Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "oddział" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Ocena lekowrażliwości szczepów bakteryjnych wyizolowanych ze środowiska oddziału urologicznego
Antimicrobial susceptibility of bacterial strains isolated at Urology Ward environment
Autorzy:
Kępa, Małgorzata
Wojtyczka, Robert D.
Idzik, Danuta
Mrówka, Marzena
Jasik, Krzysztof
Pacha, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038618.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
oddział urologiczny
lekowrażliwość
środowisko
urology ward
antimicrobial susceptibility
environment
Opis:
The hospital environment is particularly predisposed to developing infections. The aim of the study was to determine the antimicrobial susceptibility of 52 strains isolated from the urology ward environment and to determine their polymorphism. Microorganisms present in the air were determined by sedimentation, and microbial surface was studied using contact plates. After identifying, the strains were assessed for susceptibility using disc diff usion method. Most strains were isolated CNS – 43 strains (82.69%), among which was the most numerous species of S. haemolyticus (14 strains – 32.6%), 21 CNS strains (48.8%) were resistant to methicillin (MRCNS). None of S. aureus was isolated from the environment. The greatest effi cacy against staphylococci showed netilmicin (97.7%), vancomycin (95.3%) and amikacin (93.0%). Most CNS were resistant to erythromycin (37.2% sensitive strains), trimethoprim with sulfamethoxazole (46.5% sensitive strains) and cefoxitin (methicillin – 51.2% sensitive strains). Staphylococci from the air were associated with less antibiotic resistance than those isolated from the test surface. Furthermore, out of the urology ward environment were isolated 6 strains of non-fermenting rods, and 3 strains of Enterobacteriaceae. All strains of non-fermenting rods were sensitive to gentamicin, tobramycin, and netilmicin. The lowest effi cacy had a combination of ampicillin with sulbactam (83.3% resistant strains). Rods of the Enterobacteriaceae family were susceptible to piperacillin with tazobactam, imipenem, ciprofl oxacin, amikacin, netilmicin, tobramycin, chloramphenicol and tetracycline. The least eff ective drugs were: trimethoprim with sulfamethoxazole, amoxicillin with clavulanic acid, cefotaxime, and cefamandole. Strains belonging to the same species showed, in most cases, diff erent susceptibility profi les. Identical susceptibility profi le, despite diff erent sites of material collection, occurred in two strains of S. haemolyticus and two strains of Pseudomonas spp, which may indicate their common ancestry. Continuous monitoring of the susceptibility, both clinical strains and those isolated from hospital environment and the rational use of antibiotics is necessary in order to reduce the growing bacterial resistance to commonly used antibiotics.
Środowisko szpitalne jest szczególnie predysponowane do rozwoju zakażeń. Przeprowadzone badania miały na celu określenie wrażliwości na antybiotyki 52 szczepów wyizolowanych ze środowiska oddziału urologicznego oraz określenie ich polimorfi zmu. Drobnoustroje pochodziły z powietrza pobranego metodą sedymentacyjną oraz z powierzchni przebadanych metodą kontaktową, z użyciem płytek odciskowych. Zidentyfi kowane szczepy poddane zostały ocenie lekowrażliwości, z zastosowaniem metody dyfuzyjno-krążkowej. Najczęściej izolowano szczepy koagulazoujemne z rodzaju Staphylococcus (CNS – coagulase-negative Staphylococci) – 43 szczepy (82,69%), spośród których najliczniej reprezentowany był gatunek S. haemolyticus (14 szczepów – 32,6%), 21 szczepów (48,8%) CNS było opornych na metycylinę (MRCNS – methicillin resistant coagulase- negative Staphylococci). Nie wyizolowano ze środowiska żadnego S. aureus. Największą wrażliwość wobec gronkowców wykazywały netylmycyna (97,7%), wankomycyna (95,3%) i amikacyna (93,0%). Najwięcej CNS było opornych na erytromycynę (37,2% szczepów wrażliwych), trimetoprim z sulfametoksazolem (46,5% szczepów wrażliwych) i cefoksytynę (metycylinę – 51,2% szczepów wrażliwych). Gronkowce pochodzące z powietrza charakteryzowały się mniejszą opornością na antybiotyki niż wyizolowane z badanych powierzchni. Ponadto ze środowiska oddziału urologicznego wyizolowano 6 szczepów pałeczek niefermentujących i 3 szczepy pałeczek należących do rodziny Enterobacteriaceae. Wszystkie szczepy pałeczek niefermentujących były wrażliwe na gentamycynę, tobramycynę i netylmycynę. Najmniejszą skuteczność miało połączenie ampicyliny z sulbaktamem (83,3% szczepów opornych). Pałeczki z rodziny Enterobacteriaceae były wrażliwe na piperacylinę z tazobaktamem, imipenem, cyprofl oksacynę, amikacynę, netylmycynę, tobramycynę, chloramfenikol i tetracyklinę. Najmniej skutecznymi lekami okazały się: trimetoprim z sulfametoksazolem, amoksycylina z kwasem klawulanowym, cefotaksym i cefamandol. Szczepy należące do tego samego gatunku wykazywały w większości przypadków różne wzory lekowrażliwości. Identyczny wzór lekowrażliwości, mimo różnego miejsca poboru materiału, występował u 2 szczepów S. haemolyticus i 2 szczepów Pseudomonas spp., co może świadczyć o ich wspólnym pochodzeniu. Ciągłe monitorowanie lekowrażliwości, zarówno szczepów klinicznych, jak też izolowanych ze środowiska szpitalnego, oraz stosowanie racjonalnej antybiotykoterapii jest konieczne w celu ograniczenia narastającej oporność bakterii na powszechnie stosowane antybiotyki.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 1; 7-15
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przebieg i wyniki leczenia pacjentów w wieku powyżej 79 lat hospitalizowanych na oddziale intensywnej terapii
The course and outcome of patients older than 79 years treated in intensive care unit
Autorzy:
Knapik, Małgorzata
Zbieralska, Ewa
Kłaczek, Bogumiła
Szczepańska, Anna
Cieśla, Daniel
Knapik, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036648.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
oddział intensywnej terapii
śmiertelność
chorzy w podeszłym wieku
critical care
mortality
elderly patients
Opis:
INTRODUCTION: Patients over 79 years of age represent a growing proportion of patients admitted to intensive care units. The aim of the study was to evaluate the characteristics of patients over 79 years of age admitted to the ICU, the course and the results of their treatment as well as survival after discharge from the unit, and to compare these results to those obtained in the remaining population treated at this time in the ICU. MATERIAL AND METHODS: A retrospective analysis was performed of 870 consecutive patients admitted to the ICU in the Silesian Centre for Heart Diseases in the period of 8 consecutive years. We analysed only the first admissions – all repeat and subsequent hospitalizations were excluded from the analysis. Within this population, we identified 75 patients over 79 years of age (8.6%). For all the analyses, it was assumed that p < 0.05 is statistically significant. RESULTS: The reasons for admission in patients over 79 years of age and younger were similar – except for a significantly higher proportion of patients admitted due to complications of acute coronary syndromes (38.7% vs 26.7%, p = 0.03) and pneumonia (8.0% vs. 2.9%, p = 0.04). Overall, 44.0% of elderly and 41.4% of younger patients died in the ICU (p = 0.75). Mortality 30 days after discharge, however, was significantly higher in the elderly patients (45.2% vs 27.3%, p = 0.02). One year mortality according to Kaplan-Meier analysis was 82% in elderly patients and 48% of patients in the remaining population (p = 0.00003). CONCLUSIONS: Patients over 79 years of age represent a significant group requiring treatment in the ICU. Hospital mortality among the oldest patients is similar to the remaining population, but their long-term outcomes are very poor, which may result from the low quality of care after discharge from the ICU.
WSTĘP: Pacjenci powyżej 79 roku życia stanowią rosnący odsetek chorych przyjmowanych na oddziały anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT). Celem pracy była ocena charakterystyki pacjentów po 79 roku życia przyjmowanych na OAiIT, przebiegu i wyników ich leczenia oraz czasu przeżycia po wypisie z oddziału, a także zbadanie korelacji tych wyników z uzyskanymi w pozostałej populacji leczonej w tym czasie w OAiIT. MATERIAŁ I METODY: Retrospektywną analizę przeprowadzono u 870 kolejnych chorych przyjętych na OAiIT w Śląskim Centrum Chorób Serca w kolejnych 8 latach. Analizowano wyłącznie pierwsze przyjęcia – z analizy wykluczono wszystkie powtórne i kolejne hospitalizacje. Do badanej grupy włączono 75 chorych powyżej 79 roku życia (8,6%). Na potrzeby wszystkich obliczeń przyjęto, że istotność statystyczna występuje przy wartości współczynnika p < 0,05. WYNIKI: Przyczyny przyjęcia chorych powyżej 79 roku życia i młodszych były podobne, wyjątek stanowił istotnie wyższy odsetek chorych przyjmowanych z powodu powikłań ostrego zespołu wieńcowego (38,7% vs 26,7%; p = 0,03) i zapalenia płuc (8,0% vs 2,9%; p = 0,04). Na OAiIT zmarło 44,0% starszych chorych i 41,4% pozostałej populacji (p = 0,75). Śmiertelność do 30 dnia po wypisie była jednak znacznie wyższa w najstarszej grupie chorych (45,2% vs 27,3%; p = 0,02). Śmiertelność roczna, według analizy Kaplana-Meiera, wyniosła 82% w grupie chorych powyżej 79 roku życia i 48% chorych w pozostałej populacji (p = 0,00003). WNIOSKI: Pacjenci powyżej 79 roku życia stanowią znaczącą grupę chorych wymagających leczenia na OAiIT. Śmiertelność szpitalna wśród najstarszych chorych jest zbliżona do pozostałej populacji, jednak odległe wyniki leczenia są bardzo złe, co może wynikać z niskiej jakości opieki po wypisie z OAiIT.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 286-290
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Farmakodynamiczne interakcje międzylekowe na oddziale intensywnej terapii – obserwacje jednoośrodkowe i przegląd piśmiennictwa
Pharmacodynamic drug-drug interactions in the intensive care unit – single-center experience and literature review
Autorzy:
Łój, Piotr
Olender, Aleksandra
Ślęzak, Weronika
Krzych, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035602.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
interakcje międzylekowe
farmakodynamika
oddział intensywnej terapii
drug-drug interactions
pharmacodynamics
intensive care unit
Opis:
INTRODUCTION: Drug-drug interactions (DDIs) constitute a serious health hazard in everyday clinical practice in the intensive care unit (ICU) setting. DDIs can be divided into pharmacokinetic and pharmacodynamic. We sought to investigate the quantity and quality of possible pharmacodynamic DDIs, and their possible side effects in ICU patients over a 12-month period. MATERIAL AND METHODS: This retrospective study covered data on the pharmacological treatment of 43 consecutive patients (11 F, 32 M) aged 62 ± 15 years, hospitalized between 01.2015 and 02.2016 in a mixed ICU. Pharmacokinetic DDIs were identified and graded. Only severe and clinically important DDIs were subjected to further analysis. RESULTS: The median baseline SAPS III was 53 (IQR 38–67) points. The median ICU stay was 12 (6–25) days. The subjects were treated with a median number of 22 (12–27) drugs. We identified 27 (16–41) possible DDIs per patient, including 3 (1–7) DDI of a severe grade. The total number of severe and clinically important pharmacodynamic pDDIs was 1189 and 320 of them were analyzed in details. Despite the gross number of those life-threatening conditions identified, no clinical sequelae of DDIs were recognized. CONCLUSIONS: DDIs as well as their effects are challenging for precise evaluation, especially due to the need for multidrug treatment in ICU patients. Despite the gross number of pDDIs in the ICU setting, further investigations are needed to examine their clinical sequelae.
WSTĘP: Interakcje międzylekowe (DDIs) stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia w codziennej praktyce klinicznej na oddziale intensywnej terapii (ICU). DDI dzielą się na farmakokinetyczne i farmakodynamiczne. Celem pracy była ocena częstości występowania i możliwych skutków interakcji farmakodynamicznych na ICU na przestrzeni 12 miesięcy. MATERIAŁ I METODY: Dokonano retrospektywnej analizy kart historii choroby 43 kolejnych pacjentów (11 kobiet, 32 mężczyzn) w wieku 62 ± 15 lat, hospitalizowanych między styczniem 2015 a lutym 2016 r. na wieloprofilowym ICU. Wyszukano i oceniono interakcje farmakodynamiczne. Analizie poddano tylko ciężkie i klinicznie istotne DDI. WYNIKI: Mediana w skali SAPS II wyniosła 53 (IQR 38–67), średni czas pobytu na oddziale 12 (6–12) dni, mediana liczby leków przyjmowanych przez pacjentów – 22 (12–27). Zidentyfikowano 27 (16–41) DDI w przeliczeniu na pacjenta, z czego 3 (1–7) stopnia ciężkiego. Całkowita liczba zidentyfikowanych farmakodynamicznych ciężkich i istotnych klinicznie DDI wynosiła 1189 z czego 320 poddano szczegółowej analizie. Nie badano i nie stwierdzono skutków klinicznych tych DDI. WNIOSKI: Identyfikacja DDI oraz ich skutków klinicznych jest wyzywaniem w praktyce lekarskiej, zwłaszcza przez wzgląd na wielolekowość u pacjentów na ICU. Pomimo znaczącej liczby pDDI w warunkach ICU, ocena ich efektów klinicznych wymaga dalszych analiz.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 53-61
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena wyników leczenia oraz wybranych czynników prognostycznych u chorych leczonych na oddziale intensywnej terapii w 2015 roku po incydencie nagłego zatrzymania krążenia z powrotem spontanicznej akcji serca – doniesienie wstępne
Comparative study of results of treatment and selected prognostic factors of patients hospitalized in intensive care unit in year 2015 after incident of cardiac arrest with recovery of spontaneous circulation – preliminary report
Autorzy:
Głowacki, Łukasz
Stasiowski, Michał J.
Możdżyński, Bartłomiej
Szumera, Izabela
Missir, Anna
Król, Seweryn
Pięta, Małgorzata
Niewiadomska, Ewa
Kazanowski, Rafał
Krawczyk, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035402.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
oddział intensywnej terapii
resuscytacja krążeniowo-oddechowa
nagłe zatrzymanie krążenia
powrót spontanicznego
krążenia
glasgow outcome scale
mleczany
katecholaminy
intensive care unit
cardiopulmonary resuscitation
cardiac arrest
catecholamines
lactates
recovery of spontaneous
circulation
Opis:
Introduction: Cardiac arrest (CA) upon admission to an intensive care unit (ICU) influences the prognosis. The Glasgow Outcome Scale (GOS) is utilized to assess life quality after CA with recovery of spontaneous circulation (ROSC). Material and methods: Sixty patients after out-of-hospital (OHCA) or intra-hospital (IHCA) CA with ROSC upon admission to the ICU of Regional Hospital No. 5 in Sosnowiec in the year 2015 were analysed in terms of their general health condition after discharge from the ICU and from a hospital utilizing the GOS. Results: The overall survival rate at discharge from the ICU was 43.3% (N = 26/60), and at discharge from hospital – 36.7% (N = 22/60). No statistical significant difference between the groups in terms of the survival rate at discharge from the ICU and hospital was found. No statistical significant difference between OHCA and IHCA or cardiac and non-cardiac patients in terms of the general health condition assessed utilizing GOS was found. The necessity of administering catecholamines and lactates (LAC) > 8 mmol/l increased the rate of mortality (GOS 1). A high concentration of LAC, severe neurological impairment (GOS 2–3) prolonged the duration of ICU treatment compared to patients with a satisfactory health condition (GOS 4–5). Conclusion: One third of patients hospitalized in the ICU after CA with ROSC survived until discharge from hospital, about 20% left the hospital in a satisfactory health condition enabling living on their own, whereas the remaining 20% require constant assistance. The necessity of administering catecholamines and a high concentration of LAC markedly deteriorated the prognosis. Further studies will be carried out to improve the treatment outcomes, to enable a return to normal life.
WSTĘP: Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) przed przyjęciem na oddział intensywnej terapii (OIT) występuje bardzo często i istotnie obciąża rokowanie. Do oceny jakości stanu zdrowia chorych po incydencie NZK z następczym powrotem spontanicznej akcji serca (recovery of spontaneous circulation – ROSC) aktualnie używa się Glasgow Outcome Scale (GOS). MATERIAŁ I METODY: Analizowano wyniki 60 pacjentów po pozaszpitalnym (out-of-hospital cardiac arrest – OHCA) lub wewnątrzszpitalnym (intra-hospital cardiac arrest – IHCA) incydencie NZK i ROSC przed przyjęciem na OIT Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 5 w Sosnowcu w 2015 r. Stan zdrowia pacjentów w momencie wypisu z OIT i ze szpitala oceniano za pomocą skali GOS. WYNIKI: Przeżywalność chorych po NZK z ROSC do wypisu z OIT wynosiła 43,3% (n = 26), do wypisu ze szpitala – 36,7% (n = 22). Nie odnotowano istotnej statystycznie różnicy między finalnym stanem zdrowia ocenianym za pomocą skali GOS a mechanizmem czy miejscem wystąpienia NZK. Konieczność zastosowania katecholamin oraz stężenie mleczanów (LAC) > 8 mmol/l współistniały ze wzrostem śmiertelności (GOS 1). Wysokie stężenie LAC i ciężki stan neurologiczny (GOS 2–3) wydłużały czas leczenia na OIT w porównaniu z chorymi w zadowalającym stanie zdrowia (GOS 4–5). WNIOSKI: Do wypisu ze szpitala przeżywa około 1/3 chorych hospitalizowanych na OIT po incydencie IHCA czy OHCA z ROSC, około 20% opuszcza szpital w stanie zdrowia pozwalającym na w miarę samodzielne życie, kolejne 20% w ciężkim stanie neurologicznym wymaga stałej opieki osób trzecich. Konieczność zastosowania katecholamin i wysoki poziom LAC przy przyjęciu na OIT koreluje ze złym rokowaniem. Dalsze badania należy prowadzić w celu poprawy wyników leczenia pacjentów, ukierunkowanym na powrót chorych do życia społecznego.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 8-18
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies