Ages had laid grounds for modernity. Nominalism assumes that only individual, concrete objects exist and that common properties are not grounded in any kind of supra-individual properties or relations that would exist independently of what is singular. In Thierry de Duve’s interpretation, “pictorial nominalism” of Duchamp puts stress on a particular or a singular name, stops the process of reference and shows its “plastic being”. This aesthetic idea opens up a new field that we now call “art”, where art becomes a “proper name”. I would like to follow his analysis, but also to re-think it the context of the present, to explore the specificity of the nominalist re-turn in contemporary art. The contemporary aesthetic experience of art as such is nominalist in the sense I would like to examine in this article.
Hans Blumenberg pokazał w swojej Die Legitimität der Neuzeit, w jaki sposób pojawienie się nominalizmu w średniowiecznych debatach położyło podwaliny pod nowoczesność. Nominalizm zakłada, że tym, co istnieje są jedynie pojedyncze, konkretne rzeczy, a wspólne własności nie są osadzone w jakichś innych ponad-indywidualnych własnościach, czy relacjach, które mogłyby istnieć niezależnie od tego, co jednostkowe. W interpretacji Thierry de Duve’a „nominalizm pikturalny” Duchampa kładzie nacisk na jednostkowe imię, zatrzymuje proces odniesienia i ukazuje jego „plastyczne istnienie”. Ta idea estetyczna otwiera całkowicie nowy obszar, który określamy współcześnie mianem „sztuki”, gdzie sztuka staje się „nazwą własną”. W artykule pragnę prześledzić tę analizę, jak również chcę ją przemyśleć w kontekście współczesności, by odpowiedzieć na pytanie o charakter nominalistycznego zwrotu/powrotu w sztuce współczesnej. W tym rozumieniu współczesność charakterystyczna dla doświadczenia estetycznego okazuje się nominalistyczna w sensie, który zamierzam wypracować w artykule.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 69-82
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies