Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "frisch" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Max Frisch und der Frieden
Max Frisch i problem pokoju
Autorzy:
Jabłkowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034850.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Autorka zajmuje się w artykule Maxem Frischem jako pisarzem zaangażowanym. Większość czytelników kojarzy twórczość Frischa z powtarzającym się w jego utworach motywem akceptacji własnego ja. Rzeczywiście temat ten przewija się przez wszystkie prawie powieści i dramaty szwajcarskiego pisarza. Nie jest to Jednak jedyny poruszany przez niego problem. W dziennikach i publicystyce poznajemy go jako przeciwnika przemocy politycznej, tłumienia wolności, wojny. W utworach pisanych bezpośrednio po drugiej wojnie światowej, szczególnie w Dzienniku 1946-1949 ("Tagebuch 1946-1949"), zajmuje się Frisch Niemcami tego okresu, Zastanawia się, jak mogło dojść do tego, że naród, który zrodził tylu intelektualistów, tylu wielkich pisarzy i muzyków był zdolny do takich bestialstw. Frisch nie występuje przy tym jako oskarżyciel narodu niemieckiego, nie jest zwolennikiem odwetu. Swoimi, utworami chce Jedynie przestrzec przed niebezpieczeństwem przemocy. W swoich Dziennikach i publicystyce rozwija Frisch teorię winy niewinnych. Wszyscy ludzie są winni zbrodniom naszego stulecia. Bierność i milczenie też są przestępstwem, współwiną w zbrodni. W późniejszej twórczości, szczególnie w Dzienniku 1966-1971 ("Tagebuch 1966-1971") znów pojawia się u Frischa problem przemocy i gwałtu politycznego, pisze o wojnie w Wietnamie, o zabójstwie Martina Luthra Kinga, o terroryzmie. Frisch nie jest przy tym pisarzem walczącym, bezpośrednio zaangażowanym politycznie. Jego dzieła są ostrzeżeniem i nie próbują nawet rozwiązać problemów, które zawierają. Celem Frischa jest stawianie pytań. Czytelnik musi sam na nie znaleźć Odpowiedź.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1982, 6
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Max Frisch und die Schweiz
Max Friach i Szwajcaria
Autorzy:
Jabłkowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034102.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1988, 21; 115-135
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fiktion und Wirklichkeit in den Tagebüehern von Max Frisch
Fikcja i rzeczywistość w dziennikach Маха Frischa
Autorzy:
Jabłkowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035107.pdf
Data publikacji:
1981
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Autorka podejmuje problem funkcji, jakie w "Dziennikach" Маха Frischa spełnia fikcja i rzeczywistość. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, dlaczego dla wyrażenia istotnych problemów własnej egzystencji pisarz umyka w regiony fikcji. Dziennik jako gatunek literacki zwykle obywał się bez wymyślnej fabuły. W przypadku Frischa Jest inaczej. Można by więc przypuszczać, te pisarz boi się rzeczywistości i dlatego unika odkrycia autorskiego ja, uciekając do fikcyjnego narratora czy bohatera. Autorka stawia hipotezę, że motywacja taka - podnoszone przez niektórych krytyków - jest niesłuszna i nieuzasadniona. Uważa, że powód jest inny - Frisch zdaje sobie sprawę, że nie istnieją rozwiązania ostateczne i jedynie słuszne. Dlatego też zarówno w dramatach (np. "Don Juan czyli miłość do geometrii", "Szewska pasja Filopa Hotza") i powieściach ("Stiller", "Powiedzmy Gantenbein"), jak i w szkicach dzienników pisarz stara się zawsze zaproponować jak najwięcej rozwiązań, jak najwięcej wariantów odpowiedzi dotyczących tego samego problemu. Swoista otwartość dzieła Маха Frischa ma u swych podstaw traktowanie czytelnika jako równouprawnionego partnera. W rzeczywistości mamy do czynienia tylko z pojedynczymi przypadkami, które możemy interpretować jednoznacznie. Fikcja literacka daje nam niezbędną wolność wyboru odpowiedniej interpretacji. Forma szkicu Jest najbardziej adekwatna do interesujących Frischa problemów. Zarówno fikcjonalizowanie tematów jak i forma szkicu stanowią bazę obu dzienników ("Dziennik 1946-1949", "Dziennik 1966-1971") i decydują o ich literackiej spójności.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1981, 4
0208-6085
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies