Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "skamienialosci" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 74
Tytuł:
The role of paleontological data in testing homology by congruence
Autorzy:
Rieppel, O
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21657.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ptaki
ssaki
skamienialosci
filogeneza
paleontologia
homologia
Opis:
With homology being defined as shared similarity due to common ancestry, any initial perception of similarity (or relative invariance) among organisms may be treated as a conjecture of homology to be tested by congruence. The phylogenetic information content is therefore not with the character itself, but lies in the relation of any one character to all others known. The "principle of total evidence" thus emerges as a logical corollary of the distinction of homology and homoplasy, the most severe test of homology involving all known characters in the search for the globally most congruent pattern. In a study combining fossil and extant organisms, however, the issue of missing characters raises the question of implicit a priori weighting, because some sources for characters (soft anatomy, molecular, physiological, behavioral) remain unknown in fossils. The issue of missing data in fossils requires further study before the potential impact of fossils on a classification based on extant organisms can be properly assessed.
Jeśli zdefiniuje się homologię jako podobieństwo wynikające ze wspólnego pochodzenia, każde zauważalne podobieństwo może być traktowane jako domniemanie homologii, które można poddać testowi zgodności. Przebieg filogenezy wywodzi się nie z samej cechy lecz z jej stosunku do innych znanych cech. Zasada pełności danych pojawia się jako logiczna konsekwencja rozróżnienia homologii i homoplazji. Test homologii obejmujący wszystkie znane cechy, zmierzający do odnalezienia najbardziej zgodnego ich rozkładu, jest więc testem najostrzejszym. Kiedy analizie poddaje się zbiory danych o kopalnych i dzisiejszych organizmach pojawia się problem nieznanych cech (nie zachowanych w stanie kopalnym) pociągający za sobą konieczność wstępnego wartościowania cech.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 3-4; 295-302
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Limits to randomness in paleobiologic models: the case of Phanerozoic species diversity
Autorzy:
Sepkoski, J J ,Jr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23116.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ewolucja
skamienialosci
kenozoik
gatunki
paleontologia
liczebnosc
Opis:
The question of how random, or unconstrained, paleobiologic models should be is examined with a case study: Signor’s (1982, 1985) inverse calculation of levels of marine species diversity through the Phanerozoic. His calculation involved an ingenious model that estimated species numbers and species abundances in the world oceans of the past by correcting known numbers of fossil species for variations in sedimentary rocks available for sampling and in effort paleontologists might devote to sampling. The model proves robust to changes in possible shapes of species-abundance distributions, but it is sensitive to alterations in the assumption that paleontologists collect fossils at random. If it is assumed that ease of collecting varies with age of sediment (with the Cenozoic offering easy sampling) or that paleontologists tend to seek out rarer fossils, results of the inverse calculation change. In particular, the magnitude of the calculated Cenozoic diversity increase always declines from the factor of about seven as originally reported to something considerably smaller. This leaves open the problem of the magnitude of Cenozoic increase in marine species diversity, awaiting better empirical data and, perhaps, more exacting models, random or otherwise.
Rzeczywista liczba gatunków współwystępujących w poszczególnych horyzontach czasowych przeszłości może być oszacowana w oparciu o znajomość liczby zidentyfikowanych gatunków kopalnych i liczby skamieniałości znalezionych w poszczególnych jednostkach czasu geologicznego. Liczba zebranych skamieniałości jest proporcjonalna do stopnia rozpoznania oraz powierzchni zajmowanej przez osady jednostek geologicznych. Rozumowanie umożliwiające takie szacunki oparte jest na założeniu lognormalnego rozkładu częstości gatunków w stosunku do liczebności ich osobników i losowego charakteru opróbowania paleontologicznego. Zaburzenie lognormalności rozkladu nie wpływa istotnie na wiarygodność szacunków. Nie jest również istotnym czynnikiem zaburzającym zróżnicowane trwanie gatunków rzutujące na wyliczenia w oparciu o różnej wielkości jednostki geologiczne. Istotnym problemem jest natomiast zdecydowanie nielosowy charakter opróbowania paleontologicznego, na przykład zmniejszający się udział czynników diagenetycznych w zachowaniu do dziś skamieniałości kenozoicznych tudzież skłonność badaczy do skupiania uwagi na rzadkich i niezwykłych skamieniałościach.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 3-4; 175-198
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relationships of the Devonian Strobilepis and related Pensylvanian problematica
Autorzy:
Hoare, R D
Mapes, R H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21828.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Multiplacophora
Pensylwania
skamienialosci
Strobilepis
paleontologia
skleryty
dewon
Opis:
Reinterpretation of the North American Strobilepis spinigera Clarke 1888 from the Devonian and the find of Diadeloplax paragrapsima gen. et sp. n. from the Pennsylvanian provide the basis for the recognition of a new class of uncertain affinity, Multiplacophora. The range of the class is Middle Devonian (Erian) to Pennsylvanian (Morrowan). Multiplacophora differ from the order Hercolepadida and the classes Thambetolepida and Polyplacophora in the number, shape, and arrangement of plates; the presence of large spines; and the complexity of internal canal systems in the plates and spines.
Środkowodewońska Strobilepis należy do najbardziej tajemniczych skamieniałych organizmów młodszego paleozoiku. Autor ilustruje i analizuje muzealne okazy Strobilepis (w tym również identyfikowane niegdyś jako ślimaki i chitony) dowodząc, że poszczególne skleryty ułożone były liniowo na grzbiecie zwięrzecia a więc odmiennie niż morfologicznie i strukturalnie podobne płytki sylurskiej Hercolepas i dewońskiego Protobalanus. Z późnego karbonu stanu New York pochodzą podobne do Strobilepis zestawy sklerytów opisane jako Diadeloplax paragrapsima gen. et sp. n. Dla tych dwu form utworzona została nowa gromada Multiplacophora z rzędem Strobilepida.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 2; 111-128
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Serial homology: the crests and cusps of mammalian teeth
Autorzy:
Van, Valen L M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22372.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
zeby
fauna
kly
skamienialosci
ssaki
paleontologia
homologia seryjna
Opis:
I discuss the nature of serial homology. Mammalian teeth have a relatively dense fossil record, which permits an often close reconstruction of the evolution of patterns of serial homology. I identify the main crests of mammalian teeth, summarize their evolution, and provide new names where necessary. Serial homologies can change in evolution, originate, and disappear. They can be partial, unlike historical homologies. Teeth exemplify these phenomena, and their patterns can be viewed topologically as well as in other ways. Some, but not all, crests and cusps of upper teeth appear to be homologous to structures of lower teeth. The pure morphology of Goethe is a living science.
Korespondencja poszczególnych elementów pomiędzy różnymi zębami tego samego osobnika jest wyrazem homologii seryjnej, w odróżnieniu od homologii historycznej odnoszącej się do stosunków pomiędzy różnymi osobnikami. W obydwu wypadkach przyczyną zaistnienia homologii jest ciągłość informacji.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 3-4; 145-158
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An aberrant encrusting graptolite from the Ordovician of Estonia
Erecticamara maennili gen. et sp. n. - niezwykly graptolit z ordowiku z Estonii
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23498.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Estonia
ordowik
skamienialosci
graptolity
paleontologia
Erecticamara maennili
Camaroidea
Opis:
An organic microfossil, Erecticamara maennili gen. et sp. n., superficially similar to some imperfectly preserved chitinozoans, is described as an aberrant camaroid graptolite from the Lower Ordovician Kunda Stage, Aluoja Substage, of the Tallinn area, North Estonia. Its elongated, bottle-shaped or subconical thecae, interpreted as autothecae, are differentiated into a broader proximal part (camara), provided with a convex, rarely flat, bottom, and a narrower distal one (collum), devoid of any kind of apertural processes. The wall of the fossil is made of the fusellar tissue; irregularly distributed oblique sutures of fuselli are not arranged in a zigzag line. A sudden change of fuselli width leading to an appearence of the microfusellar tissue is sometimes observed in the distal part of the tube. The presence of primitive cortex (paracortex? pseudocortex?) is suggested. Robust, elongated vesicles are found inside two autothecae and interpreted as a dormant structure, tentatively compared with cysts of crustoid graptolites or a blastocrypt of graptoblasts. Its upper wall is situated between the camara and collum and looks like a sclerotized diaphragm described in other camaroids. The fossil unites certain characters of cephalodiscid pterobranchs and camaroid graptolites but is not interpreted as truly transient link between these two hemichordate groups.
W utworach dolnego ordowiku (piętro Kunda), w odsłonięciu znanym w literaturze geologicznej jako Sukhrumägi (Tallin, Estonia) stwierdzono występowanie organicznych mikroskamieniałości przypominających źle zachowane okazy Chitinozoa. Okazy te zinterpretowano jako szczątki nieznanego dotąd graptolita inkrustującego. Forma ta, opisana pod nazwą Erecticamara maennili gen. et sp. n., reprezentuje prawdopodobnie nieznaną dotąd rodzinę graptolitów kamaroidowych rząd Camaroidea. Jest ona pod pewnymi względami pośrednia między pióroskrzelnymi z rzędu Cephalodiscida a niektórymi graptolitami osiadłymi. Do Cephalodiscida zbliża ją wydłużony kształt tek, fuzellum zbudowane z nieregularnych fuzellusów, brak szwu zygzakowatego i ultrastruktura peridermy (brak tkanki korowej zbudowanej z włókien kortykalnych, obecność gęsto upakowanych struktur błoniastych). Zróżnicowanie tek na rozszerzoną część proksymalną (camara) i zwężoną część dystalną (collum) jest również charakterystyczne dla graptolitów kamaroidowych. Obecność w części proksymalnej, małego otworka wskazuje na istnienie stolonów łączqcych poszczególne zooidy. We wnętrzu dwóch autotek stwierdzono obecność pojedynczych, zamkniętych pęcherzyków, niemal całkowicie wypełniających część proksymalną. Struktury te zdają się być morfologicznymi odpowiednikami blastokrypt graptoblastów bądź cyst graptolitów krustoidowych (Crustoidea).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 3; 239-250
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Yunnanozoon and the ancestry of chordates
Autorzy:
Dzik, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19946.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Odontogriphus
kambr
Dickinsonia
Yunnanozoon lividum
skamienialosci
prekambr
paleobiologia
strunowce
Opis:
The oldest known chordate, Yunnanozoon lividum Hou et al. 1991, from the Chengjiang Lagerstätte of Yunnan shows several features in its anatomy that had not been expected to occur at this stage of evolution. Its metameric dorsal myomeres were separated by straight myosepta. The notochord was located ventrad of the muscular blocks instead of being bordered by them. The pharynx did not contain any filtratory basket but had only seven pairs of branchial arches. These were composed of rows of minute scleritic segments that connected the notochord with a rigid ventral trough. The head region was rather complex in organization and bore a specialized ring-like mouth apparatus. The presence of sensory organs, perhaps large eyes with sclerotic rings, is probable. Only in the remarkable elongation of the notochord and metameric arrangement of oval gonads this early chordate is similar to Branchiostoma. The anterior part of the muscular blocks of Yunnanozoon resembles a little the proboscis and collar of the enteropneusts and may perhaps be homologous with these structures, although in Yunnanozoon they are displaced much behind the mouth. The whole metameric muscular unit is proposed to correspond to the 'quilted pneu structure' of the Ediacaran problematic fossil Dickinsonia. Monotypic Yunnanozoa classis n., Yunnanozoida ordo n., and Yunnanozoidae fam n. are proposed for this early chordate.
Wśród tysięcy skamieniałych zwerząt nie mających mineralnego szkieletu z wczesnokambryjskiego stanowiska Chengjiang w prowincji Yunnan znalazly się też szczątki pierwszych strunowców. Yunnanozoon lividum Hou et al. 1991, opisany jako problematyk przed kilku laty, ukazuje wypełnioną osadem gardziel z łukami skrzelowymi i gonadami po bokach, a nad nią cylindryczną strukturę ubogą w substancje organiczne i z wnętrzem niedostępnym dla mułu - zapewne wypełniony płynem lub zwakuolizowanymi komórkami osiowy szkielet a więc struna grzbietowa. Zaskakującymi cechami Yunnanozoon są prostopadłościenne bloki miomerów, zapewne mające postać umięśnionych, wypełnionych płynem worków oraz rozbudowana głowa z aparatem gębowym o pierścieniowej nierozpoznanej dokładnie strukturze i zapewne z dużymi organami zmysłowymi (oczami?). Dowodzi to, że cechy uważane za osiągnięcia kręgowców charakteryzowały już pierwsze strunowce. Poszukując krewniaków i przodka Yunnanozoon wśród innych kambryjskich i prekambryjskich organizmów (powinni się cechować metamerycznymi workami mięśniowymi ponad jelitem z bocznymi wypustkami otwartymi na zewnątrz) wskazać można na przypuszczalnego konodonta Odontogriphus ze środkowego kambru Burgen i Dickinsonia z prekambru Ediacara i Morza Białego.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 4; 341-360
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Body size and diversity exemplified by three trilobite clades
Zaleznosc miedzy maksymalna wielkoscia ciala a zroznicowaniem gatunkowym na przykladzie trzech grup trylobitow
Autorzy:
Trammer, J
Kaim, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21530.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
wymieranie gatunkow
masa ciala
skamienialosci
trylobity
paleontologia
zroznicowanie wewnatrzgatunkowe
Opis:
Cope's rule concerns only the radiation phase of a clade, overlooking the phase of the clade decline; thus it is incomplete. Changes of body size during the entire evolutionary history of a clade are exemplified here by three trilobite groups - Ptychopariina, Asaphina and Phacopida. Increasing diversity of the clade is associated with increase in maximum body size during the radiation phase, and decreasing diversity is generally associated with a decrease in maximum body size. Two basic patterns of the maximum body size changes are observed during the decline of the clade. The first one is characterized by a high correlation between diversity and the maximum body size, and indicative of species attrition that is nonselective with respect to the body size. The second one is characterized by a weak correlation between diversity and maximum body size, and typical of selective species attrition in relation to size.
Ewolucyjna historia wymarłej grupy składa się przynajmniej z dwu faz: z fazy radiacji - gdy liczba gatunków się zwiększa, oraz fazy redukcji - kiedy liczba gatunków spada. W fazie radiacji, zgodnie z regułą Cope'a, wraz z rosnącą liczbą gatunków, rośnie też na drodze kladogenetycznej dyfuzji (Gould 1988; McKinney 1990a, b) maksymalna wielkość ciała w grupie (Fig. 2-7), tzn. pojawiają się gatunki obejmujące osobniki o coraz to większych rozmiarach ciała. Natomiast w fazie redukcji zachodzi odwrotny proces: zmniejszającej się liczbie gatunków towarzyszy równoczesny spadek maksymalnej wielkości ciała w grupie (Fig. 2-7). Silna korelacja między liczbą gatunków a maksymalną wielkością ciała w czasie redukcji grupy (Fig. 3, 5) wskazuje, że powodujące redukcję wymieranie odbywało się bez selekcji na wielkość. Słaba korelacja między obiema wielkościami (Fig. 7) jest natomiast przejawem istnienia doboru zależnego od rozmiarów ciała w czasie wymierania.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 1; 1-12
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Early astogeny and relationships of the Ordovician rhabdomesine bryozoans
Autorzy:
Dzik, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20329.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ewolucja
ordowik
skamienialosci
paleontologia
ancestrula
mszywioly
wapienie
zooecia
astogeneza
Opis:
A diverse Ordovician assemblage of juvenile bryozoan colonies, with external phosphatic coatings allowing chemical extraction from the rock, shows a morphologic series probably corresponding to evolutionary step-by-step suppression in the formation of the external colony wall. Its formation was initially delayed leading to formation of the common bud (advanced corynotrypids). Then the permanent double-walled colony organization developed along the colony margin (Flabellotrypa-like). In the following evolutionary stage, the external wall was secreted only at the conical creeping stage immediately following ancestrula (typical rhabdomesines). With subsequent evolution the external wall completely disappeared, and the double-walled ancestrula grew vertically (advanced rhabdomesines and phylloporinids). This kind of the early astogeny characterizes also the oldest phyllodictyid cryptostome Prophyllodictya, studied in serial peels. Flabellotrypidae fam. n., Mojczatrypa halysitoides gen. et sp. n., Kielceporidae fam. n., Kielcepora ornata gen. et sp. n., Ojlepora gen. n., and Kielanopora gracilis gen. et sp. n. are proposed.
Dzięki licznym okazom młodocianych kolonii mszywiołów z otoczkami fosforanowymi, wytrawionym z ordowickich wapieni z Mójczy, możliwe stało się skompletowanie pełnego szeregu morfologicznego wzrostu złożoności astogenezy w ewolucji Rhabdomesina. Generalna tendencja polegała na redukcji stadium z zewnętrznym szkieletem aż do objęcia wspólną jamą ciała nawet ancestruli. W dalszej kolejności doprowadziło to do daleko posuniętej fizjologicznej integracji kolonii; struktury wspólne dla kolonii podlegać poczęły ewolucyjnej komplikacji zaś poszczególne zooecia uproszczeniu.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 37-54
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heterochrony in the evolution of Late Devonian Ammonoids
Autorzy:
Korn, D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20486.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ewolucja
Prionoceratidae
skamienialosci
goniatyty
morfologia
famen
paleontologia
muszle
dewon
Opis:
n the goniatite family Prionoceratidae, the transition from Mimimitoceras to Balvia provides an example of rapid size decrease resulting from progenesis. In the Prionoceras-Mimimitoceras stock the adult conch continued to be of rather uniform shape and size (about 60 mm) and species diversification was expressed mostly in changing juvenile morphology. In the Balvia branch, which had developed in the Wocklumeria Stufe, the adult size diminished strongly (not more than 16 mm). Progenetic Balvia displays conch morphology of ancestral Mimimitoceras juveniles, with distinct ornamentation types that were added terminally.
Ewolucja goniatytów Prionoceratidae w późnym famenie, w szczególności przejście od Mimimitoceras do Balvia, jest przykładem szybkiego ewolucyjnego zmniejszania rozmiarów dorosłych osobników w wyniku progenezy. W obrębie gałęzi Prionoceras-Mimimitoceras muszle dojrzałych osobników osiągały około 60 mm średnicy, nie zmieniając istotnie kształtów w trakcie wzrostu. Różnice między gatunkami objawiają się więc głównie w morfologii młodocianych muszli. W gałęzi Balvia która wyodrębniła się w piętrze woklumeriowym, rozmiary dorosłych osobników nie przekraczają 16 mm. Progenetyczna Balvia wykazuje więc cechy morfologiczne młodocianych osobników wyjściowego Mimimitoceras, ale z odmienną ornamentacją na końcowych stadiach ontogenezy.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 21-36
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cretaceous Radiolaria from Niedzica succession of the Pieniny Klippen Belt in Polish Carpathians
Autorzy:
Bak, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22898.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
osady kredowe
Pieniny
fauna otwornicowa
skamienialosci
Polska
promienice
paleontologia
Opis:
Three radiolarian-rich intervals have been recognized in the late Cretaceous marls of the Niedzica Succession in the Polish part of the Pieniny Klippen Belt, Carpathians. Associated planktonic foraminifers show that they correspond to major transgressive events in the latest Albian, at the Cenomanian/Turonian boundary, and in the late Turonian. The abundance of radiolarians seems to be related to increased silica content in the sediment (protecting their skeletons against the alkaline environment of the limestone) and presumably in the sea water. Forty-three species of Radiolaria identified in the strata show generally wide ranges from the late Albian to Coniacian. Some of the first or last occurrences correspond to those in Japan and southern Europe.
W pracy po raz pierwszy opisano zespoły promienic występujących w kredowych utworach sukcesji niedzickiej pienińskiego pasa skałkowego. Rozpoznano i opisano 43 gatunki promienic w utworach od albu do koniaku. W obrębie badanych profili wyróżniono trzy poziomy osadów wzbogaconych w faunę promienic. Dają się one korelować z epizodami wzbogacenia osadów kredowych w faunę promienic na świecie. Dokładny wiek tych osadów został wyznaczony na podstawie fauny otwornicowej.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 1; 91-110
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relative-rate tests versus paleontological divergence data for diatoms and vertebrates
Autorzy:
Sorhannus, U
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20442.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ryby trzonopletwe
nukleotydy
skamienialosci
okrzemki
paleontologia
czworonogi
ewolucja molekularna
DNA
Opis:
Molecular divergence rates between taxa can be estimated through two independent methods, namely the relative-rate test and by using divergence dates derived from the fossil record. These two approaches are employed here to elucidate the existence of a regularly ticking ribosomal DNA clock in diatoms and in the vertebrate clade composed of the Actinistia and Tetrapoda. The results obtained from the relative-rate test and the paleontological information are contradictory. The former suggests that the vertebrates diverged at a significantly higher molecular rate than diatoms while the latter indicates that the diatom lineages evolved at about a speed 4.5 fold higher than the Actinistia-Tetrapoda clade. Possible causes of this paradox are discussed. It is concluded that each of these two approaches suffers from weaknesses of its own and that the absolute divergence rates are more reliable than those derived from the relative-rate test.
Średnie tempo substytucji nukleotydów w mniejszej podjednostce rybosomalnego DNA wynosi 0.038 substytucji na sto nukleotydów na milion lat wśród okrzemek i odpowiednio 0.008 w grupie obejmującej ryby trzonopłetwe i czworonogi. Tempo ewolucji molekularnej okrzemek było więc w tym przypadku 4,5 raza większe niż kręgowców.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 3-4; 199-214
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Callipterid pteridosperms from the Early Permian of Ukraine
Autorzy:
Boyarina, N
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21331.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
paprocie nasienne
perm
skamienialosci
paleobotanika
Raminervia
paleontologia
Raminervia mariopteroides
Ukraina
Opis:
In terrigenous rocks of the early Permian age, below the limestone P6, of the Western Donets Basin two new pteridosperm species have been identified. One of them had phyllosperms with seed scars situated near the base and in the middle part of a pinnule, at the ends of vein-like off-shoots. Its foliage consists of dichotomously branched pinnate to tripinnate fronds, sphenopteroid pinnules and intercalary pinnae and pinnules. The foliage is very variable. Immature, semi-mature, and mature pinnae and pinnules are known. These plants grew probably along the margins of floodplain lakes. The name Raminervia mariopteroides gen. et sp. n. is proposed here for them. The second species, Dichophyllum cuneata sp. n., is characterized by pinnate to bipinnate fronds with a dichotomy of the primary rachis, broadly wedge-shaped pinnules and similarly shaped intercalary pinnules. Plants of the species probably grew on elevated lots of the floodplain and on the alluvial-lacustrine plain.
Praca zawiera opis dwu nowych gatunków permskich paproci nasiennych o liściach typu „Callipteris” (nazwa ta jest młodszym synonimem rodzaju dzisiejszych paproci i w paleobotanice paleozoiku nie może być używana). Jeden z tych gatunków stanowi podstawę do wydzielenia nowego naturalnego rodzaju Raminervia.
Вивченi рештки викопних рослин виявленi в ранньопермських вiдкладах Захiдного Донбасу. Викопний матерiал зiбpaн в аргілiтових та алевролiтових вiдкладах озерного i алювiально-озерного генезису в iнтервалi poзpiзy мiж вапняками Р⁰₅ та Р₆. Описано один природний рiд Raminervia gen. n. та два види - Raminervia mariopteroides sp. n. i Dichophyllum cuneata sp. n. Рiд Raminervia характеризуеться фiдоспермами, якi при основi та в середнiй частинi несуть насiннi рубцi. До кожного рубця пiдходить вiдгалуження жилки. Листи Raminervia mariopteroides дихотомічно-перистi тричi псристо-складнi, з дихотоміϵю головної oci, сфеноптеридними лопатевими пiр’ячками та промiжними елементами останного та передостаннього порядку. Пiр’я i пiр’ячки мор-фолопчно рiзноманiтнi, що обумовлено рiзними стадiями росту листа. Листи Dichopyllum cuneata дiхотомiчно-перистi двічi перисто-складнi, з дихотомiею головної oci, широко клиновидними пір’ячками, розciченними на сегменти майже до основи, та з проміжними елементами останнього порядку. Виходячи iз морфологiчних i тафономiчних ознак рослинних решток та з генезису порід, рослини виду R. mariopteroides росли по берегам заплавних озер, утворюючи озерно-заплавні фiтоценози, а представники виду D. cuneata буди розповсюджені на пiдвищених дiлянках заплави та алювiально-озерної рiвнини.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 1; 117-133
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non-arthropod burrows from the Middle and Late Cambrian of the Holy Cross Mountains, Poland
Nory ze srodkowego i poznego kambru Gor Swietokrzyskich
Autorzy:
Orlowski, S
Zylinska, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23186.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Treptichnus rectangularis
Gory Swietokrzyskie
kambr
Bergaueria elliptica
skamienialosci
Polska
paleontologia
Opis:
During the Middle and Late Cambrian in the area of the present-day Holy Cross Mountains all the traces of infaunal activity were produced by animals burrowing parallel to and immediately below the sediment surface, deeper infaunal burrowers being missing. Deeper penetration was probably not possible due to anoxic conditions within the sediment. This was not the case in the Early Cambrian, where numerous deep vertical burrows with spreite structures are known in the area. Diversity of the Middle and Late Cambrian trace fossil assemblages of the Holy Cross Mts is low, with only six ichnogenera of non-arthropod traces in the Middle Cambrian and eight ichnogenera in the Late Cambrian, compared with 24 ichnogenera in the Early Cambrian. The most unusual is a large hemispherical burrow, possibly of actinian origin, for which the name Bergaueria elliptica isp. n. is proposed. Treptichnus rectangularis isp. n. represents horizontal burrows with stiff walls, being systems of short units connected with one another. Some of the units contain faecal pellets produced by the host animal.
Profil kambru Gór Świętokrzyskich składa się z naprzemianległych piaskowców i łupków tworzących formacje o znacznej miąższości. W skałach tych właściwym skamieniałościom towarzyszą ślady działalności życiowej organizmów. Oprócz znanych i wcześniej notowanych śladów działalności organizmów zostały opisane dwa nowe ichnogatunki, tj. Bergaueria elliptica i Treptichnus rectangularis. Pierwsza z tych form, opisana na podstawie jednego okazu, jest wyjątkowo dużym śladem spoczynku, prawdopodobnie ukwiała. Istnieją przypuszczenia, że mógłyby to być jednak organizm zbliżony do przedstawicieli fauny ediakarańskiej. Nory Treptichnus rectangularis są efektem penetrowania osadu przydennego przez organizm zbliżony bądź do priapulidów bądź do echiuroidów, który pozostawił w otwartych norach grudki fekalne. Większość znanych po-kambryjskich śladów działalności życiowej organizmów miała swój początek w płytkich wodach mórz kambryjskich, przy czym większość z nich pojawiła się już we wczesnym kambrze. Na omawianym obszarze w porównaniu z wczesnym kambrem (24 ichnorodzaje) liczba ichnorodzajów w środkowej i późnej epoce jest niższa i wynosi odpowiednio 6 i 8 ichnorodzajów, przy czym obserwuje się brak śladów głębokiej penetracji w obrębie osadu, jak też skomplikowanych sieci i meandrów. Dane z Gór Świętokrzyskich potwierdzają ogólnq regułę o spadku zróżnicowania śladów działalności organizmów z początkiem środkowego kambru. Brak głębokiej penetracji osadu wynikać może ponadto z anoksycznych warunków panujących płytko pod jego powierzchnią. Najbardziej pospolity ichnorodzaj Planolites występuje w całym profilu i jest w zasadzie niezależny od facji, chociaż jego frekwencja w profilu jest bardzo zróżnicowana. Treptichnus, Multina i Gordia są rzadsze i zależne od facji. Natomiast skrajne ubóstwo śladów organicznych w obrębie formacji łupków z Gór Pieprzowych potwierdza wcześniejsze ustalenia o osadzaniu się skał tej formacji w strefie głębszej niż litoralna a ponadto z deficytem tlenu w wodach przydennych.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 4; 385-409
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Middle Carboniferous to Early Permian bryozoans from Spitsbergen
Autorzy:
Nakrem, H A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19930.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
fauna borealna
perm
Spitsbergen
skamienialosci
karbon
paleontologia
mszywioly
Bryozoa
Opis:
Bryozoans from the Nordenskiöldbreen Formation (Middle Carboniferous Moscovian through Early Permian Sakmarian) and the Gipshuken Formation (late Sakmarian - late Artinskian), from central Spitsbergen, Svalbard, are represented by 36 species (22 genera). One species is new: Hinaclema svalbardensis of the order Trepostomata. The bryozoan fauna is typical Boreal and resembles those from the Timan-Pechora region (western Siberia) and the Urals. Similarity indices based on generic composition show that the Boreal fauna became more endemic by the late Early Permian, clearly separated from the Tethyan faunas. Several species have stratigraphic ranges in Spitsbergen longer than elsewhere.
Artykuł zawiera taksonomiczną rewizję mszywiołów z formacji Nordenskiöldbreen (środkowy karbon-wczesny perm) i Gipshuken (perm) Spitsbergenu, obejmując rownież gatunki będące niegdyś przedmiotem publikacji Czarnieckiego (1964) i Małeckiego (1977). W sumie zidentyfikowano 36 gatunków z 22 rodzajów; tylko jeden gatunek nowy. Fauna mszywiołów jest typowo borealna i przypomina fauny obszaru timańsko-peczorskiego i Uralu. Od końca wczesnego permu fauny borealne stały się bardnej endemiczne, wyraźnie odrębne od tetydzkich. Wiele gatunków mszywiołów miało dłużzsze zasięgi w permie Spitsbergenu niż gdzie indziej.
Bryozoer fra Nordenskiöldbreenformasjonen (midtre karbon moskva til tidlig perm sakmar) og Gipshukenformasjonen (sen sakmar - sen artinsk) fra Spitsbergen, Svalbard, er representert med 36 arter (22 slekter). En art er ny: Hinaclema svalbardensis, orden Trepostomata. Bryozofaunaen er typisk boreal (nordlig) og ligner på tilsvarende fauna beskrevet fra Timan-Pechoraområdet (vestlige Sibir) og fra Uraldistriktet. Likhetsindekser basert på slektssammensetningen viser at den Boreale faunaen ble stadig mer endemisk mot slutten av tidlig perm, og er markant forskjellig fra Tethysfaunaen i sør. Mange arter har en stratigrafisk utbredelse på Spitsbergen som avviker fra utbredelsen i andre områder.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 1; 45-116
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brachiopod assemblages in the Devonian Kowala Formation of the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Racki, G
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20858.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
spiriferidy
Gory Swietokrzyskie
fauna
atrypidy
skamienialosci
Ambocoeliidae
Polska
paleontologia
ramienionogi
dewon
Opis:
Brachiopod faunas from the Devonian stromatoporoid-coral series (Kowala Formation) of the southern Holy Cross Mts comprise at least 60 species, atrypids and ambocoeliid spiriferids being the most common. Largely monospecific bottom-level pioneer assemblages colonized intershoal and open shelf environments of the Late Givetian Sitkówka bank complex to the Frasnian Dyminy reef complex, and some lagoonal habitats of the older Givetian Stringocephalus bank. The associations dwelling organic buildups were more diverse and specialized. Faunal dynamics of the brachiopods were controlled primarily by eustatic cycles and the evolution of the carbonate shelf. Generally this was a four-step succession from the stringocephalid to the ambocoeliid, atrypid (or cyrtospiriferid), and rhynchonellid faunas. Twenty two species are reviewed,Praewaagenoconcha(?) sobolevi sp. n., Desquamatia globosa aequiconvexa subsp. n., and D. g. sitkowkensis ssp. n. are proposed. Two poorly-known species of Gürich (1896), Tenticospirifer lagoviensis and Ilmenia(?) elatior, are redescribed.
Fauna ramienionogowa z dewońskiej serii stromatoporoidowo-koralowcowej (Formacji z Kowali) południowej części Gór Świętokrzyskich zawiera co najmniej 58 gatunków. Atrypidy i spiriferidy Ambocoeliidae są najbardziej szeroko rozpowszechnione. Slabo zróżnicowane, często jednogatunkowe pionierskie zespoły poziomu dna („level-bottom”) kolonizowały otwartomorskie i śródpłyciznowe środowiska późnożyweckiego sitkówczańskiego kompleksu ławicowego („bank complex”) i dymińskiego kompleksu rafowego franu, jak i niektóre lagunowe biotopy stringocefalowej ławicy biostromalnej starszego żywetu. Asocjacje zamieszkujące budowle organiczne były bardziej zróżnicowane i wyspecjalizowane. Dynamika faunistyczne ramienonogów była kontrolowana w pierwszym rzędzie przez cykle eustatyczne i evolucję środowiskową szelfu węglanowego. Generalnie była to cztero-etapowa sukcesja od fauny stringocefalowej przez ambocelidową, atrypidową i (lub) cyrtospiriferidową po rynchonellidową. Dwadzieścia dwa gatunki są przedstawione, a z nich Praewaagenoconcha(?) sobolevi sp. n. i 2 podgatunki Desquamatio, globosa (aequiconvexa i sitkowkensis) zaproponowano jako nowe. Nadto, opisano 2 słabo poznane gatunki Güricha (1896), Tenticospirifer lagoviensis i Ilmenia(?) elatior.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 2-4; 297-357
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 74

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies