Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "mózgu" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Wpływ niedokrwistości na stan neurologiczny oraz funkcjonalny chorych w ostrej fazie niedokrwiennego udaru mózgu – raport wstępny
The impact of anemia on neurological and functional state in patients in acute stroke – preliminary report
Autorzy:
Lasek-Bal, Anetta
Holecki, Michał
Stęposz, Arkadiusz
Wocławska, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036638.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
udar mózgu
anemia
nihss
mrankin
stroke
Opis:
INTRODUCTION: Anemia is a risk factor for cerebrovascular events. The aim of this study was to evaluate the prevalence of anemia among patients who underwent a first-ever stroke and its impact on the neurological and functional state in the acute phase of stroke. MATERIAL AND METHODS: The prospective study encompassed 109 patients (53 women) aged 72.8 ± 11.12 after stroke. We analyzed their neurological state on the first day after stroke by NIHSS and their functional status on the 14th day after the onset of stroke by the modified Rankin scale among patients with anemia and without anemia. RESULTS: Anemia was found in 34 patients, in 15 women and 19 men; 8 patients aged ≤ 65 years. The neurological deficit according to NIHSS, functional status at the level of 3–5 by mRS and death did not differ significantly between the analyzed groups. An independent predictor of a worse functional status on the 14th day after stroke or death in Group 1 included the neurological state on the 1st day following stroke. CONCLUSIONS: Anemia appeared in approximately 1/3 patients suffering a stroke. Slight or moderate anemia in the acute period of stroke did not significantly influence the neurological or functional status in the acute phase of stroke. The neurological state on the first day is an independent factor of a poor prognosis in patients with anemia in short-term follow-up.
WSTĘP: Anemia jest czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Celem badania była ocena potencjalnego wpływu niedokrwistości na stan neurologiczny pacjentów w pierwszej dobie oraz funkcjonalny w 14 dobie od wystąpienia niedokrwiennego udaru mózgu. MATERIAŁ I METODY: Do prospektywnego badania włączono 109 pacjentów (w tym 53 kobiety) w wieku 72,8 ± 11,12 w pierwszej dobie pierwszego w życiu udaru mózgu. Porównano częstość wybranych chorób i parametrów biochemicznych, stan neurologiczny (wg NIHSS) w pierwszej oraz stan funkcjonowania (wg mRankin) w 14 dobie od wystąpienia udaru mózgu u pacjentów z anemią oraz prawidłowym stężeniem hemoglobiny. WYNIKI: Anemię stwierdzono u 34 pacjentów (15 kobiet oraz 19 mężczyzn) oraz 8 pacjentów w wieku ≤ 65 r.ż. Częstość lekkiego i umiarkowanego/ciężkiego deficytu neurologicznego w pierwszej dobie nie różniła się znamiennie między pacjentami z anemią i bez anemii. Częstość stanu funkcjonalnego na poziomie 3–5 Rankin w 14 dobie oraz zgonu (do 14 dni od zachorowania) nie różniła się znamiennie między tymi pacjentami. Stan neurologiczny pacjentów z anemią w pierwszej dobie udaru mózgu okazał się niezależnym czynnikiem gorszego rokowania odnośnie do stanu funkcjonalnego w 14 dobie udaru mózgu oraz zgonu do 14 doby od zachorowania. WNIOSKI: Niedokrwistość występuje u ok. 1/3 pacjentów z ostrym niedokrwiennym udarem mózgu. Lekka oraz umiarkowana niedokrwistość nie wykazuje istotnego negatywnego wpływu na stan neurologiczny oraz funkcjonalny pacjentów w ostrym okresie udaru. Stan neurologiczny w pierwszej dobie udaru niedokrwiennego jest niezależnym czynnikiem złego rokowania w obserwacji krótkoterminowej u pacjentów z anemią.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 281-285
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analysis of thrombolytic therapy in ischemic stroke treatment
Analiza przebiegu leczenia udaru niedokrwiennego mózgu z wykorzystaniem trombolizy
Autorzy:
Rosińczuk, Joanna
Bonk, Katarzyna
Kołtuniuk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037715.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
treatment
ischemic stroke
thrombolysis
leczenie
udar mózgu
tromboliza
Opis:
INTRODUCTION: Stroke is a widespread disease in the community. For this reason, its treatment is a major challenge for medical staff. Currently one of the most effective methods of treatment of ischemic stroke is thrombolysis. MATERIALS AND METHODS: The medical records of 91 patients diagnosed with acute ischemic stroke treated with thrombolysis and hospitalized in the Lower Silesian Specialist Hospital in Wroclaw in the years 2007–2013 have been analyzed for the study. Statistical analysis of the material was performed. RESULTS: The analysis of the studied material showed that: ‒ only a small number of patients with ischemic stroke are treated with thrombolysis ‒ the largest group of patients were individuals who at the stage of qualification for the treatment scored 6 points in The National Institutes of Health Stroke Scale, or NIH Stroke Scale (NIHSS) ‒ neurological deficits were resolved in 46% of patients within 24 hours after thrombolytic therapy ‒ an average point value according to the modified Rankin scale assessing the patients' level of disability was 1.08 after completion of hospitalization. CONCLUSIONS: 1. The neurological condition of most patients during thrombolytic treatment improved significantly during the ad-ministration of rt-PA. 2. After the hospitalization process, 6 out of 10 patients demonstrated full self-reliance. 3. Active involvement of the patient and the family in the therapeutic process enhances patient autonomy. 4. There was no record of a worse health condition following the treatment. 5. Thrombolytic therapy is an effective treatment for ischemic stroke.
WSTĘP: Udar mózgu jest szeroko rozpowszechnionym schorzeniem w społeczeństwie, dlatego jego leczenie stanowi poważne wyzwanie dla personelu medycznego. Obecnie jedną z najskuteczniejszych metod leczenia ostrej fazy udaru niedokrwiennego jest tromboliza. MATERIAŁ I METODY: Analizie poddano dokumentację medyczną 91 pacjentów ze zdiagnozowanym udarem niedo-krwiennym mózgu, leczonych z wykorzystaniem trombolizy, hospitalizowanych w Dolnośląskim Szpitalu Specjali-stycznym we Wrocławiu w latach 2007–2013. Materiał poddano analizie statystycznej. WYNIKI: Analiza materiału badawczego wykazała, iż: ‒ tylko niewielki odsetek chorych z udarem niedokrwiennym jest leczony za pomocą trombolizy, ‒ wśród badanych najliczniejszą grupę stanowiły osoby, które na etapie kwalifikacji do leczenia uzyskały 6 pkt w skali NIHSS, ‒ w pierwszej dobie po leczeniu trombolitycznym stwierdzono u 46% pacjentów całkowite wycofanie się deficytów neurologicznych, ‒ po zakończonej hospitalizacji średnia liczba punktów według zmodyfikowanej skali Rankina, oceniająca stopień niesprawność pacjentów, wyniosła 1.08. WNIOSKI: 1. Stan neurologiczny większości pacjentów leczonych trobolitycznie uległ znacznej poprawie w trakcie podawania leku Actylise. 2. Po zakończonej hospitalizacji pełny zakres samodzielności odzyskało 6 na 10 pacjentów. 3. Aktywny udział chorego i rodziny w procesie terapeutycznym zwiększa samodzielność pacjenta. 4. Nie stwierdzono przypadków pogorszenia stanu zdrowia w wyniku leczenia. 5. Leczenie trombolityczne jest skuteczną metodą leczenia udaru niedokrwiennego mózgu.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2015, 69; 125-131
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rehabilitacja szpitalna u pacjentów po operacji guza mózgu
Hospital rehabilitation in patients after brain tumor operation
Autorzy:
Pasek, Jarosław
Pasek, Tomasz
Ładziński, Piotr
Sieroń, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038051.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
guz mózgu
leczenie
rehabilitacja
brain tumor
treatment
rehabilitation
Opis:
Brain tumors are a significant cause of dysfunction of the central nervous system. In most cases, the treatment includes surgery. The neoplastic process along with surgical trauma can cause profound neurological disorders. The reversibility of these disorders, in addition to the nature of damage to the nervous system depends on the effectiveness of rehabilitation. The aim of the paper is to show the current state of knowledge about such treatment. Factors that determine the outcome of the implemented therapy were determined. General assumptions about patient rehabilitation after brain tumor surgery and treatment in the early postoperative phase were discussed. The bases of physiotherapy and methods of its implementation were presented. The importance of occupational therapy and psychotherapy was also shown.
Guzy mózgu stanowią istotną przyczynę zaburzeń funkcji ośrodkowego układu nerwowego. W większości przypadków ich leczenie obejmuje zabieg operacyjny. Toczący się proces nowotworowy i nakładający się na niego uraz operacyjny mogą wywołać głębokie zaburzenia neurologiczne. Odwracalność tych zaburzeń, poza charakterem uszkodzenia struktur układu nerwowego zależy od skuteczności leczenia rehabilitacyjnego. Celem pracy jest ukazanie aktualnego stanu wiedzy na temat takiego leczenia. Wyodrębniono czynniki wpływające na wynik wdrożonej terapii. Omówiono ogólne założenia rehabilitacji chorego po operacji guza mózgu oraz postępowanie we wczesnej fazie pooperacyjnej. Przedstawiono podstawy kinezyterapii oraz metody jej realizacji. Ukazano też znaczenie terapii zajęciowej oraz psychoterapii.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2013, 67, 2; 142-149
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etiopatogeneza kleszczowego zapalenia mózgu (KZM)
Etiopathogenesis of tick-borne encephalitis (TBE)
Autorzy:
Drelich, Aleksandra
Kruszyński, Piotr
Wąsik, Tomasz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039110.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
wirus kleszczowego zapalenia mózgu
kleszczowe zapalenie mózgu
kzm
kleszcze
ixodes
zoonoza
tick-borne encephalitis virus
tbev
tick-borne encephalitis
tbe
ticks
zoonosis
Opis:
The tick-borne encephalitis virus (TBEV) is an etiological agent of tick-borne encephalitis (TBE), a serious seasonal disease of the central nervous system transmitted by ticks. Within TBEV, there are three subtypes, and their geographic scopes are closely related to the tick species (mostly Ixodes ricinus and I. persulcatus), the main vector and reservoir. The distribution range of ticks, and hence TBEV, has broadened in recent years and new endemic foci of the virus are emerging. The life cycle of TBEV in the environment is influenced by the interactions between the virus, vector and reservoir. The population density of ticks and their hosts in a given terrain determines the circulation of the virus in this area. The course of infections caused by certain TBEV subtypes shows substantial differences in the clinical picture. Typical TBEV infection has a biphasic course. There are several factors affecting the course of the infection. Type I interferons play a major role in controlling viral replication. Dendritic cells, the important producers of interferon, are the primary target for TBEV in the early phase of the infection. Furthermore, TBEV is a neurotrophic virus causing the development of inflammation and destruction of neurons and immunopathological effects. It is believed that the immune system, especially cytotoxic T cells, plays a key role in the destruction of neurons, and to a lesser extent, the direct lysis of cells infected with TBEV. The immune response directed at the elimination of TBEV infection paradoxically contributes to the exacerbation of the disease. So far, active vaccination is the only effective method of TBE prevention.
Wirus kleszczowego zapalenia mózgu (Tick-borne encephalitis virus – TBEV) stanowi czynnik etiologiczny groźnego sezonowego schorzenia ośrodkowego układu nerwowego przenoszonego przez kleszcze, zwanego kleszczowym zapaleniem mózgu (KZM). W obrębie TBEV wyróżnia się trzy podtypy, a zasięg geografi czny każdego z nich jest ściśle związany z gatunkiem kleszcza (najczęściej Ixodes ricinus i I. persulcatus) stanowiącego ich główny wektor i rezerwuar. W ostatnich latach dochodzi do poszerzania się zasięgu występowania kleszczy, a wraz z nimi TBEV, jak też powstawania nowych ognisk endemicznych wirusa. Cykl rozwojowy TBEV w środowisku uwarunkowany jest interakcją między wirusem, wektorem – kleszczem, i rezerwuarem – żywicielem kleszcza. Zagęszczenie populacji kleszczy oraz ich gospodarzy na danym terenie determinują krążenie wirusa na tym obszarze. Przebieg zakażenia poszczególnymi podtypami wirusa wykazuje znaczne różnice w obrazie klinicznym. Typowe zakażenie TBEV ma przebieg dwufazowy. Istnieje wiele czynników wpływających na przebieg infekcji związanych z organizmami kleszczy, ich żywicieli oraz podtypami wirusa. Główną rolę w kontroli replikacji wirusa odgrywają interferony typu I. Komórki dendrytyczne, ważni producenci interferonu, stanowią podstawowy cel dla TBEV we wczesnej fazie infekcji. Ponadto TBEV jest wirusem neurotropowym, prowadząc do rozwoju stanu zapalnego i niszczenia komórek nerwowych. Co więcej, zakażenie TBEV ma charakter immunopatologiczny. Przypuszcza się, że kluczową rolę w niszczeniu neuronów odgrywa działanie układu odpornościowego, zwłaszcza limfocytów T cytotoksycznych (Tc CD8+), zaś w mniejszym stopniu bezpośrednia liza komórek zakażonych TBEV. Odpowiedź immunologiczna skierowana na eliminację zakażenia TBEV przyczynia się więc paradoksalnie do zaostrzenia choroby. Jak dotąd, jedyną skuteczną metodą walki z wirusem jest stosowanie szczepień ochronnych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 6; 45-56
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Genetycznie uwarunkowane zaburzenia hemostazy w patogenezie udaru niedokrwiennego mózgu
Genetically determined disorders of haemostasis in the pathogenesis of ischemic stroke
Autorzy:
Nowak, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038815.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
krzepnięcie
udar niedokrwienny mózgu
fibrynoliza
polimorfizm
coagulation
ischemic stroke
polymorphism
fibrinolysis
Opis:
In physiological conditions, the hemostasis system performs two basic functions: stops bleeding by forming blood clots and keeps the circulating blood fl owing by dissolving the clot. The processes of coagulation and fi brinolysis in a state of homeostasis and are controlled by activators and inhibitors. Numerous studies have demonstrated the existence of the relationship between genetically conditioned bleeding disorders/fibrinolysis and an increased risk of ischemic stroke. Among these disorders are the shortage of coagulation inhibitors (AT, protein C and S, heparin cofactor II) and genetically determined high levels of coagulation/fibrinolysis protein (fibrinogen, thrombin-antithrombin complexes and plasminogen activator inhibitor), as well as mutations/polymorphisms of genes encoding coagulation components (factor V, prothrombin, platelet glycoprotein). Clinically, these disorders are risk factors for ischemic stroke and intensify the process of coagulation, favoring embolic-thrombotic incidents. Currently, the wide access to genetic, immunological and biochemical testing allows one to diagnose the causes of stroke. Hence, determination of the concentrations of natural anticoagulants and fibrinogen in plasma as well as the analysis of genetic polymorphisms and mutations occurring in genes encoding coagulation/fibrinolysis seem to be useful in the diagnosis. The results of genetic analysis may allow one to determine the clinical phenotype of the disease, which can be used in estimating the risk of stroke.
W warunkach fizjologicznych układ hemostazy pełni dwie podstawowe funkcje: zatrzymuje krwawienie przez tworzenie skrzepliny oraz utrzymuje płynność krwi poprzez rozpuszczenie skrzepu. Procesy krzepnięcia i fibrynolizy pozostają w stanie homeostazy i kontrolowane są przez odpowiednie aktywatory i inhibitory. W licznych badaniach udowodniono istnienie związków między genetycznie uwarunkowanymi zaburzeniami krzepnięcia/fibrynolizy a zwiększonym ryzykiem udaru niedokrwiennego mózgu. Do zaburzeń tych należą niedobory inhibitorów krzepnięcia (AT, białek C i S, kofaktora heparyny II), a także uwarunkowane genetycznie wysokie stężenia białek układu krzepnięcia/ fibrynolizy (fibrynogen, kompleksów trombina-antytrombina i inhibitora aktywatora plazminogenu) oraz mutacje/polimorfizmy genów kodujących elementy układu krzepnięcia (czynnika V, protrombiny, glikoprotein płytkowych). Klinicznie zaburzenia te należą do czynników ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu i nasilają proces wykrzepiania, sprzyjając incydentom zatorowo-zakrzepowym. Obecnie szeroki dostęp do badań genetycznych, immunologicznych i biochemicznych umożliwia postawienie właściwej diagnozy przyczyn wystąpienia udaru mózgu. Stąd też przydatne w diagnostyce wydają się oznaczanie stężeń naturalnych antykoagulantów i fibrynogenu w osoczu oraz analiza genetyczna polimorfizmów i mutacji występujących w genach kodujących czynniki krzepnięcia/fibrynolizy. Wyniki analiz genetycznych mogą pozwolić określić fenotyp kliniczny choroby, co może być wykorzystane przy szacowaniu ryzyka wystąpienia udaru.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 4; 48-55
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia czucia dyskryminacyjnego u pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym i krwotocznym mózgu, na przykładzie obszaru unerwienia nerwu pośrodkowego i promieniowego
Disturbances of discriminative sensation in patients after ischemic and haemorrhagic stroke, illustrated with example of area of innervation of median nerve and radial nerve
Autorzy:
Rubinowicz-Zasada, Maja
Czepczor, Dawid
Orczyk, Marek
Wierzbicki, Krzysztof
Orczyk, Aneta
Suszyński, Krzysztof
Kwiek, Stanisław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037841.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
udar mózgu
zaburzenia czucia
czucie dyskryminacyjne
stroke
disturbances of sensation
discriminatory sensation
Opis:
INTRODUCTION One of the basic functions of the nervous system is sensation, which enables the recognition and, as a conse-quence, appropriate reaction to various stimuli from external and internal environments. Sensation disturbances of a central origin were essential to this study. The purpose of this study was to assess the disturbances of sensa-tion in the paretic upper limb and determination of the dependence between the kind of stroke and the degree of tactile sensation impairment. MATERIAL AND METHODS The study was conducted among patients hospitalized at the neurological department. A total of 40 patients (22 women and 18 men) after ischemic and haemorrhagic stroke were enrolled in the study. The mean age was 58 years. Two methods were employed in the area of innervation of the median and radial nerves: Weber’s two-point discrimination test and an aesthesiometer. RESULTS The research has shown that regardless of the kind of stroke suffered, there is always an occurrence of tactile sensation disturbances within the area of paresis. The disturbances of sensation were found to be more serious in patients after haemorrhagic stroke. A correlation was found between disturbances of discriminative sensation and disturbances of skin sensation. As a result of the applied therapy, gradual improvement of both skin and discriminative sensation was observed in both research groups. CONCLUSIONS Both methods have confirmed that patients after haemorrhagic stroke suffer from more serious disturbances of skin and discriminative sensation than patients after ischemic stroke.
W S T ĘP Jedną z podstawowych funkcji układu nerwowego jest czucie pozwalające na rozpoznawanie, a w konsekwencji na prawidłowe reagowanie na różne bodźce ze świata zewnętrznego i wewnętrznego. Niniejsza praca dotyczy zaburzeń czucia pochodzenia ośrodkowego. Celem pracy była ocena zaburzeń czucia w obrębie kończyny górnej niedowładnej oraz określenie zależności między rodzajem udaru a stopniem upośledzenia czucia. MATERIAŁ I METODY Badania przeprowadzono wśród pacjentów hospitalizowanych na oddziale neurologii. Objęto nimi 40 pacjentów (22 kobiety i 18 mężczyzn) po przebytym udarze niedokrwiennym i krwotocznym mózgu. Średnia wieku całej grupy badanej wynosiła 58 lat. Każda grupa została przebadana za pomocą dwóch metod badawczych: cyrkla Webera oraz estezjometru włókienkowego. Badania odbywały się na określonych wcześniej dwóch obszarach unerwienia nerwu pośrodkowego i promieniowego. W Y N I K I Analiza wyników pozwoliła stwierdzić, iż bez względu na rodzaj dokonanego udaru mózgu, zawsze dochodzi do upośledzenia czucia w obrębie niedowładu lub porażenia. Wykazano, iż u pacjentów po udarze krwotocznym zaburzenia te są większe. Zanotowano istotną korelację między zaburzeniami czucia dyskryminacyjnego a zaburzeniami czucia skórnego. Terapia w obu grupach badawczych przyniosła stopniowę poprawę czucia zarówno skórnego, jak i dyskryminacyjnego. U pacjentów krwotocznych była ona mniejsza i przebiegała wolniej, często pozostawiając duże ubytki. W N I O S K I Obie metody badawcze potwierdziły, że pacjenci po przebytym udarze krwotocznym cierpią na zaburzenia czucia dyskryminacyjnego i czucia skórnego w większym stopniu i z większym nasileniem niż pacjenci po przebytym udarze niedokrwiennym.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 5; 350-360
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie radioterapii i radiochirurgii stereotaktycznej w leczeniu chorych na glejakomięsaki mózgu – doniesienie wstępne
Application of radiotherapy and stereotactic radiosurgery in treatment of patients with brain gliosarcoma – preliminary results
Autorzy:
Napieralska, Aleksandra
Blamek, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037846.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
glejakomięsak
guz mózgu
radioterapia
radiochirurgia stereotaktyczna
gliosarcoma
brain tumor
radiotherapy
stereotactic radiosurgery
Opis:
AIM The aim of the work is to evaluate the results of the treatment of gliosarcoma according to the applied therapeu-tic methods. MATERIAL AND METHODS 43 patients (15 women and 28 men) aged 21 to 80 years were treated for brain gliosarcoma in the years 2002– –2014 in Institute of Oncology in Gliwice. In 22 cases the tumor was located in one lobe, in 20 at least two lobes of the brain were occupied. The initial diameter of the tumor, assessed in 22 patients (CT/MRI), ranged from 2 to 8 cm (median 5). Surgery was the primary treatment in 42 cases. Radiotherapy was performed in 35 patients (81.4 %), in 16 radical (median TD = 60 Gy, 12 cases of radiochemotherapy with temozolomide), in 12 palliative (median TD = 20 Gy), in 7 palliative combined with a stereotactic boost (median TD of boost 9.5 Gy, range: 6–15 Gy). 28 patients had regular check-ups. In 20 recurrence of the tumor was found. In the treatment of the recurrence, radiotherapy was used in 9 patients (in 6 patients combined with surgery; in 7 stereotactic radiotherapy (TD = 8–16 Gy, fd = 6–10 Gy), in 2 surgical treatment. RESULTS The follow-up ranged from 1.3 to 74 months. 32 patients died due to disease progression. The median survival for patients treated with surgery alone, surgery and palliative radiotherapy, surgery and palliative radiotherapy combined with stereotactic boost, surgery and radical radiotherapy was respectively 2.1, 5.4, 9.7 and 14.1 months (p = 0.008). In the case of recurrence, the median survival in the case of symptomatic treatment, sur-gery, and stereotactic radiosurgery was respectively 5.4, 6.5 and 18 months. CONCLUSIONS Radiotherapy is an essential element of brain gliosarcoma treatment resulting in significant prolongation of life. Stereotactic radiosurgery as a complementary element of palliative treatment and treatment of progres-sion/recurrence additionally increases survival in this group of patients.
CEL Ocena wyników leczenia glejakomięsaków w zależności od zastosowanych metod terapeutycznych. MATERIAŁ I METODY 43 pacjentów (15 kobiet i 28 mężczyzn) w wieku od 21 do 80 lat leczonych z powodu glejakomięsaka mózgu w latach 2002–2014 w Centrum Onkologii Oddział Gliwice. W 22 przypadkach guz znajdował się w 1 płacie, w 20 zajęte były co najmniej dwa płaty mózgu. Pierwotny wymiar guza, oceniony u 22 chorych (TK/MR), zawierał się w przedziale od 2 do 8 cm (mediana 5). W 42 przypadkach leczeniem pierwotnym była operacja. Radioterapię zastosowano u 35 chorych (81,4%), u 16 radykalną (mediana dc = 60 Gy; 12 przypadków radiochemioterapii z temodalem), u 12 paliatywną (mediana dc = 20 Gy), u 7 paliatywną połączoną z boostem stereotaktycznym (boost mediana dc = 9,5 Gy, rozrzut: 6–15 Gy). Kontrolom podlegało 28 chorych. U 20 stwierdzono wznowę nowotworu. U 9 chorych w leczeniu wznowy zastosowano radioterapię (u 6 połączoną z operacją; u 7 radioterapia stereotaktyczna (dc = 8 – 16 Gy, df = 6 – 10 Gy), u 2 leczenie operacyjne. W Y N I K I Okres obserwacji wynosił od 1,3 do 74 miesięcy. 32 chorych zmarło z powodu progresji choroby. Mediana przeżycia dla chorych poddanych samodzielnej operacji, operacji i radioterapii paliatywnej, operacji i radioterapii paliatywnej połączonej z boostem stereotaktycznym, operacji i radioterapii radykalnej wynosiła odpowiednio: 2,1, 5,4, 9,7 i 14,1 miesiąca (p = 0,008). W przypadku wznowy mediana przeżycia w przypadku leczenia zachowawczego, operacji, radioterapii stereotaktycznej wynosiła odpowiednio: 5,4, 6,5 i 18 miesiecy. W N I O S K I Radioterapia jest niezbędnym elementem leczenia glejakomięsaków mózgu, skutkującym znacznym wydłużeniem życia chorych. Radiochirurgia stereotaktyczna jako element uzupełniający leczenia paliatywnego i leczenia progresji/wznowy dodatkowo wydłuża przeżycia w tej grupie chorych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 5; 315- 322
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena jakości życia pacjentów ze schorzeniami układu pozapiramidowego po leczeniu stereotaktycznym oraz pozabiegowej rehabilitacji
The quality of life at patients with the extrapyramidal system diseases after stereotactic surgery and rehabilitation
Autorzy:
Pasek, Jarosław
Szajkowski, Sebastian
Suszyński, Krzysztof
Wiaderkiewicz, Jan
Kwiek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040004.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
choroba parkinsona
głęboka stymulacja mózgu
fizjoterapia
parkinson disease
physiotherapy
deep brain stimulation
Opis:
INTRODUCTION Nowadays the functional neurosurgery makes up the recognized strategy of proceeding in the treatment: Parkinson diseases (PD), tremor, and generalized dystonia. According to directive line of American Physical Therapy Association´s the main role of physiotherapist is creating individual rehabilitation programs and their incessant modification in relation to changing condition of patient. MATERIAL AND METHODS Patients were hospitalized in Department of Neurosurgery Medical University of Silesia in Katowice. The surgical treatment of extrapyramidal system diseases and rehabilitation after surgery were applied to 36 persons. The average age was 58,8 years. The proportional part of diagnosis in the analyzed material: (PD)-58%, tremor-28%, dystonia-14%. The average period of the observation and length of disease were: 44,6 and 142,3 month. For evaluation of quality of life PDQ-39 questionnaire and EQ-5D (EuroQol) questionnaire were used. RESULTS The results of investigations were elaborated in the aim of comparison of the quality of life in relation to applied surgical treatment and after surgery rehabilitation. The results proved the statistically essential influence of rehabilitation on: mobility, pain and usual activities (EQ-5D) questionnaire. The regress analyses showed the essential, negative influence of length disease on EQ-5D assessment. CONCLUSIONS Rehabilitation and the type of diagnosis influence essentially on the quality of life at persons after stereotactic surgery performed because of extrapyramidal system diseases.
WSTĘP Neurochirurgia czynnościowa oraz następujący bezpośrednio po niej proces rehabilitacji, zgodny wytycznymi American Physical Therapy Association’s stanowią obecnie uznaną strategię postępowania w leczeniu choroby Parkinsona, drżenia i uogólnionych dystonii. MATERIAŁ I METODY Badaniem objęto 36 osób hospitalizowanych w Klinice Neurochirurgii SUM w Katowicach. Materiał badawczy stanowiło 21 chorych z chorobą Parkinsona w wieku średnio 60,3 lat, 10 osób z drżeniem samoistnym w wieku średnio 61,1 lat oraz 5 osób z dystonią, w wieku średnio 47,6. Okres obserwacji i czas trwania choroby wyniosły średnio: 44,6 i 142,3 miesiąca, odpowiednio: 27,7 i 144,5 - choroba Parkinsona, 41 i 130,2 - drżenie, 123,4 i 157,2 – dystonia. W pracy posłużono się subiektywnymi skalami oceny jakości życia: skalą EQ-5D (EuroQol ), oraz PDQ-39. WYNIKI Z przeprowadzonych badań wynika, że rodzaj rozpoznania (w szczególności choroba Parkinsona) wpływa istotnie na uzyskiwane przez pacjentów oceny jakości życia (PDQ-39, EQ-5D). Zauważono również znaczący wpływ rodzaju pooperacyjnej rehabilitacji na uzyskiwane wyniki. Nie stwierdzono bezpośredniego wpływu rodzaju zabiegu chirurgicznego na ostateczną ocenę jakości życia chorych. Uzyskane wyniki potwierdzają badania innych autorów dotyczące wpływu konkretnych metod oraz programów rehabilitacyjnych na odległe wyniki postępowania leczniczego u pacjentów z wyżej wymienionymi jednostkami chorobowymi. WNIOSKI Rehabilitacja oraz rodzaj postawionego rozpoznania warunkują jakość życia pacjentów ze schorzeniami układu pozapiramidowego po zastosowaniu nowoczesnych metod leczenia chirurgicznego.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 6; 32-39
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różnice w śmiertelności spowodowanej udarem mózgu w populacji miejskiej i podmiejskiej – dane literaturowe i obserwacje własne
Urban – rural difference in stroke mortality – literature data and own observations
Autorzy:
Dobrakowski, Paweł
Pierzchała, Krystyna
Świątkowska-Flis, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038775.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
udar mózgu
umieralność
ludność podmiejska
ludność miejska
stroke
mortality
rural population
urban population
Opis:
The purpose of this study was to analyze the literature about stroke mortality in diff erent areas (rural, urban) and present our observations from stroke ward of Szpital Wojewódzki im. NMP w Częstochowie in 2009. This paper reports data of 39 deaths from 294 stroke incidents in 2009. Patients were citizens of Częstochowa and nearby rural areas. Our study shows diff erences in reactions to stroke signs. Advantage of direct hospital visitors without calling the emergency, longer time of reaction suggests that their knowledge of stroke time-dependent therapies was limited.
W niniejszej pracy omówiono różnice w śmiertelności okołoudarowej między terenami miejskimi i podmiejskimi na podstawie danych z piśmiennictwa oraz z własnej analizy dotyczącej śmiertelności w wyniku udaru mózgu na Oddziale Udarowym Szpitala Wojewódzkiego im. NMP w Częstochowie w 2009 r. We własnym materiale klinicznym analizie poddano dokumentację 39 zgonów z populacji 294 chorych hospitalizowanych z powodu chorób naczyń mózgu w 2009 r. (mieszkańców Częstochowy i pobliskich miejscowości podmiejskich). Wykazane różnice w badaniach własnych zdają się potwierdzać tezę o odmiennych sposobach reagowania na objawy udaru. Przewaga zgłoszeń do szpitala z pominięciem pogotowia ratunkowego i prawdopodobnie dłuższy czas od wystąpienia objawów do zgłoszenia się do szpitala wskazuje na nadal niedostateczną wiedzę wśród społeczeństwa o nowych, zależnych od czasu zgłoszenia się, możliwościach leczenia udaru niedokrwiennego mózgu.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 3; 7-11
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ terapii PNF na proces poprawy motorycznej u pacjentów po niedokrwiennym udarze mózgu zlokalizowanym w lewej półkuli w okresie ostrym rehabilitacji
Effect of PNF-therapy on recovery in patients after ischemic stroke located in left hemisphere in acute rehabilitation
Autorzy:
Kaniewski, Oktawian
Suszyński, Krzysztof
Górka, Dariusz
Kania, Damian
Szelfer, Justyna
Dudek, Justyna
Doroniewicz, Iwona
Opala, Grzegorz
Kwiek, Stanisław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037877.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
udar mózgu
metoda pnf
usprawnianie motoryczne
stroke
pnf method
improvement of motor function
Opis:
AIM The aim of the work was to examine the influence of PNF-therapy (proprioceptive neuromuscular facilitation therapy) based rehabilitation on the improvement process of motor impairment in patients after ischemic stroke located in the left hemisphere. Our study was carried out in K. Gibiński Central Clinic Hospital of the Medical University of Silesia in Katowice-Ligota. MATERIALS AND METHODS The research subjects were represented by a group of 20 patients (15 female and 5 male) aged 49–86 years, hospitalized in the abovementioned facility. Physical therapy in a stroke department begins (in the first 24 h) withcomprehensive evaluation of motor function, mobility, balance, coordination, sensation, and proprioception. Tests used to measures them include: Lovett scale, Brunnstom scale, Rankin scale, Up and Go Test and the Functional Reach Test. Goals that are measurable and realistic were set by the doctors and rehabilitation team, and were reevaluated in the last 24 h before discharge. RESULTS AND CONCLUSIONS The results of our study indicate that a PNF-therapy based rehabilitation program helps in promoting the recovery of muscle strength, preventing complications due to disabilities and improves adapting to activities of dailyliving.
WSTĘP Celem pracy było sprawdzenie wpływu postępowania rehabilitacyjnego z zastosowaniem koncepcji PNF (proprioceptive neuromuscular facilitation) na proces usprawniania motorycznego pacjentów po niedokrwiennym udarze mózgu zlokalizowanym w lewej półkuli. Badania przeprowadzono w Samodzielnym Publicznym Centralnym Szpitalu Klinicznym SUM w Katowicach Ligocie (SPCSK SUM). MATERIAŁ I METODY Materiał badawczy stanowiła grupa 20 hospitalizowanych pacjentów (15 kobiet i 5 mężczyzn) w wieku od 49 do 86 lat. Do weryfikacji procesu badawczego wykorzystano skale: Brunnstom, Rankina i Test Lovetta oraz testy funkcjonalne: Up and Go Test i Functional Reach Test. Badania przeprowadzono w ciągu pierwszych 24 godzin po zakwalifikowaniu pacjenta na Pododdział Udarowy Oddziału Neurologii SP CSK SUM oraz w ciągu ostatnich 24 godzin przebywania badanych na oddziale, po przeprowadzonym procesie usprawniania motorycznego. WYNIKI Wszystkie przeprowadzone testy wykazały poprawę zarówno w zakresie siły mięśniowej, napięcia mięśniowego, jak i odzyskania sprawności w codziennych czynnościach.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 5; 294-301
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena funkcji płytek krwi u chorych zażywających kwas acetylosalicylowy w prewencji wtórnej udaru mózgu
Evaluation of platelet functions in patients taking acetylsalicylic acid as a secondary stroke prevention
Autorzy:
Łabuz-Roszak, Beata
Pierzchała, Krystyna
Machowska-Majchrzak, Agnieszka
Porosińska, Aleksandra
Wawrzyńczyk, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039617.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
oporność na kwas acetylosalicylowy
przejściowe niedokrwienie mózgu
udar mózgu niedokrwienny
agregometria impedancyjna
wielokanałowy analizator czynności płytek krwi
resistance to aspirin
stroke
transient ischemic attack
impedance aggregometry
multiple platelet
function analyzer
Opis:
BACKGROUND In some patients taking acetylsalicylic acid (ASA) regularly no anti-aggregative effect is achieved. This phenomenon is called “aspirin resistance”. Until now, there are no unequivocal data concerning frequency and causes of aspirin resistance in patients taking ASA as secondary stroke prevention. The purpose of the study was to examine platelet functions in patients with diagnosed transient ischemic attack (TIA) or ischemic stroke in the acute phase whom ASA was applied. MATERIAL AND METHODS We examined 70 patients with TIA or stroke treated in the Department of Neurology in Zabrze taking 75–150 mg ASA daily (mean age 68.7±11 years). The assessment of platelet function was performed by multiple platelet function analyzer using the method of impedance aggregometry in the whole blood. RESULTS Aspirin resistance was observed in 6 patients (8.6%). We found no correlation between platelet aggregation and dose, age, sex, time of examination, degree of motor incapability, hypertension, coronary disease, atrial fi brillation, old myocardial infarction. However, we observed correlation between presence of aspirin resistance and high LDL-cholesterol, high BMI and statin intake. No correlation was noted with other biochemical parameters and other drugs. CONCLUSIONS The applied method allowed to detect phenomenon of aspirin resistance in some patients with stroke, who were taking ASA in the acute phase. The correlation between antiplatelet effect of ASA and either some stroke risk factors (high LDL-level and high BMI) or statin therapy was observed. The usage of multiple platelet function analyzer to monitor antiplatelet effect of ASA should be further examined.
CEL PRACY U części osób regularnie zażywających kwas acetylosalicylowy (ASA) nie uzyskuje się stanu antyagregacyjnego. Zjawisko to nazwano „opornością na aspirynę”. Aktualnie brak jednoznacznych danych dotyczących częstości tego zjawiska oraz jego przyczyn u chorych zażywających ASA w prewencji wtórnej udaru mózgu. Celem przeprowadzonych badań była ocena funkcji płytek krwi z uwzględnieniem zjawiska oporności na aspirynę u chorych z rozpoznanym przejściowym niedokrwieniem mózgu (TIA) lub udarem niedokrwiennym mózgu w fazie ostrej, u których zastosowano ASA. MATERIAŁ I METODY Badaniami objęto 70 chorych hospitalizowanych w Klinice Neurologii w Zabrzu z powodu TIA lub udaru niedokrwiennego w średnim wieku 68,7±11 lat zażywających ASA w dawce 75–150 mg na dobę. Badanie funkcji płytek krwi przeprowadzono przy pomocy wielokanałowego analizatora czynności płytek krwi wykorzystującego metodę agregometrii impedancyjnej we krwi pełnej. WYNIKI Oporność na ASA stwierdzono u 6 chorych (8,6%). Nie wykazano związku między parametrami agregacji a dawką, wiekiem, płcią, czasem przeprowadzenia badania, typem udaru, stopniem sprawności, nadciśnieniem tętniczym, chorobą wieńcową, migotaniem przedsionków, paleniem papierosów, przebytym zawałem mięśnia sercowego. Zaobserwowano natomiast korelację pomiędzy parametrami agregacji a poziomem cholesterolu LDL, BMI oraz równoczesnym zażywaniem statyn. Nie odnotowano korelacji z poziomem pozostałych parametrów biochemicznych ani innymi zażywanymi lekami. WNIOSKI Zastosowana metoda pozwoliła na wykrycie zjawiska oporności na aspirynę u części chorych z udarem niedokrwiennym, u których w okresie ostrym zastosowano ASA. Wykazano związek między efektem stosowania aspiryny a niektórymi czynnikami ryzyka chorób naczyniowych oraz zażywaniem statyn. Zastosowanie wielokanałowego analizatora czynności płytek krwi w celu monitorowania efektu przeciwpłytkowego ASA w prewencji wtórnej udaru wymaga dalszych badań.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2010, 64, 5-6; 54-63
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena skuteczności oraz ryzyka powikłań „bezramowej” biopsji stereotaktycznej guzów mózgu opartej na neuronawigacji i badaniu MRI
Effiectiveness and safety of MRI based 'frameless' stereotactic biopsy of brain tumours
Autorzy:
Chodakowski, Paweł
Kapustka, Bartosz
Marcol, Wiesław
Kiwic, Grzegorz
Wysokiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036720.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
biopsja „bezramowa”
guzy mózgu
biopsja stereotaktyczna
neuronawigacja
'frameless' biopsy
brain tumours
stereotactic biopsy
neuronavigation
Opis:
INTRODUCTION: Stereotactic biopsy is a relatively commonly used tool for brain tumour diagnostics. A frame-based stereotactic biopsy is the standard, but the so-called 'frameless' biopsy, which is done by using a special neuronavigation system, seems to be a safe and convenient alternative. The authors have assessed the safety and effectiveness of an MRI based 'frameless' stereotactic biopsy of brain tumours. MATERIAL AND METHODS: 42 cases of patients, who underwent 'frameless' brain tumour biopsies in 2011–2013, were been retrospectively analysed. The biopsies were done by using BrainLab™ neuronavigation with VarioGuide and biopsy side-cut needles. The operation plan was based on a preoperative MRI head. In every case, at least 3 specimens various trajectories were taken. Pathological analysis was performed in the same place in every case. RESULTS: There were 85.7% cases with an exact histopathological result. 14.3% cases obtained a pathological result, but without exact diagnosis. One patient (2.4%) with astrocytoma WHO III died as a result of a perioperative intraventricular hemorrhage. Other clinically significant perioperative complications occurred in 2 cases (4.8%). The histopathological diagnostics revealed: 12 cases of GBM (28.6%), 8 cases of astrocytoma WHO III (19%), 10 cases of astrocytoma WHO II (23.8%), 1 case of metastasis (2.4%), 1 case of lymphoma (2.4%) as well as 2 other lesions (4.8%). Statistical analysis revealed no significant differences in the patients’ pre- and postoperative state. CONCLUSIONS: The 'frameless' biopsy is an effective and relatively safe way of diagnosing brain tumours. This type of biopsy takes less time to perform. It seems that it can be recommended as a convenient alternative to frame-based biopsy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 122-126
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The applications of posturography in selected neurological disorders
Zastosowania posturografii w wybranych schorzeniach neurologicznych
Autorzy:
Oczadło, Anna
Kowacka, Urszula
Lewicka, Barbara
Matusik, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542742.pdf
Data publikacji:
2023-09-13
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
stroke
rehabilitation
balance
posturography
Parkinson’s disease
udar mózgu
rehabilitacja
równowaga
posturografia
choroba Parkinsona
Opis:
Posturography is one of the objective methods of evaluating human balance. Human balance is the ability to maintain a vertical center of mass (COM) in the support area (base of support – BOS). COM in a homogeneous gravitational field coincides with the center of gravity (COG). The postural control system (PCS) maintains the COG projection in the support area and counteracts the external forces (gravity and inertia force) that destabilize the posture of the human body. Minimizing body deflection is controlled by the central nervous system (CNS). External stimuli are received through visual, atrial, proprioceptive and exteroceptive systems. The information is transmitted to the CNS, which, means of the feedback system, controls the motion system to minimize the risk of falls. The aim of this work is to present the types of posturography: static, dynamic, and follow-up posturography, their use in the objective diagnosis of imbalances, as a tool for rehabilitation and for monitoring the progress of treatment in Parkinson’s disease and patients after stroke.
Posturografia jest jedną z obiektywnych metod służących do oceny układu równowagi człowieka. Równowaga człowieka to zdolność do utrzymywania pionowego rzutu środka masy ciała (center of mass – COM) w polu powierzchni podparcia (base of support – BOS). COM w jednorodnym polu grawitacyjnym pokrywa się z rzutem środka ciężkości ciała (center of gravity – COG). System kontroli postawy (postural control system – PCS) utrzymuje rzut COG w BOS oraz przeciwdziała siłom zewnętrznym (sile grawitacji i bezwładności), które wpływają destabilizująco na postawę ciała człowieka. Minimalizowanie wychwiań kontrolowane jest przez ośrodkowy układ nerwowy (central nervous system – CNS). Poprzez narządy przedsionkowy i wzroku oraz eksteroreceptory i proprioreceptory odbierane są bodźce zewnętrzne. Informacje o nich przekazywane są do CNS, który poprzez reakcje zwrotne steruje układem ruchu tak, by minimalizować ryzyko upadków. Celem pracy jest zaprezentowanie trzech typów badań posturograficznych: statycznego, dynamicznego i nadążnego, a także przedstawienie zastosowań posturografii do obiektywnej diagnostyki zaburzeń równowagi oraz jako metody służącej do rehabilitacji i monitorowania postępów terapii w chorobie Parkinsona oraz u osób po udarze mózgu.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2023, 77, 1; 158-165
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is Patent Foramen Ovale a cause of stroke?
Przetrwały otwór owalny przyczyną udaru mózgu?
Autorzy:
Markiewicz-Łoskot, Grażyna
Jaromin, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037724.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
patent foramen ovale
stroke
migraine headache
prevention
przetrwały otwór owalny
udar mózgu
migrena
ból głowy
Opis:
INTRODUCTION: Cardio-vascular anomalies, including patent foramen ovale, are the cause of 40% of cryptogenic strokes. Patent foramen ovale is a heart malformation which does not show clinical symptoms. It is recognisable in young patients with stroke (younger than 55 years old), if there is no other cause of stroke. AIM: The purpose of the study was to assess the incidence of patent foramen ovale in a group of young patients suffer-ing a stroke before 55 years of age with migraine headaches. METHODS: The research included 50 stroke patients younger than 55 (average age of 48, 21 females, 29 males). The patients were treated from 1 January 2012 to 31 December 2012 in the Stroke Unit of the Neurological Ward. The medical histories were analysed and the data including sex, age, the symptoms during admission to the ward, the results of the diagnostic tests that were performed and the applied therapy. RESULTS: In the study group of young, stroke patients before 55 years of age, patent foramen ovale was recognized in 16% of the patients. The PFO incidence was especially high (83%) in young stroke patients with migraine headaches, representing 12% of the whole study group. CONCLUSIONS: The frequent occurrence of patent foramen ovale should lead to taking appropriate prophylactic measures using diagnostic echocardiography, especially in patients with migraine headaches and for example in balance tests for the young.
WSTĘP: Anomalie sercowo-naczyniowe, w tym przetrwały otwór owalny, są przyczyną 40% udarów kryptogennych. Przetrwały otwór owalny jest wadą serca, które zwykle nie daje objawów klinicznych. Jest rozpoznawalny u młodych udarowych pacjentów (przed 55 rokiem życia – r.ż.) przy braku innych przyczyn udaru mózgu. Celem pracy była ocena częstości występowania przetrwałego otworu owalnego w grupie młodych pacjentów z udarem przed 55 r.ż. z migrenowymi bólami głowy. MATERIAŁ I METODY: Badaniami objęto 50 młodych, udarowych pacjentów przed 55 r.ż. (średnia wieku 48, ♀: 21, ♂: 29). Pacjenci byli hospitalizowani w okresie od 1 stycznia 2012 do 31 grudnia 2012 roku w pododdziale udarowym na oddziale neurologicznym. Analizowano historie chorób, uzyskując dane odnośnie do płci, wieku, objawów przy przyjęciu, wyników przeprowadzonych badań diagnostycznych oraz zastosowanej terapii. WYNIKI: W badanej grupie młodych udarowych pacjentów (przed 55 r.ż.) przetrwały otwór owalny był stwierdzony u 16% pacjentów. Częstość występowania PFO była szczególnie wysoka (83%) w grupie młodych udarowych pacjentów z migrenowymi bólami głowy, stanowiącej 12% całej grupy badanej. WNIOSKI: Częste występowanie przetrwałego otworu owalnego, jako jedynej zidentyfikowanej przyczyny udaru mózgu u młodych pacjentów przed 55 r.ż., skłania do podjęcia odpowiednich działań profilaktycznych z diagnostyką echokardiograficzną, szczególnie u osób z migrenowymi bólami głowy i np. w czasie badań bilansowych u młodzieży.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2015, 69; 26-32
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pacjent z CADASIL – wyzwanie diagnostyczne
Patient with CADASIL – a diagnostic challenge
Autorzy:
Węgrzynek, Julia
Tomaszewska, Agnieszka
Wawrzkiewicz-Witkowska, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542715.pdf
Data publikacji:
2023-09-13
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
CADASIL
NOTCH3
stwardnienie rozsiane
ostre rozsiane zapalenie mózgu
udar
leukoencefalopatia
arteriopatia
rezonans magnetyczny
sclerosis multiplex
acute disseminated encephalomyelitis
stroke
leukoencephalopathy
arteriopathy
magnetic resonance imaging
Opis:
WSTĘP: Mózgowa autosomalnie dominująca arteriopatia z podkorowymi zawałami i leukoencefalopatią (cerebral autosomal dominant arteriopathy with subcortical infarcts and leukoencephalopathy – CADASIL) jest uwarunkowaną genetycznie i dziedziczoną w sposób autosomalnie dominujący chorobą małych naczyń. Jej wystąpienie wiąże się z mutacją w genie NOTCH3. Pierwsze objawy kliniczne pojawiają się w 3. lub 4. dekadzie życia, a poprzedzone są zmianami leukodegeneracyjnymi, które najlepiej uwidacznia rezonans magnetyczny (RM). Częstość występowania choroby określa się na 2–5 osób na 100 000. Obraz kliniczny pacjentów z CADASIL jest heterogenny. Najczęstsze objawy to nawracające udary, przemijające ataki niedokrwienne, przyczyniające się do deficytów poznawczych, oraz migreny z aurą. Pomimo coraz powszechniejszej znajomości CADASIL choroba ta wciąż stanowi wyzwanie diagnostyczne. OPIS PRZYPADKU: 60-letni mężczyzna został skierowany do poradni genetycznej z podejrzeniem CADASIL. Pierwsze symptomy choroby pojawiły się u niego prawdopodobnie w wieku 40 lat (1998 r.) w postaci zmian radiologicznych. Rezonans magnetyczny ujawnił wówczas okołokomorowe obszary hiperintensywnego sygnału w sekwencji T2-zależnej. W kolejnych latach na podstawie wykonywanych RM pacjenta diagnozowano w kierunku stwardnienia rozsianego oraz ostrego rozsianego zapalenia mózgu. W wieku 58 lat pacjent został przyjęty na oddział neurologii po napadzie padaczkowym. Rezonans magnetyczny wykazał okołokomorowe i nadnamiotowe zmiany istoty białej oraz lakuny poudarowe. Wysunięto podejrzenie, że przyczyną jest CADASIL. W poradni genetycznej diagnozę potwierdzono badaniami genetycznymi. Wykryto wariant patogenny NM_000435: c.268C > T (p.Arg90Cys). WNIOSKI: W diagnostyce różnicowej CADASIL należy brać pod uwagę choroby demielinizacyjne. Postawienie właściwej diagnozy ułatwia dokładny wywiad rodzinny oraz zestawienie go z wynikami badań obrazowych.
INTRODUCTION: Cerebral autosomal dominant arteriopathy with subcortical infarcts and leukoencephalopathy (CADASIL) is a genetically determined and hereditary cerebral small vessel disease caused by mutations in the NOTCH3 gene. The onset is in the 3rd and 4th decade of life and is preceded by leukodegenerative changes, which are best visualized by magnetic resonance imaging (MRI). The prevalence of CADASIL is estimated at 2 to 5 people in 100,000. The clinical picture is heterogenous. The main clinical features include recurrent subcortical ischemic events, mood disturbances, progressive cognitive impairment and migraines with aura. Despite the growing recognition of CADASIL, this disease is still a diagnostic challenge. CASE REPORT: A 60-year-old man was referred to the genetic clinic for suspected CADASIL. The initial clinical symptoms probably occurred at the age of 40 in the form of radiological changes. The MRI performed then revealed periventricular zones of a T2 hyperintense signal. Based on follow-up MRIs, the patient was diagnosed with multiple sclerosis or acute disseminated encephalomyelitis. At the age of 58, following a seizure attack he was admitted to hospital and a performed MRI that revealed periventricular white matter degeneration and lacunes. CADASIL was suspected to be the cause. The diagnosis was confirmed by molecular testing. A pathogenic variant NM_000435: c.268C > T (p.Arg90Cys) was detected. CONCLUSIONS: It is relevant to pay attention to radiological findings and family history in the diagnostic pro-cess of a patient presenting symptoms which may suggest CADASIL to differentiate this genetic condition from demyelinating diseases.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2023, 77, 1; 151-157
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies