Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sclerosis" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Leptyna w surowicy krwi u osób chorujących na twardzinę układową
The serum level of leptin in systemic sclerosis patients
Autorzy:
Winsz-Szczotka, Katarzyna
Kuźnik-Trocha, Kornelia
Komosińska-Vassev, Katarzyna
Olczyk, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035140.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
twardzina układowa
tkanka tłuszczowa
leptyna
systemic sclerosis
adipose tissue
leptin
Opis:
The adipokines produced in the adipose tissue contribute to the etiopathogenesis of arterial hypertension, lipid disorders, atherosclerosis, ischaemic heart disease or insulin resistance. Leptin is one of the adipokines involved in the development of these diseases. The aim of our study was quantitative leptins assessment in the blood serum of patients with systemic sclerosis. Furthermore, we evaluated the correlations between: leptin blood concentration and duration of the disease, the erythrocyte sedimentation rate as well as the value of Rodnan skin score. Quantitative assessment of leptin concentration was carried out in the blood serum of patients with systemic sclerosis and healthy people, with the use of immunoenzymatic method. The research has proved that leptin level in blood serum of systemic sclerosis patients is decreased. Also, we have confi rmed the existence of clear correlation between leptinemy and the values of duration of the disease, the erythrocyte sedimentation rate as well as the value of Rodnan skin score.
Wytwarzane w tkance tłuszczowej substancje, tzw. adipokiny, uczestniczą w etiopatogenezie nadciśnienia tętniczego, zaburzeń lipidowych, miażdżycy, choroby niedokrwiennej serca oraz insulinooporności. Jedną z adipokin uczestniczących w rozwoju wymienionych schorzeń jest leptyna, której ilościową ocenę w surowicy krwi osób chorych na twardzinę układową przyjęto za cel niniejszej pracy. Dla realizacji nadrzędnego celu postanowiono także ocenić zależność między stężeniem tego hormonu w surowicy krwi a czasem trwania choroby, wartością OB oraz wielkością indeksu Rodnana. Ilościowej oceny stężenia leptyny w surowicy krwi osób chorych na twardzinę układową oraz osób zdrowych dokonano metodą immunoenzymatyczną. Stwierdzono obniżenie stężenia leptyny w surowicy krwi osób chorych na twardzinę układową. Ponadto dowiedziono, że istnieje wyraźny związek między leptynemią a czasem trwania choroby, wartością OB oraz wielkością indeksu Rodnana.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2011, 65, 5-6; 42-48
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comorbidities in multiple sclerosis
Choroby współistniejące w stwardnieniu rozsianym
Autorzy:
Hercuń, Emilia J.
Tomaszewski, Witold
Juryńczyk, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035343.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
multiple sclerosis
comorbidities
integrated care
stwardnienie rozsiane
choroby współistniejące
opieka koordynowana
Opis:
INTRODUCTION: Multiple Sclerosis (MS) is a chronic, inflammatory, demyelinating disease of the central nervous system, in which multifocal nerve tissue damage occurs. MATERIAL AND METHODS: The study analyzed the documentation of 130 patients hospitalized for multiple sclerosis in the Neurological Department of the Hospital in Bełchatów between I.2010 and V.2018. The control group were 177 patients from the Occupational Medicine Outpatient Clinic of the Medicall Health Institute in Piotrków Trybunalski consulted in 2018. RESULTS: Among patients with MS 49.2% were diagnosed with other diseases. The highest rate of comorbidity occurred in the primary progressive form and the lowest in the relapsing-remitting form. The most common diseases among MS patients were: arterial hypertension (23.8%), depression (9.2%), benign prostatic hyperplasia (7.7%), type 2 diabetes (6.9%), spinal discopathy ( 5.4%), cancer in anamnesis (3.8%) – 2% were malignant tumors and 2% non-malignant tumors, ischemic heart disease (3.1%), hypothyroidism (3.1%), psoriasis (3.1%), bronchial asthma (3.1%), ulcerative colitis (3.1%). Hyperlipidemia, which occurred in 35% of the subjects, was an important problem in patients with MS consisted, in the majority of cases, of elevated total and LDL cholesterol values. CONCLUSIONS: The most frequent comorbidities in MS patients are hyperlipidemia, hypertension, depression, benign prostatic hyperplasia, type 2 diabetes and spinal discopathy. The distribution of disease differed in individual forms of MS, however, this could be due to the age differences among patients. Researching the issue of comorbidity in MS is an important part of the integrated care as it can improve the treatment effectiveness in this group of patients.
WSTĘP: Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą, zapalną, demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia tkanki nerwowej. MATERIAŁ I METODY: W badaniu przeanalizowano dokumentację pacjentów hospitalizowanych z powodu stwardnienia rozsianego (130 osób) na Oddziale Neurologicznym Szpitala Wojewódzkiego im. Jana Pawła II w Bełchatowie w okresie od stycznia 2010 do maja 2018 r. Grupę kontrolną (177 osób) utworzono z pacjentów Poradni Medycyny Pracy Instytutu Zdrowia Medicall w Piotrkowie Trybunalskim, konsultowanych w 2018 r. WYNIKI: U 49,2% pacjentów z SM stwierdzono inne schorzenia. Największy wskaźnik współchorobowości występował w postaci pierwotnie postępującej, a najmniejszy w postaci rzutowo-remisyjnej. Najczęstszymi jednostkami chorobowymi wśród pacjentów z SM były: nadciśnienie tętnicze (23,8%), depresja (9,2%), łagodny rozrost gruczołu krokowego (7,7%), cukrzyca typu 2 (6,9%), dyskopatia kręgosłupa (5,4%), choroba nowotworowa w wywiadzie (3,8%), wśród tych chorych 2% stanowiły nowotwory złośliwe i 2% niezłośliwe, choroba niedokrwienna serca (3,1%), niedoczynność tarczycy (3,1%), łuszczyca (3,1%), astma oskrzelowa (3,1%), wrzodziejące zapalenie jelita grubego (3,1%). Istotnym problemem u chorych z SM była również hiperlipidemia, która występowała u 35% badanych, w zdecydowanej większości w postaci podwyższonych wartości cholesterolu całkowitego i LDL. WNIOSKI: Najczęstszymi chorobami współistniejącymi u pacjentów z SM są hiperlipidemia, nadciśnienie tętnicze, depresja, łagodny rozrost gruczołu krokowego, cukrzyca typu 2 i dyskopatia kręgosłupa. Rozkład częstości ich występowania różnił się w poszczególnych postaciach SM, co mogło wynikać z różnic wiekowych pomiędzy chorymi. Badanie kwestii współchorobowości u pacjentów z SM może poprawić efektywność leczenia tej grupy chorych i stanowi istotny element opieki koordynowanej.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 243-254
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie parametrów wzrokowych potencjałów wywołanych w przebiegu ostrych zapaleń nerwu wzrokowego o różnej etiologii
Comparison of visual evoked potential parameters in acute optic neuritis
Autorzy:
Jurys, Małgorzata
Pojda-Wilczek, Dorota
Sirek, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036424.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
stwardnienie rozsiane
wzrokowe potencjały wywołane
vep
multiple sclerosis
optic neuritis
visual evoked potentials
Opis:
INTRODUCTION: The aim of the work is to compare the visual evoked potentials in patients with acute optic neuritis. MATERIAL AND METHODS: A retrospective review of 49 patients (53% of women, median age: 32 yrs ± 13) who had history of sudden unilateral visual loss was carried out. The patients were divided into three groups: retrobulbar optic neuritis associated with multiple sclerosis, retrobulbar neuritis without demyelinating disease and optic disc edema. The control group comprised healthy, young adults. Comparison of the P100 wave latencies and amplitudes among affected eyes and the control group, and between the affected and the unaffected eye in every patient was statistically analyzed by the U Mann-Whitney test and the Wilcoxon test. The statistically significant p value < 0.05 RESULTS: 64 affected eyes and 34 control eyes were evaluated. The mean P100 latency was the most prolonged in the first group (optic neuritis with confirmed multiple sclerosis). There were no statistically significant differences of amplitudes among the three groups. The P100 values differ significantly (p < 0.01) between the affected eyes and the control eyes. Inter-ocular differences in peak latencies (for both stimulus check size 1° and 15’) were significantly increased in the group with multiple sclerosis (respectively p = 0.005; p = 0.026). CONCLUSIONS: VEPs can be used to demonstrate prolonged P100 latency in patients affected by acute optic neuritis related to demyelination, but VEP only is not sufficient to clearly define the etiology of the optic neuropathy. Prolonged VEP latencies are a more accurate indicator of an inflammatory disorder of the optic nerve than P100 amplitudes.
WSTĘP: Porównano parametry wzrokowe potencjałów wywołanych wzorcem (pattern visual evoked potentials – PVEP) u pacjentów z ostrym zapaleniem nerwu wzrokowego. MATERIAŁ I METODY: Retrospektywną analizą objęto 49 pacjentów (53% kobiet; mediana wieku 32 lata ± 13), zgłaszających nagłe pogorszenie widzenia w jednym oku. Pacjentów podzielono na trzy grupy: pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego na tle stwardnienia rozsianego; pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego bez potwierdzonego tła demielinizacyjnego oraz pacjenci z obrzękiem tarczy n. II. Grupę kontrolną stanowili zdrowi, młodzi dorośli. Porównano parametry PVEP typu przejściowego (latencję i amplitudę fali P100) pomiędzy oczami z powyższych grup, a oczami grupy kontrolnej oraz pomiędzy okiem chorym i zdrowym u każdego pacjenta. Użyto testu U Manna- -Whitney’a i testu kolejności par Wilcoxona. Przyjęto poziom istotności p < 0,05. WYNIKI: Przeanalizowano wyniki PVEP 64 oczu chorych i 34 oczu zdrowych. Średnia latencja fali P100 była najdłuższa w grupie oczu z potwierdzonym MS. Nie wykazano statystycznie istotnych różnic amplitud pomiędzy oczami z grup chorych. Parametry fali P100 różniły się istotnie (p < 0,01) pomiędzy oczami chorymi a oczami grupy kontrolnej. Międzyoczne różnice latencji dla obu pobudzeń 1° i 15’ były największe w grupie chorych ze stwardnieniem rozsianym (odpowiednio p = 0,005; p = 0,026). WNIOSKI: W PVEP u chorych z ostrym zapaleniem nerwu wzrokowego obserwuje się wydłużenie latencji P100 sugerujące tło demielinizacyjne, ale samo badanie nie wystarcza do rozróżnienia przyczyny leżącej u podłoża neuropatii. Wydłużona latencja fali P100 jest dokładniejszym wskaźnikiem zapalenia nerwu wzrokowego niż jej amplituda.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 206-213
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Limfocyty Th22, Th17.1, Tc17, Tfh i NKTfh w patogenezie stwardnienia rozsianego
Th22, Th17.1, Tc17, Tfh and NKTfh lymphocytes in pathogenesis of multiple sclerosis
Autorzy:
Zarobkiewicz, Michał K.
Bojarska-Junak, Agnieszka
Kowalska, Wioleta
Roliński, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035412.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
stwardnienie rozsiane
ms
sm
nktfh
tfh
tc17
th17.1
ahr
c-maf
th22
multiple sclerosis
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is the most common inflammatory-demyelinating disease, its morbidity varies between 2 per 100 000 inhabitants in sub-Saharan Africa to 100 per 100 000 inhabitants in Europe and North America. Despite the unquestionable progress in medicine, MS is still incurable and all that can be done for a patient is to struggle to slow down the inevitable progress of the disease, which eventually will cause disability. Recognizing the detailed immunopathogenesis of MS is probably the only chance for fully effective treatment. Most of the immunological studies of the previous decades focused on the classic sub-populations of T lymphocytes. This review is focused, however, on novel sub-populations – Th22, Th17.1, Tc17, Tfh and NKTfh lymphocytes in the pathogenesis of MS.
Stwardnienie rozsiane (multiple sclerosis – MS) jest najczęstszą chorobą zapalno-demielinizacyjną. Chorobowość wynosi od około 2/100 000 w okolicach równika do około 100/100 000 w Europie i Ameryce Północnej. Pomimo znacznego postępu medycyny, jaki dokonał się w ostatnich dziesięcioleciach, schorzenie to cały czas pozostaje nieuleczalne. Jedyną możliwością jest walka o spowolnienie nieuchronnego postępu choroby, który w końcu doprowadzi do niepełnosprawności pacjenta. Z tego względu ważne jest dokładne poznanie immunopatogenezy MS. Prowadzone dotychczas badania skupiały się na klasycznych subpopulacjach komórek T. W niniejszym artykule przyjrzymy się stanowi badań i dostępnej wiedzy na temat udziału „nowych” subpopulacji komórek T, tj. limfocytów Th22, Th17.1, Tc17, Tfh, NKTfh, w patogenezie MS.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 19-24
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pacjent z CADASIL – wyzwanie diagnostyczne
Patient with CADASIL – a diagnostic challenge
Autorzy:
Węgrzynek, Julia
Tomaszewska, Agnieszka
Wawrzkiewicz-Witkowska, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542715.pdf
Data publikacji:
2023-09-13
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
CADASIL
NOTCH3
stwardnienie rozsiane
ostre rozsiane zapalenie mózgu
udar
leukoencefalopatia
arteriopatia
rezonans magnetyczny
sclerosis multiplex
acute disseminated encephalomyelitis
stroke
leukoencephalopathy
arteriopathy
magnetic resonance imaging
Opis:
WSTĘP: Mózgowa autosomalnie dominująca arteriopatia z podkorowymi zawałami i leukoencefalopatią (cerebral autosomal dominant arteriopathy with subcortical infarcts and leukoencephalopathy – CADASIL) jest uwarunkowaną genetycznie i dziedziczoną w sposób autosomalnie dominujący chorobą małych naczyń. Jej wystąpienie wiąże się z mutacją w genie NOTCH3. Pierwsze objawy kliniczne pojawiają się w 3. lub 4. dekadzie życia, a poprzedzone są zmianami leukodegeneracyjnymi, które najlepiej uwidacznia rezonans magnetyczny (RM). Częstość występowania choroby określa się na 2–5 osób na 100 000. Obraz kliniczny pacjentów z CADASIL jest heterogenny. Najczęstsze objawy to nawracające udary, przemijające ataki niedokrwienne, przyczyniające się do deficytów poznawczych, oraz migreny z aurą. Pomimo coraz powszechniejszej znajomości CADASIL choroba ta wciąż stanowi wyzwanie diagnostyczne. OPIS PRZYPADKU: 60-letni mężczyzna został skierowany do poradni genetycznej z podejrzeniem CADASIL. Pierwsze symptomy choroby pojawiły się u niego prawdopodobnie w wieku 40 lat (1998 r.) w postaci zmian radiologicznych. Rezonans magnetyczny ujawnił wówczas okołokomorowe obszary hiperintensywnego sygnału w sekwencji T2-zależnej. W kolejnych latach na podstawie wykonywanych RM pacjenta diagnozowano w kierunku stwardnienia rozsianego oraz ostrego rozsianego zapalenia mózgu. W wieku 58 lat pacjent został przyjęty na oddział neurologii po napadzie padaczkowym. Rezonans magnetyczny wykazał okołokomorowe i nadnamiotowe zmiany istoty białej oraz lakuny poudarowe. Wysunięto podejrzenie, że przyczyną jest CADASIL. W poradni genetycznej diagnozę potwierdzono badaniami genetycznymi. Wykryto wariant patogenny NM_000435: c.268C > T (p.Arg90Cys). WNIOSKI: W diagnostyce różnicowej CADASIL należy brać pod uwagę choroby demielinizacyjne. Postawienie właściwej diagnozy ułatwia dokładny wywiad rodzinny oraz zestawienie go z wynikami badań obrazowych.
INTRODUCTION: Cerebral autosomal dominant arteriopathy with subcortical infarcts and leukoencephalopathy (CADASIL) is a genetically determined and hereditary cerebral small vessel disease caused by mutations in the NOTCH3 gene. The onset is in the 3rd and 4th decade of life and is preceded by leukodegenerative changes, which are best visualized by magnetic resonance imaging (MRI). The prevalence of CADASIL is estimated at 2 to 5 people in 100,000. The clinical picture is heterogenous. The main clinical features include recurrent subcortical ischemic events, mood disturbances, progressive cognitive impairment and migraines with aura. Despite the growing recognition of CADASIL, this disease is still a diagnostic challenge. CASE REPORT: A 60-year-old man was referred to the genetic clinic for suspected CADASIL. The initial clinical symptoms probably occurred at the age of 40 in the form of radiological changes. The MRI performed then revealed periventricular zones of a T2 hyperintense signal. Based on follow-up MRIs, the patient was diagnosed with multiple sclerosis or acute disseminated encephalomyelitis. At the age of 58, following a seizure attack he was admitted to hospital and a performed MRI that revealed periventricular white matter degeneration and lacunes. CADASIL was suspected to be the cause. The diagnosis was confirmed by molecular testing. A pathogenic variant NM_000435: c.268C > T (p.Arg90Cys) was detected. CONCLUSIONS: It is relevant to pay attention to radiological findings and family history in the diagnostic pro-cess of a patient presenting symptoms which may suggest CADASIL to differentiate this genetic condition from demyelinating diseases.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2023, 77, 1; 151-157
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies