Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nobel" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    1911 — An Ophthalmologist Won the Nobel Price: Allvar Gullstrand, Surgeon, Mathematician and Creative Inventor
    1911 — Okulista zdobył nagrodę Nobla: Allvar Gullstrand chirurg, matematyk i wynalazca
    Autorzy:
    Scholtz, Sibylle K.
    Auffarth, Gerd U.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/530470.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
    Tematy:
    history
    Allvar Gullstrand
    Nobel Price 1911
    historia
    Nagroda Nobla 1911
    Opis:
    Allvar Gullstrand (1862-1930) provided outstanding contribution to theoretical optics as well as carried out fundamental research on the mathematical and physical properties of the human eye. Furthermore he invented several important devices used in ophthalmology, e.g. the slit lamp. Gullstrand s research offered detailed scientific facts of the eye as well as he invented several diagnostic devices for ophthalmology which further developments are still the standard diagnostic tools in ophthalmology today. The information which is provided by the “Gullstrand eye” and “Gullstrand Formula” is still regarded as Gold Standard. This article is to honour Gullstrand s life and contribution to ophthalmology and science due to the 100th anniversary of receiving the Nobel Prize in 2011.
    Allvar Gullstrand (1862-1930) wniósł niezwykły wkład w rozwój teoretycznej optyki, jak również wykonał podstawowe badania nad matematycznymi i fizycznymi właściwościami oka ludzkiego. Wynalazł m.in. lampę szczelinową. Badania Gullstranda wzbogaciły wiedzę na temat budowy oka o liczne naukowo potwierdzone dane. Naukowiec wynalazł wiele diagnostycznych urządzeń dla okulistyki, które po unowocześnieniach są nadal podstawowymi urządzeniami diagnostycznymi we współczesnej okulistyce. Informacje zawarte w „Gullstrand eye” i w „Gullstrand formula” są nadal uważane za złoty standard. Artykuł ten powstał w celu uhonorowania życia Gullstranda i jego wkładu w rozwój okulistyki i nauki w setną rocznicę zdobycia Nagrody Nobla, przypadającą w 2011 roku.
    Źródło:
    Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2011, 74; 79-84
    0860-1844
    Pojawia się w:
    Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Witold Rawita-Witanowski (1899-1945) - współpracownik noblisty Otto Loewiego (1873-1961), dziekan Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie (1938-1939)
    Witold Rawita-Witanowski (1899-1945) - the Collaborater of Otto Loewi (1873-1961), Nobel Prize Winner, dean of the Faculty of Pharmacy Jozef Pilsudski University in Warsaw (1938-1939)
    Autorzy:
    Celnik, Hanna
    Witanowska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/530736.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
    Tematy:
    Witold Rawita-Witanowski
    Otto Loewi
    Nagroda Nobla
    neuroprzekaźniki
    fizjologia nerwów
    Nobel prize
    neuromediators
    nerve physiology
    Opis:
    Profesor Witold Rawita-Witanowski, biochemik i fizjolog, stypendysta Fundacji Rockefellera, został uznany w świecie - w latach 20. XX w. - wysokiej klasy specjalistą w pionierskich badaniach w dziedzinie fizjologii nerwów. Uznanie przyniosła mu m.in. współpraca z Otto Loewim, który za badania nad neuromediatora- mi otrzymał w 1936 r. Nagrodę Nobla. Loewi w wykładzie noblowskim wymienił trzech swoich znakomitych współpracowników, w tym Rawitę-Witanowskiego. Zarówno Loewi, jak i Rawita-Witanowski publikowali prace w prestiżowym „Pflugers Archiv fur die gesamte- Physiologie des Menschen und der Tiere”. Po powrocie do kraju doceniono jego nieprzeciętne zdolności oraz gruntowne wykształcenie biologiczno-chemiczne: Ra- wita-Witanowski objął kierownictwo Katedry i Zakładu Farmakognozji Uniwersytetu Jagiellońskiego, zajmując się badaniami chemicznymi roślin leczniczych. W 1937 r. objął kierownictwo Katedry Badania Środków Żywności Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie i wkrótce po tym został wybrany dziekanem tego Wydziału, pełniąc swoją funkcję do wybuchu II wojny światowej. W czasie niemieckiej okupacji brał udział w tajnym nauczaniu studentów farmacji w Warszawie. Po upadku Powstania Warszawskiego został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Ravensbruck. Zginął w obozie Mittelbau, z numerem więźnia 11 4707, niemalże w przededniu zakończenia wojny - w marcu 1945 r., o czym jego synowie dowiedzieli się dopiero po ponadtrzydziestolet- nich poszukiwaniach ojca - w 1978 r. Nazwisko Profesora znajduje się na tablicy upamiętniającej profesorów i pracowników Uniwersytetu Warszawskiego, którzy stracili życie w czasie II wojny światowej.
    Professor Witold Rawita-Witanowski, biochemist and physiologist, holder of Rockefeller fellowship has attained worldwide prestige, since early nineteen twenties, as a top class expert in pioneering research relating to neurophysiology. This started with his close collaboration with Otto Loewi, whose pioneering work in the field of chemical neuromediators was well under way at that time, and finally brought him a Nobel prize in 1936. In his Nobel lecture, the laureate explicitly refers to his three “distinguished collaborators”, including W. Witanowski. Moreover, as far as the part of Loewi's research that brought him the Nobel prize is concerned, there were eleven articles in the renowned journal “Pflugers Archiv fur die gesamte Physiologie des Men- schen und der Tiere”, nine solely authored by Loewi, the last one co-authored by Navratil, while Witanowski was the lone author of the eighth publication in the series. Toward the end of his research activity, in his account on nerve physiology published in ‘Experientia' in 1956, Otto Loewi quotes the latter publication in the first place. Upon return to Poland, Rawita-Witanow- ski's expertise in biochemistry and physiology was duly appreciated, and he was appointed head of the chair of pharmacognosy at the Jagiellonian University in Cracow, where his research was oriented towards chemical identification of biologically active constituents of natural origin that endow with medical properties a broad spectrum of plants and animals. In 1937, he moved to Warsaw, and took the chair of nutritional sciences at the faculty of pharmacy of the University. Shortly after that, he was elected head of the faculty and kept this position till the beginning of the German occupation of Warsaw after the outbreak of World War II, when the University was finally closed. During the occupation, he was active in secret university courses for students of pharmacy. Upon the fall of Warsaw Uprising in summer 1944, he was sent to the German concentration camp KL Ravensbruck, from where he was transferred to the concentration camp KL Mittelbau, as prisoner number 114707, where he died, in March 1945, officially from pneumonia. This piece of information reached his family as late as more than thirty years after his death. The Professor's name is shown on the memorial tablet located within the courtyard of the University of Warsaw main campus and dedicated to all of the faculty members who lost their lives during the war.
    Źródło:
    Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2017, 80; 19-29
    0860-1844
    Pojawia się w:
    Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Günter Blobel — wielki naukowiec i wspaniały mecenas kultury i sztuki
    Günter Blobel — a Great Scientist and a Great Patron of Art and Culture
    Autorzy:
    ROLLE, KATARZYNA
    MAJSNER, KAMILA
    BARCISZEWSKI, JAN
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/530429.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
    Tematy:
    Günter Blobel
    transport białek
    hipoteza sygnałowa
    cząstka rozpoznająca sygnał
    Nagroda Nobla
    protein transport
    signal hypothesis
    signal recognition particle
    Nobel Prize
    Opis:
    Günter Blobel jest wybitnym niemieckim naukowcem, profesorem Uniwersytetu Rockefellera w Nowym Jorku, który za swoje osiągnięcia i prace nad transportem białek przez błony wewnątrzkomórkowe został wyróżniony w 1999 roku Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny. Wyniki doświadczeń przez niego prowadzonych zaowocowały sformułowaniem tzw. hipotezy sygnałowej, zgodnie z którą białka zawierają wbudowane sygnały, kierujące je do układu błon i pozwalające na przemieszczenie się na zewnątrz komórki. Odkrycia Güntera Blobela okazały się kluczowe i uniwersalne dla biologii komórki, pozwalając zrozumieć podłoże wielu chorób, a tym samym przyczyniając się do ratowania życia ludzkiego. Poza niezwykłą pasją, z jaką Günter Blobel podchodzi do nauki, jest on także wielkim entuzjastą kultury i sztuki, a najlepszym na to dowodem było przekazanie przez niego honorarium noblowskiego na odbudowę synagogi drezdeńskiej.
    Günter Blobel, a professor of Rockefeller University, is a leading German scientist, who has been awarded the 1999 Nobel Prize in Physiology or Medicine for his achievements and research on the transport of proteins through intracellular membranes. The results of his experiments resulted in the formulation of the “signal hypothesis”, whereby the proteins contain signals directing them to the membrane and allowing to travel outside the cell. Günter Blobel’s discovery proved to be crucial and universal for cell biology, helpful to understand the basis of many diseases. Besides having an incredible passion of science, Günter Blobel is also a great enthusiast of art and culture. The best proof of this was to give his Nobel Prize fee for the reconstruction of the Dresden synagogue.
    Źródło:
    Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2013, 76/1; 35-41
    0860-1844
    Pojawia się w:
    Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies