Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Hypotyposis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
L’hypotypose dans Candide (Voltaire) : description-tableau ou description de tableau ?
Der hypotyposis in Candide (Voltaire): Tableau-Beschreibung oder Beschreibung des Tableaus?
Hypotyposis in Candide (Voltaire): Table-Description or Description of Table?
Autorzy:
Kouame, Yao
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683287.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Beschreibung-Tableau
Wirkung
Hypotyposis
funktionelles Prädikat
table-description
effect
hypotyposis
functional predicate
Opis:
The “table-description” differs from the “description of table” in that whereas the latter is limited to table’s voice to express, the former, in itself, is concerned with the discursive in quest for the table effect. Manifest in the table-description is the discursive item energized by intensity operators, which a paratactic syntax can drive, and which is combined with functional predicates. This device approximates the hypotyposis through the effect produced on the listener. In contrast, the “description of table” tends to become autonomous so as to explain a hermetic table. In this case, the diegetic purpose disappears in order to consolidate the representation of captured moments. Here, the attributive predicates and the spatiotemporal organizers are developed in the description. Voltaire makes use of each of these descriptions in some extracts of Candide, but the “table-description” or hypotyposis is given the task of updating the pain of humanity in the 18th century.
Die „Tableau-Beschreibung“ unterscheidet sich von der „Beschreibung des Tableaus“ durch die Tatsache, dass die zweite sich auf die Stimme beschränkt, die man dem Tableau verleiht, um sich auszudrücken, während die erstere ihrerseits die Erörterung in eine Suche nach der Wirkung einleitet. Darin sollte sich eine von Intensitätsbetreibern dynamisierte Erörterung entwickeln, die von einer parataktischen Syntax geleitet wird, mit welchen funktionelle Prädikate kombiniert werden. Dieses System ist der Hypotyposis durch die Wirkung auf den Hörenden ähnlich. Gegen- sätzlich neigt die „Beschreibung des Tableaus“ dazu, sich zu befähigen, um ein hermetisches Tableau zu erklären. In diesem Fall verschwindet der diegetische Zweck, um die Darstellung von festen Zeiten zu verwirklichen. Hier geht es um die attributiven Prädikate, die zeitlich-räumlichen Organisatoren, die in der Beschreibung entwickelt werden. Jede dieser Beschreibungen wird in einigen auszügen von Candide erwähnt, aber die „Tableau-Beschreibung“ oder Hypotyposis ist von ihm beauftragt, den Schmerz der Menschheit im 18. Jahrhundert zu aktualisieren.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 187-198
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Un présent empreint de passé. Brève généalogie de l’hypotypose comme figure de la mémoire
A Present Imprinted with Past. A Brief Genealogy of Hypotyposis as a Memory Figure
Autorzy:
Bernard-Nouraud, Paul
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683285.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hypotypose
memoire
témoignage
hypotyposis
memory
testimony
Opis:
Through a brief genealogy of the hypotyposis, this essay offers a theoretical description of its different contemporary purposes in relation to memory. We indeed consider that it nowadays constitutes a central memorial figure in contemporary literature and art, which, by evoking the past as if it were present (Dumarsais), disturbs reception. Ultimately, it evidences the difficulty we are now facing to unlock an analogy between the real and its depiction, whether it is poetic or rhetorical, to such a point that it jeopardizes a large section of philosophical thinking.
À partir d’une brève généalogie de la figure de l’hypotypose, cet article propose une réflexion théorique sur ses usages contemporains dans sa relation à la mémoire. On considère en effet qu’elle constitue aujourd’hui une figure mémorielle centrale de la littérature, voire de l’art contemporains qui, en évoquant le passé comme s’il était présent (Dumarsais), trouble la réception. En toute fin de compte, elle met en évidence la difficulté à dégager une analogie entre le réel et sa description, qu’elle soit poétique et rhétorique, au point de compromettre avec elle tout un pan de la pensée philosophique.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 223-236
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les Hors nature et La Jongleuse de Rachilde : entre le réalisme du « donner à voir » et la représentation de l’impossible
Les Hors nature and La Jongleuse by Rachilde: Between Realism and the Representation of the Impossible
Les Hors nature i La Jongleuse autorstwa Rachilde: między realistycznym przedstawieniem a zobrazowaniem niemożliwego
Autorzy:
Staroń, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683283.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hypotypoza
Rachilde
przedstawienie
powieść
hypotyposis
representation
novel
Opis:
Pełen obrazowych porównań styl Rachilde zachęca do przyjrzenia się występujących w jej powieściach hypotypozom. Ciekawe przykłady tej figury spotykamy w dwóch utworach: Les Hors nature i La Jongleuse. W obu przypadkach chodzi o sceny odważne erotycznie. Ze względu na cenzurę obyczajową Rachilde musi jednocześnie działać na wyobraźnię czytelnika siłą swoich obrazów, unikać jasnych sformułowań i uciekać się do sugestii. Liczne figury stylistyczne: elipsy, peryfrazy, metafory, zaburzają jasny przekaz, który, według Yves’a Le Bozeca, stanowi jeden ze składników hypotypozy. Artykuł stawia sobie zatem za cel omówienie budowy tej figury u Rachilde. - Z drugiej jednak strony wybrane sceny mają posłużyć jako demonstracja teorii miłości idealnej – niemożliwej – którą powieściopisarka zawarła w swoich powieściach. Wykraczając poza ramy teoretycznego dyskursu, bohaterowie reżyserują swoje wystąpienia na oczach zamarłych z oburzenia widzów. Ten rodzaj przestawienia teatralnego wzmacnia efekt hypotypozy, a reakcje świadków naocznych zastępują zwroty zachęcające do przyjrzenia się scenie, częste w hypotypozach teatralnych. Tego rodzaju połączenie ma głęboko wstrząsnąć czytelnikiem. - Ostatecznie warto się zastanowić, czy Rachilde, niezależnie od pierwotnych zamierzeń aksjologicznych, nie uległa pokusie prowokacji za pomocą szokujących obrazów i czy potęga stworzonych przez nią hypotypoz nie stanowi ostatecznie jednego z jej podstawowych osiągnięć.
The style of Rachilde which abounds in picturesque comparison invites a reader to examine her use of hypotyposis. Two of her novels: Les Hors Nature and La Jongleuse offer particularly interesting examples of this figure, both of them mainly in erotically uninhibited scenes. Because of the bowdlerisation of the time, while impressing the reader's imagination with the power of images, Rachilde had to avoid clear wording and resort to suggestion. That’s why many rhetorical figures: ellipses, circumlocutions, metaphors blur the clarity of description, which according to Yves Le Bozec makes one of the formal features of hypotypose. The aim of this paper is to analyse the construction of this figure in Rachilde's literary output. - On the other hand, the scenes in question were designed to illustrate the concept of ideal love – the impossible one – that the novelist develops in her works. Crossing the limits of the theoretical discourse, the protagonists direct their own performances, watched by the stunned and outraged viewers. This way of presentation enhances the hypotypotique effect. The reactions of eyewitnesses replace the phrases designed to encourage the audience to observe the scene. Such phrases are common in theatrical hypotyposis. This interweaving is designed to impress the reader deeply. - However, the question arises whether Rachilde, despite her primary axiological intention, did not succumb to the temptation to provoke the public with shocking images, and whether the strength of her hypotyposis does not remain, in the end, one of her major achievements.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 211-221
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’hypotypose d’Envie dans l’Ovide moralisé en vers
Hypotyposis of Envie in Ovide moralisé in Verses
Autorzy:
Possamaï, Marylène
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683313.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hypotypose
figure allégorique
prédication
hypotyposis
allegorical figure
preaching
Opis:
In the Ovide moralisé of the fourteenth century, as in the Metamorphoses of Ovid, which the work aims to translate and allegorize, the figure and the action of the personification of “Envie” in Book II correspond to the definitions of hypotyposis: first of all the portrait and the actions of “Envie” are truly staged and cause a break in the discourse. Then the figure of personification is calculated to excite the reader, and it is doubtless one of his essential functions, the more so as the writer effaces himself to let the scene arise in all its horror. Finally, the painting of Envie’s actions concerns one of the best-represented “collective manifestations of human activity”, that of the sin of envy, and functions as an “image of memory” for the readers of the moralist.
Dans l’Ovide moralisé du XIVe siècle, comme dans les Métamorphoses d’Ovide que l’ouvrage se donne pour dessein de traduire et d’allégoriser, la figure et l’action de la personnification d’Envie au livre II répondent aux définitions de l’hypotypose : tout d’abord le portrait et les actions d’Envie sont véritablement mis en scène et provoquent une rupture dans le discours. Ensuite la figure de la personnification est propre à émouvoir le lecteur, et c’est même sans doute l’une de ses fonctions essentielles, d’autant plus que l’écrivain s’efface pour laisser surgir la scène dans toute son horreur. Enfin, la peinture des actions d’Envie concerne l’une des « manifestations collectives de l’activité humaine » les mieux représentées, celle du péché d’Envie, et fonctionne comme une « image de mémoire » pour les lecteurs du moraliste.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 57-76
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La « vive représentation » dans le martyrologe de Crespin et Goulart
The Vive Représentation in Crespin and Goulart’s Martyrology
Autorzy:
Pietrzak, Witold Konstanty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683315.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hypotypose
martyrologe protestant
Jean Crespin
Simon Goulart
hypotyposis
protestant martyrology
Opis:
The protestants have condemned the use of images for worship purposes. But, can a literary image evoke the same feeling of reprehension? In this article, the author tries to find the answer to that very question, focusing his research on protestant martyrology (1554-1619) written by Jean Crespin and further developed by Simon Goulart. While it certainly was Crespin’s wish to compose his collection of authentic documents, allowing the victims to speak for themselves in order to defend their faith, as the time went by, he became more and more sensitive to all the charms of so called vive représentation which, in 16th century, can mean both ekphrasis and hypotyposis. The analysis of several examples has proven that, indeed, Crespin tends to amplify the scene of torture so that it becomes an ekphrastic image, capable not only of persuading, but also of influencing readers’ emotions. Then, as the era of pyres comes to an end only to be followed by that of civil wars, Goulart’s way of showing the protestants massacres relies on what’s typical for hypotyposis: a dynamic narrative that stays relatively asyndetic and lacks auctorial interventions.
Les protestants ont condamné le recours aux images dans le culte. Est-ce à dire que l’image littéraire relève de la même méfiance ? L’auteur de l’article se propose de chercher la réponse à cette question en se penchant sur le martyrologe des protestants (1554-1619), conçu par Jean Crespin et poursuivi par Simon Goulart. Crespin voulait que son recueil de martyrs fût composé de pièces authentiques dans lesquelles les victimes pourraient prendre la parole pour déclarer leur foi. Mais, au fil des années, il se fait de plus en plus sensible aux attraits de la « vive représentation », tournure qui, au XVIe siècle, peut désigner tantôt l’ekphrasis, tantôt l’hypotypose. L’analyse de quelques exemples montre que Crespin se plaît déjà à amplifier la scène du supplice au point d’en faire une image persuasive, de nature ekphrastique, et capable d’agir sur les émotions du lecteur. Et, quand finit l’ère des bûchers et que commence celle des guerres civiles, Goulart dépeint les massacres des protestants au moyen de l’hypotypose qui suppose une narration dynamique, relativement asyndétique et privée d’interventions auctorielles.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 77-87
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’expérience par procuration : l’hypotypose et la narration historique de l’Antiquité à la Renaissance
The Experience by Proxy: Hypotyposis and Historical Narrative from Antiquity to the Renaissance
Autorzy:
Zangara, Adriana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683317.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
experience
narration historique
Antiquité
Renaissance
hypotypose
historical narrative
Antiquity
hypotyposis
Opis:
As long as history was considered as magistrae uitae, it was necessary to give the readers the impression that they were seeing the recounted events and taking part in them, so that they could live them by proxy and gain from the experience of others. Relative to this pedagogical function of historical narrative, we will investigate the various devices of hypotyposis – the para- taxis, the entering into details and the piling them up, the disappearance of the locutor – as well as its powers of exhibition, emotion and persuasion. In order to identify the founding and problematic bound between the hypotyposis to the experience – which implies both accounting for the lived experience and passing it on – we will go behind the rhetorical definition of “figure of style” to what appears to be the first form of the art of making visible. Our aim is, simultaneously, to help clarify the complex relationship between history and rhetoric from Antiquity to the Renaissance and to offer an analysis of the contradiction attached to the name hypotyposis: a “description given in broad outlines” and a “detailled and evident description”.
Aussi longtemps que l’histoire a été considérée comme magistra uitae il a fallu que ses lecteurs puissent avoir l’impression, en la lisant, d’assister et de participer aux événements racontés afin de vivre, par procuration, l’expérience d’autrui. C’est par rapport à cette fonction pédagogique du récit historique en tant que récit d’expérience que nous voudrions interroger les procédés qui caractérisent l’hypotypose (la parataxe, la précision et l’accumulation des détails, l’effacement du locuteur) ainsi que les pouvoirs (de « monstration », d’émotion et de persuasion) qui lui sont attribués. Il s’agira de revenir, en amont de la définition rhétorique de la « figure de style », vers ce qui est sans doute une matrice originaire de l’art de « faire voir » pour retrouver le lien fondateur et problématique qui relie l’hypotypose à l’expérience et à la double exigence d’en rendre compte et de la transmettre à autrui. Nous escomptons ainsi éclaircir quelques aspects du rapport entre histoire et rhétorique depuis l’Antiquité et jusqu’à la Renaissance, et analyser la contradiction qui caractérise le nom même d’hypotypose – « description à grand traits » et « description évidente » – ainsi que sa relation étrange avec son quasi paronyme : la diatypose.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 25-40
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hypotypose littéraire et incrustation bédéique : essai de stylistique comparée
Hypotyposis in Literature and Insert in Comics: An Attempt of Comparative Stylistics
Hipotiposis literaria e incrustación en cómic: un ensayo de estilística comparada
Autorzy:
Bessières, Vivien
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683269.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hipotiposis
cómic
estilística
estética
literatura comparada
intermedialidad
hypotyposis
comics
stylistics
esthetics
comparative literature
intermediality
Opis:
En cuanto cuadro dinámico, la figura literaria de la hipotiposis parece concertarse con la propia definición del cómic, sucesión de imágenes generadora de movimiento. Sin embargo, si la hipotiposis es siempre simultáneamente descriptiva y narrativa, no ocurre lo mismo con el cómic, conjunto de descripciones que, por su sucesión, generan narración. De hecho, lo que mejor corresponde a la figura literaria es más bien un dispositivo particular del noveno arte: la incrustación, es decir la inscripción de una o varias viñetas dentro de otra. Automáticamente, la viñeta-marco se convierte en el trasfondo, el decorado de un relato desarrollado en primer plano por las viñetas incrustadas. Este procedimiento de incrustación no es clásico. Lo encontramos en los pioneros, o ente modernos y contemporáneos, que se sirven de él, a ejemplo de la hipotiposis, con fines épicos, o para dar mayor vida a una reconstrucción histórica, o bien para confrontar memoria colectiva y memoria individual, o bien incluso para que proliferen en un mismo tiempo varios espacios y en un mismo espacio tiempos diversos.
As a dynamic picture, the literary figure of hypotyposis seems consistent with the very definition of comics, series of drawings producing motion. However, if hypotyposis is always simultaneously descriptive and narrative, comics are on the contrary sets of descriptions which sequencing produces narration. In fact, a particular device of the ninth art matches more with the literary figure: the insert, that is the inlay of one or more panels within another. Automatically, the inserting panel becomes the background, the setting of a story developed in the foreground by the inserted panels. This device is not classical. It is to be found among the pioneers or the modern and contemporary authors, who use it, like hypotyposis, for epic purposes, or to give more life to a historical re-enactment, to confront collective with individual memory, or also to make several spaces flourish in the same time and several times flourish in the same place.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 237-248
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les tableaux de l’histoire dans les Mémoires d’outre- -tombe à travers l’hypotypose
The Images of History in the Memoirs from Beyond the Grave through Hypotyposis
Autorzy:
Kamińska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683289.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hypotypose
mémorialiste
persuasion rhétorique
réalisme
réception
plasticité
hypotyposis
memoirist
rhetorical persuasion
realism
reception
plasticity
Opis:
This paper considers the influence of memoirist on realizations of hypotyposis in the Memoirs from Beyond the Grave. Chateaubriand resorts to visual representations for persuasive purposes. The narrator tries to convince the reader of the rightness of his vision by destroying or emphasizing collective, historical myths. Because of this obvious intentionality the hypotyposis reaches an implicit, aporetic function. The reduction of visual, emotional and ideological distance is narrator’s attemp to challenge the reader’s preconceived notions about such major events as: the storming of the Bastille, the women’s march on Versailles or the July Revolution. Therefore, the narrative instance uses argumentative and descriptive plasticity of hypotyposis, even if it leads him to disregard the historical truth. It’s triumph in reader’s consciousness proves that hypotyposis belongs to rhetorical figures based on reception. But the efficacy of hypotyposis requires some rhetori- cal subterfuges such as: surrounding the narrator’s role to spectator, basing historical pictures on the criterion of realism and plausibility, using rhetorical figures connected with the process of association.
Le présent article considère l’impact du mémorialiste sur les réalisations de l’hypotypose dans les Mémoires d’outre-tombe. Chateaubriand recourt aux représentations visuelles dans des buts persuasifs : l’approfondissement ou le démantèlement des mythes historiques a pour objectif de convaincre le lecteur de sa vision de l’histoire. Cette finalité visible exerce de l’influence sur une fonction aporétique implicite dont est dotée l’hypotypose. Par le fait de diminuer une distance visuelle, émotive et idéologique le narrateur a l’intention de modeler les représentations du lecteur sur des événements aussi monumentaux que la prise de la Bastille, la marche des femmes sur Versailles ou la Révolution de Juillet. Pour cela, il s’appuie sur la plasticité descriptive et argumentative de l’hypotypose au détriment de la vérité historique. Le triomphe de l’hypotypose dans l’esprit du lecteur confirme qu’elle appartient aux figures de réception. Cependant, l’influence sur le lecteur nécessite la référence aux subterfuges rhétorique tels que : la réduction du rôle du narrateur à un simple spectateur, les critères du réalisme et de la plausibilité dans l’esquisse d’un tableau historique ou l’emploi des figures rhétoriques qui exploitent le processus d’association.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 199-210
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’hypotypose dans les Métamorphoses d’Ovide
Hypotyposis in Ovid’s Metamorphoses
Hypotypoza w Metamorfozach Owidiusza
Autorzy:
Koźluk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683309.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
przemiana
ludzkie ciało
anatomia
hypotypoza
krew
retoryka
Owidiusz
transformation
human body
anatomy
hypotyposis
blood
rhetoric
Ovid
Opis:
Metamorfozy Owidiusza stanowią doskonały materiał do badań nad figurami retorycznymi, a w szczególności nad hipotypozą (euidentia). Występująca bowiem często w towarzystwie innych figur (enumeratio, accumulare res, comparatio, gradatio) hipotypoza, odgrywa wyjątkową rolę w owidiańskiej narracji, a zwłaszcza w momencie kluczowym dla każdej przemiany, jakim jest płynne przejście jednego bytu w drugi. W niniejszej pracy zostały prześledzone głównie fragmenty, które zarówno w sposób dokładny (perspicuitas), jak i przekonujący (persuasio) ukazują zmieniające się ludzkie ciało z punktu widzenia fizjonomii i anatomii. Historie Dafne, Myrry, Ocyrhoé, Aglauros czy Niobe, to tylko niektóre przykłady, które posłużyły do analiz w celu zbadania, na czym polegała istota hypotypozy w momencie przemiany. Celem artykułu było również ukazanie, w jaki sposób łaciński poeta korzystał z tej silnej pod względem natury figury retorycznej (figura ad delectandum), aby wzbudzić u czytelnika jak najgłębsze przeżycia (mouere).
Ovid’s Metamorphoses are an excellent text for the study of figures of speech, and in particular over hypotyposis (euidentia). Often hypotyposis, occurring in the company of other figures (enumeratio, accumulare res, comparatio, gradatio), plays a unique role in ovidian narrative form, especially at the key time of change – metamorphosis, which is the passage of one being to another. This article has traced mainly fragments that accurately (perspicuitas) and convincingly (persuasio) show the change of the human body, from the point of view of physiognomy and anatomy. Stories of Daphne, Myrrh, Ocyrhoé, Aglaulus or Niobe, are just some examples that were used for analysis to investigate what is the essence of hypotyposis at the time of change. The main aim of this article was to show the way, which was used by Ovid, the Latin poet, to stir in the reader the strongest of feelings (mouere).
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 9-24
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
« Les concavités de la conscience » : l’hypotypose comme un lieu de persuasion dans la polémique autour de la conversion de Henri IV
Concavities of Consciousness: Hypotyposis as a Figure of Persuasion in the Polemics Concerning the Conversion of Henry IV
„Głębiny świadomości – hypotypoza jako środek perswazji w polemice wokół konwersji Henryka IV”
Autorzy:
Wawrzyniak, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683297.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hypotypoza
konwersja
Henryk IV
transformacja
świadomość
polemika
perswazja
hypotyposis
conversion
Henri IV
transformation
consciousness
polemics
persuasion
Opis:
Konwersja Henryka IV w 1593 r. wywołała w społeczeństwie francuskim żywą debatę. W pamflecie z 1594 zatytułowanym Uczta u hrabiego d’Arète, Louis Dorléans powraca obsesyjnie do kwestii nieprzeniknionej świadomości ludzkiej. Nawołuje do wiwisekcji królewskiego umysłu, która pozwoli znaleźć ślady herezji: „zbadajmy jego wklęsłości aż do najgłębszych myśli”. Odpychające szczegóły anatomiczne obrazują „zepsutą świadomość” króla, aby wzbudzić odrazę czytelnika. Artykuł analizuje użycie hypotypozy w tekście polemicznym Louisa Dorléans. Ekfrastyczny opis umysłu świadczy o zainteresowaniu kwestią transformacji duchowej, emocjonalnej i mentalnej w końcowym okresie wojen religijnych. Wykorzystanie hypotypozy kieruje też uwagę  na jedną z aporii perswazji, mianowicie jej autentyczność. Z retorycznego punktu widzenia, przemiana wewnętrzna pozostaje tajemnicą. Jak stwierdzić zwycięstwo retora i prawdziwość zmiany, która się dokonała?
The conversion of Henry of Navarre in 1593 provoked a great debate in the French society. In The Banquet of Comte d’Arète (1594), Louis Dorléans focuses obsessively on the impenetrability of the human mind. He calls for a dissection of king’s consciousness in order to find traces of heresy : “let’s examine its concavities up to his deepest thoughts”. Monstrous anatomical details represent a “bad consciousness” of the king to arouse the disgust of the reader. The aim of this article is to analyse the practice of hypotyposis in this polemical text. The ekphrastic description of the human mind proves how vital the question of spiritual, emotional and mental transformation was at the time of religious wars. The use of hypotyposis illustrates as well one of the aporias of persuasion, namely the problem of authenticity. From rhetorical point of view, internal metamorphosis remains a mystery. How indeed one may judge the victory of the orator and decide about the sincerity of the change that has occurred?
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 103-117
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Voir l’audible, aspirer à l’invisible inaccessible : l’hypotypose comme adaptation aux règles classiques dans la dramaturgie hagiographique française du XVIIe siècle
Seeing the Audible, Aspiring to the Inaccessible Invisible: Hypotyposis as Adaptation to the Classical Rules in 17th Century French Hagiographic Dramaturgy
Autorzy:
Conboy, Ana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683275.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hypotypose
dramaturgie hagiographique
XVIIe siècle
littérature française
martyre
hypotyposis
hagiographic theater
17th century
French literature
martyrdom
Opis:
During the 17th century, the establishment of neo-Aristotelian rules imposed restrictions on French dramatic art. At the same time, dramatists created a number of hagiographic plays, seemingly incompatible with the purified classical stage. How could one limit the multivalent life of their protagonists to twenty-four hours? How could one perform the focal point of lives of saints, that of their deaths, without transgressing the necessary bienséance and vraisemblance? Hypotyposis complemented the protagonists’ narratives in the hagiographic corpus. Through the description of conversion and martyrdom, the plot could be supplemented and understood by the spectators. Additionally, these vivid descriptions inspired the conversion of secondary characters. This article will address how dramatists used hypotyposis to adapt hagiographic plays to the dramatic restrictions of their time.
Au XVIIe siècle les règles néo-aristotéliciennes ont imposé des restrictions à la conception française du drame. En même temps, les dramaturges parisiens ont créé beaucoup de pièces hagiograhiques, apparemment incompatibles avec la scène classique purifiée. Comment limiter la vie multiforme des protagonistes à une période de vingt-quatre heures ? Comment représenter le point culminant de la vie du saint, celui de sa mort, sans atteindre à la bienséance et à la vraisemblance prescrites ? L’hypotypose permettait de contourner ces difficultés. En décrivant les moments de conversion et de martyre, les récits étaient complétés et pouvaient être compris par les spectateurs. De plus, ces vives descriptions incitaient d’autres personnages à se convertir. Dans cet article, il s’agira d’examiner les façons dont l’hypotypose était utilisée par les dramaturges hagiographiques pour s’accommoder aux restrictions dramatiques de leur temps.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 159-174
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stylistique de l’hypotypose dans l’oeuvre romanesque de Marin Le Roy de Gomberville
Stylistics of Hypotyposis in the Novels of Marin le Roy de Gomberville
Stilistica dell’ipotiposi nella produzione romanzesca di Marin le Roy de Gomberville
Autorzy:
Romagnino, Roberto
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683281.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
ipotiposi
pathos
Gomberville
romanzo barocco
descrizione
retorica
Progymnasmata
retoriche gesuite
hypotyposis
Baroque fiction
description
rhetoric
Jesuit Rhetorics
Opis:
Il presente articolo è dedicato al trattamento dell’ipotiposi nel romanzo francese d’età barocca. Dopo aver proposto una definizione di questa figura, intesa come un discorso particolarmente adatto alla rappresentazione di uno « spettacolo » impressionante e patetico, lo studio si concentra sul corpus di Marin Le Roy de Gomberville, autore di romanzi di successo la cui produzione si estende dal 1619 al 1651. Attraverso l’analisi stilistica di alcuni estratti rappresentativi, questo articolo si propone si mettere in luce alcuni elementi di una retorica e di una pragmatica dell’ipotiposi.
This paper considers the treatement of hypotyposis in baroque French narrative fiction. After providing a definition of this figure, understood as a discourse particularly suited to the representation of a striking and pathetic « spectacle », the study focuses on its usage in the corpus of novels by Marin Le Roy de Gomberville, a successful author whose fictional production covers the 1619-1651 period. Through the stylistic study of some representative excerpts, this article aims to identify some elements of a rhetorics and a pragmatics of hypotyposis.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 147-158
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
De l’éruption rhétorique : étude de l’hypotypose dans la littérature catastrophique franco-antillaise
A Rhetorical Eruption: A Study of Hypotyposis in French Caribbean Disaster Fiction
Un’eruzione retorica: studio dell’ipotiposi nella letteratura catastrofica dei Caraibi francofoni
Autorzy:
Vignoli, Alessia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683250.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Ipotiposi
letteratura catastrofica
eruzione vulcanica
R. Tardon
R. Confiant
D. Maximin
Montagne Pelée
Soufrière
Hypotyposis
catastrophic literature
volcanic eruption
Opis:
Già utilizzata da Voltaire nel suo Poema sul disastro di Lisbona (1756), l’ipotiposi è una figura retorica ricorrente nella rappresentazione letteraria delle catastrofi naturali, particolarmente adatta alla descrizione viva e dinamica, quasi cinematografica, degli avvenimenti narrati. Il presente articolo si pone l’obiettivo di definire la presenza e la funzione dell’ipotiposi in tre romanzi appartenenti alle letterature dei Caraibi francofoni che trattano il tema di due eruzioni vulcaniche avvenute nel XX secolo (quelle della Montagne Pelée, in Martinica, nel 1902 e della Soufrière, in Guadalupa, nel 1976). Attraverso un’analisi tematica e stilistica di alcuni passaggi de La Caldeira di Raphaël Tardon (1948), della sua riscrittura Nuée ardente di Raphaël Confiant (2002) e di Soufrières di Daniel Maximin (1987), verrà illustrato il ruolo fondamentale dell’ipotiposi come figura creatrice di pathos, capace di generare reazioni emotive nel lettore, e come il possibile veicolo di un messaggio politico e sociale.
Hypotyposis is a figure of speech which often appears in written descriptions of natural disasters (e.g. in Voltaire’s Poem on the Lisbon disaster, 1756). Its ability to show in the eye of the reader the unfolding of a tragic event through a vivid and dynamic description makes hypotyposis a useful tool in catastrophic and post-apocalyptic fiction. The aim of this contribution is to study the presence and function of hypotyposis in three novels which belong to French Caribbean literature, concerning two volcanic eruptions that took place in the 20th century (Montagne Pelée, Martinique, in 1902 and Soufrière, Guadeloupe, in 1976). By a stylistic and thematic analysis of some selected texts from Raphaël Tardon’s La Caldeira (1948), Raphaël Confiant’s Nuée ardente (2002) and Daniel Maximin’s Soufrières (1987), we will focus on the role of hypotyposis as a creator of pathos and emotional reactions in the reader’s mind by which the author can also convey a social and political message.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 261-273
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’hypotypose ou l’image onirique de la mer dans Écailles Alexandrines de Mona Latif-Ghattas
Hypotyposis or the Dream Image of the Sea in Mona Latif-Ghattas’s Alexandrian Seashells
Autorzy:
Basta, Gina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683260.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hypotypose
mer
Alexandrie
plage
rêve
rhétorique
cosmopolite
exil
fluide
espace
hypotyposis
sea
dream
beach
figure
rhetoric
cosmopolitan
exile
fluid
space
Opis:
Alexandrian Seashells is a poetic collection of Mona Latif-Ghattas, where we try to study the dream image of the sea; poet recounts her memories of youth, stranded as seashells on the beach. Hypotyposis is the best figure of speech that reflects poetic hallucinated impulses, symbolic elusive relationships or inexpressible feelings. Essentially descriptive, this figure is based on the observation of feelings, sensations or elusive impressions. It transmits the fleeting thoughts by its dynamic appearance. The multiple facets of hypotyposis, spread through the space-time items, include figures attached either to land, desert, beaches or fluid figures that derive their value from the sea. The hypotyposis is able to connect the lived memories with the emotional effect produced by the moment.
Écailles Alexandrines, recueil poétique de Mona Latif-Ghattas, où l’on tente d’étudier l’image onirique de la mer; la poétesse y retrace ses souvenirs de jeunesse, ramassés comme des coquillages échoués sur les plages. L’hypotypose est la meilleure figure qui reflète les élans poétiques hallucinés, les rapports symboliques qui soulignent l’inexprimable. Essentiellement descriptive, elle se fonde sur l’observation des sentiments, des sensations ou des impressions mobiles et changeants. Les multiples facettes de l’hypotypose se répandent à travers les éléments spatiaux, regroupant les figures attachées soit à la terre, au désert, aux plages ou les figures fluides. L’hypotypose tresse les souvenirs vécus avec les états d’âme produits par l’effet du moment.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 287-302
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hypotypose et objectivation de la scène de l’horrible : les enjeux de l’illusion du réel dans quelques romans francophones contemporains
Hypotyposis and Objectification of the Horrible Scene: Stylizing the Figure of Reality in Some Contemporary Francophone African Novels
Autorzy:
Eyenga Onana, Pierre Suzanne
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683272.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hypotypose
objectivation
scène de l’horrible
sociocritique
roman africain francophone contemporain
narration
hypotyposis
objectification
horrible scene
sociocriticism
contemporary Francophone African novel
Opis:
This study shows that it is simplistic to argue that the narrative dynamics in contemporary Francophone African novel is monotonous. It then consists in demonstrating that it is rather indicative of a striking realism that it sometimes offers to see horrific scenes of life exhibited such that the reader immediately succumb to the temptation to share the worldview of author in review through the characters involved. Based on the operationalization of the explicit-implicit duality as structured in Pierre Barberis’s sociocriticism framework, the study postulates, in two parts, that hypotyposis is a fertile and multiple variable figure which is spread at the same time like the modalisation of an event, a relevant semiological sign, a figure of the transcendence convened by the novelist in order to collect the attention of the reader by touching his psyche and causing in him a certain number of emotions such as the feeling of horror.
La présente étude montre qu’il est réducteur de soutenir que la dynamique de narration dans le roman africain francophone contemporain est monocorde. Il s’agit alors de la monstration qu’elle est plutôt révélatrice d’un réalisme si saisissant qu’il offre parfois à voir des scènes de vie horribles exhibées telles que le lecteur succombe immédiatement à la tentation de partager la vision du monde de l’auteur en examen par le biais des personnages mis en jeu. Fondée sur l’opérationnalisation du diptyque explicite-implicite structuré à travers la sociocritique de Pierre Barbéris, l’étude postule, en deux parties, que l’hypotypose est une figure féconde à variable multiple qui se déploie à la fois comme la modalisation d’un événement, un signe sémiologique pertinent, une figure de la transcendance convoquée par le romancier en vue de capter l’attention du lecteur et de toucher sa psyché en suscitant en lui un certain nombre d’émotions, par exemple le sentiment de l’horrible.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2016, 11; 249-260
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies