Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kuryłowicz, Marek" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Okupacja i prawo – antyczne i współczesne refleksje humanisty (Mieczysław Jastrun)
Autorzy:
Kuryłowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609309.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Opis:
Mieczysław Jastrun, der polnische Dichter und Essayist (1903–1983), äußerte sich vielmalsüber das Grauen des Lebens unter der deutschen Okkupation. Das katastrophische Bild ist bei ihmmit der Einstellung eines die Menschenwürde verfechtenden Humanisten verbunden. Seine Aufmerksamkeitauf menschliche Probleme zu richten, blieb immer ein Jastruns eigenartiges Merkmal.Dazu gehörte auch das Recht, das von ihm als menschenfreundlich oder unmenschlich begriffenwar. Das Symbol des menschenfreundlichen und gerechten Rechts ist das dem unmenschlichenRecht der Okkupationszeit entgegengestellte römische Recht. Dieses Motiv kommt noch einigeMale in Essays und Erinnerungen von Jastrun wieder.Die Geschichte des antiken Roms und des ganzen Altertums wurden von ihm jedoch nicht idealisiert.Der Dichter gibt sich keinen Illusionen hin, dass das Recht im Altertum im Dienste der Gewaltund der Macht des Staates war. Andererseits, nach den Zeiten des Zweiten Weltkrieges und Faschismus,wo „prawo rzymskie przestało istnieć“ – „das römische Recht zu bestehen aufgehört hat“,sah er die Tradition des römischen Rechts in der Geschichte Europas als ein überzeitliches Symboldes humanitären Rechts, als eine große universelle ethische Metapher. Auf solch eine Art und Weisebegriffen ist es dem unmenschlichen, tyrannischen und unbarmherzlichen, insbesondere dem Rechtdes Okkupanten und im weiteren Sinn – dem Recht des totalitären Staates entgegengesetzt.
Artykuł nie zawiera abstraktu w języku polskim
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2013, 60, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aequitas i iustitia w rzymskiej praktyce prawnej
Autorzy:
Kuryłowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609505.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
equity
justice
Roman law
Roman jurisprudence
słuszność
sprawiedliwość
prawo rzymskie
jurysprudencja rzymska
Opis:
Aequitas (equity) was part of the Roman conception of law (ius est ars boni et aequi), which in turn was, according to Roman jurists, grounded in justice (iustitia). The ideas of aequitas and iustitia in the broad sense are also found in various Latin legal phrases, a selection of which is cited in this article. They constitute significant arguments and topics in legal reasoning and justification even today. Some criteria of equity and justice can also be seen in how the concepts of aequitas or iustitia are applied to different situations (cases) or legal institutions (examples in the article). The most evident reference to aequitas in Rome was in the Praetor’s Edict and, consequently, it was the Praetor’s law, practically enforced in court, that turned into the main equity tendency in Roman law. Praetors were supported by the strongly deliberative activity of Roman jurisprudence. As a result, lawyers occupied the already accepted role of priests of law and justice (sacerdotes iustitiae). The discussed concepts were thus an expression of a creative approach to statutory interpretation. They stressed what was socially, morally and legally good, right and just, in the application of law. The idea of equity, conveyed by Roman law, eventually became a fundamental thesis of European legal culture.
Aequitas (słuszność) była częścią rzymskiego pojęcia prawa (ius est ars boni et aequi), które w koncepcji rzymskiej wywodziło się od sprawiedliwości (iustitia). Słuszność i sprawiedliwość w szerszym znaczeniu można odnaleźć w wielu sentencjach i regułach prawa rzymskiego, przytoczonych w niniejszym artykule. Tworzyły one ważne również dzisiaj argumenty i topiki w rozumowaniach oraz uzasadnieniach prawniczych. Kryteria słuszności i sprawiedliwości stosowane były ponadto przez jurystów rzymskich przy rozstrzyganiu konkretnych przypadków prawnych (kazusów – przykłady w tekście). Najwyraźniej odwoływał się w Rzymie do aequitas edykt pretorski. W rezultacie to właśnie prawo pretorskie, stosowane praktycznie w procesie, stało się głównym nurtem słusznościowym w prawie rzymskim. Za pretorami stała silnie działalność rzymskiej jurysprudencji, zmierzającej w ogólności do realizowania sprawiedliwości oraz upowszechniania zasad dobra i słuszności. W ten sposób juryści w swej praktycznej działalności pełnili rolę kapłanów prawa i sprawiedliwości (sacerdotes iustitiae). Idea słuszności, niesiona przez prawo rzymskie, stała się z czasem fundamentalną tezą europejskiej kultury prawnej.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies