Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "hate" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Mowa nienawiści jako przedmiot badań. Praktyki komunikacyjne nacechowane nienawiścią w dyskursie medialnym
    Hate Speech as an Object of Research: Hate-Fuelled Communication Practices in Media Discourse
    Autorzy:
    Jaszczyk-Grzyb, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44914123.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    mowa nienawiści
    praktyki komunikacyjne podsycone nienawiścią
    dyskurs medialny
    hate speech
    hate-fuelled communication practices
    media discourse
    Opis:
    Hate speech is currently an issue discussed in many scientific disciplines and is one of the threads of linguistic research conducted at the Department of Intercultural Glottopedagogy at the Institute of Applied Linguistics, Adam Mickiewicz University in Poznań. Since 2014, the Department has been involved in the RADAR project (Regulating Anti-Discrimination and Anti-Racism), conducted in cooperation with other European universities and public institutions, and co-financed by the European Commission. The aim of this article is to present partial results of empirical research conducted under the project, including a catalogue of hate-oriented communication practices in media discourse.
    Obecnie mowa nienawiści stanowi zagadnienie omawiane w wielu dyscyplinach naukowych, w tym jest również jednym z wątków badań językoznawczych prowadzonych w Zakładzie Glottopedagogiki Interkulturowej, działającym w ramach Instytutu Lingwistyki Stosowanej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 2014 roku w zakładzie tym prowadzono w kooperacji z innymi europejskimi uniwersytetami oraz instytucjami publicznymi projekt RADAR (Regulating Anti-Discrimination and Anti-Racism), współfinansowany przez Komisję Europejską. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie częściowych wyników badań empirycznych prowadzonych w ramach tego projektu, do których należy katalog praktyk komunikacyjnych nacechowanych nienawiścią w dyskursie medialnym.
    Źródło:
    Adeptus; 2020, 15
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Homofobia w polskiej kulturze wizualnej jako „nieodkryta” reakcja na przemiany norm seksualnych w Polsce po 1989 roku
    Autorzy:
    Knut, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/645345.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    homophobia
    transphobia
    art
    hate speech
    law
    sexuality
    sexual norms
    transformation
    Opis:
    Homophobia in Polish visual culture  as an “undiscovered” response to the transformation  of sexual norms in Poland after 1989This article discusses the basic characteristics of various artistic practices aimed at stigmatizing nonheterosexuality that occurred in Poland after 1989 in response to a transformation of sexual norms and the rising emancipation of LGBT people. The form and content of selected practices is discussed in detail. Furthermore, the article argues that these practices can be classified as a form of so-called New National Art and signals the maladjustment of the language used by Polish art critique, which foreignizes and pathologizes this kind of art. The author also touches on the phenomenon of deliberate “not discovering” of these practices by national art institutions. Finally, he shows why the absence of artistic practices focused on exclusion and stigmatization of LGBT people seems to be beneficial for both major Polish art institutions and the “excluded” artists.  Homofobia w polskiej kulturze wizualnej jako „nieodkryta” reakcja na przemiany norm seksualnych w Polsce po 1989 rokuArtykuł omawia podstawowe cechy praktyk artystycznych piętnujących nieheteroseksualność, które wystąpiły w Polsce po 1989 roku na skutek przemian norm seksualnych i zapoczątkowania procesu emancypacji osób LGBT. Charakteryzuje formy, jakie ta twórczość przyjmuje oraz treści, jakie wyraża. Wskazuje również na zasadność zaklasyfikowania tego rodzaju twórczości jako odmiany tzw. Nowej Sztuki Narodowej. Sygnalizuje problemy związane z używanym przez polską krytykę sztuki języka, który egzotyzuje i patologizuje tego rodzaju twórczość. Odnosi się również do zjawiska zamierzonego „nieodkrywania” tych praktyk artystycznych przez krajowe instytucje sztuki. Wreszcie, wskazuje dlaczego ta celowa nieobecność praktyki artystycznej nakierowanej na wykluczanie i piętnowanie osób LGBT wydaje się korzystna zarówno dla najważniejszych polskich instytucji sztuki, jak i dla „wykluczonych” twórców.
    Źródło:
    Adeptus; 2017, 9
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Język, którym mówi dzisiejsza władza, jest ideologiczny”. Wywiad z Michałem Głowińskim
    “The Language Used by the Present Political Authorities is Ideological”: An Interview with Michał Głowiński
    Autorzy:
    Sharpe, Uliana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44914363.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    mowa nienawiści
    Zagłada
    wspomnienia
    (post)pamięć
    trauma
    literatura
    Michał Głowiński
    hate speech
    Holocaust
    memory
    postmemory
    literature
    Opis:
    Language can be not only a communication tool but also a dangerous weapon. In this interview, Michał Głowiński, Professor Emeritus at the Institute of Literary Research (IBL), writer, author of numerous literary and scholarly publications, including Zła mowa [Bad Speech], a Polish Jew who survived the Holocaust, shares his traumatic memories and talks about verbal aggression, which is an alarm bell warning that physical aggression is to come. Following the tragic events of the mid-twentieth century, language can no longer be treated as “the house of being”: before the first brick of extermination camps was laid, the word of hatred had thundered first. This is why it is so important to remember the past and to carefully analyse the language of the present, so that the horrible story of the Holocaust can never happen again. The Holocaust is the greatest tragedy of the twentieth century, which brutally destroyed millions of Jews. It also put an end to survivors’ hope of achieving a harmony of self-identity. The Holocaust must be remembered. Literature is one of the tools for keeping it in memory and taking a closer look at all the crimes that were committed. The painful experience of the Holocaust has been reflected in the works of Jewish writers. It is also at the roots of tragic contradictions, the sense of internal emptiness and loss of empathy.
    Język może być nie tylko narzędziem komunikacji, ale i niebezpieczną bronią. W wywiadzie Michał Głowiński, emerytowany profesor Instytutu Badań Literackich, pisarz, badacz języka publicznego, autor licznych prac literaturoznawczych oraz naukowych, w tym wciąż aktualnej książki Zła mowa, polski Żyd ocalały z Holocaustu, dzieli się traumatycznymi wspomnieniami oraz opowiada o agresji werbalnej, która jest pierwszym niepokojącym sygnałem alarmowym, ostrzegającym przed nadejściem agresji fizycznej. Po tragicznych wydarzeniach pierwszej połowy XX wieku języka już nie sposób traktować jedynie jako „domu istnienia”, bo zanim położono pierwszą cegłę, budując fabrykę Zagłady, najpierw zabrzmiały słowa nienawiści. Właśnie dlatego tak ważna jest pamięć o przeszłości i uważne badanie języka teraźniejszości, by chronić przed powtórką scenariusza potwornej historii Zagłady. Holocaust jest bowiem największą tragedią XX wieku, która była nie tylko zbrodnią na milionach Żydów, ale również odebraniem Ocalałym szansy na odbudowę harmonijnej, nienaznaczonej traumą tożsamości. Pamięć o tych wydarzeniach jest naszym dziedzictwem. Literatura jest jednym ze światów, który pozwala zachować pamięć oraz z bliska przyjrzeć się zbrodniom. Bolesne doświadczenia Shoah znajdują odzwierciedlenie w twórczości pisarzy żydowskich oraz leżą u podstaw tragicznych sprzeczności, wewnętrznej pustki i utraty wrażliwości.
    Źródło:
    Adeptus; 2020, 15
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies