Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "neo avant-garde" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Stefan Morawski and Grzegorz Sztabiński: several comments on the background of neo-avant-garde art
    Stefan Morawski i Grzegorz Sztabiński: kilka uwag na marginesie sztuki neoawangardowej
    Autorzy:
    Przybysz, Piotr J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041838.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-25
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Stefan Morawski
    Grzegorz Sztabiński
    neo-avant-garde art
    neo-avant-garde artist
    post-modernist artist
    sztuka neoawangardowa
    artysta neoawangardowy
    artysta postmodernistyczny
    Opis:
    In the article, the author attempts to answer the question to what extent Stefan Moraw- ski's and Grzegorz Sztabiński's views on neo-avant-garde art were convergent or identical. The first stage on the way to answering this question is the reconstruction of Grzegorz Sztabiński's standpoint on the crisis of culture and the role of neo-avant-garde art in it. The second stage is the reconstruction of Stefan Morawski's contexts of understanding the art practised by Grzegorz Szta- biński. The third one, which provides a fundamental answer to the question posed in the introduction, is the confrontation of the axiological dimension of neo-avant-garde art with postmodernist art. The author argues for axiological convergence in the decisions of Grzegorz Sztabiński and Stefan Morawski in favour of neo-avant-garde art confronted with postmodernist art
    W artykule autor podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie na ile poglądy na sztukę neoawangardową Stefana Morawskiego i Grzegorza Sztabińskiego były zbieżne lub tożsame. Pierwszym etapem na drodze do udzielenia odpowiedzi na to pytanie jest rekonstrukcja stanowiska Grzegorza Sztabińskiego wobec kryzysu kultury i roli jaką w niej pełni sztuka neoawangardowa. Drugim etapem na tej drodze jest rekonstrukcja kontekstów Stefana Morawskiego rozumienia sztuki uprawianej przez Grzegorza Sztabińskiego. Trzecim, który w sposób zasadniczy udziela odpowiedzi na postawione we wstępie pytanie to konfrontacja aksjologicznego wymiaru sztuki neoawangardowej ze sztuką postmodernistyczną. Autor argumentuje za aksjologiczną zbieżnością w rozstrzygnięciach Grzegorza Sztabińskiego i Stefana Morawskiego na rzecz sztuki neoawangardowej w konfrontacji ze sztuką postmodernistyczną
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 59-74
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intermediality and performativity in the context of performance art
    Autorzy:
    Bieszczad, Lilianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593963.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    intermediality
    performativity
    performance art.
    neo-avant-garde
    performative turn
    intermedialność
    performatywność
    sztuka performance’u
    neoawangarda
    zwrot performatywny
    Opis:
    Performance art is one of the most controversial trends of neo-avant-garde and one of the most difficult to characterize. Therefore, this paper will examine two notions which could prove useful in grasping some of its aspects: intermediality and performativity. The former was first used as early as 1911 by Samuel L. Coleridge, and subsequently adopted by Dick Higgins, whereas the latter gained popularity with the proclamation of the performative turn. Intermediality is discussed on the basis of the views of such artists as Dick Higgins and Artur Tajber, while performativity, among others, in the context of the work of young artists presented during the conference titled The Aesthetics of Performative Arts in 2012 in Kraków-Przegorzały.
    Sztuka performansu jest jednym z bardziej kontrowersyjnych nurtów neoawangardowych, a jedocześnie najtrudniej uchwytnym. Dlatego w tekście przeanalizowane zostały dwa pojęcia, które mogą być pomocne w uchwycenia niektórych jej aspektów – intermedialność i performatywność. Pierwsze pojawia się już w 1911 w ujęciu Coldridge’a do którego nawiązuje Dick Higgins, drugie, stało się popularne wraz z proklamowanym w latach 90. zwrotem performatywnym. Intermedialność zostanie zaprezentowana na przykładzie wypowiedzi dwóch artystów: Dicka Higginsa i Artura Tajbera, zaś performatywność m.in. w kontekście działań młodych artystów występujących podczas Konferencji „Estetyka sztuk performatywnych” w 2012 roku w Krakowie-Przegorzałach.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 243-255
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Subversive artistic strategies of the avant-garde and the crisis of modern experience
    Autorzy:
    Lorenc, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593855.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    neo-avant-garde
    crisis of experience
    subversion
    cultural functionalization
    artistic criticality
    new materialism
    facticity of experience
    neoawangarda
    kryzys doświadczenia
    subwersja
    kulturowa funkcjonalizacja
    krytycyzm artystyczny
    nowa materialność
    faktyczność doświadczenia
    Opis:
    The purpose of this essay is to present several important changes in the sphere of modern experience and the strategies of the neo-avant-garde which correspond to them. Subversive practices of the avant-garde, as well as the neo-avant-garde, are inscribed in the new systems of cultural functionalization, which in many of their manifestations, on the one hand, lead to the loss of art’s critical potential. On the other hand, however, the potency and the staying power of the avant-garde in its new form – despite numerous declarations of its death – lie in its critical re-immersion in contemporary human experience and in preserving the tension between engagement and critical distance characteristic of the experience of late modernity. This, however, requires the reworking of the old formulas of anti-modernist protest and the fragile alliances with postmodernism.
    Zamierzeniem niniejszego szkicu jest wskazanie na kilka ważnych dla zmian zachodzących w polu nowoczesnego doświadczenia i odpowiadających im strategii neoawangardy. Awangardowe, jak również neoawangardowe praktyki subwersywne wpisują się w nowe systemy kulturowej funkcjonalizacji, które w ich wielu przejawach prowadzą – z jednej strony – do utraty potencjału krytycznego sztuki. Jednakże z drugiej strony siła oddziaływania i moc przetrwania awangardy w nowej formule, wbrew licznym konstatacjom jej śmierci, po przepracowaniu dawnych formuł jej anty-modernistycznego protestu i kruchych przymierzach z postmodernizmem, tkwi w jej ponownym, krytycznym zanurzeniu się w doświadczeniach współczesnego człowieka. W przechowywaniu przez nią napięcia między zaangażowaniem i krytycznym dystansem cechującego późnonowoczesne doświadczenie.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 17-31
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies