Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "POLISH EMIGRATION" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Sprawozdanie ks. dr. Henryka Hilchena z pracy wśród robotników polskich we Francji w czasie tygodni letnich 1924 roku
Autorzy:
Szymański ks., Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088361.pdf
Data publikacji:
2022-06-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Rev. Henryk Hilchen
Polish pastoral ministry in France
Polish emigration in France
ks. Henryk Hilchen
duszpasterstwo polonijne we Francji
emigracja polska we Francji
Opis:
Ksiądz dr Henryk Hilchen – kapłan archidiecezji warszawskiej. Urodził się 30 lipca 1881 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej i na Politechnice Lwowskiej, gdzie ukończył kształcenie po dwóch latach. W 1905 roku wyjechał do szwajcarskiego Fryburga, gdzie kontynuował studia na Wydziale Prawa i Ekonomii, uwieńczone stopniem doktora nauk politycznych. We Fryburgu studiował także teologię i filozofię. W 1910 roku wrócił do kraju i wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie. W dniu 21 grudnia 1912 roku przyjął święcenia kapłańskie. Był wikariuszem we wsi Dobre k. Stanisławowa, w Łowiczu, w Łodzi, a od lipca 1915 roku w parafii pw. Wszystkich Świętych w Warszawie. Od 1915 roku był sekretarzem generalnym Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich, redaktorem organu stowarzyszeń chrześcijańskich „Pracownik Polski" (1916-1917). W 1919 roku został radnym miasta stołecznego Warszawy, redaktorem miesięcznika „Przewodnik Społeczny”, kapelanem Szkoły Podchorążych Artylerii oraz jednostki wojskowej stacjonującej na Sołaczu. W 1920 roku wyjechał do Rzymu, gdzie wstąpił do nowicjatu zakonu dominikańskiego i podjął studia teologiczne w Collegium Angelicum. Od lipca 1922 roku, na polecenie papieża Piusa XI, służył pomocą dwóm kolejnym nuncjuszom apostolskim w Polsce. Był stałym korespondentem „L’Osservatore Romano" i „L’Avvenire d'Italia". W 1929 roku został proboszczem parafii w Lesznie k. Błonia, a w 1931 roku parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Warszawie, gdzie dokończył budowę kościoła. W 1937 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi RP, zaś w następnym roku został odznaczony orderem Polonia Restituta. W tym samym roku został wybrany do Rady Miejskiej Warszawy. Przed kapitulacją stolicy był zakładnikiem gwarantującym przestrzeganie pertraktacji prezydenta Stefana Starzyńskiego z Niemcami. Aresztowany przez Niemców 3 października 1939 roku, do końca listopada był więziony na Pawiaku. Mimo zniszczenia 12 września 1944 roku kościoła i plebani podczas niemieckiego bombardowania, funkcję proboszcza formalnie pełnił do lipca 1945 roku. Jakkolwiek od czerwca tego roku został proboszczem w Międzyrzeczu. W dniu 15 października 1947 roku przy kościele Najświętszego Serca Jezusowego w Słupsku podjął się organizacji nowej parafii pw. św. Ottona. Dnia 29 listopada 1952 roku został proboszczem w Tarczynie k. Grójca. W drodze na nową placówkę, 29 stycznia 1953 roku, dostał udaru. Zmarł 20 sierpnia 1956 roku. Spoczął na Powązkach. Na bieżąco prowadził dokumentację swego życia i działalności w postaci dzienników, korespondencji, różnych notatek czy oficjalnych dokumentów. Niniejsze opracowanie egzemplifikuje jego sprawozdanie z pracy wśród robotników polskich we Francji w czasie tygodni letnich 1924 roku. Dokument oryginalny w formie maszynopisu przechowywany jest w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie, Archiwum Prymasa Polski, Akta Protektora Wychodźstwa Polskiego, Francja – PMK Varia, Dział III/15a.
Rev. Henryk Hilchen, PhD, priest of the Archdiocese of Warsaw, was born on 30 July 1881 in Warsaw. Hilchen studied at the Faculty of Chemistry of the Warsaw University of Technology and at the Lviv Polytechnic, where he completed his education after two years. In 1905, he went to Freiburg, Switzerland, where he continued his studies at the Faculty of Law and Economics, culminating in the degree of Doctor of Political Science. In Freiburg he also studied theology and philosophy. In 1910, he returned to Poland and joined the theological seminary in Warsaw. Ordained a priest on 21 December 1912, he was vicar in the village of Dobre near Stanisławów, and then in Łowicz, in Łódź and – starting in July 1915 – in the parish of All Saints in Warsaw. In 1915 he became secretary general of the Association of Christian Workers and editor at the Christian association known as ‘Pracownik Polski’ (1916-1917). In 1919 he became a city councillor of Warsaw, editor of the monthly magazine  Przewodnik Społeczny’ and chaplain of the School of Artillery Cadets and of the military unit stationed in Sołacz. In 1920 he went to Rome, where he entered the novitiate of the Dominican order and took up theological studies at Collegium Angelicum. Beginning in July 1922, by order of Pope Pius XI, he provided assistance to two successive apostolic nuncios in Poland. He was a regular correspondent for L’Osservatore Romano and L’Avvenire d’Italia. In 1929 he became the pastor of a parish in Leszno near Błonie and in 1931 of Our Lady of Częstochowa in Warsaw, where he completed the construction of a church. In 1937, he received the Gold Cross of Merit of the Republic of Poland, and in the following year was awarded the Order of Polonia Restituta. In the same year he was elected to the Warsaw City Council. Before the city’s capitulation, he was a hostage who guaranteed that President Stefan Starzyński’s negotiations with the Germans would be respected. He was arrested by the Germans on 3 October 1939 and was imprisoned in Pawiak prison until the end of November. Despite the destruction of the church and rectory during a German bombing on 12 September 1944, he formally served as pastor until July 1945. In June of that year, he became the parish priest in Miedzyrzecz. On 15 October 1947, at the Church of the Sacred Heart of Jesus in Słupsk, he undertook to organise a new parish dedicated to St Otto. On 29 November 1952 he became the parish priest in Tarczyn near Grójec. On his way to the new facility, on 29 January 1953, he suffered a stroke. He died on 20 August 1956 and was buried in Powązki cemetery. Hilchen kept an ongoing record of his life and activities in the form of diaries, correspondence, various notes and official documents. This article showcases his work among Polish workers in France during the summer of 1924. The original document in typescript form is kept in the Archdiocesan Archives in Gniezno, Archive of the Primate of Poland, Files of the Protector of Polish Emigration, France – PMK Varia, Section III/15a.  
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 118; 457-480
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fotografie polonijne jako historyczne dziedzictwo archiwalne Polskiej Misji Katolickiej we Francji
Autorzy:
Czarnowski ks., Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088366.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
the Polish diaspora in France
the Polish Catholic Mission in France
Polish Paris
Polish Church in France
Polish Seminary in Paris
photographs of the Polish diaspora
associations of the Polish diaspora
Polish emigration
Polonia we Francji
Polska Misja Katolicka we Francji
polski Paryż
Kościół Polski we Francji
Seminarium Polskie w Paryżu
fotografie polonijne
stowarzyszenia polonijne
emigracja polska
Opis:
Artykuł został poświęcony wybranym zespołom zasobu archiwalnego Polskiej Misji Katolickiej, w którym omówiono znalezione tam fotografie w kontekście historycznym. Zachowany materiał przedstawia uroczystości religijne oraz patronalne poszczególnych stowarzyszeń polonijnych. Zaprezentowano także zdjęcia obiektów sakralnych, fotografie dokumentujące pomoc Polsce w okresie stanu wojennego, a także te znajdujace się w organach prasowych Polskiej Misji Katolickiej: „Polak we Francji”, „Polska Wierna”, „Glos Katolicki”. W dalszej kolejnosci przedstawiono fotografie w zbiorach luźnych. Najstarsze z nich dotyczą wydarzeń po 1919 r., kiedy Polacy przybyli do Francji w celach zarobkowych. Po I wojnie światowej Francja potrzebowała rąk do pracy, głównie w kopalniach, toteż szukała ich w wielu miejscach, również w niedawno odrodzonej Polsce. Zaprezentowano także zdjęcia obozowe, przekazane Archiwum PMK przez Barbarę Kujawską-Biernat, córkę bratanicy zmarłego ks. prałata Wiktora Miedzińskiego, który w latach 1945-1958 był polskim duszpasterzem w Metzu.
This article focuses on the photographs included in selected record groups in the Archives of the Polish Catholic Mission and discusses them in their historical context. The preserved material presents religious celebrations and patronal feasts of individual associations of the Polish diaspora. The paper also describes the photographs of religious buildings, those documenting support given to Poland when martial law was in force, and those found in the press organs of the Polish Catholic Mission: “Polak we Francji”, “Polska Wierna” and “Glos Katolicki”. The further part contains photographs in loose collections. The oldest ones relate to the events after 1919, when Poles arrived in France for economic reasons. After World War I, France needed workers, particularly in mines, and looked for them in numerous places, including Poland. The article also presents camp photographs, given to the Archives of the Polish Catholic Mission by Barbara Kujawska-Biernat, the daughter of the niece of Prelate Wiktor Miedziński, who worked as a Polish priest in Metz from 1945 to 1958.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 117, specjalny; 29-48
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czasopiśmiennictwo polonijne, jego rola i znaczenie w życiu wychodźstwa polskiego w Belgii
Die Zeitschriftenwessen der Auslandspolen, seine Rolle und Bedeutung im Leben der polnischen Emigration in Belgien
Autorzy:
Brakowiecki, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040574.pdf
Data publikacji:
2005-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Emigration
Auslandspolen
Westen
Zeitschrift
emigracja
Polonia
Zachód
czasopismo
emigration
Polish Community Abroad
West
journal
Opis:
Die Entwicklung der auslandspolnischen Presse in Belgien ist eng mit den einzelnen Wellen und Phasen der politischen und wirtschaftlichen Emigration verbunden. Die erscheinenden lokalen Zeitungen sowie die aus dem benachbarten Frankreich kommenden Presseerzeugnisse wurden unter den Auspizien der katholischen Kirche bzw. patriotischer oder politischer Organisationen herausgegeben. Im Zusammenhang damit unterschieden sie sich auch durch ihre jeweilige Programmlinie voneinander. Zu den Zeitschriften, für die sich der Klerus sowie die Laien engagierten, gehörten u.a.: "Biuletyn Komitetu Opieki Kulturalno-Spolecznej" (" Bulletin des Komitees für Kulturelle und Soziale Pflege"), "Haslo" ("Die Losung"), die zuerst von P. Henryk Pająk betreut wurde, sowie "Polak w Holandii i Belgii" ("Der Pole in Holland und Belgien"). Das Angebot an zugänglichen Zeitungen wurde immer breiter. Der Reihe nach gab es u.a. die in Frankreich erscheinende "Polonia", "Narodowiec" ("Der Nationalgesinnte") und "Wiarus Poski" ("Der polnische Haudegen"), und für die polnischen Arbeiter wurden der "Ilustrowany Kurier Codzienny" ("Illustrierte Tageskurier"), "Przegląd Sportowy" ("Sportschau") und "Polska Zbrojna" ("Bewaffnetes Polen") extra aus Polen importiert. In der zwanzigjährigen Zwischenkriegszeit kam es auch zu einer dynamischen Entwicklung der kommunistischen Presse. In Belgien wurde "Proletariat" ("Das Proletariat") gedruckt, und aus dem Ausland erhielten die Auslandpolen die Moskauer "Glos mas" ("Stimme der Massen") und "Trybuna Radziecka" ("Sowjetische Tribüne"), die französische "Glos Wychodzcy" ("Stimme des Emigranten"), "Iskra" ("Der Funke"), "Wolna Mysl" ("Der freie Gedanke"), "Pobudka" ("Der Weckruf'), "Czerwona Pomoc" ("Rote Hilfe") und "Na Pomoc" ("Zu Hilfe") sowie die amerikanische "Trybuna Robotnicza" ("Arbeitertribüne"). Das Engagement zur Schaffung des Pressewesens für Auslandspolen war beträchtlich. Den hauptsächlichen und wichtigsten Grund bildeten der Wunsch und Wille, die Verbindungen der Landsleute zu ihrem Vaterland und ihr nationales Bewußtsein zu stärken und zu festigen. Um das Niveau der herausgegebenen Zeitschriften zu heben, wurden für die in Polen studierenden Jugendlichen journalistische Kurse mit dem Hauptanliegen organisiert, daß diese Jugendlichen nach ihrer Rückkehr nach Belgien die lokalen Zeitungsredaktionen stärken sollten. All diese Aktivitäten erfolgten mit dem Gedanken an die ständig wachsende Zahl polnischer Emigranten in Belgien. Die Zeit des 2. Weltkrieges kann gewisse Schwierigkeiten bieten, was die Definition des Begriffes "Presseerzeugnis" anbelangt, denn den erscheinenden Publikationen fehlten nicht selten viele diesen Begriff prägende Merkmale und Kennzeichen. Oft erschienen die Zeitungen in Form von vervielfältigten Broschüren, Flugblättern und sogar Wandzeitungen. Wesentlich war auch ihr völlig unregelmäßiges Erscheinen, während normal gedruckte Zeitungen sich doch gerade durch ein regelmäßiges Erscheinen auszeichnen sollten. Die zahlenmäßig stärkste Gruppe bildeten in dieser Zeit die Militärzeitungen, die die Soldaten auf den Schlachtfeldern, auf ihren Lagerplätzen und beim Vormarsch begleiteten. Dazu gehörten u.a. "Dziennik Zolnierza I Dywizji Pancernej" (das "Tageblatt des Soldaten der 1. Panzerdivision"), die Wochenzeitung "Defilada" ("Die Parade") und die Monatsschrift "Salamandra" ("Der Salamander"). Gleich nach dem 2. Weltkrieg kam es in den Benelux-Ländern zu einer dynamischen Entwicklung der polnischen Presse. Zusätzlich zu den die Londoner Regierung unterstützenden oder auch in Opposition zu ihr stehenden Pressediensten, Frontkämpfer- und politischen Zeitschriften erschienen nun auch an bestimmte Berufs- und Altersgruppen adressierte Fachzeitschriften. So gab es z.B. Presseerzeugnisse für Ingenieure: "Kornunikat Związku Inzynierów i Techników Polskich Zagranicą_" ("Mitteilungen des Verbandes Polnischer Ingenieure und Techniker im Ausland"), für die Mitarbeiter des Außenministeriums: "Miesięcznik Czytany Kola Związku Zawodowego Urzędników i Pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Belgii" ("Monatsschrift der Gewerkschaft der Beamten und Mitarbeiter des Ministeriums für Auswärtige Angelegenheiten in Belgien") sowie für Studenten: "Biuletyn Bratnej Pomocy Studentów Polskich w Belgii" ("Bulletin der Brüderlichen Hilfe Polnischer Studenten in Belgien"). In der Nachkriegszeit war auch der offizielle polnische Vertrieb, der Zentralvorstand zur Verbreitung von Buch und Presse RUCH, sehr aktiv, dank dem die in Polen erscheinenden Presseerzeugnisse die Kreise der Auslandspolen erreichten. Die Popularität der regimetreuen polnischen Zeitschriften kann allerdings nicht genau bestimmt werden, weil diese in vielen Fällen von Privatpersonen und Institutionen verschickt wurden, d.h. unter Umgehung von RUCH. Eine besondere, zahlenmäßig am stärksten vertretene Gruppe bilden die von Pfarrgemeinden und katholischen Organisationen herausgegebenen Titel. Sie sind hauptsächlich an Personen adressiert, die sich um die polnischen Pfarrkirchen scharen. Ihre Thematik umfaßt Fragen der Kirche und des liturgischen Jahres sowie das Leben und Funktionieren der Pfarrei als lokale Gemeinschaft. Eine der populärsten Zeitungen auf diesem Gebiet heißt "Listy z Daleka" ("Briefe aus der Feme"). Die achtziger Jahre brachten verstärkte Aktivitäten der antikommunistischen und vom polnischen Sicherheitsapparat repressionierten Opposition mit sich. Erwähnt werden muß die Präsenz der Monatsschrift "Solidamosc i Wytrwalosc" ("Solidarität und Standhaftigkeit") sowie des Informationsbulletins der "Solidarnosc" - beides Zeitschriften, die von der politischen Emigration nach dem 13. Dezember 1981 geschaffen wurden. Gegenwärtig erfreuen sich infolge der ständig zunehmenden Verbreitung des Internets vor allem die Internetportale der Auslandspolen immer größerer Popularität, von denen es allerdings noch nicht sehr viele gibt und die hauptsächlich von jungen Menschen genutzt werden. In den letzten Jahren sind besonders viele Emigranten aus Podlasie nach Belgien geströmt. Ein Phänomen besonderer Art bildet die Zeitung "Glos Siemiatycz" ("Die Stimme von Siemiatycze"), die neben Nachrichten aus der Region auch Informationen über die Situation der Landsleute in Belgien, Kleinanzeigen und sogar die Wettervorhersage für Brüssel enthält.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2005, 83; 193-221
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comment garder la foi et l’unité avec l’Église en Pologne en dehors du pays d’origine ? – à la lumière de la correspondance du Cardinal Wyszyński avec le Recteur de la Mission catholique polonaise en France
Keeping the faith outside the home country in the light of the correspondence of Cardinal Wyszyński with the Rector of the Polish Catholic Mission in France
Jak zachować wiarę poza granicami kraju ojczystego ? – w świetle korespondencji kard. Stefana Wyszyńskiego z Rektorem Polskiej Misji Katolickiej we Francji
Autorzy:
Klakus, Michał Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022926.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Wyszyński
émigration
Gawlina
tradition
Eglise en Pologne
emigracja
tradycja
Polska Misja Katolicka
Polacy we Francji
Stefan Wyszyński
emigration
Bishop Gawlina
Polish Catholic Mission
Poles in France
Opis:
Après la Seconde Guerre mondiale, plus de 400 000 personnes d’origine polonaise vivaient en France. La plupart d’entre eux y est venue dans l’entre-deux-guerres à la recherche de travail. Ils considéraient leur séjour sur cette terre comme temporaire, par conséquent, en vue de retourner dans leur pays d’origine, ils cultivaient également les coutumes et les rituels polonais dans le domaine religieux. Leur présence était favorisée par l’existence de prêtres polonais dans les colonies ouvrières. Avec le temps, le lien de l’émigration polonaise en France avec le pays d’origine s’est affaibli. Les travailleurs polonais venant en France étaient en voie de disparition, le nombre d’associations polonaises a donc diminué. Dans les années 60 et 70 du XXe siècle, les troisième et quatrième générations d’émigrants polonais ne connaissaient leur pays d’origine que grâce aux histoires racontées par leurs parents et grands-parents. Comment préserver dans cette situation la tradition nationale et religieuse polonaise? Le Cardinal Wyszyński a tenté de répondre à cette question. Il voit un moyen de préserver l’identité religieuse des Polonais en France en maintenant la langue maternelle, l’adhésion au culte marial et la promotion du mouvement de pèlerinage. Afin de maintenir l’unité avec l’Eglise en Pologne, il a encouragé ses compatriotes à l’étranger à connaitre l’enseignement des évêques polonais et à participer à l’aide matérielle pour la Pologne.
Po II wojnie światowej we Francji mieszkało ponad 400 tys. osób polskiego pochodzenia. W większości przybyli oni do Francji w okresie międzywojennym w poszukiwaniu pracy. Pobyt na tej ziemi traktowali jako tymczasowy, dlatego z myślą o powrocie do kraju ojczystego kultywowali polskie zwyczaje i obrzędy również w sferze religijnej. Ich utrzymaniu sprzyjała obecność polskich księży w koloniach robotniczych. Wraz z upływem czasu słabła więź polskiej emigracji we Francji z krajem pochodzenia. Liczba polskich robotników przybyłych do Francji wymierała, tym samym zmniejszyła się liczebność stowarzyszeń polskich. W latach 60. i 70. XX w. trzecie i czwarte pokolenie polskich wychodźców znało kraj ojczysty jedynie z opowieści rodziców i dziadków. Jak zachować w takiej sytuacji polską tradycję narodową i religijną? Na to pytanie próbował odpowiedzieć kard. Stefan Wyszyński. W zachowaniu języka ojczystego, przywiązaniu do kultu maryjnego i propagowaniu ruchu pielgrzymkowego widział sposób na zachowanie tożsamości religijnej Polaków we Francji. Celem zachowania jedności z Kościołem w Polsce zachęcał rodaków na obczyźnie do zapoznawania się z nauczaniem polskich biskupów oraz włączeniem się w dzieło pomocy materialnej na rzecz Polski.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2020, 114; 165-180
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies