Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Skonieczny, Piotr" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Upoważnienia habitualne (facultates habituales) - wprowadzenie do problematyki
    Habitual faculties (facultates habituales) - an introduction to the problematic
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957739.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    uprawnienia habitualne
    can. 132
    kodeks prawa kanonicznego 1983
    habitual faculties
    Code of Canon Law 1983
    Opis:
    This article presents the problematic concerning habitual faculties (facultates habituales). The Author applies the concept of power-conferring norms or norms of competence from legal theory. There follows a presentation of the evolution of habitual faculties from a privilege (cf canon 66 of the 1917 Code) to the power of governance (cf canon 132 of the 1983 Code). According to the Author, the term facultates is ambiguous. He distinguishes facultates in a strict sense (only these are power-conferring and “habitual” in the sense of canon 132), from facultates in a larger sense (e.g. faculties to hear confessions). There are two structural elements: the existing hierarchical relationship between the higher and lower instances, and the objective, i.e. the enlargement of the competence of the lower instance. The Author comments on these elements and, nally, presents some di culties to be solved.
    Artykuł przedstawia problematykę dotyczącą upoważnień habitualnych (facultates habituales). Autor odwołuje się do koncepcji norm kompetencyjnych z teorii prawa. Następnie ukazuje ewolucję upoważnień habitualnych od przywileju (por. kan. 66 kodeksu z 1917 roku) do władzy rządzenia (por. kan. 132 kodeksu z 1983 roku). Według autora termin facultates jest niejednoznaczny. Odróżnia on facultates w sensie ścisłym (tylko te są kompetencyjne i „habitualne” w rozumieniu kan. 132) od facultates w sensie szerokim (np. uprawnienie do słuchania spowiedzi). Są dwa elementy konstrukcyjne upoważnień habitualnych – uprzedni stosunek hierarchiczny między podmiotem wyższym i niższym w strukturze oraz cel, tj. poszerzenie kompetencji podmiotu niższego. Autor komentuje te elementy, a w końcu przedstawia pewne trudności, które domagają się rozwiązania.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2016, 12; 155-182
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sprawca aborcji: głos w dyskusji nad przestępstwem z kan. 1398 KPK
    The procurer of an abortion: a comment relating to the debate on the delict speci ed in canon 1398 CIC
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957755.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    abortion
    can. 1329
    can. 1398
    aborcja
    kan. 1329
    kan. 1398
    Opis:
    This article is a short comment on abortion as understood canonically in the Latin Code, with some references to Polish cases. The Author presents canon 1398 (with its 1988 au- thentic interpretation) in the light of can. 1329, and then draws attention to its incompat- ibility that needs to be corrected. He criticises the term “abortus”, that is to be discarded in a modi ed (future) canon 1398. The same criticism can be applied to the notion of a necessary accomplice in canon 1329 § 2, that should also be removed from the Latin penal law. A future canon 1398 needs to be harmonised with the modi ed canon 1329.
    Artykuł jest krótkim komentarzem do aborcji kanonicznej w rozumieniu kodeksu łaciń- skiego na tle niektórych polskich przypadków. Autor omawia kan. 1398 (z jego interpretacją autentyczną) w świetle kan. 1329, a następnie zwraca uwagę na ich niezharmonizowanie, co powinno zostać poprawione. Autor krytykuje pojęcie „abortus”, które powinno być usu- nięte w przyszłym, zmienionym kan. 1398. Ta sama krytyka powinna być zastosowana do pojęcia sprawcy koniecznego z kan. 1329 § 2, które również powinno być zniesione w łacińskim prawie karnym. Przyszły kan. 1398 powinien ponadto być zharmonizowany ze zmienionym kan. 1329.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2015, 11; 195-216
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Grzech przeciwko VI przykazaniu Dekalogu popełniony z małoletnimi – aktualne wyzwanie kanonicznego prawa karnego Uwagi de lege ferenda w związku ze spotkaniem na szczycie w Watykanie w dniach 21–24 lutego 2019 roku*
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554751.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    paedophilia
    delicts against the Sixth Commandment of the Decalogue
    delicta graviora
    2010 Sacramentorum sanctitatis tutela
    art. 6 SST/2010
    Opis:
    The author analyzes the binding canon law in relation to the offenses against the Sixth Commandment of the Decalogue with minors or to the detriment of minors (article 6 of the SST/2010). He points out the problems with the application of these provisions. Then he proposes some changes in Penal Canon Law in this area.
    Autor dokonuje analizy obowiązującego prawa kanonicznego w odniesieniu do przestępstw przeciwko VI przykazaniu Dekalogu z małoletnimi lub na szkodę małoletnich (art. 6 SST/2010). Wskazuje na problemy, które rodzą te przepisy. Następnie postuluje szereg zmian w kanonicznym prawie karnym w tym zakresie.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2019, 15, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie zamieszkania w obowiązującym prawie kanonicznym
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554755.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    domicile (domicilium)
    can. 100
    102–107 CIC/1983
    physical person
    zamieszkanie (domicilium)
    kan. 100
    102–107 CIC/83
    osoba fizyczna
    Opis:
    This article presents the notion of domicile in the Latin and Eastern canon law from a canonical point of view. The Author claims that in the current canon law there is no legal definition of domicile. A definition has to be deduced from other norms, especially concerning its acquisition and loss, based on the legal-theoretical and historical principles of this institution (1.1.). Describing domicile’s traditional elements (corpus and animus), the Author notes some inflexibility in the notion of domicile (2.1.3.). Then, basing himself on the criterion of the will, he indicates three theories regarding domicile in canonical doctrine (3.1.). The Author favours the mixed theory or the two-part modified theory, and so he distinguishes proper domicile (and there exist a voluntary and a factual domicile) from improper domicile (that is, the necessary or legal domicile) (3.1.3.).
    Artykuł przedstawia pojęcie zamieszkania w prawie kanonicznym łacińskim i wschodnim z punktu widzenia doktryny kanonistycznej. Autor twierdzi, że w obowiązującym prawie kanonicznym brak definicji legalnej zamieszkania. Należy ją zatem wyprowadzić z innych przepisów, głównie o jego nabywaniu i utracie, wychodząc przed wszystkim z założeń teoretyczno- i historyczno-prawnych tej instytucji (1.1.). Opisując tradycyjne elementy zamieszkania (corpus i animus), autor zauważa pewną nieelastyczność pojęcia domicylu (2.1.3.). Posługując się zaś kryterium woli, wskazuje trzy teorie koncepcji domicylu w kanonistyce (3.1.). Opowiada się za teorią mieszaną lub dwudzielną zmienioną i wyróżnia zamieszkanie właściwe (a w nim: zamieszkanie swobodne oraz zamieszkanie faktyczne) i niewłaściwe (czyli ustawowe; 3.1.3.).
    Źródło:
    Annales Canonici; 2019, 15, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przynależność do Kościoła łacińskiego. Komentarz prawnoprównawczy do kan. 111 i kan. 112 CIC, zmienionych przez motu proprio papieża Franciszka De concordia inter Codices z 2016 roku
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554779.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    can. 111 CIC/2016
    can. 112 CIC/2016
    De concordia inter Codices from 31.05.2016
    belonging to the Church sui iuris
    kan. 111 CIC/2016
    kan. 112 CIC/2016
    De concordia inter Codices z 31.05.2016
    przynależność do Kościoła sui iuris
    Opis:
    This article is a comment on the modified canons 111 and 112 CIC (cf. Pope Francis’s motu proprio De concordia inter Codices dated 31 May 2016). It is a comparative legal comment: the Author refers to the provisions of the Eastern Code and extra-codicial norms. He presents the terms involved (I.1), the scope (I.2), and the rule of the internal will in the new discipline (I.3). Then, he analyses belonging to the Latin Church by reception of baptism (II) and by transfer (III). When the Author comments on the different provisions involved, he indicates many imperfections in the new legislation. He, however, considers it to be necessary, especially at a time of extensive migration by the Christian faithful.
    Artykuł jest komentarzem do zmienionych kan. 111 i 112 CIC (por. motu proprio papieża Franciszka De concordia inter Codices z 31.05.2016 r.). Jest to komentarz prawnoporównawczy: autor sięga również do regulacji kodeksu wschodniego oraz do norm pozakodeksowych. Przedstawia pojęcia (I.1.), zakres (I.2) oraz zasadę woli wewnętrznej nowej dyscypliny (I.3.). Następnie zajmuje się przynależnością do Kościoła łacińskiego przez chrzest (II.) i przez przejście (III.). Komentując poszczególne przepisy, autor wskazuje na liczne niedoskonałości nowego ustawodawstwa. Uważa je jednak za potrzebne, zwłaszcza w dobie migracji wiernych.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2017, 13
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakres podmiotowy Dekretu ogólnego KEP z 13 marca 2018 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim. Prawnoporównawczy punkt widzenia
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554814.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Article 4 of the General decree of the Polish Bishops Conference
    personal data
    Article 91 of the General Data Protection Regulation
    art. 4 dekretu ogólnego KEP z 13.03.2018
    dane osobowe
    art. 91 RODO
    Opis:
    The article presents the issue of the personal scope of Article 4 of the General decree by Polish Bishops’ Conference of 13 March 2018 on the protection of individuals with regard to the processing of personal data in the Catholic Church. The author analyses the problem against the background of the corresponding Italian decree of 1999 and the German ecclesiastical law of 2017. He points out that Article 4 of the Polish decree is erroneous in its scope and may not be compatible with can. 220 CIC. He postulates the interpretation secundum Constitutionem of Article 4 of the Polish decree and the application to external activities of ecclesiastical public legal entities of the legislation in force in Poland, i.e. General Data Protection Regulation (cf. Article 25(3) of the Constitution and Article 1 of the Concordat). Therefore, de lege ferenda, the Polish decree, limited to intra-ecclesial matters, should be deregulated.
    Artykuł przedstawia zagadnienie zakresu podmiotowego z art. 4 Dekretu ogólnego KEP z 13 marca 2018 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim. Autor analizuje problem na tle analogicznego dekretu włoskiego z 1999 roku i kościelnej ustawy niemieckiej z 2017 roku. Wskazuje na błędny zakres art. 4 dekretu, który może być niezgodny z kan. 220 CIC. Postuluje wykładnię secundum Constitutionem art. 4 dekretu polskiego i stosowanie do działalności zewnętrznej kościelnych publicznych osób prawnych ustawodawstwa obowiązującego w Polsce, czyli RODO (por. art. 25 ust. 3 Konstytucji oraz art. 1 Konkordatu). Dlatego de lege ferenda dekret polski, ograniczony do spraw wewnątrzkościelnych, powinien być odformalizowany.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2018, 14, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zamieszkanie w prawie kanonicznym. Założenia i ewolucja koncepcji
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554843.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    domicile (domicilium)
    can. 100
    102–107 CIC/1983
    physical person
    zamieszkanie (domicilium)
    kan. 100
    102–107 CIC/83
    osoba fizyczna
    Opis:
    This article presents the principles and the concept of domicile. The Author explains the anthropological meta-principles of this institution in a legal comparative light (1), the principles from the Roman and canonical traditions (2), and finally the guidelines for the legislative work leading to the 1983 Code (3). According to the Author, domicile is a term individualising the physical person and not an element affecting the canonical condition (1.3.). Its role in the canonical order is only disciplinary (3.2.1.). Domicile refers to a fact, so its acquisition cannot be a juridical act (1.1). Thanks to its roots in Roman Law, it is an institution common to all legal systems, and therefore a comparative legal comment is possible.
    Artykuł przedstawia założenia i koncepcję zamieszkania. Autor wyjaśnia przedzałożenia antropologiczne tej instytucji w świetle prawnoporównawczym (1), założenia wywodzące się z prawa rzymskiego oraz tradycji kanonicznej (2), a w końcu założenia rządzące pracami ustawodawczymi nad kodeksem z 1983 roku (3). Zdaniem Autora zamieszkanie jest pojęciem indywidualizującym osobę fizyczną, a nie jest czynnikiem wpływającym na pozycję kanoniczną (1.3.). Jego rola w porządku kanonicznym jest tylko porządkowa (3.2.1.). Zamieszkanie odnosi się do sytuacji faktycznej, a zatem jego nabycie nie może być czynnością prawną (1.1.). Dzięki korzeniom w prawie rzymskim jest wspólna instytucja dla wszystkich systemów prawnych i stąd możliwe są jej studia prawnoporównawcze.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2018, 14, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kim jest proboszcz zakonny? O relacji między przełożonym zakonnym a proboszczem w parafii powierzonej instytutowi zakonnemu
    Who is a religious pastor? Concerning the relationship between the religious superior and the pastor in a parish entrusted to a religious institute
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554680.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    religious pastor
    religious parish
    local Superior
    canon law
    parish
    Opis:
    This article presents the problematic concerning the relationship between the local Superior and the religious pastor in a parish entrusted to a religious institute, when these offices are not held by the same person. The Author presents briefly a historical evaluation of the concept of the religious parish, i.e. the movement from the beneficium to the communitas. According to the Author there are 3 principles organising this commitment: the salvation of souls, the work (opus) of the institute, and the principle of conserving religious identity. Following these principles, the Author expresses his opinion regarding the limitation of the religious pastor as “pastor proprius paroeciae”, and emphasises the fact that the religious pastor is first of all a religious, without any special rights in the religious community. Lastly, according to the Author, it would be better for religious life to use the canonical office of moderator rather than that of the pastor (cf can. 517, 1983 CIC).
    Źródło:
    Annales Canonici; 2014, 10; 57-78
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potestas sacra według Klausa Mörsdorfa – założenia teologiczne, struktura, sposób przekazywania i charakter
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554697.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Klaus Mörsdorf
    potestas sacra
    sacred power
    the Second Vatican Council
    canon law
    Opis:
    This article is a short presentation of the theory of the ecclesial power (called Kirchengewalt in German) as found in the Second Vatican Council according to Klaus Mörsdorf, i.e. its theological principles, structure, mode of transmission and nature. The description of the potestas sacra is an opportunity for the Author to reread the concept of the „sacred power” in the Second Vatican Council. The Author himself agrees with Mörsdorf ’s views, even if not all the positions of the Munich Professor were applied in the present canon law.
    This article is a short presentation of the theory of the ecclesial power (called Kirchengewalt in German) as found in the Second Vatican Council according to Klaus Mörsdorf, i.e. its theological principles, structure, mode of transmission and nature. The description of the potestas sacra is an opportunity for the Author to reread the concept of the „sacred power” in the Second Vatican Council. The Author himself agrees with Mörsdorf ’s views, even if not all the positions of the Munich Professor were applied in the present canon law.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2013, 9
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo kanoniczne naruszenia przepisów Kościoła w Polsce o ochronie danych osobowych. Komentarz do art. 42 ust. 2–4 dekretu KEP z 13 marca 2018 roku
    The canonical delict of violating the regulations of the Church in Poland on the protection of personal data. Commentary on Article 42 section 2–4 of the General decree of the Polish Bishops’ Conference of 13 March 2018
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11332194.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Article 42 section 2–4 of the General decree of the Polish Bishops Conference
    canonical delict
    personal data
    can. 1389 §§ 1–2 1983 Code
    can. 1464 §§ 1–2 Oriental Code
    art. 42 ust. 2–4 dekretu ogólnego KEP z 13.03.2018
    przestępstwo kanoniczne
    dane osobowe
    kan. 1389 § 1–2 CIC/83
    kan. 1464 § 1–2 CCEO
    Opis:
    Artykuł przedstawia zagadnienie nowego przestępstwa kanonicznego z art. 42 ust. 2–4 dekretu ogólnego KEP z 13 marca 2018 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim. Autor analizuje problem na tle kan. 1389 § 1–2 CIC/83 oraz kan. 1464 § 1–2 CCEO, a także analogicznego dekretu włoskiego z 2018 roku. Wskazuje na wiele błędów komentowanej regulacji. De lege ferenda postuluje zmianę komentowanych przepisów, proponując zwłaszcza podkreślenie odpowiedzialności dyscyplinarnej, a dopiero potem karnej.
    The article presents the issue of a new canonical delict under Article 42 section 2–4 of the General decree by the Polish Bishops’ Conference of 13 March 2018 on the protection of individuals with regard to the processing of personal data in the Catholic Church. The author analyzes the problem against the background of can. 1389 §§ 1–2 of the 1983 Code and can. 1464 §§ 1–2 of the Oriental Code, as well as the corresponding Italian decree of 2018. He indicates many errors in the commented regulation. De lege ferenda, he postulates a change in the provisions discussed, proposing in particular to emphasize disciplinary and then criminal liability.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2020, 16, 1; 59-106
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kanon 1311 § 2 kodeksu prawa kanonicznego jako program odnowionego prawa karnego kanonicznego. Pierwsze uwagi
    Canon 1311 § 2 of the Code of Canon Law as a programme for a renewed canonical penal law. First remarks
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28761996.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    prawo karne kanoniczne
    nowelizacja z 2021 r.
    kan. 1311 § 2 CIC/21
    Canon penal law
    2021 amendment
    can. 1311 § 2 CIC/21
    Opis:
    Artykuł jest komentarzem systematycznym do nowego kan. 1311 § 2 CIC/21. Autor odczytuje ten przepis jako program odnowionej księgi VI CIC/21. Program ten streszcza w trzech wymiarach (i częściach tego artykułu): I. roli przełożonego kościelnego w wykonywaniu przez Kościół jego prawa karania wiernych; II. metazasad prawa karnego w Kościele: III. funkcji prawa karnego kanonicznego i kary kanonicznej. Zdaniem autora komentowany przepis ma charakter duszpasterski i powinien być stosowany przez każdego przełożonego kościelnego, nie tylko ordynariusza (I.1.). Podążając za teologią św. Tomasza z Akwinu, uznaje, że przedmiotem ochrony prawa karnego w Kościele jest dobro wspólne (bonum communitatis), a stąd zbędny jest dodatek singulorumque christifidelium (I.2.2.2.). Autor wskazuje, że nowe prawo karne kanoniczne rozszerza obowiązek prawny wszczynania procesu karnego na wszystkie sprawy karne (I.2.3.1.) i ubolewa, że reformie nie towarzyszy nowelizacja procedury karnej (I.2.3.2.). Zgodnie z tradycją kanoniczną wyjaśnia potrójną rolę przełożonego kościelnego w sprawach karnych: jako pasterza, ojca i sędziego (I.3.), ale z karą kanoniczną jako ultima ratio (I.3.3.). Wskazuje, że kan. 1311 § 2 CIC/21 wprowadza zasadę miłości duszpasterskiej (caritas pastoralis), podkreśla kanoniczne rozumienie zasady praworządności (cum aequitate canonica) oraz zasady Nulla poena sine processu (II.). Odnośnie do funkcji prawa karnego kanonicznego autor odrzuca naukę prawa świeckiego w tym zakresie i wskazuje na trzy w znowelizowanej księdze VI CIC/21, wymienione in fine kan. 1311 § 2 CIC/21 (III.1.), które następnie analizuje, odwołując się często do nauki św. Tomasza z Akwinu (III.3.). Dla autora nowy kan. 1311 § 2 CIC/21 jest bramą (ianua) nowego prawa karnego Kościoła łacińskiego.
    The article is a systematic commentary on the new can. 1311 § 2 CIC/21. The Author reads this provision as a programme of the renewed Book VI of CIC/21. He summarizes this programme in three dimensions (and parts of this article): I. the role of the ecclesiastical superior in the Church’s exercise of her right to punish the faithful; II. the meta-principles of penal law in the Church: III. the functions of canonical penal law and canonical punishment. According to the Author, the commented provision has a pastoral character and should be applied by every ecclesiastical superior, not only the Ordinary (I.1.). Following the theology of St. Thomas Aquinas, he acknowledges that the object of penal law protection in the Church is the common good (bonum communitatis), and hence the addition singulorumque christifidelium is unnecessary (I.2.2.). The Author points out that the new canon penal law extends the legal obligation to initiate a criminal trial to all criminal cases (I.2.3.1.) and regrets that the reform is not accompanied by an amendment of the criminal procedure (I.2.3.2.). In line with the canonical tradition, he explains the threefold role of the ecclesiastical superior in criminal matters: as shepherd, father and judge (I.3.), but with the canonical penalty as ultima ratio (I.3.3.). The Author points out that can. 1311 § 2 CIC/21 introduces the principle of pastoral charity (caritas pastoralis), emphasises the canonical understanding of the rule of law (cum aequitate canonica) and the principle Nulla poena sine processu (II.). As regards the functions of canonical penal law, the Author rejects the teaching of secular criminal law in this respect and points to three in the revised Book VI CIC/21, mentioned in fine can. 1311 § 2 CIC/21 (III.1.), which he then analyses, often referring to the teaching of St. Thomas Aquinas (III.3.). For the Author the new can. 1311 § 2 CIC/21 is the gateway (ianua) of the new penal law of the Latin Church.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2021, 17, 2; 101-142
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies