Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "farmakoterapia," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Raz jeszcze o leczeniu bólu receptorowego – czy warto łączyć diklofenak z witaminami grupy B?
Once again on the treatment of nociceptive pain – is it worth to combine diclofenac with B vitamins?
Autorzy:
Białecka, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029797.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
farmakoterapia bólu
niesteroidowe leki przeciwbólowe
witaminy z grupy B
Opis:
Spine pain is a  frequent ailment with a  complex pathophysiology. The guidelines for treatment oscillate between physiotherapeutic procedure, pharmacotherapy and surgical treatment. It seems that every patient requires an individual approach which is especially important in case of elderly patients – due to multiple morbidities and polytherapy. The article presents the benefits and the limitations of the therapy applying diclofenac and B vitamins in the treatment of pain, mainly osteo-articular pain. Diclofenac belongs to the group of non-steroidal analgesic and anti-inflammatory drugs. It demonstrates high therapeutic efficacy in the scope of nociceptive pain, however, it also causes significant adverse effects including arterial hypertension. The analgesic effect of group B vitamins has not been fully explained; it seems that they may affect the increase of the secretion of serotonin in the central nervous system, regulate afferent conduction in the scope of the spinal cord or – as indicated by some, more optimistic, authors – enhance the release of endogenous opioids. The article includes information referring to combining both drugs in the context of the efficacy and safety of treating nociceptive pain.
Bóle kręgosłupa są częstą dolegliwością o  złożonej patofizjologii. Wytyczne dotyczące leczenia oscylują między postępowaniem fizjoterapeutycznym, farmakoterapią a leczeniem operacyjnym. Wydaje się, że każdy pacjent wymaga indywidualnego podejścia, co jest szczególnie ważne w  przypadku chorych w  starszym wieku  – ze względu na wielochorobowość i politerapię. Artykuł przedstawia korzyści i ograniczenia terapii diklofenakiem i witaminami grupy B w  leczeniu bólu, głównie o  charakterze kostno-stawowym. Diklofenak należy do grupy niesteroidowych leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Cechuje się wysoką skutecznością terapeutyczną w zakresie bólu receptorowego, ale wywołuje także istotne działania niepożądane, w tym nadciśnienie tętnicze. Działanie przeciwbólowe witamin grupy B nie jest do końca wyjaśnione; wydaje się, że mogą one wpływać na zwiększenie ośrodkowej sekrecji serotoniny, regulować przewodnictwo dośrodkowe w zakresie rdzenia kręgowego lub – jak wskazują niektórzy, bardziej optymistyczni autorzy – wzmagać uwalnianie endogennych opioidów. W artykule zawarte są informacje na temat łączenia obu leków w kontekście skuteczności i bezpieczeństwa leczenia bólu receptorowego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2017, 17, 4; 221-226
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tiagabina w zaburzeniach lękowych
Tiagabine in anxiety disorders
Autorzy:
Pawełczyk, Małgorzata
Kaczorowska, Beata
Przybyła, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053728.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
tiagabina
leki przeciwpadaczkowe
zaburzenia lękowe
farmakoterapia
układ GABA-ergiczny
tiagabine
antiepileptic drugs
anxiety disorders
pharmacotherapy
GABAergic system
Opis:
With currently available drugs, patients with anxiety disorders experience only partial response to pharmacotherapy and require augmentation therapy. Selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs) and benzodiazepines are commonly used in the treatment of anxiety disorders. Unfortunately many patients do not achieve a complete response and experience significant adverse effects. Thus, pharmacotherapy for anxiety disorders is an active area of research. Results of these trials suggest potential usefulness of antiepileptic drugs in treatment of anxiety disorders. Tiagabine, a selective GABA reuptake inhibitor, has been shown to reduce symptoms of anxiety. γ-Aminobutyric acid (GABA) is the most potent inhibitory neurotransmitter in the central nervous system. There is evidence that GABA is implicated in both aetiology and treatment of anxiety. Tiagabine acting by GAT-1 transporter presynaptic blockade, facilitates GABA neurotransmission. Recent studies suggest than tiagabine may have anxiolytic properties with a reasonable adverse events profile, including dizziness, headache and nausea. Tiagabine has shown promise in the treatment of generalized anxiety disorder, post- traumatic stress disorder, and panic disorder, and as monotherapy or augmentation therapy for patients with anxiety disorders who are partial responders.
Wiadomo, że pacjenci z zaburzeniami lękowymi uzyskują tylko częściową odpowiedź na stosowaną farmakoterapię i wymagają leczenia uzupełniającego. Głównymi lekami w terapii zaburzeń lękowych są selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) oraz benzodiazepiny. Niestety wielu chorych nie osiąga zadowalającej odpowiedzi na to leczenie lub doświadcza znaczących objawów ubocznych. Z tego względu farmakoterapia zaburzeń lękowych stanowi aktywne pole do badań, a obecne ich wyniki sugerują potencjalną skuteczność leków przeciwpadaczkowych w terapii tych zaburzeń. Do leków wykazujących działanie redukujące objawy lękowe należy tiagabina, selektywny inhibitor zwrotnego wychwytu GABA. Kwas γ-aminomasłowy (GABA) jest najważniejszym hamującym neurotransmiterem w ośrodkowym układzie nerwowym. Istnieją dowody, że GABA jest zaangażowany w etiologię zaburzeń lękowych, ale może być również skuteczny w ich leczeniu. Działanie tiagabiny polega na presynaptycznym blokowaniu transportera GAT-1, dzięki czemu ułatwiona zostaje neurotransmisja GABA. Ostatnie badania sugerują, że tiagabina z uwagi na ów mechanizm może wykazywać właściwości przeciwlękowe przy jednoczesnych umiarkowanych działaniach niepożądanych obejmujących między innymi zawroty, bóle głowy oraz nudności. Badania dowiodły skuteczności tiagabiny w terapii uogólnionych zaburzeń lękowych, stresu pourazowego, jak również ataków paniki. Korzystny wpływ leczenia tiagabiną dotyczy zarówno przypadków stosowania jej w monoterapii, jak i w leczeniu uzupełniającym u pacjentów, którzy nie odnieśli satysfakcjonującej poprawy po wcześniejszej typowej terapii przeciwlękowej.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 3; 164-168
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plastyczność dorosłej kory mózgowej
The plasticity of the adult human brain cortex
Autorzy:
Rymarczyk, Krystyna
Makowska, Iwona
Pałka-Szafraniec, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030362.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
farmakoterapia
learning processes
neural plasticity
neural transmission
neuroplasticity
neuroplastyczność
pharmacotherapy
plastyczność neuronalna
przekaźnictwo synaptyczne
uczenie się
Opis:
The human brain is characterized by high plasticity, a feature well-illustrated by many examples described in medical literature. Over the last decades, there has been a significant increase in our knowledge concerning the above, made possible by the appearance of new diagnostic tools, such as functional magnetic resonance imaging, or molecular biology. These methods allow to follow the changes taking place at various levels, including behaviour, anatomy, physiology, and especially at the cellular and subcellular level. Some studies confirm the important role of neuroplasticity, not only in childhood, when the potential is the greatest, and the central nervous system is still developing, but also at later stages of human life. It has now been established that the brain remains plastic at any age, also senile. Understanding the role of brain plasticity in the pathogenesis of diseases has the potential to develop new therapeutic techniques. Based on the latest scientific reports, it can be concluded that neuroplasticity is increasingly becoming the target of novel therapeutic techniques, which make use of the brain’s natural ability to regenerate or compensate lost function. An example would be the use of transcranial magnetic stimulation in neurorehabilitation of patients with structural brain damage, e.g. after stroke, or the targeted use of pharmacotherapy in selected mental illnesses. The purpose of this review is to present the available results of the research on the basic characteristics of brain plasticity, also in adulthood, and the potential influence of drugs on neuroplasticity
Ludzki mózg cechuje się znaczną plastycznością, co doskonale obrazują przykłady opisywane w literaturze fachowej. W ostatnich kilkudziesięciu latach doszło do istotnego poszerzenia wiedzy na temat mechanizmów plastyczności mózgowej – było to możliwe dzięki pojawieniu się nowych narzędzi badawczych, w tym technik obrazowania mózgu i metod biologii molekularnej. Pozwalają one na śledzenie zmian zachodzących na różnych poziomach, m.in. zachowania, anatomii i fizjologii, a także na poziomie komórkowym. Część badań potwierdza ważną rolę neuroplastyczności nie tylko w dzieciństwie, kiedy ośrodkowy układ nerwowy wykazuje największy potencjał plastyczny, lecz także w późniejszych okresach życia. Ludzki mózg pozostaje plastyczny w każdym wieku, nawet podeszłym. Poznanie mechanizmów plastyczności pozwala na opracowanie nowych technik terapeutycznych. Kierunki najnowszych badań naukowych nad neuroplastycznością wskazują na potencjał wykorzystania nowoczesnych technik terapeutycznych w celu wspierania naturalnych zdolności regeneracyjnych czy kompensacyjnych mózgu. Przykładem może być wykorzystanie przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (transcranial magnetic stimulation) w rehabilitacji pacjentów z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego bądź też celowane stosowanie farmakoterapii w wybranych chorobach psychicznych. W niniejszej pracy poglądowej przedstawiono wybrane zagadnienia związane z mechanizmami plastyczności mózgowej, plastycznością w okresie dorosłości i zmianami plastycznymi w przebiegu farmakoterapii.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 2; 80-87
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Farmakoterapia zaburzeń behawioralnych towarzyszących otępieniu
Pharmacotherapy of behavioural disorders associated with dementia
Autorzy:
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053598.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
otępienie
zaburzenia zachowania
farmakoterapia
atypowe leki przeciwpsychotyczne
inhibitory
wychwytu zwrotnego serotoniny
dementia
behavioural disturbances
pharmacotherapy
atypical antipsychotics
selective serotonin
reuptake inhibitors
Opis:
Pharmacotherapy of behavioural and psychological symptoms of dementia (BPSD) has been studied in numerous clinical trials. Their results, however, are inconclusive and do not allow simple recommendations applicable for majority of patients. Antipsychotics (including atypicals) has been proved effective for agitation and aggression, with doubtful effectiveness against delusions and hallucinations. Moreover, their efficacy is counterbalanced by safety concerns that include cerebrovascular events and related mortality. Antidepressants, particularly selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs), are similarly to antipsychotics effective for agitation and psychosis; this is encouraging for their wider use considering their better safety profile. Other drugs, including antiepileptics and benzodiazepines, are poorly studied to date and both their effectiveness and safety are questionable. Hierarchical clinical management of BPSD is recommended for routine practice. In this model psychotropics are allowed only after careful diagnostic process (including exclusion of delirium) and employment of non-pharmacologic interventions coupled with optimal use of cholinesterase inhibitors and/or memantine.
Farmakoterapia zaburzeń zachowania i objawów neuropsychiatrycznych u chorych otępiałych (behavioural and psychological symptoms of dementia, BPSD) była przedmiotem wielu badań klinicznych. Ich wyniki nie pozwalają niestety na sformułowanie prostych zaleceń. Leki przeciwpsychotyczne (zwłaszcza II generacji) okazały się względnie skuteczne w zwalczaniu pobudzenia i agresji, ale ich działanie na objawy psychotyczne jest wątpliwe. Poważne obawy dotyczące bezpieczeństwa stosowania leków przeciwpsychotycznych (zwłaszcza ryzyko ostrych zdarzeń sercowo-mózgowych i związanej z nimi śmiertelności) w znaczący sposób ograniczają ich wykorzystanie. Leki przeciwdepresyjne, szczególnie z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (selective serotonin reuptake inhibitor, SSRI), wykazują podobną skuteczność w zwalczaniu pobudzenia i objawów psychotycznych jak leki przeciwpsychotyczne, co wobec lepszej tolerancji zachęca do ich szerszego stosowania. Inne grupy leków (w tym przeciwdrgawkowe i benzodiazepiny), pomimo teoretycznych przesłanek sugerujących możliwą skuteczność, w randomizowanych badaniach nie zostały ocenione jako wystarczająco efektywne (i bezpieczne), aby rekomendować ich szersze wykorzystanie. Rutynowe stosowanie zasady hierarchicznego postępowania w BPSD (najpierw staranna diagnostyka, w tym wykluczenie majaczenia, następnie interwencje niefarmakologiczne i optymalizacja leczenia inhibitorami cholinesterazy i/lub memantyną, a dopiero w trzeciej kolejności zastosowanie leków psychotropowych) pozwala na ograniczenie farmakoterapii w tej szczególnie wrażliwej grupie pacjentów.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 4; 295-301
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies