Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "concrete curing" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Self-curing concrete under sulfate attack
    Beton samo-utwardzalny skażony siarczanem
    Autorzy:
    Bashandy, A. A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/230794.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    beton nie wymagający pielęgnacji
    beton samoutwardzalny
    glikol polietylenowy
    korozja siarczanowa
    trwałość
    self-curing concrete
    polyethylene glycol
    sulfate corrosion
    durability
    Opis:
    Self-curing concrete SC is a concrete type that can be cured without using any external curing regimes. It can perform by several methods such as using lightweight aggregate or chemical agents. In this research chemical curing agent is used to produce SC. This paper reports the results of a research study conducted to evaluate the effect of sulfates on the performance of self-curing concrete compared to ordinary concrete. Samples are immersed in sodium sulfate Na2S04 solution of 4% concentration. Results are measured in terms of compressive strength, tensile strength, flexural strength and mass loss. It was found that the rate of strength loss is noticed at ordinary concrete compared to SC concrete. Sulfate resistance is improved when using self-curing concrete. This improvement appears to be dependent on using a chemical curing agent.
    Niniejsza praca przedstawia wyniki badania przeprowadzonego w celu ocenienia wpływu siarczanów na beton samoutwardzalny, w porównaniu z betonem zwykłym. Beton samoutwardzalny SC, jest typem betonu, który utwardzany jest bez jakichkolwiek zewnętrznych systemów utwardzania. Można to osiągnąć stosując kilka metod, jak użycie lekkiego kruszywa, czy też środków chemicznych. W tym badaniu, do produkcji SC wykorzystano chemiczny środek utwardzający. Przygotowano dwie mieszanki betonu. Pierwszą mieszanką SC był beton samo-utwardzalny oparty na poprzednich badaniach. Próbki zostały odlane przy wykorzystaniu zwykłego cementu portlandzkiego, zgniecionego dolomitu o maksymalnym rozmiarze nominalnym 12,5 mm, sortowanego piasku ze współczynnikiem delikatności 2,40, pyłem krzemionkowym jako 15% zawartości cementu, super-plastyfikatorem "Addicrete BVF" jako 0,07% zawartości cementu, chemicznym utwardzaczem "Glikolem polietylenowym PEG200" jako 2% składniku cementu oraz z wodą kranową do pierwszej mieszanki betonu. Druga mieszanka betonu CC, jest zwyczajnie utwardzaną mieszanką, o tych samych proporcjach co mieszanka samoutwardzająca, ale bez dodatku chemoutwardzacza "PEG200", aby dać możliwość porównania obu mieszanek. Próbki zostały odlane przy wykorzystaniu dwóch użytych mieszanek, SC i CC. Drugą mieszanką betonu była CC, utwardzana przez 28 dni.
    Źródło:
    Archives of Civil Engineering; 2016, 62, 2; 3-18
    1230-2945
    Pojawia się w:
    Archives of Civil Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effect of curing regime on polymer-cement concrete properties
    Wpływ przebiegu pielęgnacji na właściwości betonu polimerowo-cementowego
    Autorzy:
    Woyciechowski, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/230834.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    kompozyt
    polimer
    beton polimerowo-cementowy
    pielęgnacja
    właściwości
    composite
    polymer
    polymer-cement concrete
    curing
    properties
    Opis:
    The general standards and guidelines recommendations for PCC suggest alternating conditions of curing: starting with wet conditions for effective hydration of Portland cement followed by air-dry conditions for polymer hardening. The often accepted curing regime of PCC covers 5 days of wet curing and then the air-dry curing but it is not the optimum one. The aim of the investigation was to find the best scenario for PCC with two types of polymer modifiers: two-component epoxy resin and water dispersion of polyacrylates. The following exploitation properties were accepted as the criteria of evaluation of PCC curing effectiveness: compressive strength, tensile splitting strength, surface tensile strength (by pull-off method), wear resistance, water penetration under pressure and resistance to carbonation. The optimum time of PCC wet curing is possibly between 7 and 14 days, however, it have to be verified experimentally for specific PCC composition.
    Ogólne normy i zalecenia dotyczące PCC sugerują naprzemienne warunki pielęgnacji: począwszy od warunków mokrych dla skutecznej hydratacji cementu portlandzkiego, a następnie warunków suszenia na powietrzu korzystnych z uwagi na utwardzanie polimerów. Często akceptowany reżim pielęgnacji PCC obejmuje 5 dni w warunkach mokrych, a następnie suszenie na powietrzu, ale nie jest to optymalny sposób. Celem badania była optymalizacja scenariusza pielęgnacji dla PCC z dwoma rodzajami polimerów: dwuskładnikową żywicą epoksydową i wodną dyspersją poliakrylanów. Jako kryteria oceny skuteczności pielęgnacji PCC przyjęto następujące właściwości eksploatacyjne: wytrzymałość na ściskanie, wytrzymałość na rozciąganie przy rozłupywaniu, wytrzymałość na rozciąganie powierzchniowe (metodą pull-off), odporność na ścieranie, głębokość wnikania wody pod ciśnieniem i odporność na karbonatyzację. Ustalono w wyniku badań, że optymalny czas pielęgnacji PCC w wodzie wynosi od 7 do 14 dni, jednak wskazana jest weryfikacja eksperymentalna w przypadku konkretnego składu PCC.
    Źródło:
    Archives of Civil Engineering; 2020, 66, 1; 143-160
    1230-2945
    Pojawia się w:
    Archives of Civil Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effects of curing time on the performance of volcanic scoria-based binder concretes
    Wpływ czasu utwardzania na wydajność betonu na bazie scorii wulkanicznej
    Autorzy:
    al-Swaidani, A. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/962328.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    beton
    spoiwo mieszane
    substytut cementu
    skoria wulkaniczna
    czas pielęgnacji
    przepuszczalność wody
    porowatość
    przenikalność chlorków
    odporność na korozję
    concrete
    mixed binder
    cement substitute
    volcanic scoria
    curing time
    water permeability
    porosity
    chloride penetrability
    corrosion resistance
    Opis:
    The objective of the presented paper is to investigate the performance of concrete containing volcanic scoria as cement replacement after 7, 28, 90, and 180 days curing. Five performance indicators have been studied. Compressive strength, water permeability, porosity, chloride penetrability, and reinforcement corrosion resistance have all been evaluated. Concrete specimens were produced with replacement levels ranging from 10 to 35%. Test results revealed that curing time had a large influence on all the examined performance indicators of scoria-based concrete. Water permeability, porosity, and chloride penetrability of scoria-based concrete mixes were much lower than that of plain concrete. Concretes produced with scoria-based binders also decelerated rebar corrosion, particularly after longer curing times. Furthermore, an estimation equation has been developed by the authors to predict the studied performance indicators, focusing on the curing time and the replacement level of volcanic scoria. SEM/EDX analysis has been reported as well.
    W Syrii znajdują się ważne obszary wulkaniczne o szacowanych rezerwach wynoszących około trzy czwarte miliardów ton wulkanicznej scorii. Jednakże, ich potencjalne zastosowanie w produkcji betonu nie jest powszechnie znane. Powszechnie uznaje się, że jakiekolwiek zwiększenie wydajności konstrukcji żelbetonowych zwiększa stabilność branży budowlanej. Prawdopodobnie jednym z najskuteczniejszych podejść jest zastąpienie pucolanów częścią cementu portlandzkiego. Wytrzymałość betonu jest powszechnie uważana za jego najcenniejszą właściwość, chociaż jego inne właściwości, takie jak trwałość i przepuszczalność, mogą być w rzeczywistości ważniejsze. Obecnie uważa się, że korozja indukowana chlorem jest najpoważniejszym mechanizmem niszczenia konstrukcji żelbetonowych. Korozja stali zbrojeniowej jest istotnym problemem spotykanym w branży budowlanej w Syrii, zwłaszcza w środowiskach przemysłowych i morskich. Wiele konstrukcji żelbetonowych zetknęło się z tym zjawiskiem, co znacząco skróciło ich żywotność. Celem niniejszej pracy jest zbadanie wpływu wykorzystania scorii wulkanicznej jako zamiennika cementu, w odniesieniu do niektórych właściwości użytkowych cementu. W szczególności zbadano wytrzymałość na ściskanie, przepuszczalność wody, porowatość, przenikalność chlorków i odporność na korozję zbrojenia osadzonego w betonie zawierającym cement na bazie scorii, po utwardzaniu przez 7, 28, 90 i 180 dni.
    Źródło:
    Archives of Civil Engineering; 2017, 63, 1; 133-150
    1230-2945
    Pojawia się w:
    Archives of Civil Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Enhancement of mechanical properties of concrete using microwave cured bamboo composites
    Autorzy:
    Adeniyi, Ajayi Joseph
    Gana, James
    Adanikin, Ariyo
    Ogedengbe, Kola
    Idowu, Abundance
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2174042.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    włókno bambusowe
    wytrzymałość na ściskanie
    utwardzanie mikrofalowe
    moduł zerwania
    pęcznienie
    kauczuk styrenowo-butadienowy
    bamboo fibre
    compressive strength
    microwave curing
    modulus of rupture
    swelling
    styrene butadiene rubber
    Opis:
    Microwave curing of bamboo fiber increases the physical and mechanical qualities of cement concrete, according to previous studies. However, there are limited research on their endurance when used as an additive in concrete manufacturing to increase strength. The impact of bamboo fiber and Styrene Butadiene Rubber (SBR) on the mechanical and microstructure of the resulting concrete is investigated in this study. With the inclusion of bamboo fiber ranging from 0-1.5%, a mix ratio of 1:1.5:3 was used. To make the samples, 10% SBR by weight of cement was dissolved in the mixing water. The batching was done by weight, with a water cement ratio of 0.6. Compressive strength, water absorption, swelling, modulus of elasticity, and modulus of rupture were all studied as mechanical properties. Various characterization tests such as SEM, EDS, FTIR, XRD, and TGA were performed on the microstructure, crystalline nature, and mineral composition of certain samples. According to the FTIR study’s findings, peak levels were detected in the O-H stretching, C-H fiber and CH2 functional groups, carbonyl group, C-O and C-C functional groups. As the temperature climbed, TGA measurements showed a drop in weight. The XRD test revealed peak levels of 6.611, 4.255, and 3.855 for sanidine, quartz, and calcite, respectively. After 28 days, the inclusion of bamboo fibers as an additive in concrete shows some promising outcomes in compressive strength, with samples containing 1% and 1.5% bamboo fiber cured at 80C having a higher compressive strength value.
    Źródło:
    Archives of Civil Engineering; 2022, 68, 3; 553--567
    1230-2945
    Pojawia się w:
    Archives of Civil Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Some durability aspects of ambient cured bottom ash geopolymer concrete
    Niektóre aspekty trwałości betonu geopolimerowego na bazie popiołu dennego utwardzanego w temperaturze otoczenia
    Autorzy:
    Saravanakumar, R.
    Revathi, V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/230276.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    geopolimer
    popiół denny
    aktywator alkaliczny
    utwardzanie
    warunki otoczenia
    trwałość
    korozja przyśpieszona
    sorpcyjność
    chłonność wody
    geopolymer
    bottom ash
    alkaline activator
    curing
    ambient conditions
    durability
    accelerated corrosion
    sorptivity
    water absorption
    Opis:
    The present study examines some durability aspects of ambient cured bottom ash geopolymer concrete (BA GPC) due to accelerated corrosion, sorptivity, and water absorption. The bottom ash geopolymer concrete was prepared with sodium based alkaline activators under ambient curing temperatures. The sodium hydroxide used concentration was 8M. The performance of BA GPC was compared with conventional concrete. The test results indicate that BA GPC developes a strong passive layer against chloride ion diffusion and provides better protection against corrosion. Both the initial and final rates of water absorption of BA GPC were about two times less than those of conventional concrete. The BA GPC significantly enhanced performance over equivalent grade conventional concrete (CC).
    W przypadku proponowania oraz dostosowywania popiołu dennego jako materiału źródłowego w betonie geopolimerowym, ważne jest, aby oprócz jego właściwości wytrzymałościowych, zapewnić jego wydajność w odniesieniu do aspektów trwałości. Jak wynika z poprzednich badań, należy rozumieć, iż istnieje luka w pewnym wykorzystywaniu betonu geopolimerowego na bazie popiołu dennego. W związku z tym, w niniejszej pracy zbadano wydajność betonu geopolimerowego na bazie popiołu dennego pod kątem przyspieszonej korozji, sorpcyjności oraz absorpcji wody. W odniesieniu do proporcji mieszanki, klasa betonu została zaprojektowana dla 40 MPa. Do wywołania reakcji geopolimerycznych zastosowano aktywatory chemiczne na bazie sodu. Ilość roztworu chemicznego została przyjęta jako 0,5-krotność masy materiału źródłowego. Zachowanie betonu geopolimerowego na bazie popiołu dennego porównano z typowym betonem cementowym. Badania wytrzymałościowe wskazują, że beton geopolimerowy na bazie popiołu dennego wykazał większą wytrzymałość niż beton cementowy. Podczas gdy kilku badaczy zaleca utwardzanie termiczne w celu aktywacji betonu geopolimerowego, na tym etapie można stwierdzić, że beton geopolimerowy na bazie popiołu dennego osiągnął wytrzymałość przy utwardzaniu w temperaturze otoczenia. Ze względu na przyspieszoną korozję, czas rozpoczęcia korozji betonu geopolimerowego na bazie popiołu dennego został wydłużony 1,76 razy w porównaniu z betonem cementowym. Beton geopolimerowy na bazie popiołu dennego tym samym zwiększył bardziej katodową reakcję oraz zmniejszył aktywność korozyjną ze względu na wzmocniony proces reakcji polimerowej. Ze względu na efekt wypełniacza mikrocząsteczek popiołu dennego, a także reakcję geopolimeryzacji pomiędzy popiołem dennym a aktywatorami alkalicznymi, betonowi geopolimerowemu na bazie popiołu dennego przypisano wyraźnie niższą sorpcyjność. Natomiast wyższa wytrzymałość na ściskanie betonu geopolimerowego na bazie popiołu dennego wykazała niższą absorpcję wody. Można zatem stwierdzić, że beton geopolimerowy na bazie popiołu dennego utwardzony w temperaturze otoczenia jest uznawany za wysoce wytrzymały materiał kompozytowy.
    Źródło:
    Archives of Civil Engineering; 2017, 63, 3; 99-114
    1230-2945
    Pojawia się w:
    Archives of Civil Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The influence of selected material and technological factors on mechanical properties and microstructure of reactive powder concrete (RPC)
    Wpływ wybranych czynników materiałowych i technologicznych na właściwości mechaniczne i mikrostrukturę betonów z proszków reaktywnych (BPR)
    Autorzy:
    Zdeb, T.
    Śliwiński, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/230960.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    beton reaktywny
    kompozyt cementowy ultrawysokowartościowy
    włókno stalowe
    współczynnik zbrojenia włóknami
    warunki dojrzewania
    wytrzymałość
    eneria pękania
    odporność na kruche pękanie
    mikrostruktura
    reactive powder concrete
    ultra high performance cementitious composites
    steel fibres
    fibres volume ratio
    curing conditions
    strength
    fracture energy
    fracture toughness
    microstructure
    Opis:
    The paper deals with the properties and microstructure of Reactive Powder Concrete (RPC), which was developed at Cracow University of Technology. The influence of three different curing conditions: water (W), steam (S) and autoclave (A) and also steel fibres content on selected properties of RPC was analyzed. The composite characterized by w/s ratio equal to 0.20 and silica fume to cement ratio 20%, depending on curing conditions and fibres content, obtained compressive strength was in the range from 200 to 315 MPa, while modulus of elasticity determined during compression was about 50 GPa. During three-point bending test load-deflection curves were registered. Base on aforementioned measurements following parameters were calculated: flexural strength, stress at limit of proportionality (LOP), stress at modulus of rapture (MOR), work of fracture (WF), and toughness indices I5, I10 and I20. Both amount of steel fibres and curing conditions influence the deflection of RPC during bending.
    Artykół dotyczy charakterystyki wybranych właściwośći i mikrostruktury Betonów z Proszków Reaktywowanych (BPR), wytworzonych w Politechnice Krakowskiej. Analizie poddano wpływ trzech warunków dojrzewania: dojrzewanie w wodzie (W), naparzanie niskoprężne (S) oraz autoklawizacja (A), a także zawartości włókien stalowych na wybrane właściwości BPR. Kompozyt charakteryzował się stałym współczynnikiem wodno-spoiwowym 0,20 oraz zawartością pyłu krzemionkowego 20% w stosunku do masy cementu. W zależności od warunków dojrzewania i udziału włókien wytrzymałość na ściskanie wahała się w granicach od 200 do 315 MPa, natomiast moduł sprężystości wyznaczany podczas ściskania wynosił około 50 GPa. Podczas trzypunktowego zginania beleczek RPC rejestrowano zależność siła-ugięcie, na podstawie której wyznaczono następujące parametry: wytrzymałość na rozciąganje przy zginanju, wartość naprężenia w punktach LOP i MOR (opis w tekście), energię zniszczenia WF oraz wartości współczynników toughness indices I5, I10 and I20. Zarówno udział włókien stalowych jak i warunki dojrzewania BPR mają wpływ na odkształcalność kompozytu podczas próby zginania.
    Źródło:
    Archives of Civil Engineering; 2011, 57, 2; 227-246
    1230-2945
    Pojawia się w:
    Archives of Civil Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies